Harry Potter & Child of the Gods

ลำดับตอนที่ #43 : Chapter : Hidden power (100%)

่ทางด้านแฮรี่ ก็ดูจะวุ่นวายเช่นเดียวกัน เมื่อความคิดของเค้ากับจอมมารเชื่อมโยงถึงกัน เค้ามองเห็นพ่อทูลหัวของเค้าถูกจับตัวไป และแน่นอนแฮรี่ไม่ยอมอยู่เฉยแน่

 

"แฮรี่ใจเย็นๆก่อนดีกว่า!" เฮอร์ไมโอนี่พูดห้ามปรามแฮรี่

 

"ไม่ได้หรอกเฮอร์ไมโอนี่ ซีเรียสกำลังตกอยู่ในอันตราย" แฮรี่พูดด้วยสีหน้าที่ตื่นตระหนก

 

"แฮรี่ถ้าเกิดมันเป็นแค่กับดักที่...โวลเดอมอร์วางไว้ เพื่อล่อให้นายเข้าไปละ?" เฮอร์ไมโอนี่มีสีหน้าวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด

 

"ฟังฉันนะเฮอร์ไมโอนี่!ซีเรียส เค้าเป็นครอบครัวคนเดียวที่ฉันเหลืออยู่! ถึงมันจะเป็นแค่กับดัก ฉันก็ต้องไปช่วยเค้า" แฮรี่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

 

"แล้วฟีอัสละ?พวกเราต้องบอกเค้าไหม?" รอนพูดขัดขึ้น

 

"ฉันว่าให้เค้าพักฟื้นเหอะ...แค่เรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้นกับเค้ามันก็มากพอแล้ว" แฮรี่รีบปฏิเสธทันที รอนแค่พยักหน้า

 

ทั้งสามเดินไปตามระเบียงทางเดิน

 

"นี่เราจะไปไหนกัน?" รอนถามขึ้น

 

"ไปห้องทำงานของดัมเบิลดอร์" แฮรี่ตอบกลับ

 

"ไปทำไมละ?" รอนทำหน้าสงสัย

 

"ในห้องทำงานของเค้ามีผงฟลูที่จะพาพวกเราไปที่กระทรวงเวทมนต์ได้" แฮรี่รีบเร่งฝีเท้า

 

"หะ!ไปกระทรวงเวทมนต์ในเวลาแบบนี้นะ?" รอนยังคงทำหน้าสงสัย

 

"ใช่!ฉันจำได้แล้วละว่าประตูบานนั้นที่ฉันฝันเห็นมันทุกคืน ที่แท้แล้วมันคือประตูเดียวกันกับที่ฉันเห็นมันในวันพิจารณาคดี" แฮรี่ยังคงเร่งฝีเท้า

 

กลับไปที่ปราสาท

 

ไฮดร้าสามหัวที่โดนฮาเกรซซัดเข้าให้จนกระเด็น กำลังฟื้นขึ้น พวกมันเลื้อยตามเสียงฝีเท้าของฟีอัสไป

 

"พลังที่แท้จริง...มันพูดบ้าอะไรของมัน!" ฟีอัสสบถออกมา เค้าวิ่งตามหาเพื่อนและน้องสาวของเค้า จนหลงเข้าไปในในวิหารที่อยู่ลึกที่สุดในปราสาท

 

"แล้วนี่มันอะไรกันเนี่ย" ฟีอัสหยุดวิ่ง พรางมองหีบขนาดมหึมาที่ตั้งตระหง่าอยู่กลางวิหาร เค้าเดินวนไปรอบๆหีบ พร้อมกับสำรวจอักษรโบราณที่ผนึกไว้บนหีบนั้น

 

"ภาษาอะไรเนี่ย!!!" ฟีอัสจ้องมองอักษรพวกนั้นอย่างตั้งใจ ก่อนที่ตัวอักษรจะค่อยๆ เปลี่ยนเป็นภาษาที่เค้าสามารถอ่านออกได้

 

"โครนอส" ฟีอัสยืนตัวแข็งทื่อขึ้นมาทันที เมื่อรู้ว่า หีบขนาดใหญ่นั้น คือร่างของโครนอส

 

"ไอร่พ่อบ้านนั่นมันคิดจะทำอะไรกันแน่" ฟีอัสยืนครุ่นคิดอยู่นาน สักพักพื้นของวิหารก็เริ่มสั่นสะเทือนขึ้น ฟีอัสพยายามหาที่เกาะเพื่อยึดร่างตัวเองเอาไว้

 

"นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นอีก" ฟีอัสสบถออกมา หีบขนาดใหญ่กำลังไหลไปตามแรงสั่นสะเทือน ก่อนที่ทุกอย่างจะสงบลง ฟีอัสพยายามลุกขึ้นยืน สิ่งที่เค้าเห็นอยู่เบื้องหน้าคือไม้กางเขนขนาดใหญ่ และ ร่างของอาเธน่าที่ถูกแขวนไว้ เธอยังคงสลบอยู่ ฟีอัสรีบตรงดิ่งเข้าไปหาเธอทันที

 

