ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : คุณชายริช
" หลัานั้นประมาหนึ่อาทิย์่อมา ในระยะเวลาในสัปาห์นี้ แบมแบมไ้ไปเรียนที่มหาลัยามปิ นถึวันเสาร์อาทิย์ที่ไม่มีลาสเรียน รวมถึสมาินอื่นๆ ็มีไปเรียนและทำานามาราานไ้เียนไว้
้านุายสุหล่อแห่ิลับอย่ามาร์ ้วน ที่อบารเล่นีฬาเอ็สรีม รวมถึอบี่ม้าในยามว่า ทำให้เาไ้ายาุายริ
เ้าวันเสาร์ยามว่าอเา
้านุายริ เินลมาาั้นบน เินเ้าไปในรัว เพื่อหาอาหารมือเ้าทาน
" สวัสีรับ พี่มาร์ " แบมแบมทัมาร์ที่เินเ้ารัวไป
" สวัสีรับ " มาร์ทัทายลับ
" พี่มาร์ะทานอาหารเ้าเลยไหมรับ " แบมแบมเอ่ยถาม
" ีนะรับ " มาร์เอ่ยอย่าสุภาพ
" นี่รับ ผมทำแน์วิพอีเลย " แบมแบมยานที่มีแน์วิอยู่ในานออมา
" อบุรับ " มาร์รับานาร่าบาานั้น เินไปาแฟที่เรื่อทำาแฟที่อยู่รบาร์อลับ
านั้นุายเินไปนั่ที่ห้ออาหาร ามมา้วยแบมแบมเินมานั่้วย
" น่าทานมาเลยแบม " มาร์เอ่ยมแบม
" ไม่เท่าไรหรอรับ ธรรมามาเลยรับ " แบมแบมยิ้มให้นเป็นพี่
" พี่ว่า ไม่ธรรมานะ ไ้นานี้แล้วนะ สมเป็นเฟน้อยอลับริๆ " มาร์เอ่ยมร่าบา
" วันนี้นายมีอะไร้อทำไม " มาร์ถามร่าบา
" อื้มมมม เหมือนะว่านะรับ มีอะไรรึเปล่ารับ " แบมแบมเอ่ยถามนพี่ลับ
" ันอยาวนนายไปี่ม้า้วยันหน่อยนะ " มาร์เอ่ยวน
" ี่ม้าเหรอรับ แ่แบมี่ม้าไม่เป็นนะรับ " แบมแบมเอ่ย
" ไม่มีปัหาเลย เี่ยวันสอนนายี่เอ " มาร์เอ่ย
" เอาแบบนั้นเหรอรับ " แบมแบมเอ่ยถามวามมั่นใ
" แบบนั้นแหละ " มาร์เอ่ย
" ผมไป็ไ้รับ " แบมแบมเอ่ย
านั้นทั้สอหนุ่มทานอาหารเ้าันนเสร็
" ผมึ้นไปเรียมัว่อนนะรับ " แบมแบมที่ล้าานเสร็เอ่ยบอุายที่นั่รอที่โฟาบริเวห้อโถ่
ไม่นานนัแบมแบมที่เรียมัวเสร็ึเินลมา แล้วเินึ้นรถมาร์ที่ออยู่หน้าบ้านแล้ว
านั้นยานยน์ันสวยเลื่อนัวออารั่วบ้าน มุ่หน้าไปสนามี่ม้า สถานที่ประำที่มาร์ะไปอยู่เสมอๆเมื่อว่าาารทำานและารเรียน
" ทำไมพี่มาร์ถึอบี่ม้าล่ะรับ " แบมแบมเอ่ยถาม
" อนี่ม้า พี่รู้สึผ่อนลาย เราับม้าเป็นหนึ่เียวัน อีอย่าเราไ้ใ้เวลาับสัว์ที่มีวามส่าามไ้มีอยู่ไม่มาหรอ หนึ่ในนั้น็ือ ม้านี้แหละ " ุายริเอ่ย้วยวามอารม์ี
" ีัเลยนะรับ ผมอย่าี่แล้วสิฮ่ะ " แบมแบมเอ่ย
