ลำดับตอนที่ #44
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #44 : Chapter : Mystery Man
" นั่นมันแสงอะไรน่ะฟินิกซ์ ?" ออโรร่าชี้มือไปยังขาของฟินิกซ์
"ไม่รู้สิ...แต่รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก" ฟินิกซ์ทำหน้าเคลิบเคลิ้ม
"แผลของนาย!หายไปแล้ว" ออโรร่าแปลกประหลาดใจเป็นอย่างมาก
"ใช่!...เอ่อ...ออโรร่าขอบใจมากนะ" ฟินิกซ์ก้มหน้าพูด
"ไม่เป็นไร...ถ้านายตายก็หมดสนุกนะสิ" ออโรร่าพูดพรางเบือนหน้าหนี
"กำไลของเธอ...มันกำลังเปล่งแสง" ฟินิกซ์จับมือของออโรร่าขึ้นมาดู
"ใช่!..เหมือนมีพลังไหลเวียนอยู่ในตัว..รู้สึกดีจัง อบอุ่น นุ่มนวล" ออโรร่าคลี่ยิ้มออกมา
"พวกแกมันช่างน่ารำคาญจริงๆ...ฉันชักอยากเอาจริงแล้วสิ" แสงสีดำจากด้ามไม้เท้าของมีเดีย กำลังผสานกันให้กลายเป็นหอก ก่อนที่หอกนั้นจะพุ่งเข้าหาพวกเค้าทั้งสี่คน
"มันพุ่งมาทางนี้แล้ว...หลบเร็ว" วารันซ่าตะโกนบอกทุกคน
บึ๊ม ~ ดวงไฟขนาดใหญ่พุ่งเข้าใส่หอกเล่มนั้น
"คิดจะทำร้ายพวกเพื่อนของฉันงั้นหรอ?" ออโรร่า และฟินิกซ์ ยืนอยู่อีกมุมหนึ่งพูดขึ้น
"ห้าๆ ๆ ๆ แค่นี้นะเหรอ! พลังแกมีแค่นี้นะเหรอ...โฮ๊ะ ๆ ช่างน่าเศร้าจริงๆ" แม่มดมีเดียเรียกหอกเล่มนั้นกลับไปไว้ที่มือ ก่อนจะหัวเราะเยาะออกมา
ออโรร่ากำมือไว้แน่น
"ข้าต้องการความสัตย์จริง ... มอบพลังให้ข้าด้วยเทอญ" เปลวไฟมหาสาร เอ่อล้นออกมาจากกำไลของเธอ ก่อนที่มันจะรวมตัวกันเป็นลูกไฟขนาดใหญ่
"ทุกคนหลบเร็ว" ฟินิกซ์วิ่งเข้าไปสมทบกับเพื่อนทั้งสี่คน ลูกไฟขนาดใหญ่พุ่งเข้าหาแม่มดมีเดียทันที
"ในนามเทพธิดาแห่งซูส...ข้าขออัญเชิญวงแหวนแห่งเวทย์ออกมา" ธีน่าเธอไม่รู้ตัวเลยว่าเธอกำลังจะทำอะไร คำพูดเหล่านั้นล้วนมาจากจิตใต้สำนึกของเธอ วงแหวนแห่งเวทมนต์ซึ่งมีตราสัญลักษณ์ของซูสปรากฏขึ้น แสงสีทองเปล่งแสงออกมา ป้องกันทุกคนเอาไว้ บึ๊ม ~ แรงระเบิดทำให้เปลวไฟลุกรามไปทั่วปราสาท
"อ๊าก ๆ ๆ ๆ " แม่มดมีเดียได้แต่กรีดร้องด้วยความทรมาน
"นี่แก...คือเทพธิดาแห่งเฮสเทียงั้นรึ" มีเดียยังคงกรีดร้องด้วยความโหยหวน
"เธอก็เป็นแค่แม่มด...ที่หลงไหลในศาสตร์มืดจนไม่ลืมหูลืมตา ระหว่างความดี กับความชั่ว " ออโรร่าพูดด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย
"มันยังไม่จบแค่นี้หรอก" ฉึก~ แม่มดมีเดีย ใช้ไม้เท้าของเธอแทงเข้าไปที่หน้าอกของเธอ
ตึก ๆ ๆ ๆ ~ เสียงเต้นรัวของหัวใจ ปีกขนาดใหญ่สีดำ งอกออกมาจากด้านหลังของแม่มดมีเดีย เมื่อเธอกระพือปีกขนาดใหญ่นั้น เปลวไฟที่ลุกลามไปทั่วปราสาท เริ่มดับลงทันที
