Miracle Earth พิภพปาฏิหาริย์ : ปฐมบทแห่งราชันย์

ลำดับตอนที่ #163 : มังกรสำแดงอิทธิฤทธิ์

            นิกซ์กับอาเบลที่ไม่รู้ไปญาติดีกันตั้งแต่เมื่อไหร่ลอบสบตากันเงียบๆ ถ้าพวกเขาไม่รู้จักชายคนนี้มาก่อนคงจะคิดว่าเขาอวดดีเกินไป กับการต่อสู้ระดับนี้ยังทำเป็นเล่นๆได้อีก เกินความสามารถที่พวกเขาจะทำได้จริงๆ

            หลี่เจิ้งหมินที่เงียบอยู่เป็นนานก็ไม่ได้มีความเห็นอะไรเพิ่มเติม นอกจากประสานเสียงหัวเราะไปกับโนอาห์ด้วยก็เท่านั้น สร้างความตกใจให้ผู้ชมบริเวณนั้นเป็นอย่างยิ่ง ต่างพากันนึกในใจว่าคนพวกนี้ได้พกสติมาด้วยหรือไม่

            ในที่สุดเวลาก็มาถึง แต่ละฝ่ายต่างส่งตัวแทนในรอบแรกขึ้นสู่สนามประลอง ทีมของซิกเป็นราฟ เฟอรานีข้าวของผมสีแดงเพลิงโดดเด่นสะดุดตา แต่ความเป็นเอกลักษณ์ที่ว่าเริ่มจะถูกทำลายเพราะอีกฝ่ายกลับส่งชายที่เจิดจ้ายิ่งกว่าขึ้นมาในรอบแรก

         โนอาห์เดินโบกไม้โบกมือให้กับคนดูทั้งหลายด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม ด้วยสายตาที่มองเห็นได้ไกลกว่าคนปกติของผู้ฝึกยุทธ์ทำให้เขาเห็นชัดเจนว่าเพื่อนในห้องของเขาอยู่ตรงไหน สายตาพลันหยุดกึกไปที่พวกซายากะที่กำลังมองมาทางเขา ก่อนจะยักคิ้วหลิ่วตาเป็นสัญญาณอย่างหนึ่งว่าคอยจับตาดูการต่อสู้ครั้งนี้ให้ดี รับรองว่าไม่มีทางทำให้ผิดหวัง

            และนั่นยิ่งสร้างความขุ่นเคืองให้กับเซเรน่าที่ไม่ค่อยเข้าใจกับการกระทำของโนอาห์มากขึ้นกว่าเดิม แน่นอนว่าเรื่องนี้โนอาห์ไม่ได้ไปรับรู้ด้วยเพราะเขาได้ย้ายไปสำรวจราฟที่ฝั่งตรงข้ามส่งขึ้นมาเจอกับเขา

            “นับวันนักเรียนของฉันยิ่งร้ายกาจขึ้นไปทุกที อาจารย์แก่ๆคนนี้คงไม่คู่ควรให้มาทักทายแล้วมั้ง” เสียงอันคุ้นเคยดังมาจากกรรมการของการประลองครั้งนี้ เซโน่ ออราเคิลอาจารย์ประจำหอซูซาคุพูดมาลอยๆ

เขาได้รับการไหว้วานกะทันหันเนื่องจากอยู่ใกล้สนามประลองมากที่สุดให้มาเป็นกรรมการ โนอาห์เองก็ใช่ว่าจะไม่เห็นอาจารย์ประจำหอคนนี้ ชายหนุ่มหัวเราะร่วนๆแก้เก้อ

เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความขี้เล่นเหมือนเคยว่า “อาจารย์ก็พูดเกินไป ผมจะกล้าลืมอาจารย์ได้ยังไง แต่พอดีการประลองครั้งนี้ออกจะจริงจังเกินไปหน่อย จิตใจของผมที่โฟกัสกับการประลองมากเกินไปจึงเผอเรอไปชั่วขณะ หวังว่าอาจารย์จะไม่โกรธผมหรอกนะ”

เซโน่หัวเราะเสียงเบา ลูกศิษย์ของเขาคนนี้ว่ากันตามความเห็นของเขา แม้จะไม่นับว่าเป็นคนที่ยากจะหยั่งเดาความรู้สึกได้ แต่เซโน่คิดว่าเป็นอะไรที่แตกต่างไปจากนั้น....การกระทำทุกอย่างมองผิวเผินไร้กฏเกณฑ์ใดๆจะมาผูกมัด แต่แท้จริงกลับแฝงไปด้วยกลอุบายแยบคายที่กว่าฝ่ายตรงข้ามจะรู้ตัวก็ตอนถึงคราวแพ้พ่ายแล้วเท่านั้น

