คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : คิงออฟสตรอง
่ำอวันนั้น
๊อๆ เสียเาะประูห้อร่าบา เินไปเปิประู้วยวามีใ แ่็้อลับมาทำหน้าปิเพราะนที่มาหาไม่ใ่นที่ิถึอยู่
" ็ว่าใรมาเาะห้อ แ็สันเอมีอะไรหรือเปล่า " ร่าบาถามเพื่อนัวหนาที่มาหา
" ันะมาถามว่า นายะไปยิมับันไ้ใ่ไหมพรุ่นี้ " เพื่อนัวหนาถาม
" ไ้สิ สบายมา ที่รินายมาถามัน็ไ้นะ" ร่าบาเอ่ย
" อยามาเห็นหน้านาย้วย ไม่มีไรล่ะ ฝันีนะ" นัวหนาเินลับพร้อมรอยยิ้มให้ร่าบา ร่าบายิ้มอบลับ แล้วปิประู
ผ่านไปสัพัเสียเาะประู็มีอีรั้ร่าบาเินไป้วยสีหน้าเรียบนิ่
" ทำไมเอหน้าัน้อทำหน้าอย่านั้น้วยล่ะ " ร่าหนาอนที่ร่าบาิถึยืนอยู่รหน้า
" เปล่านะ ผมแ่ิอะไรไปเรื่อย " ร่าบา้อเยหน้าึ้นมามอร่าหนาที่มาเาถึห้อ
" นายไม่เป็นไรแล้วใ่ไหม " ร่าหนาถาม่อนะ่อยเินเ้ามาในห้อร่าบา
" รับ " ร่าบาเปิประูให้ร่าหนาเ้ามา ปิประูเินามหลัร่าหนาไป
" ีแล้วล่ะ ห้อนี้เหมาะับนายีนะ " ร่าหนาเอ่ย
" ห้อนี้เห็นยอมบอว่า พี่ินยอเป็นน่วยแ่ไม่ใ้เหรอรับ " ร่าบาเอ่ย
" ใ่นะสิ แ่ันไม่นึว่าเาะอบหรือเปล่า" ร่าหนาหันหน้ามาถามร่าบาอย่าหาำอบ
" ผมว่ามันอบอุ่นีรับ ผมอบ" ร่าบาลมหลบสายาหม่นที่้อให้น่อยเินอายไป้วย
" เป็นอะไรไป ทำไมพูแล้วไม่มอหน้าัน " ร่าหนายัแล้ร่าบาอย่านั้น มือเรียวยาว่อยๆ ับหน้าร่าให้เยหน้ามาสบาัน
" พี่ินยอมอหน้าแบมทำไมรับ" ร่าบาเอ่ย
" ็..... มันน่าแล้นี้ เวลานายเินมันน่ารัี" ร่าหนาเอ่ย
ทำให้เสียอหัวใ้วยน้อยๆอร่าบาเ้นไม่เป็นัหวะแ่ร่าบาไม่รู้ว่ามันืออะไร
" ือ อย่าแล้น้อสิ " ร่าบาหน้าแยิ่ว่าเิม
( อย่ามาเรียว่าน้อนะ ????)ร่าหนาิในใ
่่ร่าหนา่อยๆโน้มหน้าเ้าหาร่าบา่อนะระิบ้าๆหูว่า " ฝันีนะ เฟน้อย" แล้วเินออาห้อไป
ปล่อยให้ร่าบายืน้าอยู่อย่านั้น
ไม่นานร่าบาหลุาภวั์แล้วเินไปเียล้มัวลนอน
เ้าวันรุ่ึ้น
๊อ!!!! ัวหนาเินมาหาแบมแแบมที่ห้อเพื่อปลุไปเ้ายิม้วยัน
" อ้าว นาย เสร็ล่ะเี่ยวอเ็บอ่อน " แบมแบมเอ่ย่อนะเินลับไปัอ่อ
" ันไปรอนาย้าล่านะ นึว่านายยัไม่ื่น " แ็สันเอ่ย
" เสร็แล้วล่ะ ไปันเถอะ " แบมแบมเอ่ย เินามแ็สันไป
" แล้วเราะไปไล่ะ " แบมแบมถามนรหน้า
" ามมา " แ็สันเินไปโรอรถอลับ
" แบมเพิ่รู้นะเนี่ย ว่าลับมีโรอรถ้วย " ร่าบาเอ่ยเมื่อเห็นรถอรถที่เ็มไป้วยรถยน์มามายหลาหลายแบรน์หรู