"ห้า ๆ ๆ ๆ แกทำให้ฉันเริ่มสนุกขึ้นมาแล้ว" แม่มดมีเดียพุ่งเข้าจู่โจมพวกเค้าทั้งหกอีกครั้ง
"ฉันไม่ยอมให้แกเข้าถึงตัวเราได้อีกแล้ว" เซเลน่าพูดขึ้น
"ดวงตราแห่งจันทรา ข้าขอปลดผนึก ศรธนูแห่งจันทรา" ลูกธนูขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น มันพุ่งตรงเข้าไปหาแม่มดมีเดียทันที
บึ๊ม ~ ปราสาทเริ่มสั่นสะเทือนอีกครั้ง รอยลากยาว ขนาดใหญ่ของลูกธนูทำให้พื้นของปราสาท เกิดรอยแยกขึ้น
"พลาดงั้นหรอ" เซเลน่าสบถออกมา
"แหม๋ๆ พลังทำลายล้าง ช่างน่ากลัวเหลือเกิน หลานสาวแห่งอาเทมิส แต่น่าเสียดายแกยังควบคุมพลังอันศักดิ์สิทธิ์แบบนี้ไม่ได้ซักเท่าไหล่นะ ห้า ๆ ๆ ๆ " แม่มดมีเดียหัวเราะออกมา
"หนอย!นังปีศาจ" วารันซ่าผู้ชายที่คิดว่าเรียบร้อยที่สุดกำลังโมโหเป็นอย่างมาก เค้ารู้สึกไม่ชอบใจ ที่แม่มดมีเดียพูดจาดูถูกเซเลน่า
"คนอย่างแกนะ..คนอย่างแก...ตายๆไปซะเหอะ" บึ๊ม ๆ~ ลำต้นของดอกกุหลาบ โผล่ออกมาจากพื้นของปราสาท มันใช้หนามที่แหลมคมของมันฟาดไปมา ใส่แม่มดมีเดีย
"แหม๋ๆ พ่อหนุ่มน่าตาสระสวยคนนี้ ช่างโหดร้ายกับฉันซะเหลือเกิน" แม่มดมีเดีย บินหลบหนามที่แหลมคมนั้นไปมา
"แก...." แสงสีแดงเปล่งประกายออกมาจากเข็มกลัดบนเนคไทด์ของวารันซ่า กลีบดอกกุหลาบกำลังร่วงโรยออกมาจากตัวของวารันซ่า
"จงตอบสนองเสียงเรียกขานของข้า" ดอกกุหลาบสีแดงจำนวนมหาสาร พุ่งเข้าใส่แม่มดมีเดีย
"อ๊าก ๆ ๆ ๆ " ความคมของกลีบดอกกุหลาบ ทำให้แม่มดมีเดียกรีดร้องออกมา ด้วยความเจ็บปวด
"แก..."พึ๊บ ๆ ๆ ปีกขนาดใหญ่ กระพือขึ้น แรงลมมหสารทำให้กลีบดอกกุหลาบ ย้อนกลับไปหาตัววารันซ่า
ฉึก ฉึก~ "อ๊าก ก ก ก ก " วารันซ่าทรุดตัวลงกับพื้น
"แกนะ...คงไม่รู้ถึงพลังของตัวเองเลยสินะ...กลีบดอกไม้เมื่อมันเจอเข้ากับสายลม มันก็ปลิวไปพร้อมกับ สายลมเช่นเดียวกัน...ช่างใช้พลังได้สิ้นคิดจริงๆ" แม่มดมีเดีย ใช้ไม้เท้าของเธอ กระแทกลงที่พื้น ทำให้เกิดแรงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ลำต้นของดอกกุหลาบหายไปในพริบตา
"ฉันละเกลียดลูกหลานของเทพเจ้าอย่างพวกแกจริงๆ..." แม่มดมีเดียเปลี่ยนไม้เท้าของเธอให้กลายเป็นธนูขนาดใหญ่
"ลองมาเล่นเกมสุ่มดูไหมละเด็กๆ...ว่าหนึ่งในพวกแกใครจะตายก่อนกัน" ลูกธนูนับร้อย พุ่งเข้าหาพวกเค้า
บึ๊ม ๆ ๆ ๆ ๆ~ ทั้งหกต่างวิ่งหนีกันอุตลุด หาที่กำบัง
ฉึก ~
" คินน่า" ธีน่ากรีดร้องออกมาทันที
"โฮ ๆ! แม่นู๋ผมแดง หลานสาวแห่งกอร์กอน ดวงตาสีแดงฉานนั้นช่างน่าหลงไหลจริงๆ"
ธีน่าวิ่งเข้าไปพยุงร่างของคินน่าเอาไว้
"คินน่า...อย่าเป็นอะไรนะ" ธีน่าเขย่าตัวของคินน่ารัวๆ
