เรื่องสั้นของเย่(เคะ)ฉบับรีเควส

ลำดับตอนที่ #38 : [SF KANGKYU]คนดื้อดึง

SHORT FICTION KANGKYU-คนดื้อดึง

Actor : KANGINxKYUHYUN

Author : YESUNGFANCLUB

Author Talk : ตั้งแต่วันที่28-30เดือนนี้กวาไม่อยู่นะคะไปเข้าค่ายจ้าวัน
ศุกร์กลับแล้วแต่ขอพักเอาแรงก่อนนะถ้ายังไงถ้าเกิดว่ายังไหวจะมาตามอัพฟิคให้ครบนะคะ ขอบคุณค่ะ

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ถ้าเธอหมดรักฉันแล้วไม่ว่าอะไร...

ก็จะยอมเป็นใครที่เธอรำคาญ ช่วยทรมานฉันไปนานๆ...

ดีกว่ายอมให้เธอไป ไม่รักฉันแล้วฉันก็จะทน...

ปล่อยให้คนๆหนึ่งดื้อดึงรักเธอได้ไหม?!

ฉันขอให้เธอเห็นใจ...ไม่เป็นไรถ้าเธอไม่รักกัน

ปล่อยให้คนดึงดันอย่างฉันรักเธอ....ต่อไป

ท้องฟ้าวันนี้มันช่างดูมืดมนในสายตาของชายหนุ่มเสียจริง...

ความรู้สึกเจ็บปวดที่อยู่ภายในจิตใจของเขามันทำให้เขาอยากตะโกนออกมาดังๆ

ว่าเขารู้สึกเจ็บปวดเพียงใด เขารู้สึกทรมานเพียงใด

“คยู...”ชายหนุ่มพูดออกมาเบาๆก่อนที่จะคว้ากรอบรูปที่มีภาพถ่ายของใครคนหนึ่งขึ้นมาดู

“นายเป็นไงบ้าง”น้ำสีใสไหลออกมาจากดวงตาของชายหนุ่ม ความรู้สึกเจ็บปวดเข้าเกาะกุมจิตใจของชายหนุ่มมากยิ่งขึ้น

“นายสบายดีมั๊ย”ชายหนุ่มยังคงนั่งมองรูปภาพรอยยิ้มน้อยๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าอวบอูม

“นาย....ยังรักฉันใช่มั๊ยฮึก คยูนายยังรักฉันใช่มั๊ย”เสียงพูดที่สั่นเครือและจิตใจที่เจ็บปวดของชายหนุ่มทำเอาท้องฟ้าที่ดูมืดมนนั้นยิ่งมืดมนเข้าไปใหญ่

“...”ร่างสูงโปร่งของใครอีกคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูมือเรียวจับขอบประตูแน่นน้ำตาไหลลงอาบแก้มเนียนช้าๆ เขามองไปยังร่างหนาของชายหนุ่มที่กำลังนั่งมองรูปของเขาในมือและร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร

ร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มค่อยๆเดินเข้าไปหาร่างหนาของอีกคนแล้วนั่งลงข้างหลังก่อนจะสวมกอด

ชายหนุ่มที่รู้สึกถึงนำหนักของเตียงที่ยุบลงหันไปมองก่อนที่จะเจอใบหน้าที่แสนคุ้นเคยในสายตาและความรู้สึกกำลังร้องไห้และกอดเขาอยู่

“คยู....”เสียงทุ้มที่สั่นเครือทำเอาอีกคนร้องไห้หนักมากขึ้นไปอีก ใบหน้าหวานมีหยาดน้ำตาเต็มไปหมด

“คยู..นายกับมาหาฉันแล้วใช่มั๊ย”

ชายหนุ่มยิ้มทั้งน้ำตาก่อนที่จะแกะมือเรียวนั่นออกแล้วกอดร่างสูงของใครอีกคนเต็มรัก

“นายกลับมาหาฉันแล้ว คยูนายกลับมาแล้ว”ชายหนุ่มว่าอย่างดีใจ คยูฮยอนมองร่างหนาที่กอดตนอยู่ก่อนที่จะยิ้มน้อยๆแล้วแกะมือของร่างหนาออก

“ผมไม่ได้มาหาพี่...ผมจะมาลาพี่ครับ”

ร่างหนาชะงักสายตาไม่เชื่อฉายชัดในแววตา เขายิ้มฝืดๆก่อนที่จะพูดทีเล่นทีจริง

“นาย..ฮ่าๆล้อฉันเล่นใช่มั๊ยคยู”

“...”คยูฮยอนส่ายหน้าให้เป็นคำตอบก่อนที่จะลุกขึ้นยืน คังอินคว้าเอวร่างบางก่อนที่จะดึงให้ลงมานั่งข้างๆตนแล้วกอดเอวบางไว้แน่น