"อ๊า ก ก ก ก ก กก  ก ก  กกก ~ ~" ฟีอัสกระเด็นออกมา ด้วยพลังบางอย่างทำให้ฟีอัสไม่สามารถเข้าใกล้อาเธน่าได้ 

 

"แหม๋ ๆ แกยังอุตส่ารอดจากไฮดร้าสามหัวได้อีกนะ" เสียงเยาะเย้ยเอ่ยขึ้น ฟีอัสหันไปมอง

 

"แกมันบ้าไปแล้ว! แกจับตัวเธอมาทำไม?" ฟีอัสจ้องหน้าของไรเซล

 

"เพื่อล่อแกมาในวิหารแห่งนี้ไงละ" ไรเซลแสยะยิ้ม

 

"เพื่ออะไร?" ฟีอัสเลิกคิ้วขึ้

 

"แกคงเห็นหีบขนาดยักษ์นั้นแล้วสิท่า...แกก็น่าจะเดาออกนะ?" ไรเซลพูดด้วยใบหน้าที่นิ่งเฉย

 

"แก...คืนร่างของโครนอสขึ้นมา แล้วคนอย่างแกจะได้อะไร...แกคิดว่าโครนอสยังมีความเป็นเทพอยู่อีกงั้นหรอ? มันช่างน่าสมเพชจริงๆถ้าคนอย่างแกรับใช้โครนอส" ฟีอัสพูดถางถางไรเซล ก่อนจะหัวเราะเยาะออกมา เค้ากำลังยั่วโมโหไรเซลเป็นอย่างมาก

 

"แกอาจจะหัวเราะได้แค่ตอนนี้เท่านั้นแหละ! เมื่อใดที่โครนอสคืนชีพขึ้นมา แกจะเป็นคนแรกที่เค้าจะจัดการ ห้า ๆ ๆ " ไรเซลหัวเราะออกมา ก่อนที่เค้าจะใช้พลังจิตสะกดดาบที่อยู่ในมือรูปปั้นที่อยู่ในวิหารขึ้นมา

 

"แกมันบ้า! แกคิดว่าจะใช้มุกตื้นๆแบบนี้จัดการฉันอีกรอบงั้นหรอ?" ฟีอัสเลิกคิ้วขึ้น

 

"มันก็ไม่แน่เสมอไปหรอก" ดาบเล่มนั้นพุ่งเข้าหาฟีอัส

 

 

ฟีอัสยืนนิ่ง ก่อนจะหลับตาลง เค้านึกถึงสิ่งที่เค้าปราถนา และดูเหมือนว่าสร้อยคอจะตอบรับความปราถนานั้นเช่นกัน แสงสีทองส่องประกายออกมาจากสร้อยคอ ทำให้ดาบเล่มนั้น สลายหายไปทันที 

 

"นี่!แกควบคุมพลังนั้นได้แล้วงั้นรึ? ลองนี่หน่อยเป็นไง" ไรเซลกระโจนเข้าหาตัวของฟีอัส ก่อนจะเรียกดาบขนาดใหญ่ออกมา

 

ฟีอัสได้แต่หลบหลีก เค้าไม่สามารถสู้กับไรเซลด้วยมือเปล่าได้แน่

 

ทางด้านธีน่าก็วิ่งเอาชีวิตรอดจากไฮดร้ามาได้ก็จริง แต่เหมือนการวิ่งหนีครั้งนี้เหมือนวิ่งเข้าหาอันตรายเข้าไปทุกที เมื่อพวกเค้าทั้งหกเจอเข้ากับยักษ์ไซครอปส์ตนหนึ่ง

 

"เวรเอ๊ย!ในปราสาทนี้มันเลี้ยงสัตว์ประหลาดไว้รึไงกัน"เซเลน่าสบถออกมา

 

"นั่นสิ!วิ่งไปทางไหนก็เจอแต่ไอร่ตัวประหลาด!" ฟินิกซ์พูดเสริม พรางหอบแบบรัวๆ

 

"ทุกคนเงียบก่อน!ยืนอยู่นิ่งๆ...ถ้าหากพวกเราไม่เคลื่อนไหวมันก็คงไม่เห็นพวกเราหรอก" ออโรร่าเสนอความคิดเห็น

 

"นี่เธอมั่นใจขนาดนั้นเลยหรอ"? เซเลน่าพูดขึ้น

 

"ไม่มั่นใจหรอก...แต่มันเป็นสัญชาติญาณการเอาตัวรอด" เซเลน่ายกมือขึ้นตบหน้าผากตัวเองทันที (เธอคิดว่าออโรร่าเป็นผู้หญิงที่เพี้ยนได้โล่จริงๆ)

 

ตูม ~ เสียงระเบิดดังออกมาจากอีกฝากหนึ่งของปราสาท

 

"นั่นเสียงอะไรนะ?" ฟินิกซ์หันไปมอง ไฮดร้าสามหัวกำลังมุ่งหน้ามาหาพวกเค้า

 

"เวรกำจริงๆ!หนีเสือปะจระเข้" คินน่าสบถออกมา

 

