ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : คิงออฟทรี
หลายวัน่อานั้น ไม่ี่วัน ้านิออฟสมายล์ที่มีอัเพลนอสถานที่ทำให้ไม่ไ้ลับมาลับ
ส่วนิออฟแน์เอเอ้อไปฝึเ้นที่สถานที่ริ เพื่อวันแสทำให้ไม่ลับมาลับเ้นัน ส่วนุายมาร์้อบินลับไปทำธุระที่อเมริา ส่วนิออฟสรอออำลัายเ้ายิม เพื่อเียมัวแ่ีฬาประำแีเ่นันทำให้ลับมานอนบ้าแ่ ่วลาวัน้อไปอยู่ยิม
มาถึอนนี้เหลือแ่สามนที่อยู่ลับประำ อย่าเฟน้อย เพอร์เฟแมน และ ิออฟทรี
้านแบมแบมที่ทำหน้าที่ประำ เ้ารัวอาหารสามน ที่อยู่ในบ้านนี้
" มีอะไรให้ัน่วยไหม " หัวหน้าอลับ ิออฟทรีเินมาในห้อรัว
" ไม่มีอะไรหรอรับ แบมทำะเสร็แล้ว พี่ไปนั่รอ่อน็ไ้นะรับ " แบมแบมเอ่ย
" นายินาไ้ใ่ไหม " แบอมถามแบมแบม
" าเหรอรับ ไ้รับ ไม่มีปัหา " แบมแบมเอ่ย
" ันะาเพื่อนาย้วยนะ รับรอว่านาย้ออบ " แบอมเอ่ย
" อบุรับ " แบมแบมเอ่ย
านั้น้านแบอมเินไปโนสำหรับเรื่อื่ม ึ่เรื่อื่มที่แบอมถนัที่สุือ านี้แหละ ไม่ว่าะเป็นาแบบไหน เาสามารถไ้อย่ามีุภาพที่ี ไม่เสียุภาพอวามเป็นาไปเลย
" เสร็แล้วรับ " แบมแบมเอ่ย
" ลอื่มูนะ " แบอมยแ้วามาสามแ้ว พร้อมับาน้ำที่มีใบาอยู่
" แล้วพี่ินยอละรับ ยัไม่ลมาเหรอรับ " แบมแบมนั่ลรที่นั่ประำถามึ้น
" เี่ยวลมาแล้วล่ะ " แบอมเอ่ย
ไม่นานนับุลที่ถูล่าวถึเินลมาาั้นสออบ้าน เินรไปที่ห้ออาหารพอี ้วยเสื้อผ้าที่เหมือนะออไป้านอ
" ลมาแล้ว " แบอมเอ่ยเมื่อเห็นนที่แบมแบมเพิ่ถามถึ
" มีอะไร ทำไมมอหน้าันแบบนั้น " ินยอเินมาที่นั่ประำ ถามึ้น
" เปล่าหรอ แ่มีใรบ้านถามถึนาย็เท่านั้นเอ " แบอมเอ่ย่อนะหันหน้าี้ไปทาแบมแบมเป็นารบอำอบลายๆ
" พี่แบอมอ่ะ บอเาทำไม็ไม่รู้ " แบมแบมเอ่ย เมื่อถูัใ
" ถามถึพี่มีอะไรรึเปล่า " ินยอหันไปหาร่าบาที่นั่้าๆ
" แบมเห็นว่าพี่นะะื่นแล้ว แ่ไม่เห็นลมานะรับ " แบมแบมเอ่ย
" ทำไม เป็นห่วพี่เหรอ " ินยอถามแบมแบม
พรว!!! ร่าบาสำลัน้ำาที่ินยอถามำถามมา
" อะไรนะรับ " แบมแบมถาม้ำอีรอบ
" ันถามว่า เป็นห่วพี่เหรอ " ินยอเน้นำถามเิม
" เปล่านะรับ ผมลัวอาหารผมะเย็นหมแ่นั้นเอรับ " แบมแบมเอ่ย่อนะลมือทานอาหาร่อ
" นายไปแล้น้อมัน " แบอมแอบำหนิินยอ
" ไม่เป็นไรหรอรับ " แบมแบมเอ่ย
" ว่าแ่ นายะออไปไหนเหรอ " แบอมเอ่ย