“ไม่จริงใช่มั๊ยคยู ไม่จริงใช่มั๊ย คยู!!!!”ชายหนุ่มตะโกนลั่น ใบหน้าหล่อเหลามีหยาดน้ำใสไหลลงมาอาบแมทั้งสองข้าง

“ผมขอโทษ....”คำๆเดียวก่อนที่คยูฮยอนจะสะบัดมือหน้านั่นออกจากเอวของตัวเองแล้วเดินจากไปทิ้งไว้แต่เสียงร้องขออ้อนวอนของอีกคน

“คยู...คยูนายต้องไม่ไป คยู คยู!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”เสียงตะโกนไล่หลังคยูฮยอนมาติดๆเขาต้องจำใจฝืนเดินก้าวออกมาจากคอนโดของคังอิน อดีตคนรักของเขา

เขาเดินมาหาชายหนุ่มร่างสูงโปร่งที่ยืนพิงรถคันหรูรอเขาอยู่ก่อนที่จะเดินเร็วๆเข้าไปหาแล้วเปิดประตูรถเข้าไปนั่งทันที

“คิดดีแล้วเหรอไง คยูฮยอน”ชายหนุ่มเมื่อเข้ามานั่งในรถแล้วก็ถามอีกคนที่นั่งมองออกไปทางนอกหน้าต่าง เขาเห็นว่าคนข้างๆเขากำลังร้องไห้

“ดีแล้วครับ...อย่างนี้ดีที่สุดแล้ว”

“....”ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไรอีกก่อนที่จะออกรถไป ตลอดเวลาที่นั่งอยู่ในรถคยูฮยอนเอาแต่เงียบและร้องไห้อยู่คนเดียวสายตาจ้องมองไปยังทางที่รถขับผ่าน

เขาทำอย่างนี้ดีที่สุดแล้วสำหรับตัวของเขาและคังอิน ชายหนุ่มข้างๆตัวเขาเอื้อมมือหน้ามาจับกุมมือเขาไว้ก่อนที่จะบีบมันเบาๆ

“ขอโทษนะ....คยูถ้าไม่ใช่เพราะฉัน นายสองคนคงจะไม่เลิกกัน”

“ผมเลือกแล้ว ผมเลือกพี่แล้ว”

คยูฮยอนตอบสั้นๆก่อนที่จะหันไปยิ้มให้อีกคนข้างๆ

“นายยังรักเขาอยู่”

“ไม่ใช่ครับ ผมไม่ได้รักพี่คังอินมาตั้งแต่ต้นแล้ว”

“....”

“แต่เพราะความสนุกของเพื่อนผม ผมเลยต้องแกล้งทำอย่างนั้น”

“แต่นายแคร์เขา”

“ใช่ครับ ผมสงสารเขาที่ทำให้คนอย่างเขาต้อเจ็บปวด ผมไม่เคยคิดว่าการที่ผมทำแบบนี้จะทำให้ใครคนหนึ่งเจ็บปวดมากขนาดนี้”

“...”ชายหนุ่มข้างๆไม่ได้ว่าอะไรเขาแต่กลับส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้แทน คยูฮยอนยิ้มตอบก่อนที่จะยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าสวยของตน

“....”

“....”

“คยู”ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆเอ่ยชื่อเขาเบาๆก่อนที่จะจอดรถไว้ข้างทาง

“นายรักฉันจริงๆหรือเปล่า”

คยูฮยอนเงียบไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แต่กลับยื่นหน้าเข้าไปใกล้แล้วจุมพิตเบาๆที่ริมฝีปากหนาก่อนจะยื่นหน้าออกมา

“จูบแรกของผม....มันเป็นของพี่”พูดเบาๆก่อนที่จะยิ้มไปให้ใครอีกคนที่กำลังนั่งอมยิ้มอยู่

คังอินที่วิ่งออกมาตามคยูฮยอนกับต้องล้มลงนั่งคุกเข่าอยู่ตรงพื้นถนน  เขาพยายามยันกายลุกขึ้นเพื่อตามรถที่ขับพาคยูฮยอนของเขาไป มือหนาควานหาโทรศัพท์เพื่อโทรไปหาคนรักของเขา

“คยู...นาย...”คังอินพูดเบาๆกับตัวเองก่อนที่จะลุกขึ้นยืนแล้วเดินกลับขึ้นห้องไป

“ฉันรักนายคยูฮยอน....”

THE END

- - - - - - - - - - - - - - - - -

คุยกันหน่อย

คังคยูอันนี้มีตอนต่อนะจ๊ะ เป็นคังคยูเหมือนกันแต่จะ

เป็นตอนเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมดยังไงก็ติดตามด้วยนะ

แล้วเจอกันพร้อมกับฮันทึกนะ

ปล.ขอโทษที่สั้นมันตันแล้วคิดไม่ออกแล้วจริงๆ ขอโทษนะคะ