" ว้าวววว นี่รถนายเหรอ " แบมแบมเอ่ยเมื่อเ้าไปนั่ในรถันหรูอนัวหนา
" เราไปหาอะไรทานัน่อนรับรอว่า อาหารเพื่อสุภาพแน่นอน " แ็สันเอ่ยับร่าบา
" ไ้เลย รับัมาแบมหิวแล้วล่ะ " แบมแบมเอ่ยพร้อมยิ้ม เล่นเอานัวหนาไปไม่เป็นเลย
านั้นรถันเท่ับออาัวบ้านไป
ร่าบาที่ไม่่อยไ้ออาบ้านเท่าไร ึมอสอ้าทาอย่าสนใ เ็มไป้วยรอยยิ้มและวามสสัย ้านนที่ับรถอยิ้มให้ับท่าทาอร่าบาไม่ไ้
" นายไม่่อยไ้ ออมาสินะ " แ็สันเอ่ย
" นอาออไปับยอแรอบที่แล้ว แบม็ยัไม่ไ้ออไปไหนอีเลยรับ " แบมแบมเอ่ย
" ถ้านายอยาไปไหน นายบอันไ้นะ ันะไปเป็นเพื่อนนายเอ " แ็สันเอ่ยอาสาพาแบมแบมไปเที่ยว
" อบุนะ แบม็มาอยู่นี้นเียว ถ้าไม่มีนที่ลับแบม็ัวนเียวแล้วล่ะ " แบมแบมเอ่ย
" อย่าพูอย่านั้นสิ นายมีพวเรานะ ไม่เอาล่ะ ไม่ึราม่านะ ใล้ถึล่ะ " แ็สันเอ่ย่อนะเลี้ยวเ้าที่อรถอร้านอาหารเพื่อสุภาพแห่หนึ่
" ร้านสวยัฮ่ะ " แบมแบมเอ่ยเมื่อลารถเห็นร้านอาหาร
" ป่ะไป้าในัน " แ็สันเอ่ย
้าแ่้วยไม้อัเสียาว ให้วามรู้สึอบอุ่น บวับ้นไม้สีเียวที่ประับอยู่ทำให้ร้านูมีีวิีวาึ้นมา
หลัานั้นแ็สันแนะนำอาหารเพื่อสุภาพให้แบมแบม
" เราไม่รู้ว่าแบมะอบไหม แ่ลอูนะ แล้วเี่ยวเรา่อยไปยิมัน " แ็สันเอ่ยมอหน้าร่าบา
" ลอูไ้รับ เพื่อแบมะลอไปทำที่ลับบ้า " แบมแบมเอ่ย
" เราะลอิม ฝีมือนายนะ " แ็สันพร้อมรอยยิ้ม
ไม่นานนัอาหารไ้มาเสริฟ ทั้สอนทานอาหารพร้อมสนทนาันในร้าน
เวลาผ่านไปรึ่ั่วโมทั้สอหนุ่มทานอาหารเสร็ เินทาไปยิมัน่อทันที
ไม่นานทั้สอนึมาถึยิมที่แ็สันมาออำลัายเป็นประำ
ทั้สอนเ้าไปในห้อที่เ็มไป้วยอุปร์ออำลัายหลาหลายนิที่วาันอยู่อย่าเป็นระเบียบ
" เรามาวอร์มร่าาย่อนีว่าะไ้ไม่ปวัว " แ็สันเอ่ยหลัาทั้สอนไปเปลี่ยนุันมาแล้ว
" ฮ่ะ " แบมแบมทำามที่แ็สันบอ
านั้นารออำลัายไ้เริ่มึ้น
วิ่ลู่ 1 ั่วโม เล่นล้าม ่วอ ่วท้อ วิพื้น
" แบมเป็นไบ้า โอเไหม " แ็สันที่ให้แบมแบมทำเล่นามที่บอนรบเินมาถาม
" โอเรับ " แบมแบมอบ้วยสีหน้าเหนื่อย
" พััน่อนล่ะัน " แ็สันเอ่ย่อนะนั่ล้าๆแบม
ไม่นานนัวามเียบเริ่มเ้ามา
" แบมแบม ันอยาถามอะไรนายหน่อย " แ็สันเอ่ยะที่ร่าบาำลัเ็เหื่อัวเออยู่
" อะไรล่ะ " แบมแบม้อหน้านถาม
" ือว่า นายมีใรในใแล้วหรือยั " แ็สันถามแบมแบม
" แบมว่าเราไปเบรแน์ันีว่า " แบมแบมเอ่ย่อนะลุึ้นไปเ้นเบรแน์ ปล่อยให้แ็สันนั่อยู่อย่านั้น แ็สันเอเินามแบมไป