" โอเรับ " มาร์ส่ยิ้มให้ร่าบา่อนะั้ใับรถไปที่สนามทันที
เวลาผ่านไป 20 นาที
ยานยน์ันหรูเ้าอที่สนามี่ม้าแล้วเรียบร้อย
" ถึแล้วรับ " มาร์เอ่ย่อนะเินลารถ
ร่าบาเินามมาร์เ้าไปในสนาม ่อนที่พวเาะี่้อร่ามือแล้ว็ใส่สนับเ่า หมวสำหรับี่ม้า รอเท้าหนั ถุมือี่ม้า
" นี่ัวนี้ม้าอพี่เอ " มาร์เอ่ยเมื่อแบมแบมพร้อมแล้ว ม้าสีำมีลายที่หน้าสีาว
" ัวให่ ูส่าามมาเลยรับ " แบมแบมเอ่ย
" ื่อ ฟิลิป เป็นัวผู้ ส่วนม้าอแบมแบม้อไปยืนแล้วให้ม้าเป็นนเลือนายเอ " มาร์เอ่ย่อน่อยๆลูบัวฟิลิป
้านแบมแบมที่ไ้ยินันั้นึเินไปามที่มาร์ว่า ้านนุมึให้แบมแบมเ้าไปในสนามที่เ็มไป้วยม้าหลาหลายัว ที่ยืนอยู่ ร่าบาเินไปอยู่รลา รอม้ามาเลือนเอ หลายัวเินผ่านแบมแบมไป นมาถึัวหนึ่ที่เินเอาหน้ามานหลัเา ร่าบาึหันไปหาแล้ว่อยๆวามือไว้บริเวหน้าอมันอย่าทะนุถนอม เป็นม้าสีาวทั้ัวสู ส่าาม เป็นม้าัวผู้
" สวัสีเรา ื่อแบมแบมนะ " ร่าบาทัทายับม้าอเา
" นายะมาเป็นม้าอันใ่ไหม " ร่าบาถาม ม้าาวึนำหน้าถูที่มืออร่าบาอย่าเป็นำอบ
" ันะั้ื่อให้นะ สโนวีว่า นายาวูีเหมือนหิมะเลย " แบมแบมเอ่ย
านั้นทั้แบมแบมและสโนวึเินมา้วยัน
" เลือไ้แล้วเหรอรับ " มาร์ทัึ้น ะนั่อยู่บนหลัม้า
" รับ ื่อ สโนวรับ " แบมแบมเอ่ย
" ันไปเอาอานม้ามาให้นายนะ " มาร์ี่ม้า้วนั้นไปบริเวที่เ็บอุปร์ แล้วลบัมาพร้อมอุปร์ในมือ
ร่าบามอามม้าสีำทีุ่ายี่อยู่อย่าอึในวามส่าามอทั้พวเาที่ไป้วยันไ้อย่าี
" สโนวเรา้อมาสนิทให้ไ้เหมือนพวเานะ " แบมแบมหันไปพูับม้าาว้าๆ
" ฮือ ฮือ " สโนวอบลับ้วยเสียร้ออมัน
" นี่ นายลอีู่นะ " มาร์ที่ลับมาพร้อมลมาาหลัม้าแล้ว วาอานม้าให้ร่าบา
" รับ " ร่าบาานรับ ่อนะเหยียบฮาล์ฟ-แปึ้นหลัม้า อย่าล้าๆลัวๆ
" ไม่้อลัวนะ พี่ะอยอยู่้าล่านี้แหละ " มาร์เอ่ยับร่าบา มือูสายอยู่้าหน้าม้าาว
" รับ " ร่าบาเื่อฟั
านั้นุายพาสโนวที่มีแบมแบมี่อยู่เินรอบสนามฝึ นทั้สอมีวามุ้นินับสนามและุ้นันเอแล้ว
" เป็นไบ้า " มาร์เอ่ยถามร่าบา
" ผมหายลัวแล้วล่ะรับ " ร่าบาเอ่ย
" ีล่ะ นาย่อยๆเินเอ้าๆนะ พี่ะปล่อยสายแล้วนะ " มาร์เอ่ย
" โอเรับ " ร่าบาสร้าวามมั่นใให้นเอ่อนะบัับไปามที่น้อาร