นั่นยังไม่นับความสามารถที่แท้จริงของโนอาห์ซึ่งเซโน่เองยังมองไม่ออก แต่อย่างน้อยๆเขาที่ถือได้ว่าเป็นจอมเวทระดับสูงคนหนึ่งยังรู้สึกได้ว่าที่ผ่านมาโนอาห์ไม่เคยเอาจริงเต็มที่เลยซักครั้ง เจ้าตัวจงใจเก็บออมพลังไว้เพื่อการใดบางอย่าง และเซโน่หวังว่าครั้งนี้โนอาห์จะไม่ออมมือเหมือนที่แล้วมาอีก

ไม่งั้นการประลองครั้งนี้คงกร่อยลงไปเยอะทีเดียว

“ได้ยินชื่อมานาน วันนี้ได้เจอตัวจริงฉันกลับรู้สึกว่าข่าวลือพวกนั้นเป็นเรื่องเพ้อเจ้อไปเลย” ราฟเอ่ยทักทายเสียงนุ่ม เรียกความสนใจจากโนอาห์ได้เป็นอย่างดี

เขาโบกมือบอกปัด “เกินเหตุแล้ว ฉันเองก็เคยได้ยินเรื่องของนายมาบ้างเหมือนกัน นับถือๆ”

ราฟยิ้มน้อยๆไม่พูดอะไร เขาไม่รู้ว่าโนอาห์จะเคยได้ยินเรื่องของเขามาจริงๆหรือไม่ แต่ชื่อเสียงของโนอาห์ในพักหลังมานี้นับวันยิ่งกว้างไกลยากจะมีผู้ใดตามทันไปทุกที เรียกได้ว่าถ้าอยู่ในโรงเรียนอวาลอนแล้วไม่รู้จักโนอาห์ก็ตกเทรนด์เป็นอย่างยิ่งเลยทีเดียว

  “เอาล่ะๆ ทักทายแค่นี้พอเป็นพิธีแล้วกัน พวกเธอสองคนก็ไม่ใช่เด็กใหม่อะไรที่ไหน แยกย้ายไปอยู่คนละมุมแล้วคอยฟังสัญญาญเริ่มจากฉันเลยแล้วกัน” เซโน่โบกมือไล่คนทั้งสองให้ไปยืนประจำที่ ซึ่งทั้งคู่ก็ให้ความร่วมมือแต่โดยดี

ระยะห่างในการประลองเวทมนตร์โดยพื้นฐานในไอช่าคือสิบห้าเมตรอย่างต่ำ สามารถลดหลั่นเพิ่มเติมได้ตามความสมัครของผู้ร่วมประลองหรือกติการในการต่อสู้ครั้งนั้นๆ ที่ต้องมีกฏแบบนี้ขึ้นมาเพราะธรรมชาติของจอมเวทไม่ใช่นักสู้ระยะประชิด ส่วนมากมักจะห้ำหั่นกันด้วยมนตราอาคมระยะกลางถึงไกลกันอยู่แล้ว ต่อให้เป็นจอมเวทที่มีความสามารถในการต่อสู้ระยะประชิด ระยะห่างแค่นี้ก็ไม่นับว่าเป็นปัญหาอะไร

โดยเฉพาะกับใครบางคนยิ่งน้อยนิดราวกับว่าระยะทางไม่มีความหมาย

เซโน่เห็นโนอาห์และราฟไปยืนอยู่คนละด้านของสนามก็ค่อยๆเริ่มนับสัญญาณ “หนึ่ง...สอง...สาม...เริ่มได้!” ก่อนจะสะบัดมือลงมาดังฉับ

  ท่าเท้าล่องนภา เท้าที่สาม ดาราทอแสง

ชั่วพริบตาเดียวกันนั้นเองโนอาห์ได้เคลื่อนไหวมายืนอยู่ข้างๆราฟด้วยท่าเท้าล่องนภา ทว่าความไวเช่นนี้ไม่ว่าใครที่ไม่เคยเห็นโนอาห์ต่อสู้มาก่อนเป็นต้องตกตะลึง ราฟเองก็เช่นกัน แววตาสีส้มเบิกกว้างเล็กน้อยอย่างไม่ต้องปิดบัง จริงอยู่ที่เขาคิดว่าโนอาห์ต้องใช้ความเร็วเพื่อเข้าประชิดตัว แต่ไม่ได้คาดคิดว่าจะรวดเร็วถึงเพียงนี้

