[Fic TaoKaCha] The destiny ... I can't deny it. 'End'

ลำดับตอนที่ #5 : # Chapter 4

# Chapter 4

คชาเดินเข้าบริษัทมาพร้อมกับกล่องของขวัญสีครีมที่เมื่อวานไปหาซื้อมากับพี่ไทด์และแพรว วันนี้เป็นวันเกิดของแพรวาบรรณาธิการสุดสวยของเรานั่นเองและที่คชาไม่กลัวว่าเจ้าตัวจะมาเห็นก็เพราะ‘สายลับ’ที่พวกเราส่งไปคอยดูแพรวานั้นพึ่งโทรมารายงานเขาว่าเธอกำลังจะออกจากบ้านเอง

ร่างเล็กหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้งโทรหาพี่ไทด์ที่กำลังเตรียมงานอยู่ที่ห้องทำงานของเจ้าของวันเกิดซึ่งมีลูกมือก็คือพวกเราทั้งหลายนั่นแหล่ะ ปลายสายกดรับหลังจากที่คชารอสายเพียงแปปเดียวเท่านั้น

“พร้อมยังพี่ ?”

[เรียบร้อยแล้ว … เหลือรอแค่ ออ .. อ้นกับจอยที่ไปซื้อของเพิ่มอยู่อ่ะ]

“อ่อ แพรวากำลังมาอ่ะพี่ เดี๋ยวผมจะรีบขึ้นไปงั้นแค่นี้นะ”

คชากดตัดสายหลังจากที่อีกฝ่ายบอกบ๊ายบาย และตัวเองก็กดลิฟต์ขึ้นไปชั้นทำงานของตัวเองทันทีแต่ประตูลิฟต์ยังไม่ทันปิด เสียงของใครบางคนก็ทำให้คชาต้องรีบกดเปิดรอเอาไว้

“รอด้วยคช๊าาาาาา”จอยที่รีบเดินจนแทบจะเรียกว่าวิ่งมาที่ลิฟต์ ก่อนจะเข้ามาพร้อมกับอ้นในมือจอยถือกล่องเทียนไว้ส่วนอ้นถือกล่องเค้ก

“ใจเย็นๆ เดี๋ยวก็ล้มหรอก”

“ก็กลัวไม่ทันอ่ะ .. เดี๋ยวแพรมาเห็นทำไง ล่มหมดเลยอ่ะดิ”เมื่อเข้ามาในลิฟต์ครบแล้วคชาก็กดปิดลิฟต์อีกครั้ง

.

.

.

“เฮ้ๆ ทุกคนๆ เตรียมตัวๆ เงียบๆ แพรวาขึ้นลิฟต์มาแล้ววววววว”คชาตะโกนเสียงดังให้ได้ยินกันทั้งห้องก่อนที่เสียงในห้องจากที่ดังๆจะค่อยๆ … ดังกว่าเดิม

“คชาๆ ตกลงดึงไอ้ป๊อกๆนี่ตอนแพรเปิดประตูเลยช้ะ !?” – หลิน

“เฮ้ยแล้วเค้กอ่ะ .. จุดเทียนได้แล้วเจมส์ !!” – ไทด์

“โหยยพี่ ! มือผมไม่ว่างอ่ะ ทำไงดี !!” – เจมส์

“แล้วไฟแช็คอยู่ไหนอ่ะ !!” – เต๋า

“พี่เต๋า รับๆ !!” – จอย

“เห้ยๆ พอๆ เงียบๆ !!” – และปิดท้ายความวุ่นวายด้วยคชาเองแหล่ะ ก็สายลับเขามันส่งข้อความมาบอกว่าแพรวาออกจากลิฟต์แล้วอ่ะ !

ห้องทั้งห้องเริ่มตกอยู่ในความเงียบ ทุกคนเริ่มประจำที่ของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นไอ้เจมส์ที่รับหน้าที่ถือเค้กแล้วตอนนี้มันก็ไปนั่งแอบอยู่ตรงโต๊ะทำงานของแพรวาเรียบร้อยโดยมีพี่ไทด์นั่งถือมีดพลาสติกคอยอยู่ข้างๆ แอ้นที่ยืนอยู่ตรงสวิตซ์ไฟ อ้นที่ยืนอยู่ตรงข้างๆประตูและในมือถือลูกโปร่งหลากสีไว้ เต๋าที่ยืนอยู่บนเก้าอี้ตรงมุมห้องในมือมีกล้องสำหรับถ่ายวิดีโอ ส่วนเขาและคนอื่นๆก็ยืนล้อมประตูไว้เตรียมดึงไอ้ป๊อกๆตอนแพรวาเปิดเข้ามา

.

