อาณาจักรเล็กๆในตู้หนังสือ (รีวิวหนังสือ)

ลำดับตอนที่ #104 : รีวิว...ฝันถึงเรื่องนั้นอีกแล้ว また、同じ夢を見ていた : ซูมิโนะ โยรุ

また、同じ夢を見ていた

ฝันถึงเรื่องนั้นอีกแล้ว

ผู้เขียน : Yoru Sumino

ผู้แปล : ธวัลยา

แพรวสำนักพิมพ์

ราคา : 195 บาท

…คำโปรยปกหลัง…

ไม่ว่าใครก็ต้องมีเรื่องที่อยากแก้ไขกันทั้งนั้น

นาโนกะ…คือเด็กประถมที่ไม่มีเพื่อนที่โรงเรียนเลยสักคน แต่กลับมีเพื่อนนอกรั้วโรงเรียนตั้งหลายคน ทั้ง คุณมินามิ ผู้มีรอยแผลที่ข้อมือ คุณดอก พี่สาวคนสวยที่ทำงานขายฤดูกาล คุณยาย ที่อาศัยอยู่เพียงลำพังแต่ทำขนมอร่อยมาก และ เธอ ยายตัวแสบที่มีหางสั้นกุด

แล้ววันอันแสนสงบสุขของนาโนกะก็ต้องสั่นคลอน เมื่อคุณครูให้เธอจับคู่กับ คิริวคุง เพื่อเขียนเรียงความเรื่อง ความสุขคืออะไร แต่กลับเกิดเรื่องที่ทำให้เพื่อนคนนี้ไม่มาโรงเรียนเสียนี่

นาโนกะจึงต้องอาศัยความช่วยเหลือจากเพื่อนนอกรั้วของเธอทั้งสี่ เพื่อตามตัวคิริวคุงกลับมาช่วยกันทำรายงาน และช่วยกันหาคำตอบให้กับตัวเองว่า ความสุข ของทั้งคู่คืออะไรกันแน่

หลังจากลงรีวิวงานแปลจีนไปรัวๆ นาตนงก็ขอเปลี่ยนบรรยากาศด้วยงานแปลญี่ปุ่นกันบ้าง กับหนังสือที่ชื่อเรื่องสะดุดใจนาตนงตั้งแต่แรก

‘ฝันถึงเรื่องนั้นอีกแล้ว’ เป็นงานอีกเรื่องหนึ่งของ ‘ซูมิโนะ โยรุ’ ผู้เขียนเรื่อง ‘ตับอ่อนเธอนั้น ขอฉันเถอะนะ’ ซึ่งเรื่องนั้นนาตนงยังไม่ได้อ่านเสียที แต่ก็กระโดดมาอ่านเรื่องนี้ก่อนด้วยเพราะชอบปก และอยากรู้ว่า ‘เรื่องนั้น’ ที่ถูกฝันถึงมันคือเรื่องอะไรกันแน่

’ฝันถึงเรื่องนั้นอีกแล้ว’ ดำเนินเรื่องด้วยสรรพนามที่หนึ่งซึ่งก็คือตัวของ ‘นาโนกะ’ เด็กหญิงวัยประถม ที่โรงเรียนประถมนั้นนาโนกะไม่มีเพื่อนเลยสักคนเดียว ทว่าที่ด้านนอกของโรงเรียนเธอกลับมีเพื่อนคนสำคัญอยู่ถึง 3 คนและอีก 1 ตัว

แม้นาโนกะจะเป็นเพียงเด็กประถมที่ชอบอ่านหนังสือแต่ความคิดความอ่านและคำพูดของเด็กหญิงกลับโตเกินวัย เธอไม่รู้ตัวเลยว่าท่าทางที่วางท่าเป็นผู้ใหญ่จะทำให้เด็กหญิงไม่น่าคบหาจนถึงขั้นไม่มีเพื่อน

สำหรับนาโนกะแล้วการไม่มีเพื่อนในโรงเรียนก็ไม่เห็นเป็นอะไร ในเมื่อที่นอกโรงเรียนเธอมีเพื่อนเจ๋งๆ อยู่

‘คุณมินามิ พี่สาวมัธยมปลายที่เขียนนิทานได้สนุกมาก’