สันมือของโนอาห์ยกฟาดไปที่ต้นคอของราฟทันทีที่เขาเข้าประชิดตัวได้ ราฟเองก็ไม่ได้ตื่นตระหนกจนเกินเหตุ เพราะถึงอย่างไรทั้งหมดทั้งมวลก็อยู่ในขอบเขตความคิดของเขาอยู่แล้ว ใช่ว่าจอมเวททุกคนจะเป็นลูกมะพลับนิ่มเมื่อต้องเจอกับการต่อสู้ระยะประชิด

เวทธาตุไฟระดับห้า กับดักเพลิง

เวทมนตร์ประเภทกับดักกึ่งข่ายอาคมได้วางเอาไว้ในบริเวณที่ราฟยืนอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่นั้น ในจุดนี้ผู้ชมส่วนมากล้วนมองตามไม่ทัน มือของโนอาห์ว่าเร็วแล้ว แต่เปลวไฟที่เกิดจากเวทมนตร์ย่อมเร็วกว่า กับดักเพลิงเป็นเวทมนตร์ที่ใช้งานง่าย เมื่อมีคนเข้ามาในขอบเขตของมันจะทำงาน อานุภาพของเวทมนตร์ระดับห้าเองก็ไม่อาจดูเบาได้ และยิ่งผู้ร่ายเป็นจอมเวทระดับที่ไม่ธรรมดา ผลลัพธ์ที่ออกมาไม่มีทางที่จะปกติสามัญ

เปลวไฟสูงกว่าสามเมตรลุกท่วมตัวโนอาห์ในทันที!!!

การประลองเวทแบบใหม่ที่พวกเมอร์ลินเป็นต้นคิดขึ้นมีหลักการอย่างหนึ่งที่น่าสนใจไม่น้อย นั่นก็คือทั้งการประลองแบบเดี่ยวและแบบทีมล้วนมีความสำคัญเท่าๆกัน แต่ละทีมสามารถใส่ความคิดอ่านของตัวเองลงไปได้อย่างเต็มที่ไม่ต้องมีกั๊ก เพราะนอกจากความสามารถของนักเรียนจะเป็นปัจจัยที่นำไปสู่ชัยชนะด้วยแล้ว กลอุบายก็ยังจำเป็นอยู่ไม่น้อย

            อย่างแผนของทีมโนอาห์ในตอนนี้ก็คือสร้างขวัญกำลังใจในการพิชิตศัตรูโดยรวดเร็ว ซึ่งอันที่จริงในบรรดาสมาชิกทีมเฉพาะกิจของโนอาห์ คนที่มีความสามารถพอจะทำแบบนั้นก็ไม่ได้จำกัดอยู่แค่โนอาห์คนเดียว แต่ถ้าพูดถึงชื่อเสียงก็ต้องบอกว่าเขามีมากที่สุดเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ รวมไปถึงพวกเขาเลือกที่จะเก็บหลี่เจิ้งหมินไว้เป็นไพ่ตาย โนอาห์หรือก็คือชิวหลงจึงรับหน้าที่เป็นไม้ผลัดแรกไปด้วยการตัดสินใจของตัวเองล้วนๆ

            ยังดีที่เขาเอาความคิดนี้ไปปรึกษาคนอื่นในภายหลัง ไม่งั้นเพื่อนร่วมทีมก็คงไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้ว

            ความสามารถของโนอาห์ในสายตาพวกอารันอยู่ในระดับไหนคงไม่ต้องสืบ โดยเฉพาะหลี่เจิ้งหมินที่ได้ประมือกับเจ้าของฉายาเมฆาพิศดารยิ่งรู้ดี พวกเขาจึงวางใจกึ่งปล่อยวางให้โนอาห์ไปจัดเต็มบนสนามประลองได้เต็มที่

            แต่เซอร์ไพรส์แรกกลับถูกหยุดได้ด้วยความใจเย็นของราฟ นักเรียนส่วนใหญ่ต่างพากันคิดว่าการประลองรอบแรกคงจบลงเพียงเท่านี้ โดนเวทไฟระดับนั้นเข้าไปต่อให้ยังยืนอยู่ได้ก็ไม่มีทางจะสู้ต่อได้ในสภาพเต็มร้อย ทว่าสีหน้าของพวกอารันที่นั่งอยู่ข้างสนามยังคงใจเย็นกันอยู่ได้ทุกคน ยกเว้นนิกซ์ที่ดูร้อนรนกว่าคนอื่นอยู่บ้างเท่านั้น