"พิษของธนูจะค่อยๆ ซึมเข้าไปในร่างกายทีละนิด...เดี๋ยวเพื่อนของแกก็จะตายไปเองแหละ" แม่มดมีเดียพูดด้วยความสะใจ
"หึหึหึ!" คินน่าหัวเราะออกมา เธอแสยะยิ้ม
"นี่แก...จะตายอยู่แล้วยังหัวเราะได้อีกหรอ"
"ช่างเป็นพิษที่น่าลิ้มลองจริงๆ...อย่าลืมสิฉันคือใคร หลานสาวแห่งกอร์กอนทั้งสาม พิษแค่นี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก" คินน่าหัวเราะออกมา เธอลุกขึ้น ก่อนจะพุ่งเข้าหาตัวของแม่มดมีเดีย ด้วยความเร็ว
"เร็วมาก! มองแทบไม่ทันเลย" ฟินิกซ์ถึงกับยืนตะลึงกับพลังของคินน่า
ตูม~ ร่างของแม่มดมีเดียกระเด็นติดกำแพง ด้วยความเร็ว
"ยัยนี่เป็นใครกันแน่ ?" ฟินิกซ์ยังคงยืนตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
"หลานสาวแห่งกอร์กอน?" เซเลน่าทำหน้าครุ่นคิด
เสียงโหยหวนของแม่มดมีเดีย ดังลั่นไปทั่วปราสาท พละกำลังของคินน่าเพิ่มทวีคูนเป็นเท่าตัว เมื่อแสงสีแดนฉานจากแหวนวงนั้นที่เธอสวมไว้ เปล่งประกายขึ้น
----วิหาร----
"ฉันจะเข้าไปช่วยอาจารย์ได้ยังไง? เมื่อม่านพลังนี้มันกั้นอยู่..." หญิงสาวเอ่ยขึ้น พร้อมกับใบหน้ายิ้มแย้ม (ยิ้มไม่ได้ดูสถานกาณ์เลย ==)
"ปล่อยฉันไว้ที่นี่เถอะ...ช่วยพาเค้าทั้งสองคนกลับไปที่ฮอกวอตส์ด้วย...ได้โปรด" อาเธน่าเธอกำลังร้องไห้ออกมา
"ฉันคงทำตามคำขอของอาจารย์ไม่ได้หรอกคะ...ในเมื่อเค้าผู้นั้น มาที่นี่เพื่อนช่วยอาจารย์..." หญิงสาวเรือนผมสีแดงพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เธอช่างเป็นผู้หญิงที่น่าฮักอะไรเช่นนี้= =' (ไรท์เป็นบ้าไปแล้ว)
"เค้าช่วยอะไรฉันไม่ได้หรอก...นี่เป็นม่านพลังเคลื่อนย้ายมิติ เมื่อใดที่ม่านพลังนี้ถูกทำลายทุกคนในปราสาทนี้ได้หายไปกันหมดแน่...ได้โปรดฟังคำขอร้องของฉันด้วย" อาเธน่าพูดด้วยความท้อถอย
"มันจะ...เคลื่อนย้ายมิติอะไรก็ช่าง(อ๊าก ก ก ) ฉัน...ไม่สน...ตราบใดที่เธอ...ยังอยู่ที่นี่ ฉันก็จะ..ไม่ไปไหน ต่อให้มันใช้ดาบแทงตัวฉัน สักกี่ร้อยพันครั้ง...ฉันจะต้องช่วยเธอให้ได้...เพราะเธอ คือ ทุกอย่างของฉัน อ๊าก ก ก ก ก ก กกก ก ก กกก ก ก ก ก ก" ดูเหมือนการตอบสนองของสร้อยคอจะมีอนุภาพมากยิ่งขึ้น สายฟ้านับสิบเส้น ผ่าลงมาใส่ร่างของฟีอัส ที่นอนพะงาบๆอยู่ ความทะเยอทะยาน และมุ่งมั่นที่จะช่วยเหลือคนที่ตนรัก มันทำให้ซูสยอมรับฟัง คำขานรับของฟีอัส
ร่างกายถูกดูดกลืนด้วยพลังทำให้บาดแผลที่ถูกแทง หายไปในชั่วพริบตัว
"สายฟ้าแห่งซูส" หญิงสาวเรือนผมสีแดง พึมพำออกมาด้วยความตื่นเต้น
ฟีอัสก้มลงหยิบแท่งสายฟ้าที่ตกอยู่กับพื้น
