ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : THIs Is LOVe?:11
" ถ้าเราหายไปมันคงจะดีสินะ....." ????
ตอนนี้ฟ้ามืดแล้วสะพานที่ไร้เสียงรถวิ่งเหมือนเคย มีร่างของเด็กหนุ่มกำลังยืนอยู่และดูเหมือนว่าเขากำลังคิดตัดท้อชีวิตของตัวเองและไม่อยากที่ชีวิตต่ออีกแล้ว----แต่จู่ๆก็มีเสียงผู้ชายอีกคนดังขึ้นมาข้างหลังของเขา
"นี้! นายนะคงไม่คิดจะโดดลงไปใช่มัย?" ???
"แล้วคุณมายุ่งอะไรด้วย..."
"นายคงจะมีปัญหามากเลยสินะ?" ???
"......."
"ให้ฉันช่วยมัย?" ???
"ช่วยหรอ? แล้วคุณจะช่วยผมยังไง"
"มานี้สิ นายก็แค่ต้องการคนที่จะรับฟังนายก็เท่านั้น" ???
ชายคนนั้นกวักมือเรียกเด็กหนุ่มเข้ามาใกล้ๆพร้อมกับยืนกระป๋องเบียร์ให้
..............................................................................................
"คุณชินดง ผม....ชอบคุณนะคับ"
"........"
"จริงสินะ....ถ้าคุณจะไม่ชอบผมก็ไม่แปลก---"
"จริงๆแล้ว ฉันก็ชอบนายเหมือนกันนะฮยอก"
"จริงหรอคับ!"
"แต่แบบน้องชายนะ"
"--ผมรู้อยู่แล้วละคับ ว่าคุณต้องคิดแบบนั้นมากกว่าสำหรับผมแค่นั้นมันก็ดีมากแล้ว"
"ฉันอยากให้นายรู้ไว้ไม่ว่ายังไงหรือจะเกิดอะไรขึ้นนายก็ยังเป็นน้องชายที่ฉันรักและจะปกป้องเสมอ"
"ขอบคุณมากคับ แต่คุณคงจะมีคนที่ชอบอยู่แล้วสินะคับ"
"นายรู้ด้วยหรอ??"
"แค่เห็นผมก็เดาออกแล้วละคับ^^"
"อะไรกันขนาดนายยังรู้เลยหรอเนี่ย~ "
"ทำไมถึงไม่รองพูดออกไปละคับ?"
"---คงจะซักวัน"
"งั้นผมจะรอแสดงความยินดีนะคับ"
"ถ้าเจ้านั่นรู้สึกแบบเดียวกับฉันนะ...."
"ทำไมหรอคับ?"
"ดูท่าฝนคงจะไม่หยุดง่ายๆ งั้นเดี๋ยวฉันไปส่งนายแล้วกัน"
"ต้องรบกวนแล้วคับ..."
.
.
.
ในที่สุดพายุที่ตกหนักทั้งคืนก็หยุดลงในตอนเช้า------
ตู๊ด--------ตู๊ด
"ทำไมถึงไม่รับสายนะ?"
"มีอะไรรึป่าวคับคุณชิน"
"ก็เจ้าบ้ามินสิ! ไม่รับสายฉันตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่าแต่นายเห็นมันบ้างรึป่าว?"
"ตั้งแต่เปิดร้านยังไม่เห็นคุณมินเลยคับ"
"จะเป็นอะไรรึป่าวนะ"
(เพราะเมื่อวานฝนตกหนักแถมเจ้าหมอนั่นก็รีบกลับไปก่อนจะเป็นอะไรรึป่าวนะ?)
"ผมว่าคุณชินน่าจะไปดูที่บ้านนะคับ เดี๋ยวผมดูร้านให้เอง"
"จริงด้วย ขอบใจมากนะ"
พูดจบชินดงก็รีบขับรถไปบ้านของซองมินทันทีผ่านไป 20 นาที เขาก็มาถึงหน้าบ้านซองมิน
ก๊อกๆๆๆ!