" มีธุระนิหน่อยนะ ลับ่ำแหละ " ินยอเอ่ย
" ธุระ ธุระอะไร นายไม่่อยไ้ออไปไหนเท่าไรนะ " แบอมเอ่ย
" พอี มีอีบุ๊เาอยาให้ไปถ่ายแบบให้ับเาหน่อยนะ " ินยอเอ่ย
" ห๊ะ ถ่ายแบบ นายนี้นะ " แบอมับำอบที่ไ้ยิน
" ทำไมล่ะ ถ่ายแบบเยๆ ไม่เห็นแปลรไหนเลย " ินยอเอ่ย
" ใ่สำหรับนอื่นนะ ไม่แปล แ่นเพอร์เฟอย่านาย ไม่่อยอบออานสัมหรืออะไรที่้อวุ่นวาย แ่ไ้ไปถ่ายแบบ ว้าววว " แบอมถึับแปลใเลยที่เพื่อนนเอไ้่ายที่ไม่ิว่าะเป็นไปไ้
" อยาลออะไรใหม่ๆูบ้า อืม ้อไปแล้วล่ะ ไปล่ะนะ " ินยอูเวลาแล้วเินออไปาห้ออาหาร
" สู้ๆรับ " แบมแบมเอ่ย่อนที่ร่าหนาะเินออาห้อไป ้านร่าหนา็ไม่ลืมที่ะยิ้มลับมาหาร่าบาพร้อมารสู่บลับมาให้
" นายสอนนี้มีัมิันหรือเปล่า " ร่าสูที่เห็นอาารอทั้สอนแล้วึสสัย
" เปล่านะรับ แ่พี่น้อรับ " แบมแบมเอ่ยปิเสธ
" แน่ในะ " ร่าสูถามี้
" แน่ใรับ " แบมแบมเอ่ย ทั้ทีหน้ายัแอยู่
" แ่หน้านายแนะ แ แมา้วย " ร่าสูล้อร่าบา่อนะเินออนำานอาหารไปเ็บทั้อเาและอที่สอน
" มารับ ผมอล้าเอ " แบมแบมเินามร่าสูไป
" ไม่้อหรอ วันนี้นายนั่รอไปนะ ื่มาอันให้สบายใไปเลยนะ " แบอมเอ่ย่อะลมือล้าานเอ
เมื่อทั้สอนเสร็ภาริาารทาน้าวเ้าแล้ว
" พี่แบอม พี่า ับพวเรื่อื่มนี้มานานแล้วเหรอรับ " แบมแบมถาม้วยวามสสัย
" อยารู้เหรอ " ร่าสูถามึ้น
" รับ " ร่าบาเอ่ย
" ั้นามันมา " ร่าสูพาร่าบาึ้นไปั้นสอ
ร่าสูพาร่าบาึ้นมาในห้อที่เามีไว้ทลอสูรา่าๆ หรือิ้นหารสาิและสรรพาุอาในแ่ละนิ รวมไปถึเรื่อออไม้่าๆโยเพาะารัอไม้ โยเพาะอุหลาบ สายพันธ์ุ่าๆ ทำให้ในห้อนั้นเ็มไป้วยวามสวยามออุหลาบ บวับวามสื่นอลิ่นใบาที่มีอยู่เ็มในห้อนี้
" นี้ือ ห้อวิัยาอัน " ร่าสูเอ่ย
" ว้าววว พี่มีาเยอะมาเลยนะรับ " แบมแบมเอ่ย
" ที่ันหันมาสนใวิัยา เพราะรอบรัวอันทำเษรเี่ยวับใบา มันือสิ่ที่ันเอมาั้แ่เิ ันึอยารู้ถึวามลับที่มันมีอยู่ในใบาๆใบหนึ่ " ร่าสูอธิบายให้ร่าบาฟั
" ีนะรับ ผมว่าน่าสนุีเหมือนันนะรับ " ร่าบาเอ่ย
" อุหลาบในห้อนี้็สวยามมาเลยรับ " ร่าบาเินรอบห้อพร้อมเอ่ยมที่ให้ับห้อนี้อย่าหลไหล
" ารัอไม้นี้ันไ้มาาแม่อันเอ ท่านอบัอไม้นเป็นรูสอนัอไม้เลยแหละ " ร่าสูล่าว้วยวามภาภูมิใ
" พี่แบอม่วยสอนผมัอไม้ไ้ไหมรับ " แบมแบมเอ่ยถาม
