คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Harry Potter [ss/sb] ll YOU Again!! (4)
[SS/SB]
ณ คุกใต้ดิน—ห้องนอนของเสนป
ตอนนี้ซิเรียสกำลังนอนหลับอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่นๆส่วนเสนปก็นั่งมองใบหน้าเนียนอยู่ข้างเตียงอย่างเพลิดเพลิน เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมไม่ยอมพาเจ้านี้ไปที่ห้องพยาบาลอย่างที่ควร กลับมาพามาที่ห้องของเขาอย่างนี้ ถึงเขาจะรู้ว่าอาการเจ้าตัวแสบนี้ไม่ได้หนักหนาแค่นอนพักผ่อนแป๊ปเดียวก็พอก็เถอะ ใบหน้าคมเข้มมีร่องรอยความสงสัย
“นี้ฉันเป็นอะไรไปนะ” เสนปพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะนึกถึงเรื่องทั้งหมดอีกครั้ง...
ผ่านไปสามชั่วโมง
ซิเรียสลืมตาขึ้นมาสะลึมสะลือ พอปรับสายตาได้ก็ต้องสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อเห็นเสนปทำหน้าเครียดมองเขาอยู่ ก่อนจะทันพูดอะไรก็โดนยิ่งคำถามมาซะก่อน
“ทำไมถึงทำแบบนั้น”
“ทำอะไร?”
“ไปทำท่ายั่วอย่างนั้นน่ะ”
“ใครยั่ว? ยั่วอะไร?”
“ก็นายนั้นแหละ!!”
“อะไรของนาย? หมายถึงที่ทะเลสาบน่ะนะ”
“ก็นั้นแหละ!”
“นายสติไม่ดีรึเปล่าฉันไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย”
“ก็เล่นถอดเสื้อโชว์ซะขนาดนั้น ไม่เห็นรึไงว่าเจ้าเด็กพวกนั้นมันเลือดกำเดาไหลกันจะหมดตัวแล้วน่ะ!!” เสนปขึ้นเสียงเมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้น
ซิเรียสกลอกตาว่าทำไมเสนปถึงต้องมาซักเขากับเรื่องไม่เป็นเรื่องอย่างนี้ เขาไม่ได้ตั้งใจย่งยั่วใครสักหน่อย คิดไปเองทั้งนั้น ซิเรียสยันตัวขึ้น ก่อนจะวางมือแปะลงบนไหล่เสนป
“นี้สนิฟเวลลัส… ดูนะถ้าชั้นจะตั้งใจยั่วน่ะฉันจะทำอย่างนี้ ” ว่าจบซิเรียสก็เลิกผ้าห่มขึ้นให้พ้นตัว เขาพบว่าเขาใส่เชื้อเชิ้ตสีขาวตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้นสีเข้มหลวมโพรกของเสนปอยู่ โห... เสื้อผ้าอย่างนี้ล่อแหลมนะเนี่ย.... ซิเรียสคิดในใจ ก่อนจะสาธิตการ‘ยั่ว’ ให้เสนปดู
ซิเรียสจัดการแกะกระดุมสองเม็ดบนแล้วแบะเสื้อออก เผยให้เห็นหน้าอกขาวเนียนรำไร พร้อมกันนั้นก็ขยี้ผมสีน้ำตาลนุ่มของตัวเองให้ยุ่งเข้า ตากลมโตก็กลายเป็นหวานเยิ้มเมื่อมองมาที่ร่างสูง ค่อยๆเคลื่อนตัวพาร่างเพรียวอ้อนแอ้นไปหาเสนปที่ข้างเตียงช้าๆแต่ยั่วยวนทุกการเคลื่อนไหว ก่อนจะมาหยุดที่ขอบเตียงตรงหน้าชายหนุ่ม ทำท่าเหมือนทรมานจากความร้อน และแยกขาในท่ากึ่งนั่งกึงนอน กางเกงสีเข้มสามารถเน้นความเนียนของต้นขาขาวเนียนได้อย่างชัดตา
