คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : # Chapter 11
# Chapter 11
“ผม .. ร้องไห้ … หรอ ?”คชายกมือขึ้นลูบที่แก้มตัวเอง น้ำใสๆนั่นติดมากับมือที่เหมือนจะยังเย็นๆอยู่เลย
“คุณโอเคใช่ไหม ? .. แล้วคุณเรียกฉันทำไมคะ ?”เธอคนนั้นทำหน้าสงสัยแล้วมองมาที่คชาอย่างงงๆ ร่างเล็กเลยหันไปที่ชายคนนั้นแล้วถาม
“ผมเรียกให้แล้วนะ ต่อจากนี้คุณก็คุยกับเขาดีๆล่ะกัน ขอให้โชคดีครับ”คชายิ้มให้ทั้งสอง .. คนนึงกำลังยืนร้องไห้ .. ส่วนอีกคนก็ยังคงทำหน้างงๆอยู่ ร่างเล็กทำท่าจะเดินจากไปแต่สิ่งที่เขาได้ยินมันชะงักขาของเขาไว้ไม่ให้เดินต่อได้
‘เขาไม่ได้ยินผมหรอกครับ’ // “คุณพูดอยู่กับใครหรอค่ะ ?”
“คุณไม่ .. เห็น .. เขา ?”คชาชี้ไปที่ชายคนนั้น ตอนนี้เขารู้สึกว่ารอบตัวมันเย็นไปหมดแล้ว
“เห็นใครคะ ? ฉันไม่เห็นว่าจะมีใครเลยนอกจากคุณกับฉันสองคน”
“ก็เขาไง … มะ ไม่จริงน่า”คชาแทบช็อค .. บ้าไปแล้ว .. ไม่จริงหรอก .. มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ !!
‘ผมนึกว่าคุณรู้แล้ว ว่าผม … ไม่ใช่คน’แล้วคชาก็แทบล้มทั้งยืน ขาของเขาอ่อนแรงเหมือนจะทรงตัวให้ยืนอยู่นิ่งๆตรงๆยังยากเลย
“คุณเห็นใครคะ ? บอกฉันทีได้ไหม ?”ตอนนี้แววตาของพัดชาเต็มไปด้วยความเศร้าและคาดหวังคำตอบจากปากเขา สายตาของเธอกวาดมองไปรอบๆและสุดท้ายเมื่อไม่เห็นอะไรเธอก็กลับมามองเขาอีกครั้ง
‘ผมชื่อว่าน บอกเขาที .. ผมขอร้อง’ตอนนี้เขาแทบจะพูดไม่ออกมันรู้สึกเหมือนเสียงหายและเหมือนเขาจะร้องไห้ออกมาให้ได้ .. ร่างเล็กพยายามกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ก่อนจะค่อยๆเอ่ยเสียงออกมา
“เขาชื่อ .. ว่าน” … เสียงของเขาเบาหวิว แต่มันก็ทำให้พัดชาที่ยืนอยู่ถึงกับทรุดลงนั่งบนพื้น
‘บอกเขา .. ผมขอโทษ ได้โปรด .. อภัยให้ผมด้วย’
“เขาบอกว่า … เขาขอโทษและขอให้คุณอภัยให้เขาด้วย”
“ฮืออ .. ว่าน .. ฉันไม่ได้ ฮึก โกรธคุณเลย อือออ”ร่างของหญิงสาวสั่นเพราะแรงสะอื้น คชาหันไปมองว่านที่ตอนนี้นั่งคุกเข่ากับพื้นน้ำตาไหลไม่ต่างกัน .. แม้จะไม่มีเสียงสะอื้นเหมือนกับพัดชาแต่เขารู้สึกได้ว่ามันเจ็บปวดไม่แพ้กันเลย