" เ้นเ่นี้ " แ็สันเอ่ยมแบม
" ยอมสอนเรามานะ " แบมแบมเอ่ย
" เรายัเ้นไ้ไม่ีเท่านายเลย " แ็สันเอ่ย
านั้นารเ้นเบรแน์ผ่านไปอี 1 ั่วโม แบมแบมเปลี่ยนไประโเืออี 30 นาที
" แ็สัน นายเยทำโยะไหม " แบมแบมถามแ็สันที่เพิ่ระโเือเสร็มาเหมือนัน
" เยนะ แ่ไม่บ่อย ทำไหมเหรอ " แ็สันถาม
" ที่ประเทศเราเาฮิมาเลยนะ เราอยาเล่น " แบมแบมเอ่ย
" ไปสิ " แ็สันเอ่ยวนามร่าบา
านั้นทั้สอหนุ่มึไป โยะันอี 2 ั่วโม ่อ้วยโยะฟายอี 1 ั่วโม ่อนะทำารลูาวน์ล
" เฮ้ออออ " แบมถอนหายใ เหนื่อยาารออำลัายมาทั้วัน
" อ่ะนี้ น้ำื่ม บแล้วล่ะ เี่ยวเราลับันเลยีว่า " แ็สันเอ่ย ่อนะเินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
้านแบมแบมนั่ิบน้ำอยู่สัพัึเินามแ็สันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเ่นัน
เมื่อสอหนุ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็ เรียมัวลับัน
" ทำไมนายูไม่เหนื่อยเท่าไรเลย " แบมแบมถามแ็สันำลัึ้นรถ
" เราเล่นเป็นประำมั่เลยไม่่อยเหนื่อย " แ็สันเอ่ย
" นั่นนะสินะ สมับายา ิออฟสรออลับเราริๆ " แบมแบมเอ่ยม
" ป่ะไปัน " แ็สันเอ่ย
ยานยน์ันเท่ถูับออายิม สัพั
" แ็สันทำไมทาไมุ่้นเลย นายะพาันไปไหน " แบมแบมเอ่ยถามเมื่อรู้ว่าทาที่ไปมันไม่ใ่ทาลับลับ
" ันอยาให้นายไปับันที่ที่หนึ่ ันว่า นาย้ออบ " แ็สันเอ่ย
านั้นยานยน์ันหรูับเลื่อนเ้าสู่ สวนสาธาระแห่หนึ่ รถ่อยๆอรถ
" ไปันเถอะ " แ็สันเอ่ย
แบมแบมเินามแ็สันไป ไม่เอ่ยอะไรออมา
" ทำไมนายพาันมาที่นี้ล่ะ " แบมแบมเอ่ยพร้อมวามสสัย
" ที่นี้ือ านลับอันเอ ันอบมาที่นี้เวลา รู้สึร้อนใหรือเอเรื่อเรียๆมา " แ็สันเอ่ยับร่าบา
" อย่านายนี้นะ มีเรื่อเรื่อับเา้วย ูนายออะเป็นนอารม์ีออ " ร่าบาเอ่ย
" มีสิ แ่่อนันเ้าับนยา แม่ันถึให้ันมาอยู่ที่นี้เพื่อปรับัวให้อยู่ับนให้ไ้ " แ็สันเอ่ยับร่าบา
" แ่อนนี้นาย็ูเ้าไ้ับทุนในลับีนะ " แบมแบมเอ่ย
" แ่อนนั้น มันไม่ใ่อย่านี้เลย อนนั้นไม่มีใรยอมุยับันเลย ใ่เวลาเป็นเือนๆว่าะุยันและสนิทัน " แ็สันระบายวามในใออมาให้ร่าบาฟั
" มันผ่านมาแล้วนะ อนนี้เรา็เป็นนสำัเหมือนันแล้วนะ " แบมแบมพูึ้น
" อบในะ " แ็สันยิ้มให้ร่าบา
" นายหิวไหม พอีันสั่อาหารมาทีนี้ เี่ยวมานะ นายไปนั่รอที่โ๊ะรนั้น็ไ้ " แ็สันเอ่ยถามแบมแบม
" เราไปนั่รอ่อนนะ " แบมแบมเอ่ย
านั้นไม่นาน
