คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : CHAPTER 5
Chapter 5
แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องปลุกให้หนุ่มสาวทั้งสองที่หลับใหลตื่นขึ้น ชายหนุ่มค่อยๆลืมตาขึ้นมามองบรรยากาศรอบๆห้องที่ดูไม่คุ้นตาสักเท่าไหร่ ก่อนจะมองข้างกายที่มีหญิงสาวนอนข้างด้วย ทำให้เขาเอ๊ะใจขึ้นมาว่าเกิดอะไรขึ้น
“คุณ….คุณ ตื่นสิ เรามาอยู่ที่นี่กันได้ยังไง”ชายหนุ่มกล่าวพลางเขย่าร่างหญิงสาวที่นอนหลับข้างๆให้ตื่น เธอดูงัวเงียเป็นอย่างมากคงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอร์ที่ขาทั้งสองดื่มกันไปเมื่อคืน
“เช้าแล้วหรอ….ขอนอนต่ออีกหน่อยน่ะ”หญิงสาวกล่าวแล้วเอาผ้าห่มคลุมหน้าเพื่อจะนอนต่อ แต่คนที่ปลุกเธอเมื่อกี้ทำให้เธอตกใจแล้วลุกขึ้นมานั่งทันทีทันใด
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เสียงกรี๊ดที่ดังกว่าเสียงสัญญาณเตือนไฟไหม้ของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มต้องรีบหาอะไรมาอุดปากก่อนที่ชาวบ้านชาวช่องจะแห่กันเข้ามาดู เพราะคิดว่าไฟไหม้ก็เป็นได้
“เงียบๆ สงบสติอารมณ์ โอเค”ชายหนุ่มกล่าวให้หญิงสาวสงบสติอารมณ์ ก่อนจะค่อยๆคลายมือของเขาออก เมื่อเห็นว่าหญิงสาวพยักหน้าตอบตกลงเข้าใจที่เขากล่าว
“ไอ้บ้า นีนายหลอกฉันมาปู้ยี่ปู้ยำใช่ไหม ว่าแล้วทำไมเมื่อคืนนายถึงมาคุยดีกับฉัน ไอ้บ้าเอ้ย”ยุนอาพอได้ทีก็หยิบหมอนที่อยู่ข้างตัวมาฟาดอย่างไม่ยั้งมือ
“ย๊าส์ หยุดโวยวายแล้วฟังกันก่อนสิ เมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เชื่อผม”คริสคว้าข้อมือของยุนอาไว้ จ้องเข้าไปที่ดวงตาของเธอเพื่อให้เธอมั่นใจว่าเมื่อคืนระหว่างเขาและเธอไม่มีอะไรเกิดขึ้นตามที่เธอเข้าใจ
“นายแน่ใจนะ ว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น นายพูดจริงนนะ”
“จริง ต่อให้ผมหน้ามืดหรือเมาแค่ไหนผมก็ไม่ทางปล้ำคุณแน่นอนมั่นใจได้เลย”ชายหนุ่มกล่าวแล้วยักคิ้วให้ ก่อนจะขำออกมากับหน้าที่ดูเหวอของหญิงสาว
“นี่! อย่ามาดูถูกฉันนะ เห็นอย่างนี้ ฉันก็ส่อนรูปเหมือนกันแหละย่ะ”ยุนอากล่าวทำหน้ามั่นใจกับรูปร่างของตัวเอง จนคริสที่เห็นหลุดขำออกมาอีกครั้งกับความมั่นใจในตัวเองของหญิงสาว
“งั้น ก็ขอลองพิสูจน์หน่อยสิว่าที่มาอ่ะจริงไหม” คริสกล่าวก่อนจะเขยิบเข้ามาใกล้ยุนอาเรื่อยๆจนเธอเขยิบหนีจนชิดกับขอบเตียงไม่ทางจะให้หนีออีกต่อไป
“นะ…..นายจะทำอะไร”จนอาหลับตาปี๊ พูดตะกุกตะกักเหมื่อชายหนุ่มเคลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้เธอมากยิ่งขึ้น
โครก ครากกกกกกก
“ไปหาอาหารเช้าทานกันเถอะ ท้องเธอมันร้องดังกว่าเสียงกรี๊ดเมื่อกี้อีกน่ะ”คริสผละออกจากการแกล้งหญิงสาวเมื่อได้ยินเสียงท้องร้อง
“หึย! แกล้งกันได้ทุกทีสินะ ไอ้หัวทอง”ยุนอาทำหน้าเบ้ เมื่อรู้ว่าชายหนุ่มแกล้งเธอ แต่ก็เดินตามออกไปทานอาหารเช้าพร้อมกับชายหนุ่ม เธอชักสนุกแล้วสิเวลาได้อยู่ไกล้ๆผู้ชายคนนี้
……………………………………………………………………………………….