“เสนป...” ซิเรียสเอ่ยแย้มยิ้มเสียงหวาน นิ้วเรียวไล่ไปตามโครงหน้าแกร่งของเสนปช้าๆ แต่ใบหน้าเสนปยังคงนิ่ง ซิเรียสจึงตัดสินใจจัดหนัก ขึ้นไปนั่งบนตักของชายหนุ่ม สองขาแยกออกประจันหน้าเข้าหาใบหน้าคมเข้มแขนเพรียวทั้งสองคล้องศีรษะของชายหนุ่มอย่างหลวมๆ ซิเรียสใช้จมูกโด่งไล้ไปตามใบหน้าคมเข้ม กระหม่อม เปลือกตา สันจมูก คาง จนถึงลำคอแกร่ง
“อืม.... อย่างนี้ดีมั๊ยเสนป”ซิเรียสกระซิบเสียงหวาน พลางคิดในใจว่าเจ้าเสนปนี้มันก็ตัวหอมดีไปอีกแบบแหะ มือที่คล้องอยู่ก็เปลี่ยนมาลูบไล้ที่อกแกร่งแทน นิ้วเรียวค่อยๆไล่ปลดกระดุมเสื้อสีดำสนิทนั้นเล่นๆ ถึงตอนนี้เขาเห็นเสนปกัดฟันข่มอารมณ์เล็กน้อย ซิเรียสจึงยิ้มเล็กๆ ใช้กลีบปากอิ่มจูบลงตรงซอกคอเสนปเบาๆ แล้วเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคมเข้มนั้นอีกครั้ง ก่อนจะก้มลงช้าๆ จนริมฝีปากของทั้งสองคนแถบจะจรดถึงกันนั้นแหละซิเรียสถึงกระซิบเบาๆว่า
“ฉันเก่งมั๊ยหล่ะ เสนป” ใบหน้าใสก็เปลี่ยนกลับเป็นเจ้าเท้าปุยตัวยุ่งเหมือนเดิม ยิ้มแย้มแจ่มใสขี้เล่น แต่ตอนที่จะถอนใบหน้านั้นเองก็สำเหนียกได้ว่าตัวเอง... แย่แน่ๆ
เสนปไม่ได้นั่งเฉยให้เขายั่วยวนอีกแล้ว
“เซเวอรัส…เรียกชื่อฉัน” สายตาค้มกล้าแปลกๆที่มองมาทำให้ซิเรียสใจตุ๊มๆต่อมๆ จะถอนออกก็ไม่ได้เพราะมือแกร่งรวบทั้งเอวและศรีษะนุ่มไว้แน่น ไม่ยอมให้หนีไปไหนได้
“และอีกอย่าง นายเก่ง...เก่งมากไปแล้วซิเรียส” เสนปพูดด้วยเสียงทุ้มลึก เมื่อได้ยินดังนั้นดวงตาสีน้ำตาลก็เบิกกว้าง เสนปเรียกชื่อเขา! แถมอยู่ในสถานการณ์ล่อแหลมแบบนี้อีกตั้งหาก ไอ้เสียงแบบนี้เคยได้ยินตอนจะโดนหมอนี่จูบนี้หน่า อย่าบอกนะว่า... มันจะจูบเขาอีกแล้ว!!! (คราวนี้คงไม่หยุดแค่จูบแล้วล่ะ)
ไม่ทันหายอึ้งศีรษะนุ่มก็ถูกมือแกร่งกดลง ริมฝีปากของทั้งสองคนจึงแตะกันก่อนที่เสนปจะเริ่มส่งลิ้นอุ่นๆผ่านกลีบปากนุ่มนิ่มของซิเรียสไปหารสหวานที่เขาโหยหาทันที
“อุ๊บส์ อื้อ อื้อ”
โดยที่ยังประกบริมฝีปากกันอย่างแนบแน่นเสนปจัดการอุ้มร่างเพรียวขึ้นไปบนเตียงเสนปวางศีรษะซิเรียสลงบนหมอนอย่างนุ่มนวล ก่อนจะถอนริมฝีปากออกมาให้คนข้างล่างได้พักหายใจ ตอนนี้ร่างของเสนปได้กลับเป็นอยู่เหนือซิเรียส และกลับเป็นผู้พูดยั่วอีกฝ่ายแทน มือเสนปทั้งสองข้างจัดการกดไม่ให้ร่างเพรียวกระดุกกระดิกได้ พร้อมกันนั้นก็ถ่างข้าทั้งสองคร่อมส่วนเอวไว้ เอวของทั้งสองแทบจะแนบชิดกันแน่นอนว่าซิเรียสรับรู้ถึงการที่ส่วนนั้นของเสนปตื่นตัวเต็มได้เป็นอย่างดี เพราะมันดุนเขาอย่างชัดเจนจนไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว
ถึงได้ทำหน้าไม่ถูกอยู่นี้ไง!!!
