[FIC B1A4] BaDeul : MY LOVE Merry Christmas

ข้อมูลเบื้องต้น

 

ซานดึล : เพื่อนรักหน้าหวาน ใสซื่อ เจ้าซื่อบื้อ(ของบาโร)


บาโร : หนุ่มมาดกวน ช่างพูด(มาก)นิดหน่อย ขี้ตู่สุดๆ(ก็บอกแล้วไง ซานดึลน่ะ ของผม!)

BANADA WR TAKE : โปรเจ็ก*ฟิคพิเศษต้อนรับวันคริสมาสต์*นี้ไรต์แต่งปีละคู่เน้ออ~~~
ปล.ไรท์อ่านทุกคอมเม้นท์นะจะบอก ยังไงก็ขอบคุณรีดเดอร์ที่แวะเวียนหรือหลงทางเข้ามาอ่านนะคะ จุ๊บบ~~

:) Shalunla

เนื้อเรื่อง

[FIC] BaDeul : MY LOVE Merry Christmas..

เมื่อไหร่ก็ตามที่หิมะแรกตก…

เรามักจะจดจำเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนั้นได้ดีเสมอ…

แต่สำหรับผม…

ไม่ใช่วันหิมะแรกตก แต่เป็นวันคริสมาสต์ต่างหากล่ะที่น่าจดจำ…

คริสมาสต์นี้คุณอยากจะทำอะไรล่ะ???

 

Cristmas Day

มองไปทางไหนก็เจอแต่หิมะ กับความหนาวเย็น…

ให้ตายสิหนาวจนจะเป็นบ้าอยู่แล้วเนี่ย !

เสียงความคิดของเด็กหนุ่มใส่หมวกสีน้ำเงินที่มีรูปตัว B อยู่กลางหมวก เมื่อรู้สึกหนาวเย็นจนอดไม่ได้ที่จะบ่นถึงมันว่ามันหนาวเอามากๆ ทำให้เริ่มง่วงแล้วสิ

“ฮ้าววว…”

บาโรหาวนอนเป็นรอบที่ล้าน เนื่องจากว่าเขาเบื่อที่จะต้องมานั่งเรียนทั้งคาบในโรงเรียนนี้นี่สิ…

น่าเบื่อชะมัด การมานั่งเรียนหนังสือแบบนี้มันช่างไม่เหมาะกับบาโรคนนี้เอาซะเลย

“ซานดึลอา~ เราไปซื้อขนมกันดีไหม?” บาโรทำเสียงอ้อน เพราะรู้ดีไงล่ะ ว่าเพื่อน รัก ที่นั่งข้างเขาตอนนี้น่ะ ชอบขนมเป็นชีวิตจิตใจเลยล่ะ

“ไม่ได้หรอกนะบาโร คุณครูกำลังสอนอยู่นะ” เพื่อนหน้าหวานตอบทั้งๆที่หน้าจดจ่ออยู่กับกระดานและบทเรียน

“อ่อ นั่นสินะ ลืมไปเลยนะเนี่ย” บาโรตอบอย่างหงอยๆ ก็อย่างว่าแหล่ะ ต่อให้ชอบอะไรมากแค่ไหนซานดึลก็คงคิดถึงอนาคตมากกว่าขนมอยู่แล้วล่ะ (ใครจะไปเหมือนนายล่ะบาโร- - : WR)

บาโรนายลืมเรื่องนี้ทั้งๆที่ครูก็ยืนสอนอยู่ทนโท่แบบนี้ได้ยังไงนะ = =’  

ซานดึลส่ายหน้าอย่างเอือมๆกับเพื่อนช่างพูดของเขาและความคิดของตัวเองอยู่เงียบๆ

 “งั้นเรามาเล่นกันดีไหมอ่า -3-”  บาโรก็ยังไม่ล้มเลิกความคิดที่จะชวนซานดึลเล่นให้ได้ ทำให้เพื่อนตัวเล็กหันหน้ากลับมามองคนข้างๆ

