
หนุ่มๆ
เซ็ต #Nippon
Kohei
: Nippon Sweetie รักหวานใสหัวใจสีซากุระ Click!
Yoshiyuki
: Nippon Cutie รักหวานละมุนวุ่นหัวใจหนุ่มชิงกันเซน Click!
Masaru
: Nippon Baby รักหวานมันโฮมรันหัวใจเจ้าชายเบสบอล Click!
Hayato
: Nippon Honey รักหวานละไมหัวใจสีใบไม้แดง Click!
Eisaku
: Nippon Rainy รักหวานฉ่ำวันฝนพรำ Click!
“ห้องเรียนผมไปทางนี้ครับ เซ็มไป (รุ่นพี่) ต้องขึ้นไปอีกชั้นนะ”
“อื้อ ฉันจำได้อยู่หรอกน่า”
“เหรอครับ” มาซารุคุงแซวด้วยรอยยิ้มมุมปาก “งั้นไปก่อนนะ บ๊ายบาย~”
“บ๊ายบาย~” ฉันโบกมือให้มาซารุคุงก่อนจะเดินขึ้นบันไดไป และตอนนั้นเองที่ฉันมองเห็นถุงคุกกี้ที่อยู่ในมือแล้วนึกออกว่าเมื่อเช้านี้ตั้งใจจะเอามันมาให้เขาเพื่อตอบแทนที่เขาให้ใช้ร่มเมื่อวานนี้ ก็เลยรีบหันกลับไปร้องเรียกเขาเอาไว้
“มาซารุคุง!!”
“ครับ?”
“คือว่าฉันเอาคุกกี้มาให้...”
พรืด!
“หวาาา!”
“...!”
คราวนี้มาซารุคุงคงตกใจจนไม่มีเวลาพูดว่าอาบุไน่แล้ว เขาถลาวิ่งมาหาฉันที่สับเท้าหลอกตัวเองกลางบันไดจนสะดุดล้ม TOT ไม่เอานะ จะให้ฉันเสี่ยงอันตรายไปถึงไหน ตกบันไดมันไม่ตลกสักหน่อย TTOTT
หมับ!
“...อยากได้รางวัลเป็นกอดก่อนเข้าเรียนก็ไม่ยอมบอกดีๆ แต่แรกนะครับ”
เสียงกระซิบของมาซารุคุงที่ข้างหูทำให้ฉันตกใจจนสมองหมุนติ้วเป็นเบย์เบลด (เกิดทันกันมั้ย?) ฉันกะพริบตาปริบๆ สองสามทีก่อนจะสำนึกได้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของเขาที่รับร่างฉันไว้ได้อย่างพอเหมาะพอเจาะพอดี O///O
“มะ...ไม่ใช่นะ!”
“โอ๋ๆ นะ” มาซารุคุงไม่สนใจเสียงประท้วงของฉัน เขายิ่งกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นไม่ยอมปล่อย...หนำซ้ำยังลูบหัวฉันเหมือนปลอบโยนเด็กเล็กๆ อีกต่างหาก...
“ปล่อยสิ...”
“ผมกำลังตอบแทนที่เซ็มไปอุตส่าห์ตั้งใจเชียร์ผมเมื่อเช้านี้อยู่นะครับ”
เขาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงนิ่งเฉย... แต่กลับทำให้หัวใจฉันเต้นแรงจนแทบไม่น่าเชื่อว่าตอนนี้ฉันยังมีชีวิตอยู่... นี่ฉันเป็นอะไรไป...
“เอาล่ะ...ถ้านานกว่านี้เดี๋ยวจะไปเข้าห้องเรียนสายกันทั้งคู่ แบบนั้นคงแย่เนอะ?”
“...อื้อ”
“...นี่ของผมใช่มะ?”
ฉันพยักหน้าแทนคำตอบเพราะรู้สึกแปลกๆ จนหาเสียงตัวเองไม่เจอ ได้ยินเสียงมาซารุคุงหัวเราะแผ่วเบาที่เหนือศีรษะ...จากนั้นท่อนแขนแข็งแรงของเขาก็คลายอ้อมกอดออก พร้อมกับรับถุงคุกกี้ไปจากมือฉัน
“ขอบคุณสำหรับคุกกี้นะครับ ^^”
“...”