‘ผมทำตามที่ให้สัญญากับคุณไว้ไม่ได้ … แต่อย่างน้อยผมก็ดีใจแล้วที่ได้รักคุณจนถึงช่วงสุดท้ายของชีวิตผม’
“เขาบอกว่า .. เขาทำตามที่สัญญากับคุณไว้ไม่ได้ แต่เขาดีใจแล้วที่ได้รัก .. ฮึก .. รักคุณจนถึง อึก ช่วงสุดท้าย .. ของชีวิตเขา” .. และแล้วคชาก็หลุดออกมาในที่สุด .. คชารีบเช็ดหน้าเช็ดตาแล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
“ฮืออ .. ว่าน ไม่เป็นไร .. ไม่เป็นไรเลย .. ไม่ต้องคิดมาก ฮือออ ฉันก็ดีใจที่ได้รักคุณ .. อึก .. เช่นกันนะ”พัดชาค่อยๆลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบากถ้าให้เดาอาการก็คงไม่ค่อยต่างจากเขาเท่าไหร่หรอก
‘ขอบคุณนะพัด ผมรักคุณนะ’ว่านลุกขึ้นยืนและเดินไปทางหญิงสาวที่ตัวเองรัก .. ใบหน้านั่นยิ้มทั้งน้ำตา
“เขาบอกว่า .. ขอบคุณและรักคุณ”
“ตอนนี้เขาอยู่ไหนคะ ?”พัดชาถาม
“เขายืนอยู่หน้าคุณครับ”
“ฮึก ว่านฉันก็รักคุณและก็ขอบคุณนะ อึก .. สำหรับความรักที่คุณมีให้ฉันมาตลอด”หญิงสาวยิ้มให้กับอากาศตรงหน้าแน่นอนเธอคงมองไม่เห็น .. แต่คชาเชื่อว่าเธอคงสัมผัสได้ถึงความรักที่ว่านมีให้เธอ
‘อย่าร้องไห้สิครับคนเก่ง’
“เขาบอกว่า .. อย่าร้องไห้สิครับคนเก่ง”คชายิ้มน้อยๆให้กับภาพตรงหน้า .. บอกเขาเองแท้ๆว่าอย่าร้องไห้แต่ตัวเองก็ยังน้ำตาไหลไม่หยุดเลยนะว่าน
‘ผม .. ต้องไปแล้วนะพัด’ว่านยกมือค่อยๆเช็ดน้ำตาบนแก้มของหญิงสาว .. แต่คชาไม่เห็นว่ามันจะหายไปได้เลย ว่านสัมผัสพัดชาไม่ได้ ..
“ไปไหน ?”คชาพูดขึ้นด้วยความตกใจทำให้พัดชาที่ไม่รู้เรื่องอะไรสะดุ้งน้อยๆแล้วหันมามองหน้า .. แต่คชายังไม่ได้สนใจเธอหรอกเพราะเขากำลังจ้องหน้าว่านอยู่
‘ผมหมดห่วงแล้วและผมควรจะไปในที่ที่ควรอยู่ได้แล้ว’
“คุณพูดอะไรกัน ? ว่าน คุณจะไปไหนคะ ?”พัดชาถามขึ้นเมื่อเห็นว่าคชาพยักหน้ากับอะไรสักอย่าง .. เหมือนว่าคุยกันรู้เรื่องแล้ว
“อ่อ .. ว่านเขาต้องไปอยู่ในที่ที่ควรอยู่น่ะครับ เขาหมดห่วงแล้ว”คชาตอบยิ่งตัวเองพูดมันก็ยิ่งอยากร้องไห้ … พัดชาดูจะตกใจไม่น้อยที่ได้ยินเช่นนั้น เธอนิ่งไปและน้ำตาก็ไหลลงมามากกว่าเดิม
‘ดูแลตัวเองดีๆนะครับ .. ฮึก .. ที่รักของผม’
“ว่านเขาอยากให้คุณดูแลตัวเองดีๆ เขาบอกว่าคุณคือที่รักของเขา”
‘ต่อจากนี้ .. ไม่มีคนคอยห้ามเวลาคุณดื่มโค้กมากไปแล้วนะ’