            ในตอนที่เสาเพลิงลุกโชติช่วงอยู่นั้น คิ้วของราฟขมวดเข้าหากันช้าๆ เขารู้สึกได้ถึงความผิดปกติบางอย่างแต่ก็ยังบอกไม่ถูกว่ามันคืออะไรกันแน่

            “นับว่าไม่เลวจริงๆ แต่น่าเสียดายที่คู่ต่อสู้ของนายคือฉัน” โนอาห์ที่ไม่รู้มายืนอยู่ด้านหน้าราฟตั้งแต่เมื่อไหร่ส่งยิ้มเล็กน้อยให้กับชายผมแดง

            ท่าเท้าล่องนภาไม่เพียงแต่รวดเร็วเสมือนเดินอยู่บนท้องฟ้า ในตอนนี้วรยุทธ์ชุดนี้ได้พัฒนาไปถึงขอบเขตที่ยากจะหยั่งถึงไปนานแล้ว ร่างของโนอาห์ที่ทุกคนเห็นเมื่อครู่เป็นเพียงเงาตกค้างอันเกิดจากดาราทอแสง ส่วนโนอาห์ตัวจริงยังปลอดภัยครบสามสิบสอง หลักฐานก็คือการที่เจ้าตัวมาปรากฏอยู่ตรงหน้าราฟได้โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย

            เวทมนตร์ไร้ธาตุระดับสอง โล่มนตรา

กับดักเพลิงมีแค่อันเดียว ที่สำคัญยังทำงานไปแล้วจึงฝืนธรรมชาติให้มันใช้งานอีกครั้งไม่ได้ แต่สัญชาติญาณของราฟเองก็ไม่ถือว่าด้อย รีบกางโล่มนตราในลักษณะของโดมครอบตัวเองไว้ภายในเพื่อป้องกันการโจมตีที่กำลังจะมาถึง

ฝ่ามือนวดารา ฝ่ามือที่ห้า ดวงดาวเคลื่อนวิถี

ฝ่ามือที่อัดแน่นไปด้วยลมปราณมหาเมฆาเข้ากระแทกกับโล่มนตราซึ่งๆหน้า หากแต่ฝ่ามือนี้ไม่ใช่หมู่ดาวเคลื่อนวิถีธรรมดา แต่เป็นการผสมผสานกับเวทมนตร์ธาตุน้ำจนได้ผลลัพธ์ที่น่าทึ่งออกมา การกระแทกครั้งนี้ไม่ส่งผลอะไรต่อโล่มนตราในตอนแรก กระทั่งเสียงยังไม่ได้ยินด้วยซ้ำ

แต่เสี้ยวพริบตาต่อมา โล่มนตราในบริเวณที่ดวงดาวเคลื่อนวิถีได้ปะทะเข้าใส่บังเกิดระลอกคลื่นเหมือนผิวน้ำกระเพื่อม ขนาดของระลอกนั้นกว้างขยายใหญ่และถี่ขึ้นเรื่อยๆจนกินอาณาเขตกว่าครึ่งของโล่มนตราไปจนหมด เสียงกระแทกดังกระหึ่มไปทั่วสนามประลอง รวมถึงตัวของราฟที่ถอยไปด้านหลังหลายช่วงตัวพร้อบกันกับโล่มนตรา ในตอนนี้เขาเกือบจะตกเวทีอยู่แล้ว

ฝ่ามือนวดารา ฝ่ามือที่หนึ่ง ดาวหางทรงกลด            

โนอาห์ไม่รอช้าใช้กระบวนท่าดาวหางทรงกลดตามไปในทันที หากดวงดาวเคลื่อนวิถีมีไว้ผลักราฟให้ตกจากสนามประลองถ้าเป็นไปได้ แต่เท่าที่เห็นคือชายผมแดงมีความสามารถมากพอ โนอาห์จึงส่งอีกใช้อีกฝ่ามือตามมาติดๆ ลมปราณมหาเมฆาไร้รูปที่ผสานกับเวทธาตุลมทำให้พลังทำลายของดาวหางทรงกลดมากขึ้นกว่าเดิม โล่มนตราของราฟแตกสลายไปในทันทีที่โดนการโจมตีครั้งนี้ของโนอาห์