“ด้านนี้ คือห้องนอนของคุณกับคุณทิฟฟานี่ ส่วนด้านนั้นฉันว่าควรเป็นห้องสำหรับลูกของคุณในอานาคต ส่วนอีกด้านนั้นจะเป็นห้องนั่งเล่น ส่วนตรงนี้จะเป็นห้องครัว”คริสตัลเริ่มอธิบายคร่าวๆกับการออกแบบแต่ละห้องให้กับชานยอลฟัง แต่เธอไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าชายหนุ่มกำลังแอบมองและสนใจเธอมากกว่า สิ่งที่เธออธิบายเสียอีก
“คุณชานยอล โอเคไหมค่ะ กับที่ตัลอธิบายไป”คริสตัลหันมาถามชายหนุ่ม
“อ่ะ ….โอเคครับ ผมว่าที่คุณจัดส่วนออกมามันโอเคมาก”ชายหนุ่มตอบรับตามที่หญิงสาวกล่าว
“คุณทิฟฟานี่ไม่มาด้วยหรอค่ะ”คริสตัลทำหน้าสงสัยเมื่อเห็นว่าชานยอลมาเพียงคนเดียว
“เค้าไม่ว่างครับ ต้องไปสปา คนไกล้จะเป็นเจ้าสาวก็เงี้ยแหละครับ”
“คุณอยากให้ฉัน ตกแต่งอะไรเพิ่มเติมก็บอกได้เลยนะค่ะยินดีทำให้เต็มที่เลย”คริสตัลหันมากล่าวใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มให้กับชายหนุ่ม
“ขอบคุณครับ”
“ดูจากที่แบบบ้านแล้ว และการตกแต่งที่คุณเลือก ดูคุณจะเป็นผู้ชายที่ดูอบอุ่นพอสมควรนะค่ะ”คริสตัลกล่าวขณะที่เขาทั้งสองเดินไปรอบตัวบ้าน
“ครับ ผมไม่ชอบบ้านที่ใหญ่เกินไป ผมชอบบ้านที่ดูอบอุ่น และได้อยู่กับคนที่เรารักแค่นี้ก็พอแล้วล่ะครับ”
“น่าอิจฉาคุณทิฟฟานี่จัง ฉันชักอยากจะเจอคนๆนั้นบ้างแล้วสิ”คริสตัลกล่าวออกมา
“คนเก่งๆแบบคุณ ยังไงก็ต้องเจอผู้ชายที่ดีๆอยู่แล้ว ”ชานยอลกล่าวและยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่ามีบุคคลอีกหนึ่งคนเพิ่มเข้ามาซึ่งก็คือไคนั้นเอง
“คุยอะไร กันอยู่ครับท่าทางจะถูกคอกันเชียว”ไคกล่าว
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ บอส คุยเรื่องงาน แล้วทำไมบอสถึงมาที่นี่ล่ะ”คริสตัลกล่าว
“พอดีว่า ออกไปทำธุระมา เลยแวะเข้ามาดูลูกน้องซะหน่อย เพื่อแอบอู้ ถ้ายัยนี่คุณชานยอลบอกผมได้เลยนะ”ไคกล่าวพลางเขกไปที่หัวของคริสตัล
“เฮ้!บอส ใส่ร้ายกันซึ่งๆหน้าเลยนะ”คริสตัลตัวแหวกลับ ก่อนจะลูบหัวปอยๆ ชานยอลที่ยืนอยู่ด้วยก็ยิ้มออกมา และก็สังเกตุได้ว่าพวกเขาทั้งสองสนิทเกินกว่าเจ้านายกับลูกน้องซะอีก