“เขาบอกว่า จะไม่มีคนคอยห้ามเวลาคุณดื่มโค้กมากไปแล้วนะ”
“วะ ว่าน .. ฮึก .. ขอบคุณนะค่ะ”พัดชาล้มลงไปนั่งบนพื้นอีกครั้งสองมือเกาะที่รั้วประตูไว้แล้วยิ้มทั้งน้ำตา
“ผมว่าเขาคงไม่ชอบที่คุณร้องไห้นะ หยุดร้องเถอะครับ”
“ฮึก … อึก ..”หญิงสาวยกมือปาดน้ำตาแม้จะมีเสียงสะอื้นออกมาเบาๆก็ตาม เธอยิ้มให้กับอากาศตรงหน้าอีกครั้ง … แม้เธอจะไม่เห็นว่านยิ้มตอบกลับมา แต่รอยยิ้มที่ว่านเคยให้เธอ .. เธอยังจำได้ดี .. มันยังคงอยู่ในใจเสมอ
‘ขอบคุณนะครับ … ขอบคุณ .. จริงๆ’ว่านลูบเบาๆที่ผมของหญิงสาว ก่อนจะหันมาพูดกับเขาใบหน้าของว่านมีรอยยิ้มที่ดูจะมีความสุขกว่าเดิมมาก
“งั้นผมไปแล้วนะครับ .. ขอให้โชคดี”คชาหันไปบอกประโยคแรกกับพัดชาที่ลุกขึ้นมายืนเรียบร้อยแล้ว ส่วนประโยคหลังเขาหันไปบอกกับว่าน
คชาหันหลังให้ภาพตรงหน้าสองมือยกขึ้นเช็ดน้ำตาที่ตอนนี้หยุดไหลไปเรียบร้อยแล้ว ร่างเล็กก้าวไว้ๆมาที่หน้าบ้านก่อนจะเปิดรั้วเข้าไป … ตอนแรกเขาก็แทบช็อคจริงๆนั่นแหล่ะที่รู้ว่าว่านเป็นเพียงวิญญาณ แต่คงเพราะเขามีความรู้สึกสงสารว่านมากกว่าความกลัวของตัวเองละมั้ง .. มันถึงทำให้เขายืนพูดอยู่ตรงนั้นได้นานแสนนานโดยไม่ล้มไปนั่งบนพื้นซะก่อน
บรรยากาศเงียบเชียบในบ้านยังคงเหมือนเดิมมันเป็นเฉพาะเวลาที่เขากลับมาดึกๆแบบนี้แหล่ะ ร่างเล็กไม่คิดจะเปิดไฟที่ชั้นล่างแล้วล่ะรีบขึ้นไปนอนดีกว่า .. ป่านนี้ไอ้เฟรมคงฝันได้เป็นสิบๆเรื่องแล้วมั้ง
“หาวววววว ~ กลับมาแล้วหรอ ~”พอคชาเปิดไฟที่ห้องปุ๊บเสียงนี้ก็ดังปั๊บเหมือนระบบอัตโนมัติ .. และมันก็ไม่ใช่เสียงไอ้เฟรมซะด้วยสิ
“เออสิ .. ไอ้เฟรมนะไอ้เฟรม .. ยอมปล่อยแกให้มานอนในนี้ได้ไงว่ะ”คชาเดินไปวางกระเป๋าไว้ที่โต๊ะ ก่อนจะเดินไปหาไอ้หมีแพนด้าตัวควายๆที่นอนห่มผ้าบนเตียงเขาสบายใจเฉิบแถมยังเปิดแอร์ด้วยนะ … ดูก็รู้ว่ามันตั้งใจจะมานอนนี่เล่นอาบน้ำมาเสร็จเลยนี่หว่า
“พูดยังกะกูไม่ใช่คน”ร่างสูงพลิกตัวมาโอบเอวเขาไว้เมื่อคชานั่งลงบนเตียง หัวยุ่งๆนั่นย้ายมาวางไว้บนตัก … อ้อน
“ปล่อย .. จะไปอาบน้ำ”คชาตีที่แขนเต๋าหนึ่งที แต่ผลที่ได้คือเต๋าก็ยังไม่ปล่อยแถมรัดแน่นกว่าเดิมอีกนะ .. ไอ้บ้านี่ เขาคนนะไม่ใช่ไผ่ !!
