คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Once upon a time
1
Once Upon a time
ณ กาลครั้งหนึ่ง
ที่คุยกับแอลข้างบนนั่นน่ะเป็นเรื่องราวเมื่อหลายเดือนก่อน ตอนนี้ฉันยืนอยู่ที่สนามบิน ที่ประเทศมหาอำนาจโลกแล้ว!!!
ปิ๊งป่อง! ถูกต้อง สหรัฐอเมริกานั่นเอง!!!! ><
ฉันต้องพยายามอย่างมากที่จะไม่ส่งเสียงกรีดร้องออกไปให้ชาวอเมริกันตกใจเล่น มองไปรอบๆ เห็นผู้คนมากมายเดินขวักไขว่กันไปให้ควั่ก อุ๊ยตาย! ฝรั่งคนนั้นหล่อที่สุดเลยอ่ะ เห็นแค่สันดั้งก็รู้แล้วว่าเท่ กรี๊ดดดดดดดดด
เย้ย! ไม่ใช่สิ มันต้องไม่ใช่แบบนี้ เราเป็นนักเรียนทุน เรามาเรียนไม่ได้มาหาสามี ท่องไว้นะซอล ท่องไว้ๆ พุทโธ พุทโธ ...
โอเค สติฉันคงที่แล้วดังนั้นตอนนี้ฉันควรจะหาคนที่จะมารับ ฉันไม่เคยคุยกับโฮสต์ซะด้วยสิ - -; ไม่รู้เลยว่าจะนัดเจอกันอะไรยังไงตรงไหน แต่ทูตของโครงการบอกว่าครอบครัวโฮสต์แฟมิลี่จะเป็นคนมารับนี่นา แถมให้รูปมาด้วยแฮะ ผู้หญิงที่ดูสูงวัยแต่สง่างามท่าทางใจดี ผมบลอนด์ทอง นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเล แค่มองปราดเดียวก็น่าจะเห็นแล้วล่ะเพราะเธอดูมีจุดเด่นมากๆ เลย –o-
ติดตรงที่มันไม่เห็นเนี่ยแหละ สงสัยว่าอาจจะยังมาไม่ถึงล่ะมั้ง
ฉันลากกระเป๋าเดินทางเข้าไปนั่งเล่นบริเวณเก้าอี้ว่างแถวนั้น ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือที่ซื้อซิมของประเทศอเมริกาแล้วออกมาเล่นเพื่อฆ่าเวลา จนแบตเหลืออยู่สามสิบสองเปอร์เซ็นต์จากแปดสิบแปดเปอร์เซ็นแล้วก็ยังไม่เจอผู้หญิงสวยๆ คนนั้นเลย –o-
เอ๊ะ หรือว่าจะเปลี่ยนคนมารับ แต่อีกฝ่ายก็มีรูปฉันนะ รูปนั้นที่ให้ไปก็ไม่ได้ต่างจากตัวจริงสักหน่อย ก็น่าจะจำฉันได้เซ่ T^T
นี่มันก็เริ่มจะเช้าแล้วนะ แถมยังหนาวขึ้นเรื่อยๆ อีกต่างหาก TOT
เฮ้อ ฉันนึกว่าพอลงจากเครื่องแล้วจะมีคนมายืนถือป้ายที่เขียนชื่อฉันไว้ซะอีก แบบนั้นคงจะหาตัวกันง่าย - -;
ระหว่างที่ฉันลงไปนั่งเขียนหิมะเล่นได้สักพัก (โทรศัพท์แบตหมดไปแล้วเรียบร้อย ตายสนิท) รองเท้าส้นสูงปรี๊ดสีแดงก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน พอเงยหน้ามองก็พบหญิงสาวที่สวยมากๆ คนหนึ่ง
ผมสีน้ำตาลแดงหยิกลอนยาวสยายเต็มแผ่นหลัง ดวงตาฟ้าครามนั่นดูโฉบเฉี่ยวรับกับใบหน้าที่แต่งแต้มด้วยเมคอัพหนาเตอะแต่ดูดีมีสไตล์ชะมัด โห.. หน้าตาเธอเหมือนบาร์บี้เลยแฮะ แต่คงจะเป็นบาร์บี้ที่ฮอตมากๆ เลยนะ เพราะว่าเธอใส่เดรสเกาะอกสีน้ำเงินเข้มสั้นจุ๊ดจู๋ มีเพียงเสื้อหนังสีดำสุดเก๋เท่านั้นที่คลุมไหล่เธอเอาไว้
ดูยังไงก็ไมใช่คนธรรมดาอ่ะ นางฟ้าชัดๆ *O*
แต่เธอไม่ใช่คนในรูปที่ทางโครงการให้มานะ –o- ถึงจะพอมีความคล้ายคลึงอยู่บ้างก็เถอะ
“เธอที่เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนใช่มั้ย” เธอถามฉันด้วยสำเนียงภาษาอังกฤษชัดแจ๋ว (ภาษาอังกฤษของฉันไม่ได้ดีมากแต่พอคุยกับฝรั่งรู้เรื่อง ดังนั้นเพื่อความสะดวก ฉันจะแปลเป็นซับไทยให้นะคะ ><)
“ใช่ค่ะ คุณคือ..?”