" มาแล้ว " แ็สันยามอาหารมาสอถ้วยอเาับร่าบา
" น่าินั " แบมแบมเอ่ย
" เาเรียว่า าัเมียน หรือะเรียน าัมยอน็ไ้ " แ็สันเอ่ย
" อ่อ เราลอูเลยนะ " แบมแบมเอ่ย ลมือทานอาหาร
" เป็นไบ้าอบเปล่า " แ็สันถามแบมแบม
" อร่อยีนะ เราอบ " แบมแบมเอ่ย
" ทานเยอะๆน่ะ ะไ้โไวๆ " แ็สันยอแบม
" เราโแล้วนะ อายุเท่าันนั่นแหละ " แบมแบมเอ่ย
" อ่ะ้า ยอมแล้วรับ 5555 " ทั้สอหนุ่มนั่ทานอาหารท่ามลาสวนสาธาระ เ็มไป้วยเสียหัวเราะในสนทนา
หลัาทานอาหารเสร็ ทั้สอหนุ่มเินไปมวิว้าๆริมน้ำอสวนสาธาระ
" วันไหนนายไม่สบายใ นายะมาทีนี้็ไ้นะ " แ็สันเอ่ย
" อบุนะที่ให้เรามาานทัพอนาย แถมพามาทานอาหารอร่อยๆอี " แบมแบมเอ่ย้วยรอยยิ้ม
" แบม เรื่อที่เราามที่ยิม เราอยารู้ำอบนะ " แ็สันเอ่ย
" แ็ือว่า เราไม่รู้เหมือนันนะ " แบมเอ่ยไปอย่าไม่แน่ใ
" ถ้าแบมยัไม่มีใรในใ อให้นนนั้นเป็นเราไ้ไหม " แ็สันเอ่ยถาม้วยน้ำเสียนุ่มนวล
" แ็ เราอบนายนะ นายเป็นเพื่อนี้อันเลย " แบมแบมเอ่ยมือแะบ่าหนา
" แ่เพื่อนเหรอ ไ้สิเพื่อน " แ็สันพึมพำับัวเอ่อนะพูให้แบมแบมไ้ยิน
" เราลับันเถอะ " แบมแบมวนลับ
" เราเป็นไ้แ่นายสินะ แล้วใรันที่อยู่ในใอนาย " แ็สันบ่นับัวเอเิัพ้อ่อนะเินามแบมแบมไป
ไม่นานนัทั้สอหนุ่มมาถึบ้านพอี ร่าบาับแ็สันเินเ้าบ้านพร้อมัน
" แ็สัน อบุนะสำหรับวันนี้ ไว้เอัน " แบมแบมเอ่ย่อนะเินเ้าบ้านไป
้านแ็สันไม่ไ้พูอะไร ไ้แ่ยิ้มรับ่อนะเินามร่าบาไป
ทันในั้นร่าบาำลัะเินึ้นบันไไป ร่าหนาที่เินมาาห้อรัวเินมาพอี
" แบม ไปไหนมาเหรอ " ินยอถามแบมแบมที่เห็นอยู่รำลัะึ้นบ้าน
" แบมไปยิมมารับ แล้ว็ไปเินเล่นมานิหน่อย " ร่าบายิ้มให้ินยอ
" แล้วหายป่วยแล้วใ่ไหม " ินยอเอ่ยถาม
" รับ หายแล้ว อบุนะรับที่เป็นห่ว " แบมแบมเอ่ยยิ้มแสนนน่ารัให้ินยอ
" ีแล้ว หายห่วะที ูแลัวเอ้วยเ็น้อย " ินยออร่าบาอย่าเอ็นู
" พี่ิน ผมอึอัปล่อย่อน " แบมแบมเอ่ย
" 5555 ทำัวให้น่ารัทำไมล่ะ ึ้นห้อันเถอะ " ินยอวนแบมแบมเินึ้นบ้านพร้อมัน่อนะแยย้ายเ้าห้อไป
ภาพที่เิึ้นนั้น อยู่ในสายาอเพื่อนี้อย่าแ็สันทุอย่า รอยยิ้ม เสียหัวเราะ น้ำเสียที่ร่าบาพูับินยอ มันูมีวามสุ ไม่เหมือนับที่แบมมีับเา
" เหอะะะะ ทำใีว่านะเรา " แ็สันเอ่ย่อนะเินึ้นห้อัวเอเ่นัน
ไรท์เือบะเปลี่ยนู่แล้วนะ แ่เอ็แอบสสารแ็สันนะ ทำไไ้อ่ะ
ิามเรื่อราวะเป็นอย่าไร่อไป
อย่าลืมิามันนะะ
ความคิดเห็น