คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #80 : อัพเพิ่ม
“ะทำอะไรัน”
“็…ทำแบบที่ผัวเมียเาทำัน
เธอไม่เสียใหรือถ้าหนึ่ปีมันผ่านไปโยที่ไม่ไ้ัววามสุันให้เ็มที่”
เาบอแล้ววาร่าบาลับเียนุ่ม หิสาวยับหนีแ่เาามไปทับเอาไว้ทั้ัว
รอยแหวอเสื้อลุมเลิไปนถึอบาเในวับแวมแ่เาัารให้มันแหวออว้านหลุลุ่ย
ยิ่เธอยับร่าเย้ายวนยิ่ปราแ่สายา สายามับ้ออย่าพอใ หลใหล
“อย่านะุรั เราลันแล้ว” ใบหน้าสวยเบี่ยหลบเมื่อมูมามมาฝับนใบหน้า
หัวใเ้นโรมราม ำมือแน่นแ่เารวบเอาไว้แล้วับพามาเหนือศีรษะ
“ลอะไรันเล่า เมื่อไหร่”
เาึมำอยู่ับออหอมรุ่น
หนวที่เพิ่โนเสร็เมื่อวานลาผ่านผิวเนื้ออ่อนๆ
ทำให้เิอาารร้อนวาบไปทั้เนื้อทั้ัว
“อย่าทำแบบนี้นะุรั ันอร้อ”
“เธอเอ็้อาร ะทรมานัวเอไปทำไมเล่า”
ปาพูแ่มือเล้าลึไปทั่วทรวออวบอัเ็มมือ เมื่อปละอั้นในออ
้อนเนื้อสอ้อน็ระเ้ออมาราวับทนอัแน่นอยู่ภายในบราัวน้อยอยู่นานแล้ว
ร่าหนาบเบียุศีรษะลับทรวออเธอราวทารน้อยโหยหาอ้อมออแม่
หิสาวเบือนหน้าหนี้วยวามอายเมื่อเามอแล้วมออีราวับหลใหลในิรรรมั้นยอ
สหรัวัปลายลิ้นร้อนื้นลาผ่านทำให้ร่าบาบิเร่าับวามร้อนที่โถมทับเ้ามานแทบะทานทนไม่ไหว
ูเหมือนยิ่เาเล้นลึมันนานเท่าไหร่ อศาร้อนๆ ็ยิ่เพิ่มถึีสุ
“อย่า…”
หิสาวส่เสียห้ามปราม เสียสั่น
เพราะเรี่ยวแรถูลืนหาย าสาเลื่อน่ำลมาามหน้าท้อไร้ไมัน
ผวาเฮือเมื่อมันเลื่อน่ำไปมาว่านั้น
“ไม่”
น้ำลินิ้นรนแ่สัมผัสอ่อนหวานนุ่มนวลาเา็ทำให้เธออ่อนแร
ใระนาไม่ถึเมื่อลิ้นหวานอาบน้ำผึ้เลื่อนล่ำเพื่อลอลิ้มิมรสเสรุหลาบแสนหวานบอบบา
“เราแ่านันแล้ว
เธอะหวัวไปนถึวันที่เราหย่าันเลยหรือไ” เาพึมพำบอ
หิสาวสะท้อนใับำว่าหย่าที่ออาปาเาเ็มปาเ็มำ
“ใ่ ปล่อย”
หิสาวิ้นสุแรนเา้อเลื่อนัวึ้นมาหา
เพราะน้ำลินารเล็บออมา่วนหลัเานเลือิบ
“เป็นบ้าอะไรอี าิส์หรือไ
ันอบสนอเธอไ้นะ”
“ปล่อยัน ันไม่ใ่อเล่นอใร”
หิสาวระเถิบหนีทั้ที่เนื้อัวึ่เปลือย
วามรู้สึวาบหวามแปรเปลี่ยนเป็นวามเ็บปว
เาำลััววามสุอยู่บนเรือนร่าเธอแท้ๆ
แ่เรื่อหย่า็ยัอยู่ในวามิอเาลอเวลา เธออาะอทะเบียนสมรสแ่เมลา่าหาือนทีุ่มหัวใเาเอาไว้
“ะหวัวไปให้ใร
ถึไ้ทำสะบัสะบิ้ับผัวัวเอ”
“ับนที่ันรั” หิสาวเ้นเสียลอไรฟัน ทำให้หัวิ้วสหรัระุ
อารม์หึหวแล่นพล่านแทนที่ะปล่อยาม่ำสั่ ราวนี้ะโบมูบลูบไล้หนัมือนเธอแทบ้ำไปทั้ัว
“ันไม่มีวันปล่อยเธอไปให้ผู้ายหน้าไหนทั้นั้น
ำเอาไว้นะน้ำลิน” ลิ้นร้อนัววามหวานล้ำาเสรุหลาบามรั้แล้วรั้เล่า
สัมผัสแ่ละรั้หนัหน่วนหิสาวแทบหายใหายอไม่ออ
บารั้เ็บแปลบเมื่อฟันี่เล็ใบเม้มลบนเนินเนื้อบอบบา บารั้เสียว่านเมื่อลิ้นร้อนวัเ้าออูึเพื่อิมรสหวาน่ำาเสรุหลาบบริสุทธิ์ที่เามีโอาสไ้อมมเป็นนแรและไม่มีวันที่เาะปล่อยเธอไปให้ใร
ความคิดเห็น