"ไงละ!สัญชาติญาณของเธอ...มันบอกด้วยไหมว่าพวกเรากำลังซวยนะ" ฟินิกพูดแขวะออโรร่า

 

"แล้วนายจะมาแขวะฉันทำไมละ?" ออโรร่าหันไปจ้องหน้าของฟินิกซ์ 

 

"อย่าทำตัวน่ารำคาญจะได้ไหม?" คินน่าทำเสียงเบื่อหน่าย ทั้งสองชักหน้าไม่พอใจใส่กันทันที

 

"ไป ไป เถอะ! มันดิ่งมาทางนี้แล้ว" วารันซ่าไม่รอช้ารีบลากเซเลน่าให้วิ่งตามทันที เมื่อพวกเค้าทั้งหกเคลื่อนไหว เจ้ายักไซครอปส์ ที่กำลังหิวโหย จึงอาระวาดขึ้นมาทันที

ตูม ~ ~ เสียงทุบพื้นของยักษ์ไซครอปส์ตนนั้น มันพยามวิ่งตามคนทั้งหกไป พร้อมกับอาระวาดไปด้วย

 

ทุกคนดึงไม้กายสิทธิ์ออกมาเพื่อป้องกันตัวเอง ทั้งๆที่รู้ว่าคาถามันใช้ไม่ได้ผลกับสัตว์ประหลาดพวกนี้เลยสักนิด

 

"อินคาเซอรัส" ธีน่าเสกเชือกขนาดใหญ่ออกมา แล้วใช้คาถาผูกมัดเชือกไว้ที่ขาของไซครอปส์ จนทำให้มันล้มลง

 

"แจ๋ว!ธีน่า" ฟินิกซ์พูดด้วยความสะใจ ทุกคนเร่งฝีเท้าอย่างไม่คิดชีวิต 

 

ทางด้านฟีอัสกำลังแย่ เมื่อเค้าโดนดาบของไรเซลแทงเข้าไปที่แผลเดิมอีกครั้ง

 

"อ๊าก ก ก ก ก ก " ฟีอัสล้มลง

 

"ห้า ๆ ๆ ๆ แกนี่มันน่าเบื่อจริงๆ..." ไรเซลแสยะยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะใช้ดาบแทงทะลุแผลของฟีอัส

 

"อ๊าก ก ก  ก ก ก กก  ก " ฟีอัสร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด 

 

"ห้า ๆ ๆ แกนี่มันน่าสมเพชกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะเลยนะ!" ไรเซลดึงดาบออกมา

 

อาเธน่าเธอได้สติขึ้นมา เธอกวาดสายตามองไปรอบๆตัว ภาพที่เลือนรางอยู่เบื้องหน้าชัดเจนขึ้น

 

ไรเซลใช้ดาบของเค้าแทงเข้าไปที่ท้องของฟีอัส ทุกอย่างเหมือนเป็นภาพสโลว์ เลือดสีแดงฉานทะลักออกมา ฟีอัสล้มลงไปกองกับพื้น 

 

"ฟี...อัสสสสสสส" อาเธน่ากรีดร้องออกมาทันที น้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาสีแดงคู่นั้น มันกำลังเรียกหาผู้ชายที่นอนกองอยู่ตรงหน้าเธอ ด้วยความเจ็บปวด

 

"เห็นแล้วใช่ไหม!ว่าไม่มีใครเหมาะสมกับคุณหนู เท่ากับผมอีกแล้ว "ไรเซลแหงนขึ้นมองอาเธน่า ก่อนจะแสยะยิ้มออกมา

 

"นายมันบ้าไปแล้ว!" อาเธน่าพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น ก่อนจะดิ้นไปมาด้วยความโกรธแค้น

 

"ห้า ๆ ๆ ๆ อย่าพยายามดิ้นจะดีกว่าครับคุณหนู...เจ็บตัวป่าวๆ" ไรเซลมองอาเธน่าด้วยสีหน้านิ่งเฉย

 

"อ๊า ก ก ก  นาย...ต้องการอะไรกันแน่?" อาเธน่ายังคงดิ้นไปมา แรงบีบรัดของคลื่นพลังนั้น กำลังบีบรัดร่างของเธอไว้ 

 

"เดี๋ยวคุณหนูก็รู้เองแหละครับ....." ไรเซลแสยะยิ้ม ก่อนที่จะดึงสร้อยคอของฟีอัสออกมา

 

ผลั๊วะ~ ร่างของไรเซลกระเด็นออกห่างจากตัวของฟีอัสทันที

 

"แหม๋!แกนี่มันช่างทำตัวต่ำทรามเสียจริงๆ" ฮาเกรซแสยะยิ้มออกมา พรางก้มลงหยิบสร้อยคอขึ้นมา

 

"แก..." ไรเซลกัดฟันกรอด ~ เค้าลุกขึ้นยืน พรางเช็ดเลือดที่อยู่มุมปากของเค้า ก่อนที่จะกระโจนเข้าหาฮาเกรซด้วยความบ้า เค้าอัญเชิญศาสตราวุธขั้นสูงของเค้าออกมา ดาบที่มีอนุภาพเหนือพลังของปีศาจทั้งปวง 