“โธ่… บาโรอ่ะ งั้นเดี๋ยวเรียนคาบนี้เสร็จ ดึลลี่จะพาบาโรไปซื้อขนม แล้วก็ไปเที่ยววันคริสมาสต์ด้วยกันเอาป่าว  แต่ว่าคาบนี้ดึลลี่ขอเรียนก่อนน้าา  เดี๋ยวดึลลี่จะเรียนไม่ทันเพื่อน >3<”  ซานดึลเอานิ้วจิ้มๆที่แก้มบาโรเป็นการอ้อน ก่อนจะหันไปให้ความสนใจกับคุณครูหน้ากระดานต่อ แต่คงไม่รู้หรอกว่าอีกคนที่โดนจิ้มแก้มนั้นเขินแทบจะมุดโต๊ะแล้วล่ะ

แต่… เอ๊ะ! วันนี้วันคริสมาสต์หรอ? ลืมไปเลยนะเนี่ย แต่ว่าซานดึลจะไปเที่ยวกับเรางั้นหรอ? โอกาสนี้มีไม่มากคว้าไว้ๆ

“โอเคเลยครับผ๊มม แต่ดึลลี่ต้องเกี่ยวก้อยสัญญากับโร่ก่อนนะ”พูดจบบาโรก็ยื่นนิ้วก้อยไปตรงหน้าคนตัวเล็ก

“สัญญาค้าบบ คึคึ” คนตัวเล็กยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวก้อยกับคนข้างๆ หน้าตาที่ใสซื่อบวกความน่ารัก และขี้อ้อนของคนข้างๆนั้น ทำให้บาโรมีความสุขมากเหลือเกินในเวลานี้…

หัวใจเต้นแรงอีกแล้วนะบาโร…

ถึงเวลาเลิกเรียนซักที

บาโรช่วยซานดึลเก็บของใส่กระเป๋าอย่างเคยทำเป็นประจำทุกวันอย่างตื่นเต้น ก็ซานดึลจะไปเที่ยววันคริสมาสต์วันนี้กับเขานี่นา จะไม่ให้ตื่นเต้นยังไงล่ะ

“ไม่เป็นไรน่า เดี๋ยวเค้าเก็บเองก็ได้ ไม่ต้องเก็บให้เค้าหรอกนะบาโร” เพื่อนตัวเล็กพูดออกไปเมื่อเห็นเพื่อนของเขากำลังช่วยเขาเก็บของ

“ไม่เป็นไรหรอกน่าดึลลี่ นายก็พูดแบบนี้ทุกทีเวลาฉันอยากจะช่วยน่ะ” บาโรพูดพลางเก็บของให้ซานดึลไปด้วย ใช่สิ เวลาเขาช่วยซานดึลเก็บของทีไร ซานดึลก็จะห้ามเขาทุกที ไม่รู้ทำไมต้องห้ามด้วย

“นี่! ดึลลี่ไม่ได้เป็นง่อยนะ-^-”เพื่อนตัวเล็กตอบพร้อมกับทำปากยื่นๆออกมาอย่างน่ารัก บาโรเงยหน้าขึ้นมามองคนข้างๆหลังจากเก็บของเสร็จทั้งของตัวเองและเพื่อนตัวเล็กเรียบร้อยแล้ว

เฮ้ออ..ไม่ว่าคนข้างๆจะทำอะไรก็น่ารักไปซะทุกทีเลย ในสายตาบาโรคนนี้น่ะนะ…^^

 “โร่ยังไม่ได้ว่าดึลลี่เป็นง่อยซะหน่อย โร่แค่อยากช่วยดึลลี่ไม่ได้รึไงล่ะ” บาโรพูดพร้อมกับถือกระเป๋าทั้งถือกระเป๋าสะพายหลังสีเหลืองรูปเป็ดเหมือนเจ้าของกระเป๋าออกมาจากห้องและกระเป๋าของเขาเองสะพายอยู่ที่หลัง แล้วเพื่อนตัวเล็กก็รีบเดินมาเทียบข้างๆทันที