“ฉันชื่อมิล่า เป็นลูกสาวของคุณแม่มอลลี่หรือโฮสต์แฟมิลี่นั่นแหละ”
“ฉันชื่อซอล ยินดีที่ได้รู้จักนะ ^^” ฉันบอกยิ้มๆ แล้วยื่นมือไปเช็คแฮนด์ทำความรู้จักกับมิล่าแบบสากล เธอยิ้มตอบฉันบางๆ จากนั้นจึงทำเช่นเดียวกัน อา มือนิ่มชะมัดเลยแฮะ ><
“ฉันว่าเรารีบไปกันเถอะ อากาศเริ่มเย็นแล้ว”
ทุกคนคะ เธอเพิ่งจะรู้สึกหนาว แต่ฉันนี่เย็นไปถึงลิ้นปี่แล้ว -[]-
“อะไรเนี่ย เธอมาอยู่ที่นี่ตั้งเกือบปีเอาของมาแค่นั้นน่ะเหรอ –[]-“ มิล่าถามอย่างอึ้งๆ เมื่อเห็นกระเป๋าเดินทางของฉัน มันไม่มีอะไรมากนอกจากกระเป๋าเดินทางขนาดกลางใบเดียว
“ฉันตั้งใจว่าจะมาซื้อที่นี่น่ะ”
ผู้หญิงตรงหน้าพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินนำไปที่รถ ฉันจึงลากกระเป๋าตามไปอย่างเงียบๆ มิล่าเป็นผู้หญิงที่เป็นมิตรมากเลยอ่ะ ตอนแรกที่เจอ บอกตรงๆ ฉันนึกว่าเธอจะเป็นพวกสวยเริดเชิดหยิ่งซะอีกนะ เราตัดสินคนที่ภายนอกไม่ได้จริงๆ -o-
มิล่าเดินนำฉันมาถึงรถยนต์คันงามสีเหลืองสดที่สตาร์ทเครื่องรออยู่ก่อนที่ชายหนุ่มรูปร่างดีคนหนึ่งจะเปิดประตูรถฝั่งคนขับออกมา เขายิ้มให้ฉันเล็กน้อยแล้วจึงนำกระเป๋าเดินทางของฉันไปไว้ท้ายรถ มิล่าจับฉันยัดลงที่เบาะหลังก่อนที่ตัวเธอเองจะเดินไปนั่งที่ฝั่งด้านข้างคนขับ
“เธอชื่ออะไรนะ -?-“ เธอถามฉันพลางมองหน้าผ่านทางกระจก
“ซอล”
“โซล?”