 

"แค่นี้เองหรอ?" ฮาเกรซแสยะยิ้ม ก่อนจะวาปหายไป เค้าหลบการโจมตีของไรเซลได้ 

 

ตูม ~ เสียงปะทะกันระหว่าง ฮาเกรซ กับ ไรเซลกำลังปะทุขึ้น ทำให้เกิดแรงสั่นสะเทือนไปทั่วปราสาท

 

"เหวอ อ อ ~ เกิดอะไรขึ้น" ธีน่าพูดขึ้นด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

 

"เหมือนจะมีการต่อสู้ที่ใดที่หนึ่งในปราสาทฮะ" วารันซ่าเอ่ยขึ้น

 

"พี่!" ธีน่ารีบวิ่งไปตามเสียงระเบิดนั้นทันที

 

"ให้ตายสิ!ยัยนี่ไม่ห่วงชีวิตตัวเองเลย" เซเลน่าสบถออกมา ก่อนจะวิ่งตัวธีน่าไป

 

"แกนี่มันอึดใช่เล่นเลยนะ" ฮาเกรซเอามือเช็ดเลือดที่ติดอยู่บนหน้าของเค้า

 

"ทาทารัส บุตรชายแห่งยมโลกมาทั้งที...ฉันก็ไม่อยากเสียน้ำใจถ้าแกอยากตายอยู่ตรงนี้" ดาบนับสิบเล่มพุ่งเข้าใส่ฮาเกรซ แบบไม่ยั้ง

 

"หึ!" ฮาเกรซแสยะยิ้ม ก่อนจะวาปหายไป เค้าเคลื่อนย้ายตัวเองไปอยู่ข้างหลังของไรเซล 

 

ผลั๊วะ ~ ร่างของฮาเกรซกระเด็นไปกองกับพื้น

 

"โฮ๊ะ!เกือบไม่ทัน" แม่มดมีเดียโผล่ออกมา ก่อนจะใช้ด้ามไม้เท้า ของเธอแทงเข้าไปที่ตัวของฮาเกรซ ด้วยพลังมหาสารของไม้เท้า ทำให้ร่างของฮาเกรซกระเด็นไปกองกับพื้น

 

"นังแม่มด...(กระอักเลือด)" ฮาเกรซพยายามลุกขึ้น

 

"ด้วยเลือดแห่งข้า...บุตรชายแห่งฮาเดส ขออัญเชิญสัตว์อสูรแห่งอเวจี" ฮาเกรซหยดเลือดของเค้าลงบนแหวน แสงสีแดงพุ่งออกมาจากวงแหวนของฮาเกรซ ความมืดเข้าปกคลุมร่างกายของเค้าเอาไว้ สัตว์อสูรนับสิบกระโจนออกมาจากความมืด

 

"โฮ๊ะ! บุตรแห่งฮาเดสทำได้แค่นี้งั้นรึ?" แม่มดมีเดียแสยะยิ้ม ก่อนที่เธอจะร่ายเวทมนต์ปลุกเหล่าบรรดารูปปั้นที่อยู่ในวิหารให้มีชีวิตขึ้นมา

 

แรงสั่นสะเทือนแรงขึ้นเรื่อยๆ พวกเค้าทั้งหกมุ่งหน้าเข้าไปยังวิหาร

 

บึ๊ม~ 

 

"ธีน่า!ระวัง" ออโรร่ารีบรั้งแขนของธีน่าให้หยุดวิ่ง รูปปั้นขนาดใหญ่ล้มลงมา ทั้งสองกระเด็นไปกองกับพื้น

 

"ขอบใจเธอมากนะ!" ธีน่านั่งหอบรัวๆ

 

"เธอสองคนไม่เป็นไรใช่ไหม?" เซเลน่าวิ่งเข้าไปหาออโรร่ากับธีน่า

 

"ข้างในนั่นมันเกิดอะไรขึ้นนะ" ฟินิกซ์ชะเง้อมองแต่ก็มองไม่เห็น เพราะรูปปั้นขวางทางเข้าวิหารอยู่

 

บึ๊ม เสียงระเบิดยังคงดังอย่างต่อเนื่อง 

 

ฮาเกรซพยายามฝืนร่างกายอันบอบช้ำของเค้า เพื่อต่อสู้กับไรเซล และ แม่มดมีเดีย

 

"ดูสภาพแกตอนนี้สิ! ช่างน่าสมเพชจริงๆ" ไรเซลแสยะยิ้ม ก่อนจะเข้าโจมตีฮาเกรซอีกระลอก

 

"ข้าขอตัวไปต้อนรับเด็กๆ ที่อยู่ข้างนอกก่อน...โฮ๊ะๆ " แม่มดมีเดีย หัวเราะออกมา ก่อนจะหายตัวไป

 

"ช่างน่าสมเพชเสียนี่กระไร...บุตรชายแห่งซูสนอนจมกองเลือด ช่างเป็นภาพที่ไม่น่าพิศมัยเลยจริงๆ" พีอัสลืมตาตื่นขึ้น แสงสลัวๆในความมืดนั้นทำให้เค้าต้องหรี่ตามองชายผู้นั้น