้านมาร์เอที่เห็นว่าไม่มีปัหาอะไรึลับไปที่ฟิลิปแล้วึ้นี่บ้า
ทันในั้นเอ
ทาเ้าอสนามมีายหนุ่มสอนำลัเินเ้ามาในสนาม เาไม่ใ่ใรที่ไหน แ่เป็นนที่ทั้สอนรู้ัและุ้นเย นั้นือ ินยอและแบอมที่เินมา้วยัน
" ไม่่อยไ้มาเลย " แบอมที่เินุยับินยอ
" เหมือนันเลย " ินยอเอ่ย
ทำเอาร่าบาที่ำลัี่ม้าวนอยู่ หยุเิน าสอู่ัออยู่ที่นสอนที่เินเ้ามาใหม่
ไม่นานนัทั้สอหนุ่มเินออมาาอม้า พร้อมม้านละัว
" สวัสี มาร์ " แบอมเอ่ยทัมาร์
" สวัสี ทำไมวันนี้ถึอยามาล่ะ " มาร์ถามึ้น
" อยาะยึเส้นยึสายหน่อย ไม่่อยไ้มาเลยหลัๆ " แบอมเอ่ย พร้อมมือลูบแผอม้าสีน้ำาลหาำ
" แล้วนายล่ะ ินยอ " มาร์หันไปถามินยอ
" เบื่อๆ ออมาทำอะไรนอบ้านบา็ี " ินยอเอ่ย พร้อมหันไปลูบหน้าม้าน้ำาลออทอ ม้าัวเมีย
" นั่น แบมแบมนี้ " แบอมเอ่ยถามมาร์ที่เห็นแบมแบมอยู่ในสนาม
" อ่ะใ่ ันพามาเอแหละ ำลัฝึให้ลอี่ม้าเออยู่ " มาร์เอ่ย
" ินยอป่ะ เราไปหาแบมแบมันเถอะ " แบอมวนินยอไปหาร่าบา
านั้นทั้สามนึึ้นี่ม้าแล้วไปหาแบมแบมที่อยู่ในสนามพอี
" แบมแบม นายมาับเา้วยเหรอ " แบอมทัแบมแบม่อน
" รับ พี่แบอม " แบมแบมเอ่ยับแบอม
" ม้านาย สวยีนะ เหมาะับนายี " ินยอเอ่ย
" อบุรับ ม้าอพี่ินยอ็ส่าีนะรับ สีน้ำาลออทอ้วย " แบมแบมเอ่ย
" แล้วนายั้ื่อ ม้าหรือยั " แบอมถามึ้น
" ั้แล้วรับ ื่อสโนวรับ " แบมแบมเอ่ย
" ื่อเพราะีนะ " แบอมเอ่ย
" แล้วม้าอพี่ๆล่ะรับ " แบมแบมถามลับ
" อพี่ื่อ เอบ ัวผู้ " แบอมเอ่ยพร้อมลาม้า
" ส่วนอัน โรเบิร์รับ " ินยออบพร้อมลมาาม้าเหมือนัน
ไม่นานนัมีนานทำเสียใทำให้เ้าสโนวที่เพิ่ไ้รับารฝึไ้ไม่นาน ีาสอ้าึ้นอาละวาทำให้ แบมแบมที่นั่อยู่หลัม้าลมาพอี
" แบม " ทั้สามหนุ่มใารเหุาร์รหน้าที่เิึ้น ุายที่ไวสุเินไปประอร่าบาไว้ไ้ทัน ทำให้ร่าบาไม่ไ้รับบาเ็บ
" แบมแบม เป็นไบ้า " ุายถามร่าบาที่นอนทับัวเออยู่
" ผมไม่เป็นไรรับ พี่ล่ะรับ " ร่าบาถามุายลับ
" พี่ไม่เป็นไรมาหรอ " ุายเอ่ย
" แบมแบม เป็นไบ้า เ็บรไหนรึเปล่า " ินยอที่เินมา้วยวามใถามร่าบา
" แบมไม่เ็บรไหนรับ พอีพี่มาร์รับแบมไว้ทัน " ร่าบาเอ่ย
" แบม แ่้อศอเรามีเลือออนะ " ินยอสัเเห็นรอยเลือที่ศอมน