.

.

ประตูถูกดึกออกไปนอกห้องก่อนจะเผยให้เห็นร่างของผู้หญิงเจ้าของวันเกิดที่เราเตรียมไว้ให้ ตามมาติดๆกับเสียงดังป๊อกๆจากที่พวกเราดึง สายเส้นสีต่างๆพุ่งขึ้นไปบนเพดานพร้อมๆกับลูกโปร่งที่อ้นโยน ไฟในห้องดับลงเป็นเวลาเดียวกับที่เสียงเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ที่ร้องโดยพวกเราดังขึ้น เจมส์กับพี่ไทด์ค่อยๆเดินออกมาจากที่ซ่อนพร้อมเค้ก … แม้ไฟในห้องจะถูกปิดไปแต่แสงที่สาดส่องเข้ามาก็ทำให้เขาเห็นหน้าของแพรวาดีว่ากำลังตกใจปนดีใจขนาดไหน

ไฟในห้องถูกเปิดขึ้นอีกครั้งหลังจากที่แพรวาก้มลงเป่าเค้กเรียบร้อย พวกเราคอยๆยืนเป็นวงกลมล้อมรอบแพรวาไว้รวมทั้งเต๋าที่ลงมาจากเก้าอี้แล้วด้วยแต่ก็ยังคงถ่ายวีดีโอต่อไป

“นึกว่าจะลืมกันแล้วซะอีกนะเนี่ย … ขอบคุณทุกคนเลยน้าาาา”แพรวาส่งยิ้มมาให้ก่อนจะเข้ามากอดพวกเราไว้ … ผู้หญิงคนนี้ก็มีนิสัยเหมือนคชาอย่างนึงนะ .. ชอบทำเป็นเข้มแข็งต่อหน้าคนอื่นแต่จริงๆแล้วอ่ะ พออยู่คนเดียวก็อ่อนแอจะตาย … ดูจากหน้านั่นคชาก็รู้แล้วว่าแพรเหมือนจะร้องไห้แต่ก็พยายามกลั่นเอาไว้ให้ได้มากที่สุด

“โหยยย ใครจะลืมลงกัน … ก็วันนี้ทีไรเราได้กินเลี้ยงฟรีทุกทีนี่น่า เนอะๆ”เจมส์เป็นคนพูดประโยคนี้เล่นเอาทุกคนฮากันใหญ่เลยอ่ะ แต่ก็จริงอย่างที่มันพูดนะเพราะแพรวาจะพาพวกเราไปเลี้ยงตอนเย็นทุกทีนั่นแหล่ะ

“โอเคๆ แล้ววันนี้ไปกินไหนดีอ่ะ ?”แพรวาถาม … แต่ดูเหมือนทุกคนจะลืมอะไรไปนะ

“จอยว่าตอนนี้กินเค้กก่อนดีกว่า หิวมากๆอ่ะข้าวเช้ายังไม่ได้กินอ่ะไรมาเลยยยยย”จอยบ่นพร้อมๆกับลูบท้องตัวเอง

“อ่าๆ นั่นสินะ”พูดเสร็จแพรวาก็รับมีดพลาสติกมาจากพี่ไทด์ก่อนจะนับจำนวนคนแล้วแบ่งไปเรื่อยๆ

คชาค่อยๆปลีกตัวออกมาจากงานฉลองเล็กๆภายในห้อง … อ่า บางคนอาจจะกำลังสงสัยว่าใครคือ ‘สายลับ’ ที่เขาส่งไปคอยติตามแพรวา คชาจะบอกก็ไปนะว่าก็คือ .. เฟรม

“เฟรมเข้าไปข้างในก่อนป่ะ ?”คชาทักคนที่ยืนพิงผนังอยู่ตรงใกล้ๆกับห้องของแพรวา

“ไม่อ่ะพี่ … หมดหน้าที่ผมละ งั้นผมไปนะ”

“อ่อ ตอนเย็นพี่ไปงานเลี้ยงแพรวาอ่ะ จะไปด้วยป่ะ ?”