 

"คุณเป็นใคร? แล้วตอนนี้ผมอยู่ที่ไหน" ฟีอัสมองไปรอบๆ

 

"ที่นี่คือมิติแห่งกาลเวลา ดาร์กเฮล และฉันคือตัวของนายอีกคนที่อยู่ที่นี่...ที่ๆลึกที่สุดในจิตใจของนาย" ชายหนุ่มแสยะยิ้ม

 

"แล้วนายต้องการอะไร?" ฟีอัสนั่งมองตัวเองอีกคนด้วยแววตาที่นิ่งเฉย

 

"ฉันไม่เคยต้องการอะไรจากนาย...แต่ฉันจะทำให้นายเห็นว่าสิ่งที่นายทำมาทั้งหมด คือความหายนะ!" เมื่อชายหนุ่มพูดจบ ภาพการต่อสู้ของทุกคนก็ปรากฏขึ้น ฟีอัสได้แต่นั่งมองภาพที่อยู่เบื่องหน้า 

 

"นายเห็นรึยัง!ว่าการที่นายมาที่นี่ เพื่อช่วยผู้หญิงเพียงคนเดียว นั้นมันเป็นยังไง...ดูสิ!ดูแววตาของน้องสาวนายก่อนเธอกำลังหวาดกลัว..." ชายหนุ่มยังคงแสยะยิ้ม

 

"ธีน่า..! ปล่อยตัวเธอนะ" ฟีอัสใกล้บ้าเต็มที เค้าดึงคอเสื้อของชายหนุ่มเอาไว้ พร้อมตะโกนออกมาด้วยความโมโห

 

"หึ! อยากช่วยน้องสาวขนาดนั้นเลยรึ?ฉันจะให้นายยืมพลังของฉัน...ว่าไงละ?" ชายหนุ่มแสยะยิ้ม

 

"ฉันไม่ต้องการพลังของนายหรอก...ไม่จำเป็น" ฟีอัสปล่อยคอเสื้อของชายหนุ่มให้เป็นอิสระ

 

"คิดให้ดี...ฉันรู้ว่าตอนนี้นายกำลังโมโห...นี่เป็นทางเดียวที่นายจะช่วยพวกเค้าได้" ชายหนุ่มทำหน้าเจ้าเล่ห์

 

"แก..." ฟีอัสหันไปจ้องหน้าชายหนุ่มอีกครั้ง

 

 

"ว่าไงละ!...นายยอมทนเห็นท่าทางหวาดกลัวของน้องสาวตัวเองได้งั้นหรอ?" 

 

"โถ่เว๊ย!" ฟีอัส สบถออกมา 

 

ทางด้านฮาเกรซกำลังแย่ เมื่อพลังของไรเซลดูจะเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ ฮาเกรซไม่สามารถต้านพลังอันบ้าคลั่งนี้ได้

 

"แกน่าจะกลับไปอยู่ในยมโลกกับพ่อของแกจะดีกว่า?" ไรเซลแสยะยิ้ม เค้าหันดาบของเค้าใส่ฮาเกรซ พร้อมกับสะกดดาบอีกนับสิบเล่มให้ลอยอยู่เบื้องหลังของเค้า

 

"คนอย่างแก!ไม่ได้ตายดีแน่" ฮาเกรซกัดฟันพูดด้วยความโกรธ

 

"ห้า ๆ ๆ ฉันจะถือว่ามันเป็นคำบอกลาของแก" ดาบของไรเซลพุ่งเข้าหาตัวของฮาเกรซทันที

 

บึ๊ม ~ เสียงระเบิด พร้อมกับควันโขมงลอยขึ้นมา เคียวขนาดมหึมาขวางดาบของไรเซลเอาไว้

 

"ไง!ไอร่สวะ" ฟีอัสแสยะยิ้ม ดวงตาสีเลือดนั้นกำลังเดือดได้ที่ เค้าจ้องมองไรเซลด้วยความโกรธ และ เกลียดชัง

 

ไรเซลถอยออกมาตั้งหลัก สีหน้าของเค้ากำลังตื่นกลัว

 

"นี่แกยังไม่ตายงั้นหรอ?" ไรเซลมองหน้าของฟีอัสด้วยความหวาดกลัว

 

"ห้า ๆ ๆ ดูแกทำหน้าเข้าสิ!น่าสมเพชสิ้นดี...แกกำลังกลัว?" ฟีอัสหัวเราะออกมา ก่อนที่เค้าจะเข้าไปโจมตีไรเซลด้วยความบ้าคลั่ง พลังของสร้อยคอเปล่งแสงสีดำออกมา ความมืดมนในจิตใจของฟีอัสกำลังปุทุขึ้น ด้านมืดที่ฝังอยู่ใต้สุดของความหวาดกลัวนั้นกำลังครอบงำฟีอัสอยู่

 

ทุกคนในปราสาทสัมผัสถึงพลังนั้นได้อีกครั้ง 

 