" โอ๊ย นะะอนล้ม ศอไประแทับพื้นสนามนะรับ " แบมแบมเอ่ย
" มาเี่ยวันทำแผลให้ " ินยอพยุร่าบา่อนะพาเินเ้าไปที่รถอินยอ
ส่วนมาร์เอ็่อยๆลุแล้วมอามสอนนั้นไป
" เ้าสโนว ใเย็นๆนะ ไม่อะไรแล้วล่ะ เ็ีๆ " แบอมลูบหน้าม้าาวเป็นารปลอบใมันให้มันสบล
" ันอัว่อนนะ " มาร์เินนำม้าอัวเอไปเ็บ่อนะเ้าไปในโนนัพัอสนาม
้านในรถสีแที่มีร่าบานั่อยู่ฝั่้าๆนับ รอเ้าอรถนำล่อปมพยาบาลมาทำแผลให้
" ไหนันอูหน่อย " ร่าหนา่อยๆับ้อศอที่มีเลือไหลอยู่ หยิบสำลีและแอลอฮอล์มา านั้นเ็แผลอร่าบาเพื่อ่าเื้อโร
" อ๊ะ " ร่าบาอุทานออมาเมื่อสำลีโนแผล
" อทนหน่อยนะ ันะทำเบาๆ " ร่าหนาเห็นร่าบาอุทานออมา ่อยเ็อย่าเบามือ
" เ็บมาไหม " ร่าหนาถาม สายาที่เป็นห่วร่าบา
" นิหน่อยรับ " ร่าบาเอ่ย
" ะเสร็ล่ะ ทนหน่อยนะ " ร่าหนาเริ่มทำแผล ให้ร่าบา
" รับ " ร่าบามอารระทำนรหน้าน ระทั่ทำแผลเสร็
" เสร็แล้วล่ะ " ร่าหนาเอ่ย
" อบุรับ " ร่าบาเอ่ย
ารระทำทุอย่า อยู่ในสายาอุายริอย่ามา หลัาที่เาเ็บออะไรเสร็ำลัะลับไปที่รถเห็นเาพอี
" พี่อโทษเรา้วยนะ " มาร์เินมายัรถินยอ
" พี่ไม่้ออโทษหรอรับ มันเป็นอุบัิเหุ " แบมแบมเอ่ย
" พี่ะวนเราไปเินห้าหน่อย เป็นารไถ่โทษที่ทำนายบาเ็บ นายะไปไหม " มาร์ถามร่าบา
" ไ้รับ " ร่าบาระหว่าที่ิอยู่็หันไปมอทาินยอ่อนะอบ
" โอเ เี่ยวพี่ับรถมารับรนี้นะ " มาร์เินไปที่รถพร้อมับอๆเาับร่าบา
" ะลับแล้วเหรอ " ินยอที่เ็บล่อมปมพยาบาลเสร็เินมาหาร่าบา
" รับ พี่มาร์เินวนไปห้า่อ " ร่าบาเอ่ย
" ั้นเหรอ อย่าลับันึนะ พี่ไปแบอม่อน " ินยอเอ่ย่อนะเินลับเ้าไปในสนามม้า่อ
ร่าบาสายามอไปทาที่ร่าหนาเินไป
" แบมแบม ป่ะ ไปันเถอะ " ุายเรียร่าบาที่ใลอยไปไหนแล้ว
" รับๆ " ร่าบาานรับ ึ้นรถุายไป
ระหว่าทาที่ไปห้านั้น แบมแบมไม่ไ้พูหรือุยับุายเลย ไ้แ่นั่เหม่อออไปนอหน้า่า
" แบม เป็นอะไรรึเปล่า ั้แ่ึ้นรถมา นายูเียบๆไปนะ " ุายเป็นว่าบรรยาาศมันเียบเหาไปเาึเรียื่อร่าบา
" อ่ะ เปล่าๆรับ ิอะไรไปเลื่อยนะรับ ไม่มีอะไรหรอ " แบมแบมอบปัๆไป
แ่าารสัเอเาแล้วู็รู้ว่า แบมแบมมีอะไรอยู่ที่ไม่บอเา
