คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ทำแผล
6
ทำแผล
หลายวันต่อมา
-เกรดสิบสอง ห้อง B -
เผลอแปบเดียวฉันมาอยู่ที่นี่ได้ตั้งอาทิตย์กว่าๆ แล้วแน่ะ มันรวดเร็วอะไรเยี่ยงนี้ เวลาไม่เคยคอยใครเลยจริงๆ
อาทิตย์แรกของการเรียนเป็นไปอย่างราบรื่นและสนุกกว่าที่คิดอยู่ ถึงจะเรียนไม่ค่อยรู้เรื่องเพราะฟังอาจารย์พูดไม่ทันก็เถอะนะ
ฉันเคลียร์ของใต้โต๊ะนักเรียนของตัวเองให้เสร็จจากนั้นจึงนำเอาเปลือกดินสอที่เป็นผลมาจากวิชาศิลปะเมื่อช่วงบ่ายไปทิ้งหลังห้อง แต่ปรากฏว่าถังขยะเต็มจนล้นออกมาและฉันก็เป็นคนดีศรีสังคมซะด้วยสิ -..- (ฉันได้เกรดสี่วิชาหน้าที่พลเมืองเชียวน้า) ดังนั้นฉันจึงเอาถังขยะในห้องไปทิ้งที่ถังรวม และด้วยความมักง่ายฉันจึงไม่ใส่รองเท้าไป
“...If I could just die in your arms I wouldn't mind..” ฉันเดินฮัมเพลง Die in your arms ของจัสตินบีเบอร์อย่างอารมณ์ดี เสียงของเขามันช่างมีเสน่ห์จริงๆ นะ อ๊างง หลง ><
เดินลั้นลาไปได้ไม่เท่าไหร่ฉันก็ต้องหยุดชะงักเพราะรู้สึกเจ็บแปลบๆ หนึบๆ ที่เท้าข้างขวา พอมองชัดๆ ก็พบว่าตรงเท้าของฉันมีเศษแก้วชิ้นเบ้อเร่อปักอยู่ เลือดสีแดงไหลซึมออกมาบริเวณที่โดนแก้วบาดและทำท่าว่าจะไหลออกมาเรื่อยๆ ฮือออ มันมาได้ยังไงเนี่ย ตอนไปยังไม่มีเลยนี่นา TOT ฉันเดินกะเผลกๆ ไปนั่งลงบนพื้นฟุตบาทที่อยู่ไม่ไกลนักและปล่อยถังขยะไว้อย่างนั้นแหละ -_-; นาทีนี้เกรดสี่วิชาหน้าที่พลเมืองไม่ช่วยอะไรค่ะ แงง เจ็บจังเลย
ฉันพิจารณาแผลของตัวเองอย่างหวาดๆ ยิ่งมองเห็นแผลแบบนี้ยิงเจ็บอ่ะ ทำยังไงดีฉันไม่กล้าดึงมันออกด้วย ใจเสาะจังเลยนะไอรีน TOT
“เธอไปนั่งหาอะไรกินตรงนั้น -_-; “ เสียงคุ้นหูดังขึ้น
“โร..โรมิโอ..เฮ้ย อย่า ไม่ต้องเข้ามานะ” ฉันหันหลังให้เขาอย่างทุลักทุเล อย่าลืมสิว่าตอนนี้เศษแก้วใหญ่เบิ้มชิ้นนั้นมันยังไม่ออกไปจากเท้าฉันเลยนะ
“ทำไม ฉันจะเข้าไปไม่ได้วะ” ว่าแล้วก็เดินดุ่มๆ เข้ามาเลยและเพราะว่าถุงเท้าของฉันมันเป็นสีขาวที่ตอนนี้ดำนิดๆ บวกกับเลือดสีแดงสดจึงทำให้ง่ายต่อการมองเห็น โรมิโอรีบเดินดุ่มๆ เข้ามาหาฉันเลยทันที อ๊ากก ไอ้บ้าเอ้ย ฟังภาษาคนไม่ออกหรือไง ฉันบอกว่าอย่าเข้ามา ฉันไม่ต้องการให้นายเห็นสภาพทุเรศๆ แบบนี้หรอกนะ TOT
คนตัวสูงนั่งยองๆ ลงข้างๆ ฉันแล้วเขาก็จับขาข้างที่เป็นแผลไปพาดตักเขาไว้ กะ..กรี๊ดด ฉันใส่กระโปรงนะโว้ย! O[]O!!!
“เดินยังไงให้เหยียบแก้วเนี่ย!!”
“T^T” ก็แล้วทำไมต้องตะคอกด้วยเล่า
“จะทำอะไร..นายจะทำอะไร!! O_O”
“ถามอะไรโง่ๆ ก็เอาเศษแก้วออกน่ะสิ เธออยากให้เลือดไหลหมดตัวตายป่ะละ”
“แล้วนายจะเอาออกยังไง”
“ดึงดิวะ ช่วยถามอะไรที่มันเหมือนคนมีสมองหน่อยได้ป่ะ =_= “
หมอนี่หลอกด่าฉันนี่!! L แต่เมื่อกี้เขาว่าอะไรนะ จะดึงแก้วออกงั้นเหรอ ทำไมมันฟังดูน่ากลัวอย่างนี้ล่ะ -[]-;
“นาย ไม่ต้องลำบากก็ได้ ฉันว่า..”