“……”
“งั้นเลือกเอา … จะปล่อยให้ไปอาบน้ำหรือจะให้เรียกเฟรมมาลากแกกลับบ้าน”
… เท่านั้นละ ไอ้หมีตัวขาวนี่ก็แทบจะผลักเขาเข้าห้องน้ำเลยทีเดียว
.
.
.
เช้านี้เต๋ากับเขามาทำงานช้าเป็นพิเศษแต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่สายหรอกนะ โอเค .. เมื่อคืนเขานอนกับไอ้หมีแพนด้าตัวขาวนั่นจริงๆแหล่ะพอมาคิดแบบนี้ไม่น่าไปใจอ่อนให้มันนอนบนเตียงกับเขาเลย .. แต่ก็นะใครจะทนไหวอ่ะ มันเล่นกลายร่างจากหมีแพนด้าตัวควายๆเป็นลูกแพนด้าอ้อนๆแบบนั้น คชาก็ใจอ่อนดิ !!
“คิดไรอยู่ ?”เต๋าที่นั่งกินข้าวอยู่ใกล้ๆเขาสะกิดเบาๆ .. ด้วยขาใต้โต๊ะ
“ป่าว”
“ก็เห็นว่าเหม่ออยู่ยังบอกไม่มีไรอีก”
“ยุ่ง”
“พี่สองคนนี่สนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ?”หลินเป็นคนถาม
“ใคร ! ไม่มี้ ! ไม่ได้สนิทกันซะหน่อยเนอะพี่ไทด์”คชาหันไปขอความช่วยเหลือจากพี่ชายที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม พี่ไทด์ก็เลยพยักหน้าให้แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรตอบหลิน
“ไม่เชื่อหรอก … จอยว่าป่ะ”หลินหันไปหาพักพวกให้ความสงสัยของตัวเอง … และดูท่าจะเยอะซะด้วยสิ
“อือ จอยก็ว่ามันแปลกๆนะ ตอนพี่เต๋ามาอยู่แรกๆไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย”จอยออกความเห็นบ้าง
“พี่เต๋าก็แปลกๆไปเหมือนกันนะเนี่ย”เจมส์ก็ทำหน้าจับผิดไปมองเต๋าบ้าง
“พอๆ เข้างานบ่ายโมงนะ”และแพรวาก็เป็นคนปิดกล่องความคิดสงสัยของพวกนั้นไป . . .
.
.
.
“เฮ้ ! เดี๋ยวสิ ! ถ้าพวกนั้นมาเห็นจะยุ่งนะ”ตอนนี้คชากับเต๋าอยู่ในห้องน้ำของบริษัทและเขาก็กำลังทำตัวเหมือนพวกสามีแอบภรรยาหลวงมาหาภรรยาน้อยก็ไม่ปาน … แถมภรรยาน้อยของเขายังจะชอบเปิดเผยต่อที่สาธารณะด้วยนะ
“ก็เห็นไปดิ … ทำไมต้องปิดเรื่องของเราด้วย”เห็นไหม .. คชาบอกแล้วว่าภรรยาน้อยของเขาอ่ะชอบเปิดเผย
“และทำไมต้องเปิดเผยด้วยละ”คชาถามกลับ .. เต๋ามีสีหน้าหงุดหงิดหน่อยๆแต่ก็เงียบไปเหมือนกัน
“…….”
“พวกนั้นจะรู้หรือไม่รู้ค่าเท่ากัน … แต่นะ ถ้าพวกนั้นรู้มันก็จะมีคำถามร้อยแปดมาให้เราตอบ เพราะฉะนั้นเงียบๆต่อไปแหล่ะดีแล้ว”จากประสบการณ์ของคชาตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่มันบ่งบอกชัดเจนว่า .. ถ้าพวกนั้นรู้อะไร ต้องรู้ลึก รู้จริง รู้ในสิ่งที่คนอื่นเขาไม่อยากจะรู้กัน !