"ฉันจะช่วยเธอเอง" ฟีอัสแหงนขึ้นไปมองอาเธน่า เค้ากระโจนเข้าใส่ม่านพลังนั้น
"แกไม่มีวันได้แตะต้องม่านพลังของฉันหรอก" ไรเซลพุ่งเข้าหาฟีอัสด้วยความเร็ว
"แหม๋ ๆ โดนอัดปลิวซะขนาดนี้...ยังยืนขึ้นได้ ช่างเป็นผู้ชายที่น่าค้นหาจริงๆนะคะ" หญิงสาวยังคงทำหน้ายิ้มแย้ม แต่ภายในใจของเธอกำลังเดือดพล่าน
กระแสไฟฟ้าที่ไหลออกมาจากแท่งสายฟ้านั้น กระจายไปทั่ววิหาร
"แกต้องทำให้ผู้หญิงของฉันร้องไห้...แกทำให้เธอต้องเจ็บปวด ฉันไม่มีวันยกโทษให้แกแน่" ฟีอัสกระหน่ำโจมตีไรเซลด้วยความโกรธ
"บ้าน่า!พลังของแกเพิ่มขึ้นมากขนาดนี้เลยหรอ" ตูม ~ ร่างของไรเซลถูกแท่งสายฟ้าแทงเข้าที่ขาอย่างจัง ทำให้เค้ากระเด็นไปติดกับรูปปั้นบนกำแพง
ไรเซลพยายามลุกขึ้น "อ๊าก ก ก ก กกกก"
"อย่าพยายามลุกขึ้นจะดีกว่า...ขืนแกขยับตัวอีก รับลองได้เลยฉันจะฆ่าแกแน่" ฟีอัสพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง
"นี่..เธอน่ะ ช่วยอะไรฉันสักอย่างได้ไหม?" ฟีอัสเลิกคิ้วขึ้น
"น้อมรับคำสั่งคะ" หญิงสาวคลี่ยิ้มออกมา
"ช่วยพาทาทารัส กลับไปที่ฮอกวอตส์ที"
"คงจะทำตามคำสั่งนั้นไม่ได้คะ...เพราะฉันก็ไม่รู้วิธีกลับออกไปเหมือนกัน" หญิงสาวยังคงยิ้มหน้าระรื่น เหมือนเป็นการเล่นตบมุขของเธอ ทำเอาฟีอัสทำหน้าเอ๋อออกมาทันที= =
"แต่ถ้าหาที่ปลอดภัยก็คงได้คะ" หญิงสาวพยุงร่างของฮาเกรซขึ้น ก่อนจะวาปหายไป
"ฉันจะช่วยเธอเองนะ" ฟีอัสกระโจนเข้าใส่ม่านพลังนั้น เค้าใช้แท่งสายฟ้าแทงลงไปในอากาศ
"ย๊าก ก ก ก ก ก ก ก ก ก ก ก ก " กระแสไฟฟ้าที่ปล่อยออกมาจากแท่งสายฟ้านั้น กระจายไปทั่ววิหาร ม่านพลังปรากฏขึ้น รอยราวของม่านพลังกำลังต่อต้าน กระแสไฟฟ้านั้น
"ฉันไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก" ฟีอัสใช้แรงทั้งหมดที่มี ปล่อยคลื่นพลังออกมา
บึ๊ม ~ ม่านพลังระเบิดออกมา แสงสีทองระยิบระยับกระจายไปทั่ววิหาร ไม้กางเขนขนาดใหญ่ หายไป ร่างของอาเธน่าล่วงลงมา ฟีอัสรีบกระโจนเข้าไปรับร่างของอาเธน่าไว้
"ฟีอัส" อาเธน่าใช้มือทั้งสองข้างจับหน้าของฟีอัสเอาไว้แล้วคลี่ยิ้มออกมา
"ฉันบอกแล้วไง...ฉันจะไม่มีวันทิ้งเธอไป...ไหน" ฉึก~ ดาบขนาดใหญ่ทะลุผ่านตัวของฟีอัส ก่อนที่เค้าจะล้มลง
"ฟีอัสส ส ส ส ส "
"แหม๋!ช่างเป็นภาพที่น่าประทับใจจริงๆ..." ชายหนุ่มที่มีดวงตาสีแดงฉาน แสยะยิ้มออกมา ก่อนจะดึงดาบขนาดใหญ่นั้นออกจากตัวของฟีอัส
"ฟีอัส. .. ฟื้นสิ! ฟีอัส" อาเธน่าเขย่าร่างที่ไร้สติของฟีอัส พร้อมกับเสียงร่ำไห้ของเธอ
"ความรักนี่มันช่างบริสุทธิ์จริงๆเลยนะ..."ชายหนุ่มหัวเราะออกมา
