ตอนที่ 5 : ตอนที่ 2-1 ใจร้าย
ตอนที่ 2
“ผมหิว” ชายหนุ่มสุดหล่อยังพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ และกระตุกมือบางเบาๆ เพื่อให้เธอเดินตามไปอีกครั้ง
“เฮ้! คุณ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!” นันทิชาตะคอก พร้อมกับพยายามสะบัดมือบางออกจากมือเรียวใหญ่ แต่มันไม่ยอมหลุดสักที
แต่แทนที่อีกฝ่ายจะปล่อย เขากลับบีบกระชับมือบางของเธอแน่นเข้าไปอีก ก่อนที่ร่างบางจะถูกลากไปที่รถหรูคันยาวราคาแพงลิบในที่สุด โดยที่นันทิชาพยายามขืนร่างเอาไว้เต็มที่ แต่ก็ต้านแรงของชายหนุ่มไม่ไหวอยู่ดี
“ไปจัดการเรื่องค่ารักษาเข้มแทนฉันด้วยนะ เพราะตอนนี้ฉันไม่ว่างแล้ว” ชายหนุ่มสั่งลูกน้องร่างใหญ่ที่ยืนนอบน้อมอยู่ข้างรถคันหรูเบาๆ
“ครับ” ลูกน้องร่างยักษ์ก้มหัวลงคำนับอย่างนอบน้อม พร้อมกับรีบเปิดประตูรถคันยาวให้เจ้านายหนุ่มหล่อทันที
“นี่คุณ ฉันไม่ไปกับคุณนะ” นันทิชารีบบอกพร้อมกับขืนร่างเอาไว้เต็มที่ มือบางเกาะขอบประตูรถเอาไว้ เมื่อชายหนุ่มดันร่างบางเข้าไปภายในรถ แต่ก็เป็นไปได้เพียงครู่เดียวเท่านั้น เพราะในที่สุดร่างบางก็ถูกผลักเข้าไปภายในตัวรถหรูจนได้ ก่อนที่ร่างสูงสมาร์ตจะแทรกกายเข้ามาภายในตัวรถอย่างรวดเร็ว ทำให้เธอต้องรีบกระเถิบร่างไปนั่งกับติดประตูรถอีกฝั่งอย่างไม่มีทางเลี่ยง
“ออกรถได้แล้ว”
“ฉันไม่ไปกับคุณนะ!” นันทิชาตะโกนลั่นรถอย่างหัวเสีย แต่มันก็ไม่เป็นผลสักนิด เมื่อรถคันยาวเคลื่อนออกช้าๆ เมื่อสิ้นคำสั่งเจ้านายหนุ่มหล่อ
“นี่คุณบอกคนของคุณให้หยุดรถเดี๋ยวนี้ ฉันจะกลับไปดูยายของฉัน!” นันทิชาพยายามตะคอก แต่ชายหนุ่มสุดหล่อที่กำลังนั่งไขว่ห้างอย่างสบายอารมณ์ไม่ได้ใส่ใจจะทำตามคำสั่งของเธอแม้แต่น้อยเลย
คับฟ้าจ้องหน้าสวยที่ผู้ชายร้อยทั้งร้อยต้องเหลียวมองนิ่ง พร้อมกับวาดแขนแข็งแรงวางทอดไปตามความยาวของเบาะรถ ก่อนใช้หลังมือเคลียแก้มนวลเบาๆ อย่างถือสิทธิ์เต็มที่
นันทิชาเบี่ยงหน้าหนีมือเรียวใหญ่นั้นอย่างไม่สบอารมณ์ทันที พร้อมกับตะคอกใส่เบาๆ ด้วยความโกรธกับการถือวิสาสะของเขา ใบหน้าสวยแดงก่ำจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มที่นั่งแนบชิดอยู่ข้างกายอย่างจะกินเลือดกินเนื้อกับการกระทำอันจาบจ้วงนั้นของอีกฝ่าย
“คุณทำบ้าอะไรของคุณ!”