“แต่ว่า … แต่ …”เต๋าเหมือนอยากจะพูดอะไร แต่มันก็ไม่ยอมพูดซะที
“อะไรล่ะว่ะ ? จะพูดก็พูดมา … ”ยังไม่ทันจบประโยคดีคชาก็ต้องรีบจูงเต๋าให้เข้ามาอยู่ในห้องน้ำ … ห้องเดียวกัน
“อะไร ?”เต๋าถามเมื่อเข้ามาอยู่ในห้องแคบๆนั่นแล้ว
“ไอ้เจมส์”คชาพูดเสียงแผ่วพร้อมกับเอานิ้วมาทาบไว้ที่ปาก .. ก็เมื่อกี้เขาได้ยินเสียงมันอยู่แถวๆหน้าห้องน้ำอ่ะ
“อ่อ …”เต๋าพยักหน้า ส่วนร่างเล็กตอนนี้ก็เลื่อนปิดฝาชักโครกและนั่งลงบนนั้น ได้ยินเสียงไอ้เจมส์ที่น่าจะคุยโทรศัพท์อยู่ดังขึ้นมาเป็นระยะๆ
“แล้วเมื่อกี้จะบอกว่าไร ?”คชาถาม เงยหน้าขึ้นมองคู่สนทนาเล็กน้อยเพราะว่าตัวเองอยู่เตี้ยกว่า
“…..”เต๋าไม่ตอบ … แต่การกระทำของมันทำให้คชาชะงักไปเล็กน้อย มันก้มลงมาจูบเขา .. จูบเขาในที่แบบนี้เนี่ยนะ แม่ ง ขอบใจ ได้อารมณ์มากมึง !
“.. อื้อ ..”คชาครางออกมาน้อยๆ สาบานเลยว่าไม่ได้ตั้งใจจะไปจูบตอบมันสักหน่อย แต่ให้ตายดิ … จูบเหมือนจะอ้อนเขาแบบนั้น มันก็เลยเผลอไปอ่ะ
เต๋าเอามือข้างนึงมาจับที่ท้ายทอยของเขาไว้คชารู้สึกได้ส่วนอีกข้างก็จับที่ใบหน้าของเขาอยู่ … คงเพราะว่ามันอุ่นมั้ง คชาถึงรู้ว่าตอนนี้มันวางอยู่ส่วนไหนของร่างกายเขา ผิดกับเขาที่ไม่รู้เลยว่าตอนนี้ทั้งมือและแขนไปอยู่ส่วนไหนของเต๋า
“…..”คชาค่อยๆปรือตาขึ้นเมื่อเต๋าผละจูบออกแล้ว … พึ่งจะรู้ว่าแขนของเขามันคล้องคอของเต๋าอยู่ก็ตอนนี้แหล่ะ
“เอ่อ คือ ..”เป็นคชาบ้างที่พูดไม่ออกบอกไม่ถูก สองแขนค่อยๆกลับมาข้างตัวเหมือนเดิมแต่ใบหน้าที่แดงขึ้นเรื่อยๆของเขามันไม่มีทีท่าจะลดลงเลย
“เฮ้ออ ก็ได้ๆ .. หวงชะมัด”เต๋าพูดออกมาเบาๆแต่คชาได้ยินมันชัดมาก โดยเฉพาะไอ้ประโยคหลังน่ะ .. ชัดเจนเลย
“อะ อะไรเล่า .. ออกไปก่อนเลยป่ะ”คชาไล่ .. อันที่จริงก็อยากจะออกไปเหมือนกันแต่มันเหมือนไม่มีแรงอะ
“เย็นนี้เจอกัน”พูดเสร็จเต๋าก็เปิดประตูออกไป … ให้ตายดิ ! ตอนนั้นมันยังทำตัวเป็นภรรยาน้อยอยู่เลยนะ ทำไมจูบปุ๊บแม่ งกลายเป็นสามีได้ว่ะ !!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Talk : เอ๊ะๆ ตกลงยังไง ? ใครสามี ใครภรรยา !?
ความคิดเห็น