"แก...แก กล้าดียังไง" อาเธน่าไม่รอช้าเธอเรียกดาบคู่กายของเธอออกมา ก่อนจะพุ่งเข้าไปหาชายหนุ่มผู้นั้น ด้วยความโกรธ
"ห้า ๆ ๆ อยู่เล่นกับเธอสักหน่อยก็แล้วกัน" เสียงดาบทั้งสองเล่มปะทะกัน ดังสนั่นไปทั่ววิหาร ความโกรธของอาเธน่าถึงขีดสูงสุด เธอสามารถทำลายวิหารนี่ให้ย่อยยับได้ในพริบตา
"โอ้ว! จะทำลายวิหารอันสวยงามนี้งั้นหรอ...แหม๋ ๆ ๆ! เธอนี่ช่างน่ากลัวจริงๆ ...แต่ระวังหน่อยนะคนที่เธอรัก อาจจะตายได้" ชายหนุ่มแสยะยิ้ม
"แก...." อาเธน่าพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะกระโจนเข้าหาชายหนุ่มอีกระลอก
พึ๊บ ~ วาปหายไป
"ช่างน่าเสียดายจริงๆ ฉันอยากอยู่เล่นกับเธอต่อนะ...แต่ฉันมีภารกิจต้องทำต่อ ไว้คราวหน้า ฉันจะมาเล่นกับเธอใหม่นะ" ชายหนุ่มผู้นั้นทำหน้าเจ้าเล่ห์ ก่อนจะหายไปพร้อมร่างของไรเซล และหีบของโครนอส
----ปราสาท----
"แหม๋เด็กๆ...เหนื่อยกันแล้วสินะ โฮ๊ะ ๆ เอาไว้คราวหน้าฉันจะทำให้มันสนุกกว่านี้อีกนะ..." แม่มดมีเดีย หัวเราะออกมา ก่อนจะวาปหายไป
"หึย~"
"อะไรของยัยแม่มดนี่...คิดจะหายไปก็หายไปหน้าตาเฉย" เซเลน่าสบถอออกมา
"ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ...ดูสภาพพวกเราตอนนี้ซะก่อนสิ สู้แทบไม่ไหวอยู่แล้ว" ฟินิกซ์เอ่ยขึ้น ก่อนจะล้มตัวลงนั่งด้วยความเหนื่อยล้า
"มันจบแล้วใช่ไหม? " วารันซ่านั่งลงข้างๆเซเลน่า
"ฉันว่ามันพึ่งเริ่มต้นขึ้นต่างหาก" เซเลน่านั่งมองเศษซากของปราสาท
"มันจะเกิดขึ้นอีกงั้นหรอ?" ฟินิกซ์หันไปมองหน้าของเซเลน่า
"ไม่รู้สิ! แต่ที่รู้ๆ พวกเราทุกคนที่มาที่นี่ ล้วนมีโชคชะตาเดียวกัน พวกเราคือลูกหลานของเทพเจ้า...ถึงฉันจะเกลียดพวกเทพเจ้าแค่ไหน แต่ฉันก็หนีไม่พ้นโชคชะตาตัวเองอยู่ดี" เซเลน่าทำสีหน้าสลดลงทันที
"มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรไม่ใช่เหรอ..."ออโรร่านั่งลงข้างๆฟินิกซ์
"ใช่!มันอาจจะไม่เลวร้ายสำหรับพวกเรา...แต่สำหรับคนบางคน ก็ยากที่จะทำใจยอมรับได้" คินน่า เซเลน่า วารันซ่า ออโรร่า และ ฟินิกซ์ พวกเค้าต่างหันไปมองธีน่า ที่นั่งอยู่เพียงลำพัง เธอนั่งเหม่อมองเศษซากของปราสาท ในใจของเธอกำลังว้าวุ่นและสับสน
"สำหรับอะธีน่าแล้ว...มันคงจะยากเกินกว่าที่จะยอมรับได้"
#หึ๊ย ๆ ตัวร้ายโผล่ออกมาอีกแล้ว.....พร้อมกับความลับที่ดำมือของเหล่าทวยเทพ
แม่มดมีเดีย อาเคเซีย
แม่มดที่ชั่วร้ายที่สุด เกลียดชังเหล่าทวยเทพ และยังหลงไหลในศาสตร์มืด
ฟีลีอัส ดิ อาร์เธอร์
พี่ชายของไรเซล ชายหนุ่มที่มีแต่ความเกลียดชัง
เหล่าทวยเทพ และมนุษย์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น