"ทำไมถึงได้รู้สึกโหวงๆแบบแปลกๆ" ฟินิกซ์มองไปรอบ แสงสีดำพุ่งเค้าใส่ตัวของฟินิกซ์อย่างจัง

 

"อ๊าก ก ก กก ก~" ฟินิกซ์กระเด็นไปติดกับรูปปั้น

 

"ฟินิกซ์..." ออโรร่ารีบวิ่งเข้าไปหาฟินิกซ์ทันที

 

แสงสีดำพุ่งเข้าหาพวกเค้าทั้งหกอีกรอบ

 

"ใครกัน?...ฉันบอกให้ออกมาไง" ธีน่าตะโกนออกมาด้วยความเหลืออด ทุกคนอยู่ในท่าเตรียมพร้อม พวกเค้าดึงไม้กายสิทธิ์ออกมา

 

ออโรร่าพยุงตัวของฟินิกซ์ให้ลุกขึ้น 

 

"ฉันจะพาเค้าไปหาที่หลบที่ปลอดภัยก่อนนะ" ออโรร่าทำสีหน้าไม่สู้ดีนัก ถึงแม้ตัวเธออาจจะไม่ค่อยชอบขี้หน้าของฟินิกซ์ก็ตาม

 

แสงสีดำยังคงพุ่งเข้าใส่พวกเค้าที่เหลือ

 

'สตูเปฟาย' เซเลน่าใช้คาถาเข้าสู้ทันที แสงสีส้มที่ปล่อยออกมาจากไม้กายสิทธิ์ ปะทะเข้ากับแสงสีดำ ก่อนจะระเบิดออกมา ทำให้บริเวณรอบๆเสียหาย

 

"พวกเราไม่สามารถมองเห็นคนโจมตีได้เลย...ใช้คาถามั่วซั่วมีหวังที่นี่ได้ถล่มลงมาแน่" ธีน่าพูดขึ้น

 

"ใช่...พวกเราต้านไม่ไหวแน่ " คินน่ายังเสกคาถามั่วซั่วไปหมด

 

"แสงสีดำมันพุ่งมาจากทางนั้น" วารันซ่าชี้มือไปยังที่แสงสีดำพุ่งออกมา

 

" โฮโมนัม รีเวลิโอ" แสงสีเขียวพุ่งเข้าใส่ตัวการของแสงสีดำ ร่างของแม่มดมีเดีย ปรากฏตัวขึ้น

 

"แหม๋!เก่งไม่เบาเลย เทพธิดาแห่งซูส" มีเดียแสยะยิ้ม ก่อนจะหายตัวเข้าไปในความมืด

 

"เด็กๆอย่างพวกเธอนี่รนหาที่ตายชัดๆ" เสียงหัวเราะของเธอดังไปทั่วปราสาท

 

" อินเซนดิโอ" คินน่าเสกคาถาใส่แม่มดมีเดียทันที

 

"อย่าพร่ามมากนังแม่มด" คินน่าพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

 

"นี่...แกกำลังทำให้ฉันโกรธเป็นอย่างมาก" แม่มดมีเดียใช้คาถาทำให้ไม้เท้าของเธอกลายเป็นค้อนขนาดใหญ่ ก่อนจะฟาดเข้าหาพวกธีน่า

 ทุกคนต่างหาที่หลบ

 

"ยัยแม่มดนี่กะฆ่าพวกเราเลยนะ" เซเลน่า สบถออกมา

 

ค้อนขนาดใหญ่จมลงไปกับพื้นของปราสาท ทำให้เกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่ขึ้น

 

"พวกเธอมันไม่น่าสนใจเลยสักนิด" แม่มดมีเดียหัวเราะออกมาอีกครั้ง

 

ฟีอัส กับ ไรเซลเค้าสองคนกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด 

 

"หมดแรงแล้วหรอ?ไอร่สวะ" ฟีอัสแสยะยิ้ม ก่อนจะเรียกเคียวขนาดยักออกมาอีกครั้ง เค้าฟาดเคียวเข้าใส่ไรเซลทันที

 

บึ๊ม~ เสียงระเบิดทำให้พื้นของวิหารเกิดการแยกตัวออกจากกัน

 

"ฟีอัส...นายต้องควบคุมตัวเองให้ได้...อย่าให้พลังนั้นควบคุมตัวนาย" อาเธน่าเธอตะโกนออกมา

 

"หุบปากซะ...นังตัวดี" ฟีอัสพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น ก่อนจะกระหน่ำซัดไรเซลด้วยความบ้าคลั่ง

 

ฮาเกรซพยายามลุกขึ้นอีกครั้ง 

 

"หมอนี่คุมตัวเองไม่อยู่แล้ว" ฮาเกรซพึมพำออกมา ก่อนที่จะกระโดดเข้าไปซัดฟีอัสด้วยแรงที่เหลือ

 

ผลั๊วะ~ ฟีอัสกระเด็นไปติดกับกำแพงของวิหาร

 

"ทาทารัส! ดึงสร้อยคอของเค้าออกมา" อาเธน่าตะโกนออกมา ซึ่งตัวเธอไม่สามารถขยับไปไหนได้เลย 