"มิน! มิน! นายอยู่รึป่าว?" (หรือว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น! ไม่ได้การละ---)
เมื่อเห็นซองมินไม่มีการตอบกลับอะไรจึงรีบไขกุญแจสำรองเข้าไป ข้างในบ้านเงียบกริบไม่มีแม้แต่เงาของเจ้าของบ้านชินดงจึงรีบขึ้นไปชั้นบนเพื่อดูว่าเขาอยู่รึป่าว เป็นตามที่คิดเมื่อเปิดประตูห้องนอนเข้าไปก็เห็นร่างของซองมินสลบอยู่กับพื้น
"มิน!! " ชินดงรีบเข้าไปช่วยพยุงซองมินแล้วพากลับไปที่เตียงนอน
(ทำไมถึงตัวร้องแบบนี้นะ ว่าแล้วต้องไม่สบาย)
"มินเป็นไงบ้าง? นายไหวรึป่าว"
"---ชิน" ซองมินค่อยๆลืมตาขึ้นและคนที่เขาเห็นตรงหน้าก็คือชินดง
"ฉันเองเดี๋ยวฉันไปเอายามาให้นะ"
"ไม่--ต้อง!"
"ไม่ได้ ฉันรู้ว่านายไม่ชอบกินยาแต่นายก็ต้องกินเพื่อที่นายจะได้ดีขึ้น"
"ฉันบอกว่า--ไม่ต้องไง!! อย่ามายุ่งกับฉัน"
"นายเป็นอะไรของนายเนี่ย??"
"ฉัน---ไม่อยากเห็นหน้านายอีก"
"ทำไมละ? ฉันทำอะไรให้นายโกรธหรอมิน"
"ออกไปให้พ้น--!!"
"แต่ว่าตอนนี้นายไม่สบายอยู่นะ"
"ฉันจะเป็นยังไงมันก็เรื่องของฉัน....ฉันไม่จำเป็นต้องการนายหรอกออกไปให้พ้น!!"
ซองมินเริ่มคว้าของที่อยู่ใกล้ตัวปาใส่ชินดงเพื่อให้เขาออกไป ชินดงเมื่อถูกของปาใส่ก็เริ่มถอยไปทีละก้าวจนพ้นประตูห้องซองมินจึงใช้แรกที่ตนมีรีบวิ่งมาปิดประตูห้องเพื่อไม่ได้เขาเข้ามาได้อีก
"มิน! มิน! เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ"
"ออกไปจากบ้านฉันซะ...แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก" (ทำไม...)
"มินนายโกรธอะไรฉันหรอ? นี้!!"
"ไปให้---พ้น" (ทำไมกัน....)
"ให้ฉันเข้าไปเถอะ นายไม่สบายอยู่นะ! "
"........." (ทำไมนายถึงต้องมาเป็นห่วงฉันกัน....)
"นี้!! มิน..."
"........." (นายจะมาทำไมอีก ชิน....ดง)
ซองมินค่อยๆซุดตัวลงกับพื้นแล้วปล่อยให้ตัวเองจนอยู่กับความรู้สึกที่สับสนมากมายที่เข้ามาในหัวไม่รู้ว่าเขาหลับไปนานแค่ไหนแต่พอรู้ตัวอีกทีก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
ก๊อกๆๆๆๆ
"ฉันบอกว่าให้นายออกไปให้พ้นไง..."
"มิน นี้ผมเองซีวอน"
"วอนหรอ?..."
เมื่อได้ยินแบบนั้นซองมินก็ค่อยๆเปิดประตูออกและคนที่เขาเห็นก็คือซีวอนจริงๆ ถึงจะสงสัยก็ตามว่าทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี้แต่ถึงยังงั้นก็เข้าไปกอดซีวอนทันที.....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น