Nippon Cutie รักหวานละมุนวุ่นหัวใจหนุ่มชิงกันเซน
"หลับตาได้มั้ยครับ... ผมเขิน" อิชิอิคุงพึมพำเสียงเบา ท่ามกลางหิมะขาวที่โปรยปรายลงมา จากนั้นริมฝีปากนุ่มหยุ่นสีชมพูนมเย็นบนใบหน้าขาวใสเหมือนนมสดฮอกไกโดของเขาก็เลื่อนเข้ามาจนริมฝีปากของเราสัมผัสกัน...
ยอดวิวรวม
34,593
ยอดวิวเดือนนี้
88
ยอดวิวรวม
หนุ่มๆ เซ็ต #Nippon
Kohei : Nippon Sweetie รักหวานใสหัวใจสีซากุระ Click!
Yoshiyuki
: Nippon Cutie รักหวานละมุนวุ่นหัวใจหนุ่มชิงกันเซน Click!
Masaru
: Nippon Baby รักหวานมันโฮมรันหัวใจเจ้าชายเบสบอล Click!
Hayato
: Nippon Honey รักหวานละไมหัวใจสีใบไม้แดง Click!
Eisaku
: Nippon Rainy รักหวานฉ่ำวันฝนพรำ Click!
-------------------------------------
“Nippon Cutie”
อิชิอิ โยชิยูกิ & นางสาวปรารถนา (คาวาคามิ โนโซมิ)
(วางแผงแล้ว!)
“อิทาดาคิมัส~ (ทานล่ะนะครับ / ค่ะ)” เราพูดขึ้นพร้อมกันก่อนจะฉีกตะเกียบออกแล้วเริ่มลงมือ ตอนนั้นเองที่ฉันแอบเหล่คัตสึด้งของเขาแล้วก็เผลออุทานสิ่งที่คิดออกมาดังๆ
“ว้าว น่ากินจังเลยค่ะ O_o”
อิชิอิคุงขำสีหน้าตื่นเต้นของฉันที่ทำตาโตมองดูคัตสึด้งหน้าตาน่ากินของเขาก่อนจะเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
“ลองทานมั้ยครับ” ถามนะ แต่ไม่รอคำตอบหรอก อิชิอิคุงกลับด้านตะเกียบก่อนจะคีบหมูทอดชิ้นหนึ่งออกมาใส่ในจานแยกให้ฉัน “โดโซะ ^-^ (เชิญครับ)”
โอย แม้แต่ท่าคีบหมูก็ยังดูดี T_T ฉันมองชิ้นหมูทอดในจานอย่างชื่นชม ก่อนจะนึกอะไรสนุกๆ ขึ้นมาได้อีกอย่าง
ฉันซ่อนรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ไว้ใต้ใบหน้าสุขุมของตัวเองก่อนจะถามออกไปอย่างใสซื่อ “ทำไมคนญี่ปุ่นถึงต้องกลับด้านตะเกียบก่อนคีบอาหารให้คนอื่นทานคะ”
“เอ๊ะ...? เอ่อ...” อิชิอิคุงถึงกับสตันท์ไปเพราะคำถามของฉัน “เอ่อ...”
ท่าทางเหมือนพยายามคิดหาคำตอบอย่างสุดความสามารถของเขาทำให้ฉันหลุดหัวเราะออกมาด้วยความเอ็นดู เพราะคนญี่ปุ่นเป็นคนขี้เกรงใจแล้วก็เต็มไปด้วยกฏระเบียบมากมาย แม้กระท่ังบนโต๊ะอาหารก็มีเป็นร้อยข้อแล้ว เขาคงจะทำมาด้วยความเคยชินจนไม่รู้ว่าทำไปทำไมแล้วล่ะ
อีกนิดละกัน :P “ช่วงแรกๆ ที่มาฉันก็มีปัญหามากเลยล่ะค่ะ เพราะที่ไทยไม่ได้มีพิธีรีตองมากขนาดนี้”
“นั่นสินะครับ ต้องขอโทษด้วยนะครับ”
“คุณพ่อเคยบอกว่า ที่ห้ามใช้ตะเกียบของตัวเองตักอาหารจากจานกลางหรือตักให้คนอื่น เป็นเพราะคนญี่ปุ่นถือเรื่องความสะอาดมากใช่มั้ยคะ”
“ก็ส่วนนึงนะครับ แต่คิดว่าน่าจะเป็นการให้เกียรติอีกฝ่ายมากกว่า เพราะตะเกียบที่ใช้แล้วมันอาจจะโดนปากหรือน้ำลายของเราไปแล้ว...”