“ได้เวลากลางวันแล้ว เชิญทานอาหารกลางวันกันดีกว่า ไปกันเถอะครับ”ไคกล่าวชวนคริสตัลและชานยอลไปทานอาหารกลางวันร่วมกับเขา
“อ่ะ กุ้งชอบกินกุ้งไม่ใช่หรือไง”ไคที่นั่งอยู่ข้างแกะกุ้งแล้วส่งให้คริสตัล เพราะเธอชอบกินกุ้งมากๆแต่มักจะขี้เกียจแกะเท่านั้นเอง
“ถ้าไม่ใช่เจ้านายกับลูกน้อง ผมคงคิดว่าเป็นแฟนกันน่ะครับ”ชานยอลที่แอบมอง จึงกล่าวออกมาทำให้ไคนั้นยิ้มออกมาอย่างพอใจแต่คริสตัลนั้นรีบปฎิเสธออกมาทันที
“ไม่ใช่หรอกค่ะ ที่เห็นว่าเราสนิทกันแบบนี้ก็เพราะว่าเราเรียนมาด้วยกันอ่ะค่ะ พอจบมาเค้าดันมาเป็นเจ้านายของฉัน ฉันกับเพื่อนเลยเรียกเขาว่าบอส อ่ะค่ะ”คริสตัลกล่าวอธิบายให้กับชานยอล เขาพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ และในใจกลับรู้สึกโล่งใจชอบกล
“แต่ยังไงคุณชานยอลก็ช่วยเชียร์ผมด้วยนะ ผมก็อยากจะเป็นแฟนของยัยนี่จริงๆสักที”ไคกล่าวออกมาตรงๆทำให้คริสตัลที่นั่งอยู่ด้วยข้างๆทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว
“ครับ ผมจะเอาใจช่วย”ชานยอลยิ้มออกมาเจื่อนๆ พลางดื่มน้ำแก้ความอึดอัดในใจของเขา นี่เขาเป็นอะไรไปเนี่ย เขากำลังผิดหวังที่ผู้หญิงตรงหน้ากำลังจะเป็นแฟนกับไคงั้นหรอ
“ขอบคุณสำหรับมื้อกลางวันนะครับ ”ชานยอลกล่าวขอตัวหลังจากแยกออกจากร้านอาหาร จึงเหลือเพียงคริสตัลและไคเท่านั้นที่อยู่ด้วยกัน
“ไค คราวหลังอย่าพูดอะไรแบบนั้นอีกนะ”
“ก็ผมรู้สึกแบบนั้น ผมก็ต้องพูดแบบนั้นจะให้ทำไงได้ล่ะ”ไคทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“แต่….เราเคยคุยกันแล้ว ว่าระหว่างเรา ขอเป็นแค่เพื่อน……”
“ครับ….ผมเข้าใจ แต่ผมไม่มีทางถอดใจแน่ๆ ผมจะทำให้คุณใจอ่อนให้ได้”ไคกล่าวอย่างหนักแน่น และดูเหมือนจะไม่ได้ล้อเล่นเหมือนทุกรั้งที่ผ่านๆมา คริสตัลก็ได้แต่มองอย่างเหนื่อยใจ เขาไม่อยากให้คนดีๆอย่างไค ต้องมารักผู้หญิงอย่างเธอ หากเขารู้ว่าเธอ กำลังจะทำลายความรักของคนอื่น
…………………………………………………………………………………………………….
