คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ยิ่งหนียิ่งเจอ
5
ยิ่งหนียิ่งเจอ
หลังจากที่ออดของโรงเรียนดังขึ้นฉันก็เดินไปเข้าชั้นเรียนพร้อมกับพวกเขา โดยมีโรมิโอเดินตามให้ความรู้สึกเสียวสันหลังอยู่ตลอดเวลา -_- เชื่อมั้ยว่าตอนที่เดินไปพร้อมพวกเขา มีผู้คนมากมายเลยล่ะที่ส่งสายตามาทางนี้ โดยเฉพาะผู้หญิงอ่ะนะ ให้ตาย มันทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดและเกร็งไม่ใช่น้อยเลย
“ไอรีน!” อยู่ดีๆ ไทตินก็เรียกฉันซะเสียงดังลั่นเล่นเอาใจหายใจความหมด
“เหม่ออะไรอยู่ หาที่นั่งสิ อ้อ แต่ความจริงก็ไม่จำเป็นต้องหาอ่ะ เพราะมันเหลือที่เดียว -_-; ”
และที่เดียวที่เหลือก็คือที่ข้างๆ โรมิโอนั่นเอง เออดี ยิงหนียิ่งเจอ พระเจ้าทำไมโหดร้ายกับสาวน้อยน่ารักอย่างฉันนักนะ!
ขณะที่ฉันยืนอึกอักอยู่ ไลท์ก็เหมือนจะรู้งาน เขาลุกขึ้นจากนั้นจึงเดินไปนั่งข้างๆ โรมิโอพลางส่งซิกให้ฉันนั่งที่เขาแทน ฉันขอบคุณเขาทางสายตาแล้วจึงนั่งลงข้างๆ ที ส่วนพวกที่เหลือทำหน้างงๆ นิดหน่อยแต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา
-พักกลางวัน-
ตลอดช่วงเช้าที่ผ่านไปแล้วของวันนี้นับว่าค่อนข้างราบรื่นพอตัวทีเดียว เพราะหลังจากฉันออกไปแนะนำตัวตามคำสั่งของอาจารย์ในคาบโฮมรูม ก็มีเพื่อนๆ หลายคนที่ส่งยิ้มให้และเข้ามาทักทาย แต่มีบางคนที่ฉันรู้สึกว่าเขาไม่ค่อยชอบขี้หน้าฉันซักเท่าไหร่ -_-;; ก็เล่นเขม่นซะจนฉันจะพรุนไปทั้งตัวนี่ถ้าไม่รู้ก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วล่ะ
“เก็บของนานจังวะ -_-^ “ ฉันเงยหน้ามองเจ้าของเสียงนุ่มที่เดินมาหยุดอยู่ข้างๆ โต๊ะเรียน เขาคือคนที่ฉันไม่อยากจะเสวนาด้วยเลยแม้แต่น้อย เขาคือคนที่ฉันโคตรจะไม่ชอบขี้หน้า เขาคือคนที่ฉันยิ่งหนีแต่ก็หนีไม่พ้นแถมยังต้องเจออีกต่างหาก เออ นั่นแหละ เขาคือโรมิโอ -*-
“ใครใช้ให้นายมารอล่ะ -_- “ ฉันพูดและยัดกระเป๋าดินสอใส่ในกระเป๋าเป้ของตัวเอง
“ไม่ได้รอ”
“ก็ไปสิยะ”
“เธอก็ลุกเซ่ -[]-^! “
“ก็ไหนนายบอกว่าไม่ได้รอไง!!”
“ก็ไม่ได้รอไง รอเธอ”
“จะมารอฉันทำไมยะ!”
“J”
“=__=”
ฉันจิ๊ปากใส่เขาอย่างขัดใจก่อนจะรีบลุกพรวดพราดออกไปโดยไม่รออีกคน แต่แล้วก็ต้องยืนเก้ๆ กังๆ อย่างไม่รู้ว่าจะไปทางไหนดี แอบเห็นหมอนั่นหัวเราะด้วยอ่ะ!
