coincident love เพราะรักไม่ใช่เรื่องบังเอิญ [snsd sj]

ลำดับตอนที่ #7 : Coincident 5 : แต่งงาน (100% ค่ะ)

 

Coincident 5

แต่งงาน

     
      ตอนนี้แทยอนอยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาวสะอาดตายาวกรอมเท้า ใบหน้าเรียวเล็กถูกแต่งแต้มด้วยโทนสีอ่อนหวาน แต่สีหน้าของ'แทยอน'ตอนนี้บ่งบอกว่าเธอไม่มีความสุขเอาเสียเลย เพราะเธอนั่งสีหน้าอมทุกข์และถอนหายใจมาโดยตลอด ยูริที่เห็นปฏิกิริยาของเพื่อนตนเองจึงเข้าไปปลอบใจแทยอน ทำให้หญิงสาวยิ้มขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้มทันที

"ไม่เป็นอะไรนะแท อีกเดี๋ยวมันก็ผ่านพ้นไปแล้ว แทต้องเข้มแข็งนะ" วันนี้ยูริทิ้งคราบเลขาของเจ้านายจอมเผด็จการมาใส่ชุดเดรสเกาะอกสีน้ำเงินยาวเท่าเข่าและแต่งแต้มใบหน้าด้วยโทนสีเข้มเล็กน้อย ทำให้เธอเซ็กซี่และเป็นที่สนใจภายในงาน

"ขอบใจนะยูล ฉันไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ แล้วน้องซอไปไหนหรอ ฉันไม่เห็นน้องซอเลย" แทยอนเอ่ยถามยูริเมื่อเห็นว่าน้องสาวสุดที่รักของตนเองไม่ได้อยู่ที่นี่

"น้องซอโดนนายคยูฮยอนลากไปตั้งแต่มาถึงแล้วล่ะ" ผู้มาใหม่อีกคนนึงตอบเธอ หญิงสาวใส่ชุดกระโปรงสีชมพูและปล่อยผมสีน้ำตาลอัลมอนด์ยาวสลวยให้แนบไปกลางหลัง ทำให้เธอดูมีเสน่ห์ดึงดูดสายตาผู้คนที่มาในงานเป็นจำนวนมาก

"หรอเจส ขอบใจนะ"

"อย่าเครียดนะแท เดี๋ยวมันก็ผ่านพ้นไปแล้วหล่ะ" เจสสิก้าบอกเพื่อนสาวของตน แทยอนก็ได้แต่พยักหน้าเบาๆเป็นเชิงเข้าใจแต่ใบหน้าก็ไม่ได้ยิ้มหรือมีปฏิกิริยาใดๆทั้งสิ้น

      ภายในงานแต่งงานของแทยอนและคิบอม ผู้คนที่เข้ามาในงานเป็นบุคคลในสังคมทั้งสิ้น ซอฮยอนไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องทำตัวอย่างไร จู่ๆเธอก็ถูกคยูฮยอนลากเข้ามาภายในงานทันทีที่เธอเหยียบเข้ามาถึงโรงแรม แต่ตอนนี้ไอคนที่มันลากเธอมาอยู่ไหนแล้ว

"มาอยู่นี่เองหรอ อย่าให้ฉันต้องตามหาเธอจะได้ไหม" คยูฮยอนพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด วันนี้เค้าอยู่ในชุดสูทอย่างเป็นทางการ ไม่ยักกะเคยเห็นแต่งแบบนี้ จู่ๆมาแต่งหมอนี่ไข้ขึ้นหรือไงกัน

"ฉันจะไปตรัสรู้ไหมว่านายอยู่ส่วนไหนของงาน ห้องตั้งกว้าง" ซอฮยอนพูดพลางเบ้ปากเล็กน้อย สร้างความหงุดหงิดใจให้แก่คยูฮยอนอย่างมาก แต่ก่อนที่เขาจะได้เคลียร์กับเธอ ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาทักเข้าก่อน

"สวัสดีค่ะ คุณคยูฮยอน ไม่เจอกันนานนะค่ะ" หญิงสาวยิ้มหวานให้กับคยูฮยอน ซึ่งคยูฮยอนก็ยิ้มตอบกลับและทักทายเช่นกัน