“ขอบคุณที่ใช้บริการ คราวหลังแวะมาใหม่นะค่ะ”เสียงพนักงานกล่าวให้ทิฟฟานี่ ที่กำลังเดินออกจากสปา ที่เธอมาเข้ารับบริการวันนี้ เธอเดินตรงมาที่ลานจอดรถทันที แต่ระหว่างทางเธอกับรู้สึกเหมือนมีใครแอบเดินตามหรือรู้สึกเหมือนมีใครแอบมองเธออยู่ เธอจึงรีบเดินตรงมาที่รถแต่ก็เจอจดหมายแปลกๆที่สอดไว้หน้ากระจกรถของเธอ
“คนอยากเธอมันสมควรตาย!”ข้อความสีเลือดที่เขียนบนกระดาษ ทำให้ทิฟฟานี่ตกใจ แล้วโยนมันทิ้งลงพื้นในทันที ใบหน้าเธอซีดเผือดมือไม้สั่น แม้จะหยิบกุญแจรถเธอก็ไม่มีแรง
“ฟานี่…..”เสียงเรียกจากด้านหลังทำให้เธอตกใจสุดขีด และกรี๊ดออกมา
“อย่า ….อย่าทำอะไรฉัน อย่าน่ะ”ทิฟฟานี่กล่าวออกมาอย่างลนลาน
“ฟานี่ ผมเอง ชานยอล ไม่มีใครทำอะไรคุณทั้งนั้น”ชานยอลเขย่าตัวของหญิงสาวให้ได้สติ เมื่อเธอรู้ว่าเป็นชานยอลเธอจึงกอดเขาไว้ทันทีด้วยความกลัว ชานยอลเองก็กอดตอบและปลอบใจเพื่อให้เธอหายตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“เป็นยังไงบ้าง คุณจะเล่าให้ผมฟังได้หรือยังว่าเกิดอะไรขึ้น”ชานยอลกล่าวเมื่อพาเธอมาส่งถึงบ้านและเข้าไปนั่งคุยกับเธอ
“ฟานี่ไม่รู้ มีใครก็ไม่รู้เล่นบ้าอะไรเอาจดหมายที่เปื้อนเลือดไปหมดเอามาไว้ที่รถ ฟานี่กลัวมากเลยค่ะยอล”ทิฟฟานี่เล่าเรื่องทั้งหมดให้ชายคนรักของเธอฟัง
“คงจะพวกโรคจิต ไม่ต้องกลัวน่ะ ผมอยู่กับคุณแล้ว และอีกอย่างคุณให้ผมไปรับแต่คุณกับเอารถไป แต่ก็ดีแล้วที่ผมไปทัน”ชานยอลกล่าวออกมาอย่างโล่งใจ เมื่อเห็นว่าทิฟฟานี่ไม่ได้เป็นอะไรไป
“ลมอะไรพัดมาหว่ะเนี่ย ถึงทำให้นักธุรกิจอย่างแกแวะมาหาฉันถึงสถานีได้”คริสกล่าวแขวะเพื่อนของเขาที่ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดจะมาเยี่ยมกันเลยสักครั้ง
“ทำเป็นพูดมาก ฉันไม่ได้มาเยี่ยมแก แต่จะมาแจ้งความต่างหาก”
“ดูจากเทปกล้องวงจรปิดแล้ว ตรงรถของทิฟฟานี่แฟนแก มันอยู่ในมุมที่เสาบังพอดีเลยหว่ะ ทำให้ไม่เห็นคนร้าย แต่ยังไงก็ลงบันทึกประจำวันไปก่อนล่ะกัน มีอะไรคืบหน้าฉันจะแจ้งแกเอง”คริสตบบ่าเพื่อนตัวเอง เมื่อดูจากกล้องวงจรปิดแล้วไม่สามารถจะระบุคนร้ายได้ตรง
“เอาเป็นว่าขอบคุณ นายมากล่ะกัน อยากจะไปดื่มอะไรกันสักหน่อยไหม”ชานยอลกล่าวชวน และมีหรือที่นักดื่มอย่างคริสจะปฏิเสธคำชวนของเพื่อน
“ยินดีด้วยนะ ที่แกจะเป็นฝั่งเป็นฝากับเขาสักที”คริสดื่มฉลองให้กับเพื่อนของตนที่กำลังจะเป็นเข้าบ่าวอีกไม่นาน ผิดกับเขาที่ชีวิตไร้จุดหมายตั้งแต่คนรักของเขาทิ้งเขาไปอย่างไร้เหตุผล
“แล้วแกอ่ะ ไม่คิดจะเริ่มต้นใหม่กับใครสักคนหรอ ตั้งแต่คุณ…..”
“อย่าเอ่ยชื่อนั้น…..ฉันกำลังจะลืม”คริสกล่าวตัดบทเมื่อชานยอลกำลังจะเอ่ยต่อ เขาดื่มวิสกี้ในมือจนหมดแก้ว ความจริงแล้วเขาไม่ใช่นักดื่มอะไนมากนักหรอก แต่ที่เขาดื่มก็เพื่อต้องการจะลบความทรงจำและความเจ็บปวดนั่นออกไปต่างหาก
................................................................................................................
แวะเอาตอนห้ามาส่งก่อน เพราะอาจจะไม่ม่ได้มาอัพอีกหลายวัน
แต่ยังไงก็ติดตามกันต่อไป และเม้นให้กำลังในกันได้นะค่ะ รีดเดอร์ที่น่ารักทุกคน
ความคิดเห็น