 

ฮาเกรซเดินตรงเข้าไปหาฟีอัส เข้ากำลังจะดึงสร้อยคอเส้นนั้นออก ฉึก~ ไรเซลใช้ดาบของเค้าแทงเข้าไปกลางรำตัวของฮาเกรซ 

 

ฮาเกรซล้มลงทันที ไรเซลหัวเราะออกมาอย่างสะใจ เค้าหยิบสร้อยคอจากมือของฮาเกรซขึ้นมา พรางแสยะยิ้ม

 

ไรเซลถือสร้อยคอของฟีอัสไปวางไว้ตรงกลางหีบขนาดใหญ่นั่น

 

"นี่นายกำลังจะทำอะไรน่ะไรเซล?" อาเธน่าเอ่ยขึ้น

 

"คืนชีพ...ให้กับโครนอสไงละ" ท่าทางของไรเซลเปลี่ยนไป เค้าหัวเราะออกมาเหมือนคนบ้า

 

"นายทำแบบนั้นไม่ได้นะ...โลกต้องพินาศแน่ นายอยากเห็นพวกมนุษย์ล้มตายงั้นหรอ?" อาเธน่าพูดเกลี้ยกล่มไรเซล

 

"พวกมันก็สมควรตายแล้วไม่ใช่เหรอ!...พวกเดนสังคมพันธ์นั้น" ไรเซลสบถออกมา

 

"พวกเค้าไปทำอะไรให้นาย! นายถึงได้จงเกลียดจงชังพวกมนุษย์นัก?"

 

"คุณหนูอย่างเธอไม่มีวันเข้าใจหรอก...ฉันจะมอบอิสระภาพ และถวายชีวิตแด่ท่านโครนอสตลอดกาล" ไรเซลปักจี้รูปสายฟ้าลงไปตรงกลางของหีบ พร้อมกับกรีดเลือดของตัวเองออกมา

 

"สตูเปฟาย" แสงสีส้มพุ่งเข้าใส่ไรเซลอย่างจัง ทำให้เค้ากระเด็นไปนอนกองกับพื้น

 

"นายคิดว่านายจะทำมันได้ง่ายๆงั้นหรอ?" หญิงสาวเรือนผมสีแดง ที่อยู่ในชุดนักเรียนฮอกวอตส์เอ่ยขึ้น ดวงตาสีเหลืองคู่นั้นมองไรเซลอย่างเมินเฉย

 

เธอเข้าไปหยิบสร้อยคอเส้นนั้นขึ้นมา

 

"ไอร่ของพักนี้นะเหรอ...ที่แย่งชิงกันแทบเป็นแทบตาย เฮ้อ" หญิงสาวพูดพรางถอนหายใจ

 

"ส่งมันมาให้ฉัน!ถ้าเธอไม่อยากเจ็บตัว" ไรเซลลุกขึ้นพรางจ้องหน้าเธออย่างเอาเรื่อง

 

"นายนี่น่ารำคาญจริงๆเลยนะ" หญิงสาวแสร้งทำหน้ายิ้ม ก่อนจะวิ่งเข้าไปซัดไรเซลอีกครั้ง แรงและพละกำลังของเธอนั้นมากมายมหาศาลจริงๆ ร่างของไรเซลกระเด็นทะลุออกไปยังนอกวิหาร (ปีศาจชัดๆ)

 

--------------------

 

"พวกเราสู้ยัยแม่มดนี่ไม่ได้เลย...เธอมีพลังมากเกินไป" เซเลน่าพูดพรางหอบแบบรัวๆ

 

"หมดแรงกันแล้วหรอจ๊ะ...เด็กๆ" มีเดียแสยะยิ้มออกมา 

 

"หึย...น่าตบจริงๆ" เซเลน่าสบถออกมา 

 

"แหม๋ๆ!...ฉันว่ามันหมดเวลาสนุกแล้วสิ" มีเดียร่ายคาถาขั้นสูง ลูกไฟสีดำขนาดใหญ่ ลอยอยู่เหนืออากาศ พื้นดินสั่นสะเทือน ความมืดเค้าปกคลุมบริเวณนั้น

 

"ยัยแม่มดบ้านั่นกำลังจะทำอะไรนะ" ธีน่าทำหน้าตาแตกตื่น

 

"ตายซะเถอะ" ลูกไฟขนาดยักพุ่งเข้าหาพวกเค้าด้วยความเร็วสูง

 

ธีน่าได้แต่ยืนนิ่ง

 

"ตายแน่ๆ!" บึ๊ม ~ แรงระเบิดของลูกไฟขนาดยักษ์เผาผลาญทุกสิ่งที่อยู่ในปราสาท

 

แสงสีทองจากแหวนของธีน่าปรากฎขึ้น เกราะสีทองขนาดใหญ่ห่อหุ้มตัวของเธอและเพื่อนทุกคนเอาไว้

 

"นั่นมันอะไรกัน" มีเดียมองเกราะสีทองขนาดใหญ่นั้นด้วยความสงสัย

 