"สวัสดีกยูริ ไม่เจอกันนานนะครับ"

"ผู้หญิงข้างคุณ เธอคือใครหรอค่ะ" กยูริยิ้มหวานถามคยูฮยอน แต่สายตากลับจิกไปที่ซอฮยอน แต่ซอฮยอนที่พอจะรู้สึกตัวจึงไม่ได้ทำหน้ายินดียินร้ายอะไร

"ก็แค่ ' ของเล่น ' ชั่วคราวน่ะครับ ไม่มีความสำคัญมากหรอก" เพียงแค่คยูฮยอนพูดเพียงเท่านี้น้ำตาของซอฮยอนก็คลอเบ้าทันที แต่เมื่อหันไปเห็นสายตาของหญิงสาวตรงหน้าเธอจึงบอกใจตัวเองให้เข้มแข็งเอาไว้ทันที

"ถึงว่านะค่ะ แต่งตัวกะโปโลจัง ไม่มีรสนิยม" กยูริยิ้มหวานให้กับซอฮยอน แต่คนอย่าง คิมซอฮยอน น่ะ รู้ว่าใครมาแบบไหน ไม่จำเป็นต้องตบหัวแล้วก็ลูบหลังหรอกนะ!

"แต่ถ้าต้องให้โชว์นู่นโชว์นี่ฉันก็ไม่เอาหรอกนะค่ะ รู้ถึงไหนอายเข้าถึงนั่นเขาจะหาว่า 'ไม่รักนวลสงวนตัว' เป็นแค่ผู้หญิงต่ำๆให้ผู้ชายเล่นร่างกายตัวเอง ฉันขอตัวค่ะ เชิญพวกคุณคุยกันตามสบาย" ซอฮยอนพูดจบก็สะบัดหน้าหนีและเดินออกไปจากงานอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้กยูริแทบอยากจะกรีดร้องดังๆ แต่คนที่เสียหน้าที่สุดก็คงจะเป็นคยูฮยอน กยูริน่ะเป็นถึงหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัทเขาถ้าขาดเธอไปหุ้นบริษัทอาจลดถึง 10% คยูฮยอนจึงรีบวิ่งตามซอฮยอนออกไปอย่างรวดเร็ว

//หักหน้าฉันแล้วมาทำเป็นชิ่งหนีงั้นหรอคิมซอฮยอน คืนนี้เธอไม่รอดแน่ 'ของเล่น' ที่น่ารักของฉัน//

      ยุนอาสาวเท้าเข้ามาในงานด้วยความว่องไว วันนี้เธอมาสาย มาสาย มาสายมาก วันสำคัญแท้ๆ ถ้าไม่ติดที่ไอปลาบ๊องนั่นมัวแต่ถามอะไรซักไซร้ ป่านนี้เธอก็คงจะมาอยู่ในงานเรียบร้อยแล้ว สิ่งแรกที่ยุนอาทำคือ รีบเดินเข้าไปหาแทยอนที่ห้องแต่งตัวเจ้าสาวทันที เมื่อเข้ามาเธอก็พบเจสสิก้าและยูริอยู่ก่อนแล้ว หญิงสาวทั้งสามคนทักทายกันอย่างสนิทสนม มีแต่เพียงแทยอนคนเดียวที่นั่งสีหน้าอมทุกข์เพราะความไม่สบายใจ

"เป็นอะไรไปแท ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ วันนี้วันสำคัญนะ" ยุนอาถามเพื่อนสาวของตนด้วยความสงสัย ถึงแม้ว่าเธอจะไม่อยากให้แทยอนแต่งงานกับคิบอมเท่าไหร่ แต่เธอถือเรื่องวันสำคัญเอามากๆ ถ้าวันไหนเป็นวันสำคัญของชีวิตเรา เราต้องยิ้มมันออกมาด้วยความดีใจ

"ยุน แทกลัว แทไม่อยากแต่งแล้ว" แทยอนพูดด้วยสีหน้าถอดสี เมื่อยุนอาเห็นเช่นนั้นจึงปลอบเพื่อนของตนเองทันที