“ไม่เป็นไรพี่ ผมไม่สนิทเดี๋ยวจะกร่อยป่าวๆ”

“อืม ปิดบ้านดีๆละ อย่าลืมหาไรกินด้วย”เฟรมพยักหน้าทั้งๆที่ไม่ได้หันมามองเขาด้วยซ้ำแล้วก็เดินจากไปเลย

.

.

.

ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ห้องร้องคาราโอเกะแห่งหนึ่งไม่ไกลมากนักจากบริษัท บนโต๊ะมีอาหารพร้อมกับเครื่องดื่มน้ำอัดลมหลากสีและแน่นอนว่างานนี้คนที่เลี้ยงก็คือบรรณาธิการสาวสวยฝ่ายนิตยสารของเรานั่นเอง

เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่จะมีบริกรเข็นรถนำอาหารเข้ามาเสริฟให้ แต่ที่คชาว่ามันแปลกๆก็คือไอ้กล่องเครื่องดื่มที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์สีแดงๆนั่นสิ แล้วแม่ งมาพร้อมกับโซดาด้วย … พวกเขาไม่ได้สั่งสักหน่อยนะ

“วันนี้ทางร้านเราครบรอบหนึ่งปี เพื่อคืนกำไรให้กับลูกค้า … นี่ถือเป็นของขวัญครับ”บริกรหนุ่มยกของขึ้นวางบนโต๊ะก่อนจะเข็นรถออกไป

“เราโชคดีจังเลยเนอะ ที่มาที่นี่วันนี้อ่ะ”เจมส์ยิ้ม

“จะดื่มจริงๆหรอ ? … แล้วพวกผู้หญิงอ่ะ หงษ์ทองมันกลิ่งแรงจะตาย”อันนี้เขาเป็นคนพูดเอง ไม่ใช่ว่าคชาคนนี้จะไม่เคยและกลัวการดื่มนะ แต่แบบ .. เขาว่าตัวเองไม่ค่อยถูกกับมันเท่าไหร่อ่ะ

“จะดื่มก็ได้นะ แต่ … พรุ่งนี้ต้องมาทำงานกันด้วย”แพรวาพูด .. คนอื่นๆก็พยักหน้าให้คชาด้วยก่อนจะหันไปที่จอร้องคาราโอเกะต่อ

“เห้ยๆ จะว่าไปก็ไม่ได้ดื่มนานแล้วนะ เหล้าไทยอ่ะ”พี่ไทด์เสริม

“เนอะๆ ฉลองกันเหอะๆ”คราวนี้ไอ้เจมส์กับพี่ไทด์ก็เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยทีเดียว .. ดูดิตอนนี้ย้ายไปนั่งด้วยกันละ - -

“………”ง่าคชาไม่มีบทพูดแล้วอ่ะ เพราะตอนนี้พี่ไทด์แกะกล่องเหล้าออกเตรียมเปิดฝาขวดแล้ว

“พี่ชาส่งต่อไปให้พี่เต๋าหน่อยฮะ .. แล้วนี่ของพี่”เจมส์พูดพร้อมส่งแก้วมาให้สองแก้ว มันเลยทำให้เขาพึ่งสังเกตว่า ไอ้เต๋ามันมานั่งอยู่ข้างๆเขาแล้วอ่ะ .. เห้ย แม่ งมาได้ไงว่ะ

“อ่ะ”คชาวางแก้วไว้ทางเต๋าหนึ่งใบ แล้วก็หันมาส่งอีกใบคืนเจมส์

“ทำไมอ่ะพี่ ?”

“ไม่เอาว่ะ”คชาตอบ เจมส์ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อรับแก้วเหล้าไปไว้ในมือแล้วส่งให้อ้นที่นั่งอยู่ตรงข้ามแทน

คชานั่งมองแพรวาที่ออกไปร้องคาราโอเกะตามที่ดิวกับแอ้นขอแล้วก็อยากจะหัวเราะ ใครจะไปคิดว่าผู้หญิงสวยๆแบบเธอจะชอบแนวเพลงเพื่อชีวิตแบบนี้กันละ และแม้ว่าพวกผู้หญิงจะไม่ดื่มเหล้ากันแต่ความรั่วที่ออกมาจากท่าเต้นมันก็ทำให้คชาอดคิดไม่ได้ว่า … สรุปแล้วใครกันแน่ที่ดื่มเหล้า

.

.

.