" ไ้สิ ารัอไม้ะทำให้นายมีสมาธิมาึ้น สบายใมาึ้น ิอะไรเป็นระบบระเบียบมาึ้น " ร่าสูล่าว
ไม่นานนัทั้สอหนุ่มึเริ่มารัอไม้ในห้อนั้น
" นายอบอไม้อะไรล่ะ " แบอมถามร่าบา
" ผมอบอุหลาบาวรับ " ร่าบาอบแบอม
" โอเ ไม่ยาเลย " แบอมเริ่มลมือสอนารัอไม้ให้ร่าบา
" อย่านี้เหรอรับ " ร่าบาทำามที่แบอมทำ
" อย่านั้นแหละ " ร่าสูเอ่ย
" แล้วพี่แบอมเยมีวามรัไหมรับ " ร่าบาที่อยู่ๆ็ถามึ้นมา
" วามรั หมายถึวามรัเป็นแฟนันอ่ะนะ " ร่าสูย้อนถามลับ
" รับ " ร่าบาอบ
" เยมีนะ แ่็เลิันไปแล้วล่ะ ่อนที่ะเ้ามาในลับนี้แหละ " แบอมเอ่ย เาเลิันเพราะเนื่อานที่ไ้เ้ามาอยู่ในลับนี้้อย้ายเ้ามาอยู่ในบ้านหลันี้ ไม่ให้ออไปหาที่อื่นเป็นหอพั ทำให้เาไม่่อยไ้มีเวลาเอแฟนทำให้้อเลิัน
" เสียใ้วยนะรับ แล้ว็อโทษ้วยนะรับ ผมไม่น่าอยารู้อยาเห็นเยอะเลย ทำให้พี่้อมานึถึวามทรำแย่ๆะแล้ว " แบมแบมเอ่ยอย่ารู้สึผิ
" ไม่้ออโทษพี่หรอ ันไม่รู้สึอะไรแล้วแหละ " แบอมเอ่ย
" แล้วอนนี้ล่ะรับ พี่แอบอบใรหรือเปล่า " แบมแบมถาม่อ
" อนนี้ ็.....มีนะ " แบอมเอ่ย
" มีเหรอรับ ใรรับๆ ผมรู้ัหรือเปล่า " แบมแบมเอ่ยถาม
" รู้สิ รู้ัีเลยแหละ " แบอมเอ่ย
" ใรันนะ ทำไมผมรู้ั้วย " แบมแบมยัสสัยไม่หาย
" ถ้าสสัยนานั้น พี่บอให้็ไ้ แ่ห้ามเอาเรื่อไปบอใรนะ แม้ระทั่นลับนี้ ันไม่อยาเสียหน้า่อหน้าสมาิ " ร่าสูเอ่ยย้ำ
" รับๆ ผมสัาบอผมมาเถอะรับ " ร่าบาเอ่ย
" เา็ือ......... " ร่าสูเอ่ย่อนะเียบไปสัพัหนึ่
" ............." ร่าบา้อหน้าร่าสูที่รอำอบ
" ือ.....ินยอ " ร่าสูเอ่ยออมา
" ฮ่ะะะะะ พี่ินยอเหรอรับ " ร่าบาถึับใออนอหน้า
" ใ่ๆ อย่าไปบอมันนะ " ร่าสูย้ำอีรอบ
" แสว่า พี่ินยอ็ไม่รู้เหรอรับ " แบมแบมถาม
" ใ่ ไม่มีใรรู้นอาันับนาย " แบอมเอ่ย
" แ่ว่ามันเป็นไปไม่ไ้แล้วล่ะ " แบอมอย่าหมหวั
" ทำไมล่ะรับ " แบมแบมสสัย
" เาไม่ไ้อบพี่ไ " แบอมเอ่ย
" พี่รู้ไ้ไ พี่ไม่เยถามพี่ินยอเลยนะ " แบมแบมเอ่ย
" ริอยู่ที่พี่ไม่เยพูเรื่อนี้ให้ใรฟัแม้ระทั่เ้าัวเอ แ่าารระทำที่ินยอทำพีู่ออว่าเาอบใร " แบอมเอ่ย้วยวามเป็นนอบสัเบอับเาสนิทับินยอมา ทำให้เาพอะเาว์อาารอเพื่อนนนี้ออ
" เานนั้นือใรรับ " ร่าบาถาม่อ
" ือ.....นายไล่ะ แบมแบม " ร่าสูเอ่ย