“ทำไม ปอดแหกหรือไง”
“ป่าวนะ แค่..แค่”
“แค่อะไร”
“ฉันว่ามัน..”
ดูเหมือนว่าโรมิโอจะรำคาญไม่น้อยที่เห็นฉันอึกอักอยู่แบบนี้ เขาจิ๊อย่างไม่สบอารมณ์จากนั้นจึงหันไปจับจ้องแผลที่โดนแก้วบาดของฉันแล้วเผลอทำหน้าหวาดๆ ขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว
“จะเอาออกแล้วนะ”
“T^T”
“อย่าเกร็งขาดิวะยัยทึ่ม ยิ่งเกร็งยิ่งเจ็บนะ”
“โฮ TOT “
“หนึ่ง”
“T[]T”
“สอง”
“YOY”
“สาม!”
“กรี๊ดด” โรมิโอดึงแก้วออกทันทีหลังจากที่เขานับสาม ความเจ็บปวดถาโถมเข้ามาตรงจุดที่โดนปักจนปวดตุบๆ เป็นผลให้ฉันกรีดร้องออกมาอย่างห้ามไม่ได้
“เธอมีผ้าเช็ดหน้ามั้ย” คนตรงหน้าถามเสียงสั่น ดูเหมือนเขาก็ตกใจไม่แพ้ฉันเลยที่เห็นเลือดไหลออกมามากมายขนาดนี้ ฉันรีบล้วงมือไปหยิบผ้าเช็ดหน้าสีเหลืองสดในกระเป๋ากระโปรงนักเรียนให้ ฮือ ผืนโปรดซะด้วย เสียดายอ่ะ
โรมิโอคลี่ผ้าเช็ดหน้าออกแล้วพับเป็นรูปสามเหลี่ยมจากนั้นจึงพันแผลให้ฉันลวกๆ
“ลุกไหวมั้ยเนี่ย =_= “
“ไม่น่าจะไหว -_-;; “
“งั้นก็รออยู่ตรงนี้” พูดจบก็ลุกเดินจากไป เฮือก! โรมิโอนายจะไปไหนน่ะ นายจะไม่ทิ้งฉันไว้หรอกใช่มั้ย ฉันไม่มีปัญญากลับบ้านเองแน่ๆ อ่ะ (พูดในใจหมดเลย)
พรึ่บ!
“หือ”
“สะพายไว้ แล้วก็ขึ้นมา” ฉันมองกระเป๋านักเรียนกับรองเท้าสลับกับมองคนตัวสูงที่นั่งยองๆ หันหลังให้ ก่อนที่สมองจะประมวลความคิด
เมื่อกี้..เขาเข้าไปเอากระเป๋าให้ฉันงั้นเหรอ =O=
“เร็วเซ่”
“อะ..อื้ม” ฉันดันตัวเองลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลก่อนจะสะพายกระเป๋าและหยิบรองเท้านักเรียนขึ้นมาถือไว้ จากนั้นจึงค่อยๆ โอบคอร่างสูงเบาๆ และทิ้งน้ำหนักตัวลงไป ฮู่ว ถ้ารู้อย่างนี้ฉันน่าจะลดน้ำหนักก่อนมาอเมริกา
เมื่อเห็นฉันพร้อมแล้ว โรมิโอจึงลุกขึ้นและออกเดิน ทั้งฉันและเขาต่างก็พากันเงียบไม่มีใครพูดอะไร แต่ให้ตายเถอะ ฉันไม่ชอบแบบนี้เลยจริงๆ เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะมันจะทำให้เขาได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นรัวอย่างบ้าคลั่งของฉันไงล่ะ
05:02 PM
หลังจากที่โรมิโอแบกฉันไปที่หน้าโรงเรียนซึ่งรถบัสจะจอดรออยู่ตรงนั้นก็พบว่าฉันตกรถค่ะ =___= มันช่างเป็นอะไรที่ซาบาลาเฮ้ยมากใช่มั้ยล่ะ คงไม่มีวันไหนจะซวยได้มากขนาดนี้แล้วแหละ เฮ้อ!
สาเหตุเพราะฉันตกรถบัสนั่นแหละ โรมิโอก็เลยพาฉันนั่งแท็กซี่แทน ไม่อยากจะบอกเลยว่าตอนได้ยินค่ารถนะ ฉันแทบจะหายปวดแผลเลยล่ะ นับว่าครั้งนี้ฉันติดหนี้บุญคุณเขาจริงๆ เอาเป็นว่าต่อจากนี้ฉันจะเลิกนินทานายในใจแล้วกันนะโรมิโอ .__.
ตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ ส่วนคนที่ฉันบอกว่าจะเลิกนินทาก็เดินเข้าไปหาอุปกรณ์ทำแผลให้ คิดไม่ถึงเลยแฮะว่าคนอย่างนายโรมิโอจะช่วยเหลือฉันด้วย ก็เขาดูไม่ชอบขี้หน้าฉันจะตายไป สายตาดุๆ ของเขามองฉันอย่างกับว่าฉันไปฆ่าใครมาอย่างนั้นแหละ -_-; เอ๊ะ ฉันเผลอนินทาเขาในใจอีกแล้ว!
โรมิโอเดินกลับมาพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาล เขาวางมันลงบนโต๊ะและนั่งลงข้างๆ จากนั้นจึงจับขาฉันไปวางพาดบนตักเขาอีกรอบ เขาค่อยๆ แกผ้าเช็ดหน้าสีเหลืองสดที่ตอนนี้มันกลายเป็นสีแดงมากกว่าครึ่งออก พอมองเห็นปากแผลแล้วรู้สึกเจ็บกว่าเดิมอีกพันเท่า!!! TOT
“คราวหลัง เดินก็หัดดูซะบ้าง” โรมิโอเอ็ดพลางเช็ดแผลให้ฉันไปด้วย
“ฉันดูทางตลอดนะ แต่..”
“ประสาท นี่เธอจะบอกว่าแก้วมันวิ่งมาปักเท้าเธอเรอะ -_-^! “
“ฉันไม่ได้จะพูดแบบนั้นสักหน่อย L เฮ้ๆๆๆๆ นั่นนายจะทำอะไร “ ฉันถามเมื่อเห็นเขาเทน้ำสีฟ้าๆ ใสๆ ใส่สำลี
“ใส่แอลกอฮอล์ไง เดี๋ยวได้เป็นบาดทะยักตายกันพอดี”
“อย่าเลย ไม่เอา ไม่ต้องหรอก ฉันฉีดวัคซีนกันบาดทะยักแล้ว ไม่ต้องใส่แอลกอฮอล์ก็ได้ TOT “ ฉันโอดครวญพลางกระตุกขากลับแต่โรมิโอก็ฉุดเอาไว้ก่อน
“ยัยปอดรั่วเอ้ย มันไม่เจ็บหรอก -*- “
“กรี๊ดดด ไม่เอาแอลกอฮอล์ TOT “
“อยู่นิ่งๆ เซ่ จะดิ้นทำไมเนี่ย”
“ก็ฉันไม่อยากใส่แอลกอฮอล์นี่ มันแสบมากนะรู้ยัง”
“แปบเดียวก็หาย”
“ไม่นะ ไม่เอา ฮือออ T^T “
“ไอรีน -_- “
“ไม่ฟัง เอาขาฉันคืนมานะ โฮ”
“ฉันบอกให้เงียบ-_-^”
“ฉันไม่เอาแอลกอฮอล์นะ มัน..อื้อ OXO “ จู่ๆ คนตรงหน้าก็ประกบริมฝีปากลงมาโดยไม่ให้ฉันตั้งตัว เพียงแต่เขาแค่ใช้ริมฝีปากสัมผัสกับริมฝีปากเท่านั้นไม่ได้รุกล้ำอะไรมากไปกว่านี้แต่นั่นก็มากพอแล้วที่จะทำให้ฉันนิ่งงันและรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วบริเวณ หัวสมองขาวโพลนแถมหัวใจก็ยังเต้นรัวราวกับจะหลุดออกมาอยู่แล้ว..
ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ ฉันไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเขาแอบใส่น้ำยาสีฟ้าๆ นั่นตอนที่ฉันเผลอ และถึงแม้ว่าเขาจะทำแผลเสร็จตั้งนานแล้วแต่ฉันก็ยังนิ่งเงียบอยู่อย่างนั้นเหมือนเดิม..
ฉันนั่งมองเขาตาปริบๆ ในขณะที่เขาเองก็ไม่ได้พูดอะไร โรมิโอมองหน้าฉันยิ้มๆ และนำกล่องปฐมพยาบาลไปเก็บ พอเห็นแผ่นหลังเขาเท่านั้นแหละสติที่กระจัดกระจายหายไปทั่วก็เหมือนจะกลับเข้าร่าง มะ..เมื่อกี้ เขาจูบฉันงั้นเหรอ โรมิโอจูบฉันอีกแล้วอย่างนั้นเหรอ กรี๊ดดด แล้วทำไมฉันต้องใจเต้นแรงด้วย ทำไมฉันต้องหน้าร้อนผ่าวด้วย ฉันเขินทำไมเนี่ย ทำไม ทำไม T///T !!!
______________________________________________________________________________________
ตอนนี้มันสั้นไปหน่อย ไม่ว่ากันนะ อิอิ 
ขอบคุณธีมสวยๆ จาก SHALUNLA THEME
ความคิดเห็น