ตอนนี้คชายังคงนั่งอยู่ในดงเหล้าเหมือนเดิมทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ได้ดื่มแท้ๆ และถึงแม้คชาจะนั่งอยู่ใกล้กับเต๋าแต่เราก็ไม่ได้พูดคุยกันสักประโยค ส่วนมากเขาจะหันไปหาอ้นที่อยู่ด้านตรงข้ามมากกว่าและอ้นก็ดูจะพูดรู้เรื่องที่สุดแล้วสำหรับตอนนี้คงเพราะไม่ค่อยได้ดื่มเท่าไหร่ ส่วนเต๋าแม้ไม่ได้มองหน้าเขาก็รู้ว่ามันคงเมาแล้ว เพราะจำนวนแก้วที่ส่งผ่านหน้าเขาไปหลายรอบและไอ้คนชงเหล้าที่มันใส่โซดาน้อยเกินไป .. ดูสีเหล้าในแก้วมันดิเข้มเชียว

“ทุกคน .. แพรว่านี่ดึกแล้วนะ ไปๆกลับบ้านกันได้แล้วพรุ่งนี้มีงานเช้านะ”แพรวาพูด

“เห้ยเจมส์แกเมามากแล้วว่ะ จะกลับบ้านไงเนี่ย ?”จอยพูดแล้วชี้มาที่เจมส์

“ออ .. เดี๋ยวโทรหาพี่ต้นให้มารับมันกลับก็ได้”แพรวาพูดก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายและเดินออกไปนอกห้อง … ใครๆก็รู้กันทั้งนั้นละว่าไอ้เจมส์คนนี้มี‘ซัมธิงลอง’กับพี่ต้นหัวหน้ากองบรรราธิการ

“งั้นพวกหลินกลับก่อนก็ได้ บ้านเราก็อยู่คนละทางกันไม่ต้องรอหรอกเดี๋ยวจะดึกมากกว่านี้”แพรวพูด

“อ่า .. เอางั้นก็ได้ งั้นพวกเราไปแล้วนะ”พูดเสร็จหลิน แอ้น ดิว ก็เดินออกจากห้องไป .. ส่วนอ้นก็พยายามจะเรียกพี่ไทด์ให้ตื่น

“อ้น ชาฝากพี่ไทด์ด้วยนะ”คชาพูดยิ้มแหย่ๆเพราะดูจากท่าทางแล้วพี่ไทด์น่าจะกลับเองไม่ได้แล้วแหล่ะ

“ไม่ต้องห่วงๆ”อ้นยิ้มให้คชาน้อยๆก่อนจะตัดสินใจไม่ปลุกพี่ชายแล้วจับตัวพยุงไปแทน

อ้นกับพี่ไทด์ออกไปสักพัก แพรวาก็เปิดประตูเข้ามาในห้องก่อนจะเดินเข้ามานั่งที่ของตัวเอง แต่ดูเหมือนทุกคนจะลืมอะไรไปรึเปล่านะ … นายเศรษฐพงค์คนนี้ยังไม่มีใครรับผิดชอบพากลับบ้านและก็ไม่มีสติพอจะให้กลับบ้านเองหรอกนะ !!

“แพร .. แล้วเต๋าอ่ะ”คชาถาม

“คชาอยู่บ้านใกล้ๆกันไม่ใช่หรอ พาไปส่งให้หน่อยนะ … ก็เดี๋ยวแพร จอย แล้วก็แพรวรอพี่ต้นมารับไอ้เจมส์กับบ้านแล้วเราจะขอพี่ต้นติดรถไปส่งด้วยอ่ะ”

“ง่ะ … ”คชาพูดไม่ออกเลยนะ !!

“นะคชา … คชากับเต๋าเป็นผู้ชายไงกลับบ้านดึกๆแบบนี้มันไม่อันตรายหรอกเนอะๆ”พูดแบบนี้จะไม่ให้คชาสามารถปฎิเสธได้เลยใช่ป่ะ งือออออออ

“ก็ได้ๆ”

.

.

.

คชาค่อยๆพยุงไอ้คนเมามาไว้ตรงประตูบ้านและเดินกลับมาปิดประตูรถแท็กซี่ … แม่ ง ทำตัวเป็นภาระชะมัดอ่ะ คชาไม่ชอบคนเมา ยิ่งเมาจนพูดไม่รู้เรื่องเดินไม่ตรงทางก็ยิ่งไม่ชอบ และไอ้เต๋ามันก็กำลังเป็นทั้งสองอย่างในเวลาเดียวกัน

“กุญแจบ้านอะ อยู่ไหน ?”คชาถาม เพราะเขาลองแตะๆดูตามกระเป๋ากางเกงแล้วก็ไม่เห็นจะมี

“กาาา ป๋าววว”

“กระเป๋าไหนละ ?”