คับฟ้าเลิกคิ้วเป็นเชิงถามแต่ไม่ได้เปล่งเสียงพูดอะไรออกมาแต่อย่างใด ดวงตาคมตกลงไปที่ทรวงอกที่ผงาดดันเสื้อผ้าราคาถูกออกมาเป็นรูปร่างอย่างชัดเจน โดยเฉพาะตอนนี้เจ้าตัวกำลังโกรธแบบนี้ ลมหายใจแรงๆ ที่กำลังทำให้ทรวงอกนุ่มผงาดขึ้นลงอย่างน่าดูเรียกสายตาของชายหนุ่มได้มากยิ่งขึ้น และโดยไม่ยากเลยสักนิด ดวงตาคมเป็นประกายพราวขึ้นแทบจะทันทีกับสิ่งเร้าตรงหน้า
นันทิชาหน้าแดงเมื่อเห็นสายตาคมวิบวับของหนุ่มหล่อ หญิงสาวรีบยกลำแขนนุ่มกอดอกตัวเองเอาไว้ พร้อมกับแหวแวดอย่างไม่พอใจ
“มองอะไร!”
“ชาติขับไปที่ร้าน...นะ” คับฟ้าไม่ตอบแต่สั่งลูกน้องเสียงเรียบ โดยที่สายตาคมไม่ได้คลาดคลาไปจากร่างงามสักนิด
“นี่คุณฉันถามว่ามองอะไร!”
“แล้วคิดว่าผมมองอะไรล่ะ” คับฟ้าเลื่อนสายตาคมจากทรวงอกนุ่มอย่างไม่ค่อยจะเต็มใจเท่าใดนัก ขึ้นไปสบกับดวงตากลมโตที่เปล่งประกายแวววาวไม่พอใจของอีกฝ่าย แล้วถามกลับด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ ในขณะที่คนฟังกัดริมฝีปากตนเองแน่น พยายามระงับอารมณ์ตนเองเอาไว้เต็มที่ แล้วสั่งเสียงเข้ม
“บอกลูกน้องของคุณให้จอดรถเดี๋ยวนี้!”
“คุณไม่คิดจะตอบแทนผมสักนิดรึไงที่ช่วยจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ยายของคุณน่ะ”
“ฉันไม่ได้ขอให้คุณช่วยสักหน่อย” นันทิชากัดฟันบอก
“แต่ผมอยากช่วย และเมื่อผมช่วยคุณไปแล้วคุณก็ต้องตอบแทนผมบ้างสิ”
“ฉันหาเงินมาคืนคุณแน่ไม่ต้องห่วงหรอก” นันทิชาบอกเสียงแข็ง
“เรื่องนั้นอย่าเพิ่งพูดกันดีกว่า ตอนนี้ผมหิว ผมแค่อยากทานข้าวเท่านั้น คุณจะไปทานเป็นเพื่อนผมสักหน่อยไม่ได้รึไง เป็นการตอบแทนผมเล็กๆ น้อยๆ ” คับฟ้าพูดเรื่อยๆ
“ไม่จำเป็น”
“จำเป็นสิ ผมไม่เคยทานข้าวคนเดียว”
“นั่นมันเรื่องของคุณ” นันทิชาเน้นเสียงบอกอย่างไม่ใส่ใจ
“คุณไม่สงสารผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังหิวข้าวมากเลยรึไง” คับฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงเรื่อยๆ เอื่อยๆ เช่นเดิม ไม่ได้จริงจังอะไร ซึ่งคำพูดนั้นของอีกฝ่ายทำให้คนฟังรู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมาตะหงิดๆ ไม่ได้รู้สึกสงสารเขาเลยแม้แต่น้อย
“มันเรื่องของคุณ”
“คุณนี่ใจร้ายจังนะ” คับฟ้าตัดพ้ออย่างไม่ค่อยจริงจังนัก
นันทิชาเบือนหน้าหนีออกไปนอกหน้าต่างรถหรู ไม่สนใจคำตัดพ้อนั่นของเขาสักนิด ปิดปากเงียบเมื่อรู้ว่าพูดไปก็ไร้ประโยชน์เพราะอีกฝ่ายไม่คิดจะทำตามคำสั่งของเธอแม้แต่น้อย คนแบบเขาคงเคยออกคำสั่งจนชินสินะ ไม่เคยทำตามคำสั่งของใคร จึงไม่สนใจจะทำตามคำสั่งของคนอื่นแบบนี้
ปล. ไม่มีตีพิมพ์ฉะนั้น กดโหลดโดยไวจ้าาา
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

12 ความคิดเห็น
-
#4 sunny1225 (จากตอนที่ 5)วันที่ 7 ธันวาคม 2560 / 07:25มอง นม หวงทำไมเดียวก็โดนจับรีดอยู่ดี555555555>_<#41