ลำดับตอนที่ #18
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : THIs Is LOVe?:16
.
.
"เจ้าบ้าชิน.....ฮื่อ...ฮื่อ"
อยู่ๆน้ำตาซองมินก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวจากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงสะอื้นไห้ตอนนี้เขาไม่สนสายตาของใครอีกแล้ว...พร้อมกับความรู้สึกต่างๆที่ระเบิดออกมาในเวลานี้
"มิน ผมรู้ว่าคุณกำลังกว่าโทษตัวเอง แต่ว่าทำแบบนั้นมันไม่ดีเลยนะ"
"วอน มันเป็นความผิดของผมทั้งหมด"
"แต่ผมเชื่อว่าชินดง คงไม่อยากเห็นคุณป็นแบบนี้หรอก"
"วอน....."
ซีวอนเกลี้ยล่อมอยู่นานเพื่อให้ซองมินสงบสติลงแล้วขอให้เขากลับบ้านไปพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้ค่อยกลับมาอีกครั้งเพราะสะภาพตอนนี้ของเขาก็ไม่ค่อยจะสู้ดีนัก
------บรรยากาศภายในรถที่เงียบจนน่าอึดอัดในที่สุดซีวอนก็เป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน------
"ไม่ต้องเป็นห่วงนะ เขาปรอดภัยแล้ว"
"........."
"เพราะงั้นมินก็ควรพักบ้าง"
"อือ "
"เฮ้อ.....ในเมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้แล้ว งั้นผมจะบอกความจริงอีกเรื่องให้คุณรู้"
"ความจริง? อะไร"
.....................................................................................................................
----------ซ่า-------------
เสียงของน้ำที่เปิดจากฝัฟบัวดังไปทั่วในห้องน้ำตอนนี้ ซองมินที่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่าเมื่อโดนน้ำที่เย็นทำให้ร่ายของเขากระตุกเล็กน้อยเขาใช้น้ำล้างรอยเลือดที่ยังคงติดตัวของเขาอยู่ออกให้หมดก่อนจะหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดตัว
ซองมินทิ้งตัวลงในเตียงที่นุ่มแล้วค่อยๆหลับตาลง.....
"มินยังจำที่มินไม่สบายได้มัย?"
"แล้วไง?"
"จริงๆแล้ว ชินดงเป็นคนโทรตามผมมา"
"จริงหรอ..."
"ชินดงเขาเป็นห่วงคุณมากนะ แต่เพราะคุณไม่อยากเห็นหน้าเขา"
"เรื่องนั้น..."
"จริงๆผมไม่ได้ดูแลคุณอะไรมากหรอ แต่เขานะคอยดูแลมินตลอดเลยนะ"
"............"
"ทั้งคอยห่วงใยและเอาใส่มินอยู่ตลอด รู้ทั้งสิ่งที่มินชอบและไม่ชอบจนผมรู้สึกอิจฉามากๆเลยละ"
"แล้ว...ชินดงบอกอะไรบ้างหรอ?"
"เขาบอกว่าถ้าคุณป่วยจะเป็นหนักมากๆ เพราะงั้นจะต้องคอยดูแลอยู่ตลอดเวลา"
"....."
"รู้มัยตลอดเวลาที่มินไม่สบายเขาก็เป็นคนที่คอยทำอาหารให้มินกินอยู่ตลอดเลยนะ"
".........."
(...ทำไม่เราถึงไม่เอะใจบ้างเลย ว่านั้นเป็นฝีมือของเขา)
"เขายังบอกอีกว่าถ้ามินไม่สาบายก็จะไม่ชอบกินยาเพราะงั้น ถ้าเอายาผสมกับหวานที่มินชอบละก็จะต้องกินแน่"
" เขาหลอกผม..... "
(ใช่แล้ว...เขารู้ทุกอย่าง)
"รู้มัยว่าทำไมผมถึงรู้ว่ามินชอบไปสวนสนุก"
"หรือว่า...?"
(อะไรกันแม้แต่เรื่องนี้ก็ด้วยหรอ!)
"ใช่เขาเป็นคนบอกผม ทุกอย่างเกี่ยวกับมินเพราะเขาอยากให้ผมทำให้มินมีความสุขแทนเขา "
"เจ้าบ้านั่น....."
"เขายังบอกอีกนะว่า มินชอบของหวานๆชอบทำตัวเหมือนผู้ใหญ่แต่จริงๆก็คือเด็กที่ไม่รู้จักโต พอเวลาโกรธก็น่ากลัวมากๆ ชอบเอาแต่ใจ----"
"ไอ้บ้าชิน.......ฮื่อ...ฮื่อ..."
"มินขอโทษนะที่ต้องโกหก เพราะชินดงขอไว้ว่าห้ามบอกเด็จขาด"
.
.
.
(มีแต่เขาที่รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเราทั้งชอบหรือไม่ชอบ....)
(แต่ว่าเรากลับไม่รู้อะไรเลย....เกี่ยวกับชินดง)
(ไม่ว่าจะเป็นเวลาไหนเขาก็จะยิ้มให้กันเราอยู่เสมอ)
(ไม่ว่าเวลาไหนเขาก็คอยทำให้เราหัวเราะได้เสมอ)
(ไม่ว่าเราจะเจอกับปัญหาอะไรเขาก็จะคอยอยู่ข้างเสมอ)
(แต่ว่าเรา....)
"ชินดง ฉันต้องการนายขอร้องละรีบกลับมาเถอะ...."
.
.
.
ณ โรงพยายบาล
ซองมินที่กำลังนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆเตียงชินดงและคอยดูแลอยู่ตลอดพร้อมกับความหวังที่เขาจะตื่นขึ้นในไม่ช้าถึงซีวอนจะพูดกับเขาว่าอย่าโทษตัวเองเลย แต่ยังไงเขาก็ไม่สามารถทำแบบนั้นได้หรอกและหวังว่าการที่เขาดูแลชินดงในหลายวันนี้มันจะทำให้เขารู้สึกถ่ายโทษได้บ้าง....
"เจ้าบ้าชิน..."
"......."
"นี้ก็หลายวันแล้วนะ"
"........"
"ฉันรู้นะว่านายได้ยิน.."
"........"
"จะนอนไปถึงเมื่อไหร่?"
"........"
"หรือว่านายคิดจะอู่งานกัน?"
"........"
"รีบตื่นได้แล้ว"
"........"
"หลายวันมานี้ฉันรองคิดทบทวนถึงความรู้สึกต่างๆ ที่เกิดขึ้นต่อนาย"
"........"
"มันสับสนไม่หมด"
"........."
"ในที่สุดฉันรู้ว่าฉันขาดนายไปไม่ได้..."
"........"
"ฉันต้องการนายนะ เพราะงั้นรีบฟื้นขึ้นมาเถอะ"
".........."
"ขอร้อง ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีนาย"
"........."
"ฉันรักนาย ชินดงฮี"
ซองมินโน้มตัวเข้าไปจูบที่ริมฝีปากของชินดงเบาๆก่อนจะปาดน้ำตาของตนที่เริ่มจะไหลอีกครั้ง แต่แล้วจู่ๆก็มีมือคู่ใหญ่ของคนที่กำลังนอนอยู่บนเตียงดึงเขาเข้าไปกอด
" เอ๊ะ!! "
"ขออยู่แบบนี้ซักพักได้มัย? มิน"
"ชินดงนาย---"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น