หลัานั้นไม่นาน ทั้สอนถึห้าสรรพสิน้าแห่หนึ่ านั้นทั้สอนเินไปโน่าๆอห้า ๊อปปิ้บ้า เล่นเมามู้เมบ้า แ่ในารเินในห้ารั้นี้ร่าบาเอาแ่เหม่อๆ ยิ้มบ้าแ่ไม่ไ้บ่อยนานั้น นเย็นถึเวลาทานอาหาร
" แบมแบม เราไปทานร้านนี้ีว่า " มาร์เินนำแบมแบมไปร้านอาหารหนึ่ที่อยู่โนนออาาร สามารถมบรรยาาศรอบๆเมือไ้
" สวยัเลยนะรับ " แบมแบมเอ่ย
" สั่อาหารเลยีว่า " มาร์เอ่ย ทั้สอนทานอาหารไปนเสร็
" แบมแบม พี่อยาถามอะไรเราหน่อย " มาร์เอ่ยถามึ้นมาเมื่อเห็นร่าบาอิ่มแล้ว
" รับ ถามไ้เลยรับ " แบมแบมรอฟัสิ่ที่มาร์พู
" แบม พี่อบเรามานะ อบั้แ่เห็นเรารอบแรแล้ว เรามาเป็นแฟนันไ้ไหม " มาร์เอ่ยพร้อมรอยยิ้ม มือที่เอือมไปับมือร่าบาไว้
" พี่มาร์รับ ผมไม่ไ้ิับพี่อย่านั้น ผมอบพี่นะรับ แ่..... ผมอบพี่มาร์แบบพี่ายนหนึ่อผมเท่านั้นเอ ผมอโทษ้วยนะรับ ที่ผมรับวามรู้สึอพี่ไ้ " แบมแบมพู เอามืออานรหน้า ลุออาร้านไป
มือบาสมาร์ทโฟนเพื่อโทรหาใรบ้าน
( พี่ินยอรับ มารับผมที ) ร่าบาเลือที่ะโทรหาินยอ
( ไ้ๆ อนนี้นายอยู่ไหน ) ร่าหนาที่อยู่ที่ลับถาม
( ผมอยู่ที่.....รับ ) ร่าบาเอ่ย
( รอพี่่อนนะ พี่ออไปล่ะ ) ินยอวาสาย่อนะออไปรับร่าบา
้านมาร์ที่มอามแบมแบมที่เินออไป ่อนะเรียพนัานให้มาเ็บั านั้น เาเินออาร้าน เอับร่าบาที่โทรหาใรบ้าน อนแรุายะะวนแบมแบมลับ แ่แล้วเา็เปลี่ยนใ่อนะเินไปที่ลานอรถ
ไม่นานนัรถันสวยอินยอมาอหน้าห้าพอี ร่าบาเปิประูึ้นรถไป
" ทำไมถึให้พี่มารับล่ะ " ินยอถามแบมแบม ะับรถอยู่
" ไม่มีอะไรหรอรับ วันนี้แบมเหนื่อยมาเลย " แบมแบมเอ่ย
" หลับไป่อน็ไ้นะ ถึแล้ว พี่ปลุเอ " ินยอเอ่ย
ร่าบา่อยๆปิาลามที่ินยอพู
มาร์ที่มาถึบ้าน่อนนำอออมาารถ นำไปวาไว้หน้าห้อร่าบา ่อนะเินลับไปที่ห้อัวเอ
านั้นไม่นาน ินยอ็มาถึบ้านพอี ินยอปลุร่าบาอยู่สัพัแ่ ไม่ื่น เาึัสินใอุ้มร่าบาท่าเ้าสาวไปส่ที่ห้อแบมแบม วาร่าบา้วยวามเบามือ ห่มผ้าให้ร่าบา
" ฝันีนะรับ " ินยอเอ่ย่อนะหอมหน้ามน แล้วเินออาห้อไป
" พี่าย " พูสั้นๆ็เ็บ มาร์ ้อให้เวลาเป็นัว่วยให้เาหายาอาารอหัไ้
บไปอีู่แล้วนะ เหลืออีไม่ี่อนแล้วนะ ใล้ะถึบทสรุปแล้วล่ะ รอิามัน้วยนะะ
อบุะ ><
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น