" ......" ร่าบาถึับไปไม่ถูหน้าึ้นสี
" อย่าว่าแ่อบ รัเลยีว่า " ร่าสูเอ่ย
หลัาารสนทนาไ้บไป เาทั้สอนไ้ั้ใัอไม้อย่าั้ในเสร็ เาให้เวลาเือบทั้วันเพื่อที่ัอไมุ้นี้
" ว้าวววว สวยีนะ " แบอมเอ่ยมร่าบา
" มีแ่อไม้ แ่ไม่มีนที่ะให้ " ร่าบาเอ่ยบ่นๆ
" ริเหรอ " ร่าสูเอ่ย
ทันในั้นเสียรถยน์นหรูอินยอไ้ลอพอี
" พูยัไม่ทันบ มาแล้วนั้นนะ " ร่าสูเอ่ย
" ะให้ผมเอาไปให้พี่ินยอเหรอรับ " ร่าบาเอ่ยถาม
" ใ่ แล้ว็นี้ ันทำาไว้ให้แหละ นายเอาพวนี้ไปให้ินยอสิ " แบอมแนะนำ
" อืมมม ็ไ้รับ อบุนะรับ " ร่าบาเอ่ย่อนะหยิบอแล้วออาห้อไป
้านแบอมเอนั่มอแผ่นหลับาเินออไป เารู้สึมีวามสุที่ไ้สอน้อายอเา แ่็้อเศร้าเมื่อรู้ว่านที่ร่าบาำลัะนำอไปให้ือ นที่เาแอบรั
้านินยอเอที่เพิ่ลับมาเินเ้าห้อนอนไป่อนที่ร่าบาะเปิประูออมา
ร่าบาที่เินออาห้อมาแล้ว เินรไปที่ห้ออร่าหนา่อนะเาะประูเรีย
" พี่ินยอรับ " ร่าบาเรียื่อเ้าอห้อ
" อ้าวว แบมแบมมีอะไรรึเปล่า แล้วถืออะไรมา้วยนะ " ร่าหนาถาม
" อไม้ับานะรับ ผมเป็นนัเอเลยนะรับ พี่แบอมเป็นนสอนั ส่วนานี้พี่แบอมฝาเอามาให้นะรับ " แบมแบมเอ่ย
" อ่ะ สมับเป็นิออฟทรีริๆ แ่อไม้นี้สวยีนะ พี่อบ อบในะ " ร่าหนาเอ่ย่อนะรับอมาวาในห้อ
" ผมีใ้วยนะรับ ที่พี่อบ " ร่าบาเอ่ย ำลัะเินลับห้อไป
" เี่ยว่อน มานี้มา " ร่าหนาเรียไว้่อน ะึร่าบาเ้ามาอ้วยวามนุ่มนวล
" ฝันีนะรับ " ร่าหนาเอ่ย่อนะปล่อยร่าบา
" ฝันีเ่นันรับ เพอร์เฟแมน " ร่าบาเอ่ยายาร่าหนา
" ร้ายหนันะ " ร่าหนายี้ผมร่าบาอย่าเอ็นู
" ไปแล้วนะรับ " ร่าบาเอ่ย่อนะเินออาห้อินยอไป
้านแบอมที่เินออมาาห้อวิัยแล้ว เห็นทั้สอนอันหน้าห้อ เาึเินลับเ้าไปในห้อวิัย่อน
" ันะัใานายให้ไ้เลย ินยอ " ร่าสูเอ่ย่อนะเห็นว่าทั้สอนเ้าห้อไปแล้ว ึเินลับห้อัวเอไป
้านแบมแบมที่ลับเ้าห้อไป เปิโน๊บุ๊เล่นนไปเอ้อวามส่มาามหาลัย เิให้ไปเรียนทำอาหารที่ฝรั่เศส่อ ใบหน้าที่ยิ้มอยู่ลับหุบลพร้อมับวามเศร้า และเรียับหมายบับนี้
เอาแล้ว เอาแล้ว ทำไีล่ะ แบมแบม้อไปเรียนฝรั่เศส แล้วินยอล่ะ
แบมแบมะเลืออะไรระหว่าวามรั ับวามฝัน
อย่าลืม ิาม่อใน่อหน้า อนบอเรื่อแล้วนะะ ฝา้วยะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น