“เค้าก็แค่กลัวบาโรหนักนี่นา แล้วก็…” เพื่อนตัวเล็กยังพูดไม่จบประโยค บาโรก็แทรกขึ้น

“ไม่หนักหรอกน่า แค่นี้เอง เพื่อดึลลี่ของโร่ โร่ทำให้ได้ทุกอย่างเลย^^” เพื่อนตัวหนาพูดขึ้น ก่อนจะเอื้อมมือไปยีหัวเพื่อนตัวเล็กข้างๆเขา  ทำให้เพื่อนตัวเล็กหน้าขึ้นสีเล็กน้อย

ก็คนมันเขินนี่นา >//<

“ชิ! ใครของโร่กัน โร่ขี้ตู่ชะมัด =^=// ก็ได้ ถ้าไม่หนัก งั้นก็ถือไปเลย” เพื่อนตัวเล็กพูดจบก็เอามือคล้องแขนเพื่อนตัวหนาอย่างเคยชินและเอาหมวกที่สวมอยู่บนหัวของบาโรมาใส่ บาโรสะดุ้งเล็กน้อย ที่อยู่ๆหมวกเขาก็โดนใครบางคนถอดออกไปจากหัวของเขา แล้วซานดึลก็หัวเราะที่ได้แกล้งบาโร

 “ย่าห์..! ซานดึล!”

“อะไรหรอ( ‘ ‘)?” ซานดึลทำหน้าใสซื่อ แกล้งไม่รู้ชี้กับคนข้างๆ จนทำให้บาโรหยุดไม่ได้ที่จะยิ้มให้กับความน่ารักของเพื่อนตัวเล็ก ที่เขาไม่เคยคิดแค่เพื่อนเลยสักครั้ง

เฮ้อ… โกรธไม่ลง T^T

“งั้นก็ใส่ไปเลยเจ้าเป็ด ฮ่าๆๆ” บาโรพูดก่อนจะหยิกไปที่แก้มใสของเพื่อนตัวเล็กอย่างหมั่นเขี้ยวไปหนึ่งที

ณ ร้าน Toffee sweety

“หนาวววว…” เสียงของเพื่อนตัวเล็กที่จู่ๆก็พูดขึ้นเพราะว่าอากาศเย็น ติดลบ 13 องศานี่สิ แต่ว่าเขาก็ฟังมันมารอบที่ล้านแล้วล่ะ

“โร่ฟังดึลลี่พูดรอบที่ล้านแล้วนะ” บาโรพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าบ่นแต่คำเดิมซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบแล้ว แต่ดูเหมือน…

“อ๊ะ! บาโรเค้าอยากกินทอฟฟี่จัง*0*” เหมือนกับว่าคนตรงหน้าจะไม่ได้ฟังที่เค้าพูดเลย ซานดึลพูดจบก็ทิ้งให้บาโรยืนอึ้งอยู่คนเดียว

เมื่อกี้ยังบ่นว่าหนาวอยู่เลย ทำไมเปลี่ยนเรื่องเร็วแบบนี้ได้ล่ะ -O-?

เมื่อซานดึลเห็นว่าเพื่อนของเขายังยืนนิ่งอยู่ เลยเดินไปดึงแขนบาโรให้เข้ามาในร้าน หลังจากที่เดินเข้ามาในร้านได้สักพักซานดึลก็เริ่มพาบาโรเดินสำรวจร้านทอฟฟี่อย่างตื่นเต้น ร้านนี้ดูเหมือนร้านเล็กๆแต่พอเข้ามาก็รู้สึกว่า มัน ใหญ่ มาก! โถลูกอมหลากสีเป็นร้อยๆโถ ถูกตั้งเรียงรายบนชั้นอย่างเป็นระเบียบ ภายในถูกตกแต่งสวยงามมีต้นคริสมาสต์ตั้งอยู่กลางร้าน และมีตุ๊กตาหิมะตัวขนาดที่พอๆกับชั้นวางถูกจัดให้อยู่ตามเหลี่ยมชั้นวางโถลูกอม แสงไฟของร้านสีส้มทำให้บรรยากาศโรแมนติก ทำให้บาโรคิดว่าอยากจะให้มีใครซักคนมาเดินเลือกซื้อลูกอมด้วยกัน อยู่ในบรรยากาศแบบนี้คงจะโรแมนติกอยู่ไม่ใช่น้อย และคนคนนั้นก็ต้องเป็นคนเดียวกันกับคนตรงหน้าด้วย!