“กล้องงงง”ร่างเล็กเปิดดูตรงซิปด้านหน้าก็เจอกับพวงกุญแจไม่กี่ดอกที่มีสายห้อยสีแดงไว้อยู่ ร่างเล็กหยิบมันออกมาก่อนจะรูดซิปปิดให้แล้วหันมาลองไขกุญแจเอาเองเพราะรู้ว่าถามไปไอ้คนที่เมาอยู่ตอนนี้ก็คงไม่รู้เรื่องหรอก

“เข้าบ้านดิ .. เร็วๆคนยิ่งง่วงๆอยู่”คชาเริ่มที่จะหงุดหงิดบ้างแล้วกับอาการเมาของร่างสูง

คชาลองสุ่มเดาไขกุญแจมาเรื่อยในที่สุดก็เข้ามาในบ้านได้สักที แต่ก็เหนื่อยเอาเรื่องเหมือนกันเพราะต้องคอยพยุงไอ้คนเมาที่ตัวไม่เบาให้ยืนดีๆนิ่งๆไว้ ร่างเล็กวางกระเป๋ากล้องไว้ที่โต๊ะด้านล่างของบ้านก่อนจะค่อยๆพาร่างสูงเดินขึ้นบันไดมาชั้นสอง .. แม่ งถ้าเขาจะตกบันไดไปก็เป็นเพราะมันนี่แหล่ะ !!

“เห้ย ! ยืนนิ่งๆได้ป่ะวะ ! แล้วห้องไหนห้องนอนเนี่ย”คชาเดินมาอยู่ตรงระหว่างหน้าห้องสองห้อง .. คือแบบให้แม่ งหายเมาจนเขาพามันไปนอนให้เสร็จก่อน แล้วค่อยเมาต่อจะได้ไหมนะ !?

“……..”เต๋าไม่ตอบ .. เออดี เดี๋ยวแม่ งทิ้งไว้ตรงนี้เลยหนิ

“งั้นจะทิ้งไว้สักห้องละกันนะ เหนื่อยไม่ไหวแล้ว .. หนักเป็นบ้า !”คชากำลังจะหันไปมองเต๋าที่ตอนนี้ยืนนิ่งๆได้แล้วแต่ยังไม่ทันได้เห็นตัวเขาก็ถูกผลักให้ไปชนกับบานประตูห้องหนึ่งพร้อมๆกับที่ริมฝีปากคนเมาประกบจูบลงมาที่ริมฝีปากของเขาอย่างแรง

… พร้อมๆกับที่ภาพบางอย่างปรากฎในเซ้นส์ของคชา

### http://takacokejoker323.blogspot.com/2013/07/the-destiny-i-cant-deny-it-4.html

ร่างเล็กก้มลงหยิบเสื้อผ้าของตัวเองขึ้นมาใส่อีกครั้ง ก่อนจะเดินออกจากห้องๆนี้ไปอย่างยากลำบาก … แต่แม้จะเจ็บหรือทรมานขนาดไหน เขาก็ไม่อยากจะนอนอยู่ที่นี่หรอก เขาไม่อยากตื่นมาและพบอีกครั้งว่ามันคือความจริง

… จะเป็นไปได้ไหมที่ให้เขากำลังฝันร้ายอยู่ แต่ความเจ็บตามร่างกายมันก็กลับมาตอกย้ำว่า .. มันคือความจริง

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Talk :  ตอนนี้ยาวอยู่นะค่ะ(สำหรับเรา ฮ่าๆ) ทำไมเต๋าคชาชอบมีฉากตอนที่สี่นะ แหะๆ สองสามวันมาลง รู้สึกแปลกๆกับตัวเองค่ะ ขอบคุณกำลังใจนะค่ะ ตอนนี้เราฮึดมากอ่ะ 555555 รักทุกเม้นทุกวิว จู้บบบ

# ดูเอ็มวี อย่าทำให้รัก แล้วแอบตกใจ 555 อยากจะเอาคชาไปเล่นอ่ะ -///-

:)  Shalunla