“โรงอาหารไปทางขวา”
“รู้แล้ว” ฉันเลี้ยวไปทางขวาตามที่เขาบอกแต่ก็ยังไม่ยอมรอเขาอยู่ดี ไม่จำเป็นที่จะต้องรอหรอกเพราะฉันหยิ่ง ดีนะที่ฉันไม่ได้ทำผมบ็อบน่ะ ไม่งั้นสะบัดใส่หน้าหมอนั่นไปแล้ว -__- (สะบัดบ็อบน่ะเคยได้ยินใช่ไหม -..- )
“ล้อเล่น ไปทางซ้าย”
ไอ้หมอนี่ -_-^
ฉันถอนหายใจด้วยความหงุดหงิดอย่างต้องการให้เขารู้ว่าฉันไม่พอใจแล้วกระแทกเท้าเปลี่ยนทิศทางเดินเป็นฝั่งตรงข้าม แต่ทว่าเดินไปได้ไม่เท่าไหร่คนตัวสูงก็ดึงปกเสื้อไว้ก่อน
“อะไรของนายอีกเนี่ย จะจองเวรจองกรรมกันไปถึงไหน”
“ไปทางขวาน่ะถูกแล้ว :P “ ว่าแล้วก็ยักคิ้วกวนๆ มาให้ทีนึง โรมิโอปล่อยมือจากปกเสื้อฉันจากนั้นจึงเลื่อนมือมาจับมือฉันแทน ฉันทำท่าว่าจะสะบัดออกด้วยความรังเกียจแต่เขาใช้ดวงตาสีน้ำตาลแสนมีเสน่ห์คู่นั้นจ้องมองฉันอย่างเอาเรื่อง
“มาจับมือฉันทำไม L”
“เฉยเหอะ เธอจะโวยวายทำเวรอะไรนักหนา”
ก็ที่นายจับอยู่มันมือฉันนี่ยะ TOT
“ม..”
“เดินไปอย่างนี้แหละ ฉันขี้เกียจบอกทาง -_-; “
แล้วเขาก็ไม่ปล่อยให้ฉันได้พูดอะไรอีก เพราะหลังจากจบคำเขาก็เดินมุ่งหน้าไปที่โรงอาหารเลย..โดยที่มือของเขายังกุมมือฉันไว้แบบนั้นแหละ ความจริงไม่เห็นจะต้องจับมือเลย เดินนำแล้วให้ฉันเดินตามก็ได้นี่นา แบบนี้มันหลอกแต๊ะอั๋งกันชัดๆ!
01:45 PM
ฉันนั่งจุมปุ้กอยู่หน้ากระดาษเอสี่แผ่นหนึ่งอย่างชั่งใจเพราะไม่รู้จะเลือกเรียนวิชาอะไรและไม่รู้จะเข้าชมรมอะไรด้วย
ขยายความหน่อยละกันว่าโรงเรียนมัธยม H ที่ฉันมาอยู่เนี่ยมีรูปแบบการเรียนการสอนที่ต่างจากโรงเรียนเดิมพอตัวเลยล่ะ คือช่วงเช้าจะเป็นการเรียนในภาคบังคับหรือเรียนตามวิชาที่ทางโรงเรียนจัดให้ สำหรับช่วงบ่ายจะเป็นวิชาที่ให้นักเรียนเลือกกันเอง และสองคาบสุดท้ายของวันพฤหัสฯ ทุกคนจะต้องทำกิจกรรมชมรม
ไอ้เรื่องเรียนนี่ไม่มีปัญหาหรอก ฉันรู้ตัวดีว่าชอบหรือไม่ชอบอะไรน่ะนะ แต่ฉันดันคิดไม่ออกน่ะสิว่าจะเข้าชมรมอะไร นั่นก็อยากอยู่ นี่ก็อยากไป โฮก! ทำไมฉันเป็นคนโลเลหลายใจขนาดนี้นะ!!
“นายอยู่ชมรมอะไรเหรอ” ฉันถามคนที่นังหลับอย่างสบายใจอยู่ข้างๆ (พวกเขาลงเรียนและเลือกชมรมตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว) แอบกระซิบด้วยความหมั่นไส้หน่อยเถอะว่าหมอนี่ ถ้าเขาไม่เม้าท์หรือทำอะไรเกรียนๆ ทีจะหลับตลอดงานเลย =_= เอ่อ..ความจริงก็ไม่ใช่แค่เขาคนเดียวหรอกนะ เป็นกันทั้งก๊กนั่นแหละ -_-;;
“ฮืม..ฉันอยู่ชมรมเย็บปักถักร้อย” เขาพูดทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา แต่เดี๋ยวนะ หน้าอย่างทีน่ะเหรออยู่เย็บปักถักร้อย ฉันว่าน่าจะอยู่ชมรม ‘กินผักวันละน้อย’ อะไรอย่างนี้มากกว่านะ =_= (ทีรักษ์โลกทีไม่กินผัก)
“จริงอ่ะ”
“ไม่จริง -.- “ ทีเงยหน้าขึ้นตอบจากนั้นจึงหัวเราะร่วนเมื่อเห็นสีหน้าเอือมๆ ของฉัน
“ฉันอยู่ชมรมดนตรีสากล”