“ถ้างั้นเวลาคนญี่ปุ่นจูบกันจะทำไงล่ะคะ ไม่ถือเหรอ?”
คำถามของฉันทำให้อิชิอิคุงถึงกับสำลักน้ำชาแล้วก็ไอค่อกแค่ก ฉันยื่นทิชชู่ให้เขาด้วยความรู้สึกผิดก่อนจะหัวเราะเสียงใส “ขอโทษนะคะ ฉันแหย่เล่นน่ะค่ะ”
“...ถ้าเป็นแฟน ก็ไม่เป็นไรหรอกครับ”
“คะ?”
“เรื่องจูบ เป็นเรื่องของคนที่เป็นแฟนกันใช่มั้ยล่ะ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เป็นไรหรอกครับ ไม่ถือ...”
อิชิอิคุงพยายามจะอธิบายด้วยคำพูดตะกุกตะกักและใบหน้าที่เริ่มเปลี่ยนเป็นนมเย็นเวอร์ชั่นเข้มข้นมาก และเพราะเขามาทำหน้าแดงต่อหน้ากันแบบนั้น...ฉันก็เลยเขินกับคำถามของตัวเองซะอย่างนั้น จู่ๆ คำว่าจูบและคำว่าเป็นแฟนกันมันก็ลอยเข้ามาในหัว... ทำให้สายตาของฉันล่องลอยไปหยุดอยู่ที่ริมฝีปากสีชมพูเรื่อของอิชิอิคุงโดยไม่ได้ตั้งใจ...
ริมฝีปากที่ดูอ่อนนุ่มแบบนั้น... ตอนจูบจะให้ความรู้สึกแบบไหนกันนะ
ว้ายยยย นี่ฉันคิดอะไรเนี่ย น่าอายชะมัด ไร้ความเป็นกุลสตรีโดยสิ้นเชิง (เคยมีด้วยหรือ?) ฉันโบกไม้โบกมือไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไปก่อนจะหยุดชะงักเมื่อมีคำถามอีกคำถามหน่ึงลอยขึ้นมา...
เขาเคยมีแฟนมาก่อนรึเปล่านะ...?
บ้าจริงเลยโนโซมิ เขาจะไม่มีได้ไงกัน เพอร์เฟกแมนขนาดนี้...ใครที่ไหนจะปล่อยให้หลุดมือมาตั้งสิบเจ็ดสิบแปดปีได้ ไม่มีทางหรอก
ถ้างั้นเวลาอยู่กับแฟนเขาก็เป็นแบบนี้รึเปล่านะ หรือว่าจะมีอีกด้านหนึ่งของอิชิอิคุงที่ผู้หญิงคนอื่นไม่มีทางได้เห็น...?
เจ้าของจูบแรกของอิชิอิคุงเป็นใครกันนะ หรือว่าจะเป็นยูเมะจังแฟนโคเฮ...
“...เป็นอะไรรึเปล่าครับ ทำไมถึงเงียบไปเลย อาหารไม่อร่อยเหรอ?”
“อร่อยค่ะ”
“แล้วทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะครับ”
เพราะฉันหึงผู้หญิงในอดีตของคุณค่ะ
ตอบไปแบบนั้นเขาคงตกใจจนหงายหลังตึงแน่ๆ เพราะงั้นไม่พูดไปดีกว่าเนอะ
“...หรือว่า...คิดถึงใครอยู่เหรอครับ?”