“อ๊ะ! นั่น บาโร บาโรดูนั่นสิ” เขาหลุดจากภวังค์ทันทีที่เมื่อจู่ๆ ซานดึลเพื่อนตัวเล็กของเขาก็กระตุกแขนเขาพร้อมชี้ไปที่ มุมๆหนึ่ง ที่วางพวกพวงกุญแจ แหวน ผ้าพันคอ สร้อย และอีกหลายอย่างวางอยู่ แต่ทุกชิ้นล้วนแต่เป็นของคู่รักนี่สิ…

“มีของแบบนี้ด้วยแฮะ” ซานดึลเดินเข้าไปดูนั่นดูนี่ แต่สักพักเพื่อนตัวเล็กของเขาก็ขอตัวจ่ายเงินค่าทอฟฟี่ซะก่อน บาโรที่กำลังสนใจของคู่รักอยู่นั้นเลยหันมาพูดกับซานดึล

“ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวโร่จ่ายเองดึลลี่ออกไปรอข้างนอกก่อนก็ได้ ห้ามปฏิเสธเด็ดขาดนะ” บาโรพูดดัก เมื่ออีกคนทำท่าจะปฏิเสธ อีกคนเห็นว่ายังไงก็คงขัดไม่ได้ เลยจำยอมเดินออกไปรอข้างนอกอย่างว่าง่าย ก่อนที่บาโรจะเดินไปจ่ายเงิน

พูดดักตลอดเลย รู้งี้ไม่บอกก็ดี เชอะ! *^*

เมื่อบาโรจ่ายเงินเสร็จก็รีบเดินตามเพื่อนตัวเล็กออกมาเพราะกลัวว่าจะรอนาน

“อ่ะนี่ค้าบบ คุณซานดึลล” บาโรพูดพร้อมยื่นถุงทอฟฟี่มาให้เพื่อนตัวเล็ก

“อ๊าา…~~ ขอบใจนะบาโร” ซานดึลรีบคว้าทอฟฟี่ขึ้นมาแกะออก

“โอ๊ะ! ดึลลี่ เราเดินเข้าไปดูตรงนั้นกันเถอะ” บาโรชี้ไปที่ลานกว้างใจกลางเมืองที่ตอนนี้มีต้นคริสมาสต์ต้นใหญ่ถูกจัดตั้งไว้อย่างสวยงาม

“อื้อ เอาสิ”ซานดึลที่กำลังง่วนอยู่กับการกินท๊อฟฟี่ละออกจากทอฟฟี่แทบจะทันที เพราะอะไรก็ไม่รู้ที่เวลาเพื่อนตัวหนาสั่งให้ทำอะไร ก็ขัดไม่ได้ทุกที แถมยังรีบจะทำตามอีกด้วยซ้ำ ซานดึลคนนี้จะบ้าตาย

บาโรเป็นเพื่อนนายนะซานดึล!

และเขามักจะย้ำเตือนตัวเองเช่นนี้เสมอ…

บาโรเดินจับมือซานดึลเดินดูนั่นดูนี่ ไม่ว่าจะเป็นร้านรวงแถวนี้ ก็ถูกจัดตกแต่งสวยงาม มีทั้งไฟที่ระยิบระยับประดับอยู่ตามต้นคริสมาสต์ ร้านต่างๆถูกจัดให้เข้ากับเทศกาล หิมะที่ตกปกคลุมไปทั่ว ทำให้พื้นที่เต็มไปด้วยหิมะขาวโพลนเต็มไปหมด แต่ถึงจะหนาว หิมะพวกนี้กลับทำให้ภาพเหล่านี้ดูสวยงามไปซะด้วยซ้ำ จะว่าไปแล้วถ่ายรูปคู่กับซานดึลหน่อยดีกว่าจะได้เก็บเป็นที่ระลึกว่าได้มาเที่ยวด้วยกันกับว่าที่ ที่รักในอนาคต เทศกาลดีๆแบบนี้มีไม่มากนะ