“ไม่ใช่ๆ ซอล โด เร มี ฟา ซอล น่ะ - -;;”
“ซ้อล”
“ไม่นะ ซอล S-U-L-L “
“เฮ้อ ชื่อเธออกเสียงยากเป็นบ้าเลย”
“อ้าว”
มิล่านิ่งเงียบไปเล็กน้อยหลังจากที่ผู้ชายสุดหล่อคนนั้นเดินกลับมานั่งฝั่งคนขับแล้วออกรถฉันก็ไม่รู้จะพูดอะไรจึงได้แต่นั่งเงียบ บรรยากาศในรถจึงไม่ต่างอะไรจากป่าช้าเลยอ่ะ เกร็งนิดๆ แฮะ ToT
“เออนี่ ซ้อล ฉันว่านะ ฉันจะคิดชื่อให้เธอใหม่ เอาแบบที่เรียกง่ายๆ แต่ก็ไม่เหมือนใคร เธอชอบชื่อไหนล่ะ” มิล่าพูดทำลายความเงียบขึ้น
“อืม..อะไรก็ได้”
“งั้นเป็น สเตฟี่ ดีมั้ย สเตฟานี่ อลิซาเบธ แองเจลิก้า ธัมเบลิน่า.. ชอบชื่อไหน เลือกเอาเลย -3-“
“เอ่อ ฉันว่า..” มันดูอลังการเกินไปอ่ะ -o-
“หื้ม ว่าไง”
“เรียกฉันว่า..ไอรีนดีกว่า –o-“
“ไอรีน... เอางั้นเหรอ อือฮึ ไอรีนก็ไอรีน”
“^^”
“แล้วต่อไป เวลาใครถามชื่อ อย่าได้บอกเขาว่าซ้อลเด็ดขาดล่ะ เพราะเขาจะนึกถึงเกลือ -_-;”
“ซอล -__-“
“นั่นแหละน่า อ้อนี่ ซีดาน คนรับใช้บ้านฉันเอง หล่อดีเนอะ” ฉันหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้ายิ้มๆ “สวัสดีค่ะคุณซีดาน ฉันชื่อ..ไอรีน ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ^^”
เขาไม่ได้ตอบอะไรนอกจากพยักหน้าและส่งยิ้มบางๆ มาให้ แต่สักพักเขาก็มองมิล่าด้วยสีหน้าเอือมๆ เล็กน้อย “เฮ้ แต่ฉันไม่ใช่คนรับใช้ของยัยนี่นะ -_-;”
“อ้าว –o-“
“คิก..หมอนี่น่ะแฟนฉันเองแหละ” มิล่าหัวเราะด้วยความชอบใจ ซีดานเห็นดังนั้นจึงยื่นมือไปยีหัวแฟนสาวของเขาอย่างมันเขี้ยว
หู้ยยยยยยยยยยย หวานอ่ะ อิจฉา -////-
“เออนี่ ไอรีน ฉันขอโทษนะที่ไปรับช้าอ่ะ รอนานมากเลยใช่มั้ย” มิล่าจัดทรงผมของตัวเองให้เข้าที่เพราะซีดานยีมันซะจนยุ่งเหยิง แต่ผมฟูๆ ไม่ได้ทำให้เธอดูไม่ดีเลยนะ ตรงกันข้าม ดูเซ็กซี่ขึ้นมาอีกสิบเท่าแน่ะ
“ก็นานอยู่ แต่ไม่เป็นไรหรอก ^^”
“พอดีแม่ฉันต้องบินไปหาคุณพ่อที่แคนาดาน่ะ ท่านไปตั้งแต่เมื่อสามวันที่แล้วแต่ไม่ได้แจ้งทางโครงการล่วงหน้าไง เพราะมันกะทันหันจริงๆ และแม่ก็ฝากให้พี่ชายของฉันไปรับเธอแล้วแต่หมอนั่นก็... -__- ป่านนี้ฉันว่าคงเมาแอ๋หรือไม่ก็แทงสนุ้กอยู่ที่ไหนสักแห่งนั่นแหละ -_-^”
“เธอมีพี่ชายด้วยเหรอ =[]=”
“อ่าฮะ พี่ชายฉันอายุเท่าเธอเลย เธอเรียนเกรดสิบสองนี่นา ถ้างั้นก็อายุสิบเจ็ด ใช่มั้ย”
“อื้ม”
“นั่นแหละ ขอโทษที่ไม่ได้บอกตั้งแต่แรกนะ ฉันเป็นน้องของเธอปีนึง แต่ถ้าไม่เรียกพี่ คงไม่ถือใช่มั้ยอ่ะ ไม่ได้เรียกตั้งแต่แรกแล้วมันไม่ชิน ._. ”
“ไม่เป็นไร ฮ่าๆ”
“ขอบใจ อ้อ อีกเรื่องนึงที่อยากจะบอก..”
“อะไรเหรอ –o-“
“คือว่าพี่ชายฉันเป็นพวกจิตไม่ปกติสักเท่าไหร่น่ะ เธอต้องระวังตัวไว้”
“ยะ..ยังไง =O= ”
“เอาล่ะ เดี๋ยวถึงบ้านเธอก็จะรู้เอง”
มิล่าพูดด้วยน้ำเสียงหวาดๆ จนฉันรู้สึกกังวลไปด้วยเลย
แงงงงง ชีวิตสิบเดือนที่อเมริกาของฉันจะไปได้สวยมั้ยเนี่ย T^T
ความคิดเห็น