เกราะขนาดยักษ์นั้นหายไปทันที 

 

"ไม่จริงพวกมันยังไม่ตายอีกรึ" มีเดียกรีดร้องด้วยความเจ็บใจ

 

บาดแผลที่อยู่ตามตัวของทุกคนหายไป ร่างกายกลับเข้าสู่สภาพปกติอีกครั้ง

 

"น่าเหลือเชื่อจริงๆ " วารันซ่าสำรวจร่างกายของตัวเอง

 

"นั่นแสงอะไรน่ะ ธีน่า" เซเลน่าชี้ไปที่ไม้กายสิทธิ์ของธีน่า

 

"ไม่รู้สิ!" แสงสีทองเปล่งประกายออกมา

 

"แล้วนั่นละมันแสงอะไรกัน?" สัญญาลักษณ์ของแต่ละคนเปล่งแสงขึ้นพร้อมกัน ทุกคนต่างมองหน้ากันด้วยความสงสัย 

 

"นี่!พวกเรารู้สึกถึงพลังบางอย่างไหม?...พลังที่ไม่มีขีดจำกัด"

 

 

 

ฮาเกรซ เฮล ทาทารัส

 

บ้านในฮอกวอตส์  : บ้านกริฟฟินดอร์

 

สายเลือด:  เลือดผสม บุตรแห่งฮาเดส  1ใน3 มหาเทพ ยมเทพแห่งนรก 

 

นิสัย:  เงียบขรึม พูดน้อย ใบหน้ามักนิ่งตลอดเวลา (ได้พ่อมาล้วนๆ) เป็นคนที่ชอบลงมือทำมากกว่าพูด หัวดีมากๆ ความรู้ในหัวเผลอจะมากกว่าอาจารย์ แต่เป็นพวกไม่สนใจชาวบ้านเท่าไหร่ มักจะแคร์เฉพาะ เพื่อนและคนสำคัญเท่านั้น

         เห็นภายนอกๆเงียบๆแบบนี้ แต่จุดเดือดต่ำมาก ถ้าไปกวนโมโหเขา บางทีอีกฝ่ายอาจได้สลบโดยไม่รู้ตัว เห็นแบบนี้ มือไปก่อนปากเสมอ กวนมามากๆไม่ว่าอะไร แต่บาทาจะลอยใส่หน้า (โหด สงสัยเป็นเหตุให้อยู่กริฟฟินดอร์) 

 

ประวัติ:  บุตรแห่งฮาเดส แต่ฮาเดสไม่รู้ว่าตนมีลูกจึงไม่ได้ดูแล หลังจากเกิดมาได้ไม่นานมารดาก็ป่วยเสียชีวิต ทรัพสมบัติก็ถูกญาติๆโกงจนหมด ส่วน เกรซ ในวัย 4 ขวบนั้นต้องไปใช้ชีวิตในสลัม ต่อมาตอนอายุ 6 ปี พลังของเขาตื่นขึ้นเพราะป้องกันตัวเองจากนักเลง ทำให้ฮาเดสรู้ และมารับเขาไปเลี้ยงในนรก แต่ส่วนมากคนที่เลี้ยงเขาคือ ชายาแห่งฮาเดส เพอร์ซิโฟเน่ เพราะนางไม่มีลูกจึกรับเป็นลูกบุญธรรม เกรซเลยรักนางมาก เกรซโตขึ้นมาในนรก จึงแข็งแกร่งมาก และไม่กลัวอะไร อสูรในนรกส่วนใหญ่มักยอมเขาทั้งนั้น 

 

ชอบ : เพอร์ซิโฟเน่ (แม่บุญธรรม) //  หนังสือเกี่ยวกับการทำธุรกิจ 

 

เกลียด :  ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ แต่ไม่ชอบพวก หยิ่งผยอง จองหอง เช่น มัลฟอย

 

ความสามารถพิเศษ : อัญเชิญอสูรนรกทุกชนิดที่อยู่ในอาณัติของฮาเดส มารับใช้ตนเอง // จิตสังหาร ได้พ่อมาเต็มๆ ออร่าน่ากลัวแผ่ได้ตามต้องการ

 

อาชีพในอุดมคติของคุณหลังเรียนจบจากฮอกวอตส์ : นักธุระกิจ (ฮาเดสเป็นเทพที่รวยที่สุด เพราะงั้นอยากรวยกว่าพ่อ)

 

คุณคิดว่าตัวละครไหนที่คุณอยากเป็นมิตรมากที่สุด:  พวก ฟีอัส


#เกรซคุงก็เปรียบเสมือนเงาตามตัวของฟีอัส เมื่อใดที่ฟีอัสเกิดปัญหาเค้าก็มักจะคอยช่วยเหลืออยู่เสมอ ประมาณพี่ชาย ห่วงน้องชายอะไรทำนองนั้นแหละ...แต่ไม่แสดงออกมาตรงๆ 5555 (เป็นตัวละครที่น่าหลงไหลจริ๊งๆๆๆๆ)


*คอมเม้นให้ผมสักนิด...ขอบคุณคับ :)