“ซานดึลอา…~ เรามาถ่ายรูปกันเถอะนะ” บาโรสะกิดแขนเพื่อนรักไปหนึ่งที จนทำให้เพื่อนตัวเล็กที่กำลังเคี้ยวทอฟฟี่ตุ้ยๆอยู่นั้นเงยหน้าขึ้นมา ก่อนจะพยักหน้ารับ

“เอาสิ ก็ดีเหมือนกันนะ นานๆทีเราจะได้มาเที่ยวด้วยกันอ่ะ^^” เพื่อนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมาโดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองมีขนมติดปากอยู่

“ฮะๆ ดึลลี่มีขนมเปื้อนที่มุมปากแหน่ะ กินเป็นเด็กๆไปได้ โตขนาดนี้แล้วนะ”เพื่อนตัวหนาหัวเราะร่วน เมื่อเห็นว่าเพื่อนตัวเล็กมีขนมติดที่มุมปากอยู่ เลยทักขึ้นเพื่อให้อีกคนรู้ตัว เพื่อนตัวเล็กรีบเอามือเช็ดปากทันทีที่เห็นท่าทีของคนตรงหน้า

โอ๊ยย… อายง่ะ Y.Y

“เค้าโตแล้วนะ โร่นั่นแหล่ะที่ยังไม่โตอ่ะ เค้าเกิดก่อนโร่อีก>^<” เพื่อนตัวเล็กเถียงขึ้น แต่ก็ยังเช็ดปากอยู่

“โร่แค่เกิดหลังดึลลี่หกเดือนเอง ซ้ายอีกหน่อยๆ” บาโรบอกทิศทางของขนมที่ติดบนปากของเพื่อนตัวเล็ก

“แต่โร่ก็เด็กกว่าเค้าอยู่ดีแหล่ะ” เพื่อนตัวเล็กเลื่อนมือตามที่อีกคนบอก แต่ว่าดันเลื่อนไปไกลเกินไป มันเลยไม่โดนเศษทอฟฟี่นี่สิ

อ๊ากกกก…นายจะทำให้ฉันอดใจไม่ไหวแล้วนะ! ปากน่าจุ๊บจริงๆเลย U3U : บาโร

ไม่เห็นจะมีเศษท็อฟฟี่เลย เช็ดจนจะทั่วหน้าแล้วง่าาา T^T : ซานดึล

“อืม… แต่ว่าท่าทางนายน่ะ มันเด็กกว่าฉันซะอีกนะ ขวาอีกนิดๆ” สายตาของบาโรยังคงโฟกัสไปที่มุมปาก ไม่สิ ปากของเพื่อนตัวเล็กเลยต่างหากล่ะ

“นี่! โร่โกหกใช่ไหมล่ะ เค้าไม่ได้กินเลอะซะหน่อย อย่ามาแกล้ง…กัน…เลย…จะ…ดีกว่า…นะ…” ประโยคหลังแผ่วลงตามลำดับ เมื่อเพื่อนตัวหนาของเขาได้เลื่อนมือที่ตอนแรกจับมือของเขาไว้นั้น ได้เลื่อนมือขึ้นมาเช็ดปากให้เพื่อนตัวเล็กอย่างเขา…

ตึกตัก…ตึกตัก…

เสียงหัวใจสองดวงเต้นแรงผสานกัน ที่ตอนแรกเคยมีเสียงผู้คนดังจอแจ แต่ตอนนี้กลับมีแค่เสียงหัวใจสองดวงเต้นดังกลบเสียงเหล่านั้นไปจนหมด เสียงหัวใจในเวลานี้ ช่างเต้นดังเหลือเหลือกัน จนอดที่จะคิดไม่ได้ว่า...

อีกฝ่ายจะได้ยินมันไหมนะ?