"แท แทแต่งงานกับนายคิบอมเพื่ออะไร เพื่อบริษัทของพ่อแทไม่ใช่หรอ คิดซะว่าแททำเพื่อบริษัทของพ่อนะ" ยุนอาพูดปลอบใจแทยอนไปสักพัก ทำให้แทยอนกลับมาร่าเริงเหมือนเดิม และหันมาคุยกับเจสสิก้า ยูริ รวมไปถึงยุนอาด้วยอย่างสนุกสนาน แต่แล้วเวลาก็มาถึง เมื่อคิบอมเดินเข้ามาด้วยชุดเจ้าบ่าวสีขาวสะอาดตาเหมือนชุดของแทยอน

"ได้เวลาแล้วคิมแทยอน เดินมากับฉันเร็วสิ" คิบอมพูดพลางเดินไปกระชากแขนแทยอน ก่อนจะกึ่งลากกึ่งจูงให้ออกจากห้องแต่งตัว ทำเอาเจสสิก้า ยูริและยุนอาแทบเดินตามไม่ทัน

      งานแต่งงานของคิบอมและแทยอนถูกจัดให้อย่างสมฐานะของประธานบริษัทใหญ่อย่างคิบอม แขกเหรื่อเครือญาติทางสังคมมีมากมาย ทำให้แทยอนไม่รู้จะทำตัวอย่างไรเพื่อที่จะให้ไม่เสียมารยาทต่อหน้าแขกทั้งงานแต่งงานของเขาและเธอ แต่คนร่างสูงเหมือนจะอ่านใจของแทยอนจึงตอบออกมาก่อน

"ทำตัวปกตินั่นแหละ อย่าเอ๋อกับซุ่มซ่ามให้มากก็พอ" คิบอมพูดจบก็เดินไปหาแขกทั่วทั้งงาน ผิดกับแทยอนที่ได้แต่บ่นในใจให้กับตัวเอง

//จะเดินให้ขามันแหกเลยหรือไง สถานที่ใช่เล็กๆ เหนื่อย เหนื่อย เหนื่อย!!//

      ทางด้านของสามสาวที่ตอนนี้มองเพื่อนของตนเองที่ถูกคิบอมลากไปทั่วงานก็แอบนึกสงสารขึ้นมาทันที แต่ทำไงได้ เพื่อบริษัทของพ่อแทยอนนี่น่า เพื่อนของเธอจึงไม่มีทางเลือกที่จะต้องทำตามข้อตกลงของนายคิบอม แต่ตอนนี้หญิงสาวทั้งสามคนกำลังนั่งพูดถึงเจ้านายของตัวเองแต่ละคนอยู่กันอย่างสนุกปากเลยทีเดียว

"ฉันเบื่อกับคนเผด็จการอะไรไม่รู้ชอบใช้แต่อำนาจ! น่าเบื่อ" ยูริบ่นให้กับยุนอาและเจสสิก้าฟัง ทำให้เจสสิก้าและยุนอาได้แต่หัวเราะเบาๆออกมา

"ฉันก็เบื่อ นายดงเฮโคตรเจ้าชู้เลย พวกแกก็รู้ว่าฉันเกลียดคนเจ้าชู้! ว่าแต่แล้วแกล่ะเจสเป็นไงบ้าง"

""นายซีวอนเริ่มรู้ตัวแล้ว ถามฉันอยู่ตลอดเวลาเลยว่าฉันเข้ามาทำงานกับเขาทำไม ถามจนน่ารำคาญ!" เจสสิก้าตอบพลางเบ้หน้าแต่นั่นกับทำให้สองสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นฝาคนละแฝดหันขวับกันทันที 'เริ่มรู้ตัว' เป็นคำที่อันตรายมากสำหรับพวกเธอ ทุกครั้งที่พวกเธอทำภารกิจจะต้องไม่มีใครเข้ามาเกี่ยวข้อง!