“จะเดินไปห้องเรียนเองไหวมั้ยเนี่ย จะให้ผมเดินไปส่งมั้ยครับ?”
“...ถ้าจะไปส่งที่ห้องเรียน ก็ช่วยพาฉันไปส่งห้องพยาบาลดีกว่านะ T_T เพราะฉันรู้สึกเหมือนหัวใจจะวายยังไงก็ไม่รู้”
“ฮ่าๆๆ” นอกจากจะไม่เห็นใจคนป่วยแล้วเขายังหัวเราะใส่อีกต่างหาก เด็กอะไรใจร้าย T_T (แต่ก็หล่อ) คิดว่าฉันเข่าอ่อนเพราะใครกัน “รีบไปเรียนนะครับ ระวังอย่าสะดุดล้มหัวทิ่มล่ะ”
“ถ้าฉันล้มหัวทิ่มจะทำไง”
“ผมก็จะตามไปรับไว้อีก” มาซารุคุงว่าก่อนจะหยุดคิดครู่หนึ่งแล้วค่อยพูดต่อด้วยรอยยิ้มสดใส “แต่ถ้าอยากให้กอดบอกตรงๆ ก็ได้ครับ ไม่ต้องลงทุนตกบันไดหรือตกต้นไม้ก็ได้นะ”
“ก็บอกแล้วไงว่า...”
“ฮ่าๆ ไปนะครับ” เขาไม่รอฟังคำโต้แย้งของฉัน แต่กลับเดินหนีไปห้องเรียนตัวเองแทน และฉันก็ต้องพยายามลากสังขารตัวเองไปที่ห้องด้วยเหมือนกัน ไม่งั้นโดนลงโทษให้ไปคัดลายมืออีกแน่ T_T วิชาภาษาญี่ปุ่นปัจจุบันน่ะเซ็นเซย์โหดจะตาย
ฮือ แล้วฉันจะมีสมาธิเรียนมั้ยล่ะเนี่ย TT//TT
***************************************
お久しぶり! (ไม่เจอกันนานเลยนะคะ!)
คิดถึงเค้ากับหนุ่มญี่ปุ่นของเค้ากันรึเปล่า >////<
วันนี้มาพร้อมกับหนุ่มคนที่สามในเซ็ตนิปปอนค่ะ!
ถ้าบอกว่าเป็นเจ้าชายเบสบอลจะรู้รึเปล่าว่าเขาเป็นใคร???
ถูกต้องแล้วว (คิดเอาเองว่าทุกคนรู้ 5555555)
“ฮาเซคาวะ มาซารุ” นั่นเองค่ะ >_< รู้นะว่ามีหลายคนแอบปิ๊ง
อยากบอกว่าหนุ่มคนนี้...ฮอตไม่แพ้หนุ่มสองคนแรกเลยค่ะ
เขียนเองกรี๊ดเอง อยากจะกระชากออกมาจากแม็คบุ๊กแล้วจับจุ๊บซะให้เข็ด
อ๊างงงงง >/////////< นี่มาลงชิมลางก่อนนะ! ใครอยากอ่านต้องเม้นรัวๆๆๆ เลยนะ!!
ปล. มาสะจังออกเดือนธันวา หนากว่ายูจัง บางกว่าโคเฮ น่าจะราคาประมาณ 199 – 229 ไม่เกินนี้
มีเวลาให้เก็บเงินสองเดือนครึ่งนะ >_< หวังว่าทุกคนจะรักมาสะจังน้าา~

มีโปสเตอร์มาแล้ววว จากน้องขนมผิงปุ้งปิ้งที่รัก รักที่สุดเลย >/////< ตลกแคปชั่นของแม่นางโซระมาก 55555555

โปสเตอร์อีกหนึ่งจากน้อง Tanatorn Muenrat M ค่า >/////< น่ารักมุ้งมิ้งกิ๊งก่องแก้วมาก มาพร้อมคาแรกเตอร์ตัวละครด้วย 555555 ขอบคุณมากๆ นะคะ!!! รักที่สุด!
จุ๊บๆ
ขอบคุณธีมสวยๆ จาก