แวบแรกที่สายตาของเพื่อนตัวหนาจ้องมองเข้ามาในตาของซานดึล เขารู้สึกเหมือนราวกับเพื่อตัวเล็กของเขากำลังปิดบังอะไรบางอย่าง กลัว กลัวว่าบาโรจะรู้อะไรบางอย่าง… บางอย่างที่ซานดึลกำลังรู้สึก…

สายตาที่ซานดึลมองเข้ามาในตาของบาโร เหมือนบาโรต้องการที่จะสื่ออะไรบางอย่าง ที่เต็มไปด้วยความรู้สึกมากมายที่ต้องการจะบอกกับเขา แต่ความรู้สึกนั่น จะตรงกันกับเขาไหมนะ?

ความรู้สึกของเรา จะตรงกันไหม?

บาโรโน้มหน้าเขามาใกล้เพื่อนตัวเล็กเรื่อยๆ ทำให้เพื่อนตัวเล็กที่หลับตาปี๋อยู่นั้น รู้สึก…รู้สึกว่ามีอะไรร้อนๆมาแตะที่ริมฝีปากของตัวเอง ซานดึลสะดุ้ง ก่อนที่บาโรจะจับไหล่เพื่อนตัวเล็กเบาๆราวกับต้องการจะบอกว่า

ไม่เป็นไร ถ้านายรู้สึกแบบนั้นกับฉัน ขอให้นายยอมรับฉัน

ซานดึลจูบตอบรับคนเป็นเพื่อนอย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนจะค่อยๆผ่อนคลายลง ซานดึลโอบหลังคนเป็นเพื่อน จูบแรกของเขาถูกปล่อยให้ไปกับคนที่เขารัก จูบนี้คือความรู้สึกมากมายที่ต้องการบอกให้อีกคนรับรู้ความรู้สึกนี้ จูบเนิ่นนาน หอมหวาน รสชาติและกลิ่นหอมของทอฟฟี่ที่ก่อนหน้านี้เคยอยู่ในปากของเพื่อนตัวเล็กแต่ตอนนี้กลับอยู่ในปากของบาโรด้วย จูบของทั้งสองเนิ่นนานไปตามความรู้สึกที่ถูกกักเก็บไว้นานหลายปี นี่สินะที่เขาเรียกกันว่า

‘เพื่อน รัก เพื่อนรัก’

บาโรผละออกจากความริมฝีปากสวยนั้น ถึงแม้จะเสียดาย แต่เขาก็อยากที่จะเก็บริมฝีปากนั้นไว้นานๆ ยังไงริมฝีปากนี้ก็เป็นริมฝีปากของเขาคนเดียว ปากของเขาก็จะเป็นของซานดึลคนเดียวด้วยเช่นกัน และซานดึลจะเป็นคนเดียวที่เขารักด้วย

“โร่บอกแล้วไง ว่าดึลลี่ยังเด็กอยู่^^” พูดจบบาโรก็เอาผ้าพันคอที่ซื้อมาจากร้านทอฟฟี่มาพันคอให้กับเพื่อนรัก ไม่สิก็ตอนนี้ซานดึลกลายเป็น คนรัก ของเขาไปแล้วนี่นา… ก่อนจะนำอีกผืนมาพันให้ตัวเองบ้าง ซานดึลที่แรกๆก้มหน้าด้วยความเขินอายอยู่ เมื่อเงยหน้าขึ้นมาและสังเกตเห็นว่าผ้าพันคอทั้งของเขาและบาโรเป็นของคู่รัก ก็ยิ่งทำให้หน้าแดงหนักเข้าไปอีก บาโรที่รู้อยู่แล้วว่าคนตัวเล็กกำลังเขิน เลยพูดขึ้น

“เก็บไว้ดีๆนะ”

“ดะ…ได้ จะเก็บไว้ดีๆเลย ไม่ให้ขาด ไม่ให้เปื้อนเลย” คนตัวเล็กพูดติดๆขัดๆ

“หมายถึงหัวใจของโร่นะ ไม่ใช่ผ้าพันคอ หัวใจโร่น่ะช่วยเก็บไว้ดีๆนะ อย่าทำมันหาย หมั่นให้ความรักกับมันทุกวันด้วย มันจะได้โตขึ้นเรื่อยๆ โดยการทำแบบนี้…” พูดจบก็ฉวยโอกาสจุ๊บปากคนตัวเล็กไปหนึ่งที