"ฉันว่าเราไปคุยกันฝั่งนู่นเถอะ ดูท่าคราวนี้จะยุ่งยากซะแล้ว" หญิงสาวทั้งสามคนเลือกมุมที่อับและลับสายตาแขกในงานมากที่สุดซึ่งก็คือมุมที่อยู่ตรงประตูด้านริมขวาสุดนั่นเอง

"แล้วเราจะเอายังไงดี ถ้าเกิดนายซีวอนอะไรนั่นรู้เข้ามีหวังเราโดนบอสด่าแน่แถมยังต้องทำงานพิเศษเพิ่มอีก" ยูริบ่นกระปอดกระแปด ยุนอาและเจสสิก้าก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ แต่แล้วเจสสิก้าก็คิดเหตุการณ์ล่วงหน้าไว้เรียบร้อยแล้ว

"ฉันคิดว่า เราต้องทำตัวให้เป็นธรรมชาติมากที่สุดนะ อย่าพยายามสืบค้นข้อมูลแบบประเจิดประเจ้อ ต้องพยายามสืบค้นอย่างแนบเนียนที่สุด แล้วพยายามใช้ 'มารยาหญิง' หลอกล่อพวกเขาซะ" เจสสิก้าพูด แต่ยุนอากลับขัดขึ้นมาก่อน

"ฉันว่าเราควรหาข้อมูลให้เร็วที่สุดนะ ไม่จำเป็นที่จะต้องใช้มารยาหญิงอะไรนั่นหรอก พยายามหาข้อมูลของกลุ่มค้ายาให้มากที่สุด" เจสสิก้าและยูริพยักหน้า แต่ยูริกลับขัดขึ้นมาเสียก่อน

"ฉันว่าเราควรที่จะ..."คำพูดของยูริถูกกลืนหายไปในลำคอ เมื่อผู้มาใหม่ทักทายขึ้นมาก่อน

"ไม่ทราบว่าพวกคุณมายืนหลบมุมอะไรตรงนี้กันอย่างนั้นหรอครับ" ซีวอนส่งยิ้มให้กับหญิงสาวทั้งสามคน พร้อมกับฮันคยองและดงเฮที่ทักทายอย่างมีมารยาท 

"ไม่มีเหตุจำเป็นที่ฉันต้องตอบพวกคุณ ขอตัว" เจสสิก้าเอ่ยตัดบท แต่ซีวอนกลับขัดพูดขึ้นมาก่อน

"อย่าให้ฉันรู้นะเจสสิก้าว่าเธอมีอะไรปิดบังฉันอยู่" แต่เจสสิก้าก็ไม่ได้สนใจอะไร กลับเดินออกไปเหมือนกับคิดว่าคำพูดของซีวอนเป็นเพียงลมเป่าหูเท่านั้น

"แล้วเจอกันนะครับยุนอา" ดงเฮพูดพลางยิ้มแป้นไปให้ยุนอา แต่หญิงสาวกลับหันมาส่งสายตารำคาญแทน

"ขอตัวนะเจ้านาย" ยูริเอ่ยกับฮันคยองแต่กลับโดนฮันคยองจับต้นแขนไว้ก่อน

"อย่าแต่งตัวแบบนี้อีก ฉันไม่ชอบ" ฮันคยองพูดจบจึงสะบัดแขนยูริทิ้ง ทำไม เขาถึงต้องคอยห่วง คอยหวงไม่ให้เธอใส่ชุดแบบนี้ด้วยนะ ทั้งๆที่เธอไม่ได้เป็นอะไรกันกับเขาสักหน่อย

"ฉันพอใจ จบ!" ยูริพูดจบจึงเดินออกไปทันทีพร้อมกับเจสสิก้าและยุนอา

     ทางด้านของซอฮยอนตอนนี้เธอออกมายืนรับลมข้างนอก เธอไม่ค่อยชอบที่ที่คนเยอะสักเท่าไหร่โดยเฉพาะคนที่มีหน้าตาในสังคม ใส่หน้ากากเข้าใส่กันทั้งนั้นนั่นแหละ ซอฮยอนไม่ชอบอย่างแรง!!  ซอฮยอนได้แต่ยืนรับลมอยู่ข้างนอกอย่างสบายใจ แต่แล้วก็มีแขนของคนๆหนึ่งมาโอบรอบเอวของเธอเอาไว้ก่อน ซอฮยอนจึงหันไปเพื่อมองบุคคลปริศนาทันที

:)  Shalunla