‘คุณดอก พี่สาวคนสวยที่ทำงานในตอนกลางคืนและนอนตอนกลางวัน’

 ‘คุณยาย ที่อาศัยอยู่เพียงลำพังและทำขนมอร่อยมาก’

และ ‘เธอ...เจ้าแมวดำหางกุดที่มักจะมารออยู่หน้าประตูเสมอๆ’

ถึงนาโนกะจะมีความคิดความอ่านคล้ายผู้ใหญ่ แต่การตามหาคำตอบว่า ‘ความสุขคืออะไร’ ซึ่งเป็นการบ้านในวิชาภาษาญี่ปุ่น ที่นาโนกะต้องทำคู่กับ ‘คิริวคุง’ เพื่อนร่วมชั้นที่นั่งคู่กันนั้นกลับเป็นปัญหาของเด็กหญิงไม่น้อย และมันก็ยิ่งยากขึ้นไปอีกเมื่อมีเรื่องราวบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างเธอกับคิริวคุง นาโนกะจึงได้เรียนรู้บางอย่างที่เธอคิดมาตลอดว่า ‘ถ้าไม่มีก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย’

เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อมาก เมื่อการดำเนินเรื่องที่เป็นไปอย่างเรียบง่าย จนเหมือนจะเป็นการบอกเล่าเรื่องราวชีวิตประจำวันของเด็กหญิงคนหนึ่งกลับทำให้นาตนงจดจ่ออยู่กับเรื่องราวได้อย่างน่าประหลาด ซึ่งพอมาทบทวนดูแล้ว คงต้องให้เครดิตการดีไซน์ตัวละครต่างๆ และการเชื่อมโยงเรื่องราวทั้งหมดด้วยบทสนทนาเรียบๆ แต่เปรียบความได้เฉียบคมนี่ละ ที่ดึงดูดนาตนงได้อย่างอยู่หมัด

และเมื่ออ่านไปเรื่อยๆ จนถึงจุดที่เปิดมาจนเราเห็นภาพรวมของเรื่องราวทั้งหมดนาตนงนี่อยากลุกขึ้นปรบมือดังๆ ให้นักเขียนเลย เก่งอะที่เขียนได้แบบนี้ เพราะระหว่างที่อ่านๆ ไปนั้น มันจะมีจุดที่เรารู้สึกว่า เรื่องมันพอเหมาะพอเจาะเกินไป สิ่งนั้น สิ่งนี้เกิดขึ้นเหมือนกันถูกเซ็ตไว้หมดแล้ว ทว่าทุกอย่างมันกลับมีเหตุผลรองรับความพอเหมาะพอเจาะนี้ไว้อย่างดีทีเดียว

นาตนงว่าหนังสือเรื่องนี้เล่ามากไม่ได้ ไม่ควรถูกสปอยล์รายละเอียดสำคัญเลยด้วยซ้ำ การเรียนรู้ไปพร้อมกับนาโนกะจะทำให้เราเข้าใจและมองเห็นภาพของเรื่องได้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น อารมณ์เหงาๆ ปนโดดเดี่ยวของเด็กหญิงมีส่วนสำคัญที่จะทำให้เรารับสารจากผู้เขียนได้มากจริงๆ

สำหรับนาตนง...ฝันถึงเรื่องนั้นอีกแล้วเป็นหนังสืออีกเล่มที่เมื่ออ่านจบ สมองเรายังคงขบคิดต่อ มันอาจจะไม่ได้เป็นเรื่องราวที่สนุกสนานมากมาย เนื้อหาไม่ได้ฉูดฉาดเร้าระทึก แต่มันก็มีจุดที่สะท้านสะเทือนไปกับมันอยู่มากทีเดียว แถมยังสะท้อนปัญหาสังคมที่อยู่รายล้อมเราอย่างแนบเนียนด้วย

บางทีนะ...การตามหาความสุขของนาโนกะ มันก็อาจจะทำให้เราค้นพบความสุขตัวเองได้อย่างไม่รู้ตัวเหมือนกัน อย่างน้อยตอนที่อ่านจบเรื่อง เราก็เผลอยิ้มออกมาทันที ^^