สีหน้าของซิเรียสนั้นดูไม่ออกว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะ เรียกว่า กล้ำกลืนสุดๆ แถมหน้ายังเป็นสีแดงสลับขาวซีดได้อย่างไม่น่าเชื่อ ตามความคิดในหัวของร่างเพรียว แต่ท่าทางเสนปจะไม่สนใจปฏิกิริยาของคนข้างล่างเลยสักนิด ตั้งหน้าตั้งตายั่วเจ้าตัวยุ่งต่อไปอย่างเพลิดเพลิน
“ถ้านายไม่สังเกตนะซิเรียส... ฉันน่ะตื่นตัวเต็มที่ตั้งแต่นายเริ่มปลดกระดุมแล้ว แค่นายนอนเฉยๆก็ยั่วคนได้แล้วนับประสาอะไรกับที่นายกล้ามานั่งคร่อมฉันหะ”
ร่างสูงพูดไปก็จัดการถอดเสื้อของตัวเองไปด้วย จนในที่สุดอกแกร่งที่มากับมัดกล้ามซิกแพ็กน่าหลงไหลก็เผยออกมาไร้สิ่งใดปิดบัง มือแกร่งไม่หยุดงานลงไปปลดกางเกงของตนเองต่อ...
“กะ ก็ฉันแค่ล้อเล่น แค่จะสาธิตให้ดู” ซิเรียสตอบเสียงสั่น
“งั้นฉันก็จะสาธิตให้นายดูเหมือนกันว่าเวลาโดนยั่วน่ะฉันจะทำยังไง!” เสนปคำรามด้วยความอัดอั้น ในขณะที่ซิเรียสตอนนี้อึ้งไปแล้ว และไม่มีทางที่จะขัดขืนเสนปได้แล้วเช่นกัน...
- - - - - - - - - - - - - - -
ไรเตอร์ อยากจะ talk
ฮัวโหลวรีดเดอร์ทุกคน ไรต์กลับมาแล้วจ๊า!!! มีใครคิดถึงไรต์บ้างไหมเอ่ย (เงียบกริบ...) โอเคๆไม่เล่นก็ได้ โด่ว... -3-
อยากจะบอกว่าไรต์ปลาบปลื้มมากที่คอมเมนท์ถึงครึ่งร้อยแล้ว ตอนแรกหวังไว้แค่ 40 แต่เห็นอย่างนี้ไรต์ก็ชื่นนนนนใจ!
(แล้วแกตอบแทนรีดด้วยการตัดจบตอนนี้!!)
โอ้ว... เก๊าไม่ได้ตั้งใจนะ จริงจริ๊ง!
ก็แบบว่าป๋าแกจัดเต็มเอง(นั่งเอานิ้วชี้จิ้มกัน) ไรต์ไม่ได้ยุยงอะไรเลยนะเออ! มันเป็นสัญชาติญาณ!
(ยอมรับมาเถอะว่าแกหื่น!)
เอ้ามาว่าไรต์คนเดียวก็ไม่ได้นะ อย่าบอกเลยว่าสายตาวิบวับแปลกๆของรีดที่อ่านตอนนี้ไม่ได้คิดอะไรอ่ะ!! 555+
เอาล่ะมาถึงขนาดนี้เเล้วซิจะรอด(?)ไหมนะ?
ส่วนคาแร็คเตอร์ป๋าเรื่องนี้ก็เป็นแบบนี้เองล่ะค่ะ ไรต์เห็นป๋าแกซึนมาหลายเรื่องล่ะ เพลียสงสารเคะ... แต่ในอนาคตอันถ้าอยากอ่านกันไรต์อาจจะเขียน แต่คงจะอีกสักพัก(ใหญ่ๆ)เพราะต่อจากนี้มีคิวหนูรี่กับพ่อเดรรออยู่โฮะๆๆ
ฟิคของไรต์เนี่ยนิยมแบบสบายๆไม่ดราม่าเพราะไรต์ก็ไม่นิยมดราม่าปวดตับต้องการเขียนฟิคเพื่อความสนุกสนานบันเทิงเริงรมณ์+สะใจเท่านั้น 55+ แต่รับรองว่ามีสถานะการณ์หลากหลายแนวสะใจรีดแน่นอค่ะ เพราะอิไรต์มันอินดี้ทำอะไรๆก็คิดเป็นฟิคได้หมด
สุดท้านนี้ดีใจที่รีดทุกคนเอ็นจอยกับ SS/SB นะคะ LUV U oxox!
ความคิดเห็น