“ฉันก็อยู่นะ หล่อที่สุดในชมรมเลยด้วย”
“นายวาดโดเรม่อนต่อเถอะไทติน อย่ามาคุยกับฉันเลย -_-; “
“ใจร้าย -3- “ ไทตินทำหน้างอนๆ ก่อนจะสะบัดหน้ากลับไปวาดรูปการ์ตูนในดวงใจ(?) ต่อ
“แล้วเธออ่ะ เลือกได้ยังว่าจะอยู่ชมรมอะไร” ไลท์ที่นั่งอยู่ข้างหลังถามขึ้น ฉันจึงหันกลับไปหาเขาเพื่อจะคุยด้วยแต่ก็ดันไปจ๊ะเอ๋กับสายตาของนายโรมิโอที่มองอยู่พอดี
“มองอะไร -_-^ “ โรมิโอถามเหมือนต้องการจะหาเรื่อง
“ไม่ได้มองนี่ -_- “ ฉันแถและรีบหันไปคุยกับไลท์เพราะไม่อยากจะเสวนากับคนโรคจิต
“ฉันว่าจะเข้าชมรมอนุรักษ์ธรรมชาติ”
“โหย เอาจริงดิ ชมรมนั้นงานหนักมากเลยนะ เธอจะไหวเหรอ”
“ทำไมจะไม่ไหวล่ะ งานหนักมากนักหรือไง –o- “
“อือ ปีที่แล้วชมรมนี้ออกไปเก็บขยะนอกโรงเรียน มีพี่คนนึงต้องโรยตัวลงไปเก็บที่โตรกเขาอ่ะ ลึกมากกก แล้วแบบยึดเชือกไม่ดีหรือเชือกขาดนี่แหละ ตกเลย เดี้ยงไปสามเดือน –o- “
“ขนาดนั้นเลยเหรอ งั้นฉันเข้าชมรมเชียร์ลีดเดอร์ดีกว่า -[]-! “
“จะเป็นเชียร์ต้องซ้อมตั้งแต่ห้าโมงยันห้าทุ่ม” ทีแทรก
“ฉันเป็นสตาฟก็ได้นี่”
“ไม่ได้อ่ะ สตาฟเป็นได้เฉพาะเด็กเกรดสิบเอ็ด “
“งั้นชมรมการแสดงดีกว่า”
“ไม่ดี (- - )( - -)( - - ) “
“ชมรมวิทยุกระจายเสียง”
“ไม่เวิร์ค (- - )( - -)( - - ) ”
“ชมรมทำขนม”
“ไม่ผ่าน (- - )( - -)( - - ) ”
“ชม..”
“คิดอะไรมากมายอยู่กับพวกฉันก็สิ้นเรื่อง” จู่ๆ ผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ ไลท์ก็ลุกขึ้นมาหยิบกระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะและฉกปากกาในมือฉันไปอย่างหน้าตาเฉย เขียนยุกยิกๆ อยู่แปบเดียวเขาก็เดินเอากระดาษไปส่งอาจารย์ท่ามกลางความนิ่งงุนงงของฉันและคนอื่นๆ
และเมื่อโรมิโอเดินกลับมาผู้ชายอีกสี่คนก็ส่งสายตาล้อเลียนไปทิ่มแทงเขากันใหญ่
“มองทำเวรไรวะ”
“ก็มันอ๊าอิยาอียา อ๊าอียาอียา”
“ตลกเหรอ เดี๋ยวซัดเปรี้ยง”
“อุ้ย..ทำไมวันนี้พี่โรมโหดจังเลย เจสันฮะ เค้ากลัว T^T “ ไทตินแกล้งทำเป็นร้องไห้กระซิกๆ และไม่ลืมบีบเสียงตัวเองให้เล็กๆ เหมือนผู้หญิง เจสันซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ ก็ไม่น้อยหน้าในการรับมุก เขารีบดึงไทตินเข้ามากอดแล้วลูบหัวสีบลอนด์ทองนั่นเบาๆ ราวกับขนนก
“เออ ไอ้โรม แค่นี้ต้องใส่อารมณ์ด้วยเหรอ -__-^ “ ว่าแล้วก็ลูบหัวอีกคนอย่างอ่อนโยน แต่ฉันเห็นนะว่าเจสันแอบดึงผมเพื่อนด้วยน่ะ =__=
โรมิโอทำท่าว่าจะลุกขึ้นมาจัดการสองคนนี้แต่ทีไวกว่าหรือไม่ก็คงทนเห็นภาพอันน่าสยดสยองไม่ไหวล่ะมั้ง เขาถึงได้จับหัวสองคนนี้ชนกันดังโป๊ก! สร้างเสียงหัวเราะครืนให้กับฉันและเพื่อนคนอื่นๆ ที่เห็นเหตุการณ์
______________________________________________________________________________________ ตัวเองเม้นท์ให้เค้าบ้างนะ 1 เม้นท์ 1 กำลังใจไงงง
(ขอบคุณธีมสวยๆ จาก SHALUNLA THEME )
ความคิดเห็น