“โร่บ้า! -///-” คนตัวเล็กตีแขนคนตรงหน้าไปหนึ่งที บาโรหัวเราะกับท่าทางเขินอายแบบเด็กๆนั่น ก่อนที่บาโรจะจับมือคนรักของเขาเดินกลับบ้านไปด้วยกัน…

นี่แหล่ะ คือสิ่งที่ผมอยากจะทำมัน …

การได้บอกรักใครซักคน ในวันนี้…

เลยทำให้วันคริสมาสต์เป็นที่น่าจดจำสำหรับผม…

Merry Christmas ครับ ^^

บาโร : อ้าว ลืมถ่ายรูปซะงั้น ไม่เป็นไรหรอก ถ่ายตอนไหนก็ได้เนอะ แหะๆ เพราะยังไงซานดึลก็อยู่กับผมตลอดไปอยู่แล้วนี่นา ^^

(โธ่….บาโร = = : WR)



หิมะกำลังตก ระหว่างเธอกับฉัน
รอบๆตัวของเธอ เต็มไปด้วยรอยเท้า
ในค่ำคืนของฤดูหนาว
ฉันปล่อยเธอไปโดยไม่ได้สังเกตได้ยังไงนะ
ฉันเองก็เสียใจมากๆเหมือนกัน
ฉันต้องการจะสร้างประวัติศาสตร์ความรักกับเธอนะ
แต่มันก็เป็นความกังวลที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตของฉัน
ฉันอยากจะล้างความทรงจำกับความรักที่โดดเดี่ยว
คนที่ทำให้ในใจของฉันส่องประกายสีขาว
และมาละลายหัวใจของฉันอย่างอบอุ่น
ฉันยังคง ฉันยังคง ยังคงเป็นเธอ
ขอโทษนะ
หัวใจของฉันไม่อาจแสดงให้เธอเห็นได้
คำตอบที่เธอไม่สามารถได้ยิน
ฉันจะไปหาเธอพร้อมกับหิมะสีขาว
ฉันจะบอกกับเธอ
ขณะที่ฉันมองตาของเธอ ฉันจะบอกมัน
ความรักที่เธอให้กับฉัน
ฉันต้องการที่จะให้เธอทั้งหมดในตอนนี้
ยังคงจะดีใช่ไหม มันยังคงจะดีใช่ไหม
เพราะเธอคือคนที่พิเศษ

Merry Christmas

เวลาอากาศหนาวๆ ฉันก็นึกถึงเธอ
ตอนที่เธอจับมือของฉันที่แข็งอยู่
ไม่ใช่ตัวฉัน แต่เป็นใจของฉันที่ละลาย
และมันจะดีกว่าเดิม
ที่ฉันเห็นรอยยิ้มของตัวเองผ่านสายตาของเธอ
ดอกไม้หิมะที่สวยงามในฤดูหนาว
ความหนาวเย็นทำให้อ่อนแอผิดปกติ
ลืมเกี่ยวกับความเจ็บปวด และปาดน้ำตาออกไป
ฉันยังคงหลงไหลกับดวงตาคู่นั้น
ใช้ความกล้าหาญ
และสารภาพออกไป
ภายในจินตนาการสุดท้ายของฉัน
ตอนนี้ได้กลายเป็นจริงและนำเธอกลับมาแล้ว...

[เนื้อเพลงแปลไทยบางส่วน(ที่ผ่านการดัดแปลงแล้ว555)จากเพลง Lately : Infinite]




 

.................................................................................................................................................................

BANADA WR TAKE : คอมเม้นท์คือกำลังใจของฟิคสั้นคู่(วันคริสมาสต์ปีต่อไป)อย่างกงยองนะคะ ไรท์ฝากติดตามด้วยน้าา ^^