ลำดับตอนที่ #17
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : THIs Is LOVe?:15
"ขอทางหน่อยคะ!!" ???
"ชินดง! ชินดง! "
"ญาติกรุณารอข้างนอกนะคะ!" ???
.
.
.
(ชินดงนายต้องไม่เป็นไรนะ....ขอร้องละ)
ซองมินได้แต่เดินวนอยู่หน้าห้องฉุกเฉินมือและเสื้อของเขาเต็มไปด้วยเลือดของชินดงตอนนี้เขาสับสนไปหมดและไม่รู้ว่าควรจะทำยังต่อดี
"มิน! "
"วอน...."
"ชินดงเป็นไงบ้าง?"
"วอนมันเป็นความผิดของผมเอง มันเป็นความผิดของผม..."
"ใจเย็นๆ คุณต้องมีสติไว้นะ"
"ผมผิดเองถ้าไม่ใช่เพราะผมชินดงคงไม่ถูกรถชน"
"เขาต้องปลอดภัยเชื่อผมสิ"
"แต่ว่า...."
"คุณซีวอน คุณซองมิน? "
"ฮยอกแจ..."
ซองมินทำหน้าตกใจเล็กน้องที่เห็นฮยอกแจแต่ก็แค่แปปเดี๋ยวเท่านั้นเพราะตอนนี้ความสนใจของเขาอยู่กับอาการของคนที่อยู่ข้างในห้องฉุกเฉินมากกว่า
"คุณชินดงเป็นไงบ้างคับ??"
"นายมาได้ไง..."
"พอผมรู้ข่าวก็รีบมาเลยคับ"
"ตอนนี้ยังไม่รู้หรอก" ซีวอนตอบกลับฮยอกแจแทนซองมินที่อยู่ก็เงียบไป
-----ผ่านไปได้ครู่นึงหมอก็ออกมาจากห้องฉุกเฉินด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีนัก-----
"คุณหมอชินดงเป็นไงบ้างคับ?" เมื่อเห็นหมอออกมาซองมินก็รีบเขาไปถามทันที
"ต้องนี้พ้นขีดอันตรายแล้วแต่ก็ต้องค่อยดูอาการอยู่ตลอดนะคับ" ???
"ดีแล้วนะมินที่เขาปลอดภัยแล้ว"
"อือ..."
"งั้นหมอขอตัวก่อนนะคับ" ???
"ขอบคุณมากคับ คุณหมอ"
เมื่อคุณหมอเดินจากไปแล้วซองมินก็หัดมามองฮยอกแจแปปนึงแล้วก่อนพูดขึ้น
"นาย...เข้าไปดูอาการเขาสิ"
"ผมว่าคุณซองมินน่าเข้าไปดีกว่านะคับ"
"ฉันหรอ? นายนั้นแหละเหมาะแล้ว"
"ผมหรอ? "
"ก็....นายเป็นแฟนหมอนั่นไม่ใช่หรอไง!" ซองมินตะคอกขึ้นด้วยความโมโหแต่ก็ไม่รู้เพราะอะไรกัน
"แฟน??? ผมนี้นะ!"
"ใช่ นายไม่จำเป็นเป็นต้องปิดบังอะไรหรอกฉันไม่ยินหมดแล้วที่นายสารภาพรักกับชินดง...."
"เพราะงั้นคุณซองมินถึงได้หายหน้าไปเลยใช่ไหมคับ??"
"อือ " (แล้วจะให้เราสู้หน้าเจ้านั่นได้ไงกันไม่มีทาง)
"แต่ว่าจริงๆแล้ว.....คุณชินดงเขาปฏิเสธผมนะ"
"อะไรนะ?? แต่ว่าฉันยังเห็นเขาบอกชอบนายเหมือนกันนิ!" (ใช่เราฟังไม่ผิดแน่ เป็นไปไม่ได้!)
"ชอบในแบบน้องชายมากกว่าคับ"
"น้อชายหรอ??"
(อะไรกัน....)
"โทษคับ ที่ผมเป็นต้นเหตุที่ทำให้ต้องผินใจกัน"
(นี้เราเข้าใจผิดมาโดยตลอดเลยหรอ??)
(ทำไมกัน...)
(ทำไมเราถึงได้โง่แบบนี้นะ!)
(ทำไม่เราถึง----)
ระหว่างที่ซองมินเอาแต่กล่าวโทษตัวเองซ้ำไปซ้ำมาอยู่ ฮยอกแจก็พูดขึ้นอีก
"จริงสิ นี้จดหมายที่คุณชินดงฝากให้คุณคับ"
"จดหมาย?"
"คุณชินดงคิดว่าถ้าคุณกลับมาที่ร้าน แล้วถ้าผมเจอคุณอีกครั้งก็อยากให้มอบจดหมายนี้กับคุณ"
"......."
"แล้วก็ ผมขออะไรหน่อยสิ"
"อะไร"
"ผมอยากให้คุณรองคิดทบทวนดูนะ ว่าใครกันแน่ที่คุณชินดงรักมากที่สุด"
"นายหมายความว่าไง??"
.
.
(คนที่เจ้าหมอนั่นรักมากที่สุดงั้นหรอ....)
.
.
.
" ในตอนแรกยังลังเลอยู่เลยนะว่าจะส่งข้อความหรือเขียนจดหมายถึงนายดี.....แล้วนายจะยอมอ่านมันรึป่าว
มินถ้านายอ่านจดหมายนี้ ฉันรู้ว่านายต้องกลับมาแม้จะมีเหตุผลอะไรก็ตามที่ทำให้นายไม่อยากเห็นหน้าฉัน....หรือว่า! นายจะรู้เรื่องที่ฉันแอบกินเค้กของนายไป นายโกรธเรื่องนั้นหรอ?? ขอโทษษษษ ถ้านายกลับมาละก็จะซื้อคืนให้สิบเท่าเลยยยย
ขอโทษนะ ไม่ว่ามันจะเป็นเพราะอะไรก็ตามแต่ว่าสำหรับฉันที่ไม่มีนายอยู่ด้วยแล้วมันแย่มากๆเลยทั้งไม่เป็นตัวของตัวเอง ทั้งคอยคิดถึงแต่นายอยู่ตลอด...ฉันมันเห็นแก่ตัวจริงๆ ยังไงก็ขาดนายไม่ได้อยู่ดี-มิน นายคือทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน การที่ได้เห็นายยิ้ม หัวเราะ มันทำให้ฉันมีความสุขมากๆเลย ที่จริงควรจะบอกนายตั้งนานแล้วถึงความรู้สึกต่างๆที่มีให้นายมาตลอด ฉันรักนายมินและมันจะเป็นแบบนี้ตลอดไปไม่ว่านายจะเกรียดหรือไม่รักฉันแล้วก็ตาม...."
ชินดงฮี
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น