ตึง!
คำถามของอิชิอิคุงทำให้ฉันนี่แหละที่ตกใจจนหงายเงิบเอง ฉันกะพริบตารัวเร็วมองหน้าเขาที่ยกมือขึ้นเท้าคางมองออกไปนอกหน้าต่างไม่ยอมสบตาฉัน คิดหาคำตอบไม่เจอจนกระทั่งเขาถามขยายความขึ้นมาอีก
“...แล้วคนไทยล่ะครับ?”
“คะ...?” ฉันพึมพำถามซ้ำกลับไปเพราะสมองช็อตกะทันหัน...และอิชิอิคุงก็ลากสายตากลับมาสบตาฉันจนได้ นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนที่เขย่าหัวใจฉันอย่างแรงเหมือนกำลังเสี่ยงเซียมซี...
“คนไทย...ถือรึเปล่า?”
โอ้...หรือว่านี่คือการแก้แค้นฉันที่ยิงคำถามตอบยากใส่เขาก่อนกันนะ...?
ฉันถึงกับอึ้งไปเลยเพราะไม่รู้ว่าที่เขาถามนั้นหมายถึงอะไร หมายถึงการคีบอาหารให้กัน หรือว่า...
“...ฉันไม่ถือค่ะ”
“...”
“ถ้าเป็นคนที่ฉันชอบ...ฉันไม่ถือค่ะ”
“เหรอครับ...” น้ำเสียงแผ่วเบา... สายตาที่เสหลบตาแล้วมองไปทางอื่น... ความเงียบที่เกิดขึ้นกะทันหัน แต่กลับทำให้จังหวะหัวใจถูกเร่งขึ้นแบบนอนสต็อป... ความรู้สึกว่างโหวงในใจราวกับอวัยวะภายในถูกขโมยหายไปหมด... ใบหน้าที่ร้อนจัดจนกลายเป็นสีแดง...
เขาเป็นเหมือนกันหรือเปล่านะ... กำลังเขินเหมือนกันอยู่รึเปล่า...?
******************************
แอบเอามาให้กรี๊ดเล่นค่ะ >//////<
เป็นหนุ่มน้อยที่น่ารักมากทีเดียว ตอนเขียนก็กรี๊ดมาก
และบก.ก็กรี๊ดมากถึงขั้นสกรีมเลยด้วย~
โคเฮเสี่ยงตกชั้นมากเมื่อเจออิชิอิคุง :P
แต่ยังไงก็ฟินทั้งสองคนล่ะนะ ฮิฮิฮิ
ปกโดยพี่แฝด Supattanee Preeprem เหมือนเดิมค่ะ
อยากบอกว่าอลังการมาก! ตามที่แปะสปอยล์ไว้ด้านบน~ คนผมดำนะ
ขอเตือนไว้ก่อนว่าเรื่องนี้ “หวานละมุน” มาก!
โปรดระวังตกหลุมรักหนุ่มญี่ปุ่นนะจ๊ะ~
ใครอยากอ่านมากๆๆๆๆๆๆๆ กรุณาติดแท็กเหล่านี้ในทวิตเตอร์!
#ยอมแล้วทูนหัวขอถวายตัวให้หนุ่มญี่ปุ่น
#NipponCutie
#NipponSweetie
จุ๊บๆ
โปสเตอร์แรกมาแล้วววว จากน้อง - t u r q u o i s e ค่าาาา เจ้าเก่าเจ้าเดิมเลย คราวนี้ก็ทำโปสได้อลังและเข้าบรรยากาศหนุ่มฮอกไกโดอีกแล้ว รักที่สุดอะ ขอบคุณมากนะคะ!!!!
โปสเตอร์จากน้องพิมพ์อีกสองค่ะ ปลื้มมากๆ >////< ขอบคุณมากน้า!!
จุ๊บๆ
ผลงานอื่นๆ ของ เจ้าหญิงผู้เลอโฉม ☆ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เจ้าหญิงผู้เลอโฉม ☆
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
