ลำดับตอนที่ #16
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : THIs Is LOVe?:14
(จะเดือนกว่าแล้วที่ผมคบวอนและเดือนกว่าแล้วที่ผมไม่ได้ติดต่อกับชินดงเลย----)
(แล้วทำไมผมจะต้องไปนึกถึงหมอนั่นกัน! ผมควรจะนึกถึงแค่ซีวอนคนเดียวสิ)
" มินเราจะไปเที่ยวที่ไหนกันดีคับ? "
" แล้ววอนอยากไปไหนหรอ "
" ผมมีอยู่ที่นึงนะ รับรองว่ามินจะต้องชอบแน่ ^ ^ "
" ที่ไหนหรอ??"
"ถ้าบอกตอนนี้ก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ"
"เดี๋ยวนี้นายมีความลับกับฉันแล้วหรอ"
" เอาน่าาา ถึงแล้วคุณก็รู้เอง^^ "
ซีวอนส่งยิ้มให้กับเขา ผ่านไป 15 นาที เขาก็มาจอดในสถานที่ๆหนึ่งเมื่อลงมาจากรถสิ่งแรกที่ได้เห็นก็คือปราศาจและเสียงเพลงลอยตามมา....
"ที่นี้มัน??"
" สวนสนุกไง^^ "
"........"
"มินไม่ชอบหรอ?"
"ป่าว...."
(สวนสนุกหรอ? ครั้งล่าสุดที่มาก็ไม่นานนี้เองทุกอย่างก็เหมือนๆเดิมแต่...แค่ครั้งนี้ซีวอนเป็นคนพาเรามาไม่ใช่ชินดง)
"งั้นพวกเราเข้าไปกันเถอะ"
"อือ" จากนั้นวอนก็พาผมเข้าไปข้างในพวกเราเล่นเครื่องเล่นกันได้ซักพักแล้วก็มาหยุดพันที่สวนกลางสวนสนุก
" สนุกมากเลย รถไฟเหาะเมื่อกี้นะ^^"
"ผมคิดวอนจะไม่ไหวแล้วซะอีก"
"แค่นี้สบายมาก!~"
"'งั้นหรอออ~ ถ้าเป็นเจ้าชินละก็....." (นี้เราพูดอะไรออกมากัน)
เหมือนว่าตัวเองจะพูดเรื่องที่ไม่ควรพูดออกไป ซองมินค่อยๆก้มหน้าลงและเงียบไป
"ถ้าชินดงจะเป็นยังไงหรอ?"
"ชั่งเถอะ ผมไม่ควรพูดถึงเขา... "
"ผมอยากฟังนะ"
"........"
"ขอโทษ ผมจะไม่เซ้าซี้อีก"
"ถ้าเป็นชินดงก็คงสลบได้แล้วละ"
"นานแล้วนะที่มินไม่ได้เข้าไปทำงานที่ร้าน ไม่อย่าทำแล้วหรอ?"
"ป่าวนะ"
"เป็นเพราะชินดงรึป่าว?"
"............."
"ผมถามอะไรหน่อย?"
"อะไร??"
"คุณโกรธชินดงหรอ?"
"ป่าว"
"เกรียจเขาหรอ?"
"ป่าว"
"หรือไม่ชอบเขางั้นหรอ?"
"ป่าว...."
"แล้วทำไมถึงไม่อยากเจอเขาละ? "
"เรื่องนั้น...มันไม่เกี่ยวกับวอนหรอก"
"เข้าใจแล้ว แต่ถ้ามีเรื่องที่มันไม่สบายใจจริงๆก็ควรพูดดีกว่าเงียบไว้คนเดี่ยวนะ"
"............."
"เอาละ ผมว่านี้ก็จะเย็นแล้วเรากลับกันเถอะ"
"อือ"
ถึงซีวอนจะพูดว่ากลับแต่ที่ๆเขาพามาก็ไม่ใช่บ้านของเขาเอง หลังออกจากสวนสนุกได้ไม่นานซีวอนก็ขับรถมาจอดที่ฝั่งตรงข้ามร้านอาหารแห่งหนึ่งเมื่อรองมองไปรอบๆก็รู้สึกคุ้นเคยและพอมองไปยังร้านอาหารที่อยู่ตรงข้ามนั้นเขาก็เข้าใจในทันที
"ซีวอนที่นี้มัน?"
"ผมต้องมาทำธุระแถวนี้นะ ถ้าคุณไม่อยากลงก็รออยู่ที่รถก็ได้"
"อือ..."
"ไม่ต้องห่วงผมไปไม่นาน^^"
พูดจบซีวอนก็ลงจากรถไปปล่อยให้ซองมินอยู่ในรถคนเดียว ซองมินกวาดตามองไปรอบๆสายตาเขาก็ไปหยุดที่ร้านอาหารที่เขากับชินดงเปิดด้วยกันอยู่ๆซองมินก็ลงมาจากรถและข้างฝั่งไปยังร้านนั้น
(ยังเปิดอยู่)
กริ๊ง--------กริ๊ง~
อยู่ๆก็มีคนออกมาจากร้านเมื่อซองมินเงยหน้าขึ้นมองคนตรงเขาก็พบกับ.....ชินดง ส่วนชินดงเมื่อเห็นซองมิมนก็ดูตกใจเหมือนกัน เมื่อซองมินตั้งสติได้ก็รีบถอยออกไปอย่างเร็วเตรียมจะข้ามถนนเพื่อขึ้นรถแต่ก็โดนชินดงจับแขนไว้ทัน
"เดี๋ยวก่อนมิน!"
"ปล่อนนะ!!"
"ฉันอยากคุยกับนาย"
"แต่ว่าฉันไม่มีอะไรจะคุยด้วย ปล่อยเดี๋ยวนี้!"
"ไม่จนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง"
"พวกไม่ไมีอะไรต้องคุยกันอีกแล้ว!!"
"ฟังฉันก่อนสิ..."
"ไม่!!"
ซองมินใช้แรงทั้งหมดที่มีสะบัดหยุดออกมาได้ แล้วผลักชินดงออกไปแต่แพราะไม่ทันได้มองถนนจู่ๆก็มีรถวิ่งตรงมาที่เขา......
"มิน!! ระวัง!!!!!"
.............................................................................................
เอี๊ยดดดดดดด!!!!!!!!!----------โครม!!!!!
"กริ๊ด------!!!!!" ????
"มีคนโดนรถชน!!!" ????
"เรียกรถพยาบาลเร็ว!!!" ????
"อาการหนักมากเลยนะ!!!" ???
"............"
(โอ๊ย---เจ็บจัง)
"คุณ! คุณ!...." ???
(นี้มันเกินอะไรขึ้น....)
"คุณทำใจดีๆไว้นะ!!" ???
(หัวเรามึนไปหมดหรือว่าเราจะตายแล้วงั้นหรอ??...)
"แย่แล้วเขาเสียเลือดมากเลย...."
"............."
.
.
.
.
.
.
(เอ๊ะ!! เดี๋ยวนี้เราไม่ได้โดนชนนี้??)
(ทำไมละ?? แล้วใครกันที่โดนชน)
(หรือว่า........)
(ไม่จริง....)
(โกหกใช่มัย?.....)
(..............ชิน)
.
.
.
"ชินดง...... ชินดง!!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น