คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การพบกันครั้งแรก
2
การพบกันครั้งแรก
“ไอรีน..เฮ้ๆ”
ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรยุกยิกๆ อยู่ตรงไหล่ พอลืมตาขึ้นมาก็พบว่ามิล่ากำลังปลุกฉันอยู่ อื้อออ นี่ฉันหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
“ว้าว นี่บ้านเธอเหรอ –o- “ ฉันถามอย่างตกตะลึงหลังจากที่เดินลงมาจากรถแล้ว โห บ้านหรูชะมัด แถมยังตกแต่งน่ารักน่าอยู่สุดๆ ><
“ใช่ แล้วก็กำลังจะเป็นบ้านพักชั่วคราวของเธอด้วย หลังใหญ่ใช่มั้ยล่ะ แต่ไม่มีคนรับใช้หรอกนะ แม่ฉันบอกว่าคนสมัยนี้ไว้ใจไม่ค่อยได้สักเท่าไหร่น่ะ”
ฉันเดินลากกระเป๋าที่ซีดานยกลงมาให้แล้วเดินตามมิล่าเข้าไปในตัวบ้าน อา..กลิ่นอายตะวันตกชัดเจนมากๆ สไตล์ฉันเลย!
“เห็นห้องฝั่งซ้ายสุดนั่นมั้ย นั่นน่ะ ห้องของเธอ เอาของเข้าไปเก็บซะ”
“..แล้วเธอจะไปไหน”
“ฉันก็จะไปเก็บของของฉันเหมือนกันน่ะสิ เพิ่งกลับมาที่นี่ได้ไม่ถึงอาทิตย์เอง ยังไม่มีเวลาเคลียร์ห้องเลย =^=” มิล่าไหวไหล่ขึ้นเบาๆ แต่พอเห็นสีหน้างงๆ ของฉันเธอจึงพูดต่อเพื่อขยายความ “ช่วงปิดเทอมฉันไปอยู่กับคุณพ่อน่ะ”
“อ๋อ..”
“ฉันไปดีกว่า ห้องฉันอยู่ข้างๆ นี่เอง มีอะไรเรียกได้นะ อ้อ แล้วถ้าหิวเข้าครัวหาอะไรกินเลย ไม่ต้องเกรงใจ ^^”
“อื้ม ขอบใจนะ”
เธอไม่ตอบอะไรนอกจากยิ้มรับก่อนจะเดินเข้าห้องของตัวเองไปฉันจึงเปิดประตูเข้าห้องตัวเองบ้าง..ภายในห้องถูกจัดอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ตรงมุมห้องมีเตียงขนาดกลางสีขาวตั้งอยู่ บนเตียงมีตุ๊กตาน่ารักๆ สองตัวด้วย มันส่งยิ้มแป้นมาให้ฉัน ฉันจึงยิ้มตอบกลับมันบ้าง -..- (เพี้ยน) จากนั้นจึงเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าที่ว่างเปล่า ไม่มีอะไรนอกจากหมอนกับผ้าห่มสำรอง แล้วก็เริ่มลงมือจัดของทันที
เฮ้อ ถึงของจะมีไม่มากแต่กว่าจะจัดเสร็จก็เล่นเอาหลายชั่วโมงอยู่เหมือนกัน เพราะถึงในห้องจะจัดของไว้เรียบร้อยดีก็จริงแต่บางมุมมีฝุ่นอยู่เยอะมากๆ =v= แต่ไม่เป็นไรหรอก เรื่องแค่นี้สบายบรื๋อ ห้องฉันฝุ่นเยอะกว่านี้ด้วยซ้ำไป
ฉันล้มตัวลงนอนแผ่บนเตียงอย่างอ่อนเพลีย พอได้นอนพักอยู่นิ่งๆ ให้สมองได้คิดแบบนี้ ชักจะคิดถึงประเทศไทยขึ้นมาแล้วแฮะ TT
ฉันหลับตาลงแล้วสูดลมหายใจเอาอากาศเข้าปอดอย่างต้องการขับไล่ความรู้สึกเด็กๆ ออกไป โตแล้วจะมาร้องไห้งอแงคิดถึงพ่อแม่เป็นเด็กๆ ไม่ได้สิ อายุก็ไม่ใช่น้อยๆ สิบแปดแล้วนะซอล ..สิบแปดแล้วนะไอรีน
เออจริงสิ แนะนำตัวกันหน่อยดีกว่า
ฉันชื่อซอลค่ะ ซอลที่เป็นตัวโน้ต เรียนมัธยมปลายปีสองที่โรงเรียน G ตอนนี้มาเรียนปีสามหรือเกรดสิบสองที่นี่แล้วล่ะ ฉันอาศัยอยู่กับแอลที่คอนโดมีเนียมราคาถูก แต่น่าอยู่มากๆ แห่งหนึ่งในจังหวัดกรุงเทพมหานคร ฐานะทางบ้านไม่ได้ดีอะไรแต่ก็ไม่ถึงกับลำบากอะไรมากมาย ฉันมีเพื่อนสนิทคนหนึ่งอย่างที่ทุกคนรู้ก็คือแอล เราสนิทกันมาตั้งแต่สมัยเข้ามัธยมใหม่ๆ เพราะมีอะไรที่คล้ายๆ กันเลยไปกันได้ -..- (เช่นชอบซิกส์แพ็คฮอตๆ ของหนุ่มอะไรอย่างนี้เป็นต้น โฮะๆ)
ในขณะที่ฉันกำลังนอนบิดตัวไปมาอย่างเหนื่อยล้า จู่ๆ ประตูก็เปิดพรวดขึ้นมาเล่นเอาฉันเด้งตัวขึ้นไม่ทัน
ฉันมองหน้ามิล่าตาปริบๆ ที่จู่ๆ ก็พรวดพราดเข้ามา ตกใจนะเนี่ย –o-
“เธอจัดของเสร็จแล้วเหรอ –[]-“
“ยัง พอดีฉันหลับน่ะ” มิล่าพูดพลางเสยผมที่ปิดหน้าเธอออก ว้าว ตอนไม่แต่งหน้าเธอดูดีไม่หยอกเลยแฮะ -3-
“แล้ว มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าอ่ะ –o- ”
“ไม่..ไม่มี ฉันแค่จะมาบอกว่าจะออกไปซื้อของข้างนอกน่ะ เธออยากได้อะไรมั้ย”
“ไม่อ่ะ ขอบใจนะ ^^”
“อื้อ ฉันไปล่ะ อย่าลืมไปหาอะไรกินด้วยนะ นี่มันจะบ่ายสามแล้ว ฉันเดาว่าตั้งแต่เช้าเธอยังไม่ได้กินอะไรแน่ๆ” เธอหรี่ตามองฉันอย่างรู้ทันจากนั้นจึงเดินออกไป
ให้ตายสิ นี่มันจะบ่ายสามแล้วเรอะ ฉันลืมหิวไปได้ไงนะ ปกติเรื่องกินนี่ไม่เคยสายไม่เคยเลตเลยนะ =^=
แต่พอนึกแล้วก็หิวเลยแฮะ ไปหาอะไรกินดีกว่า โฮ่ๆ
2:37 PM
ฉันเดินลงบันไดมาข้างล่างหลังจากที่ได้ยินเสียงรถของซีดานขับออกไปพร้อมกับมิล่าได้สักพัก และขณะที่กำลังจะเดินเข้าไปในครัวก็จ๊ะเอ๋กับบุคคลปริศนาหน้าตาอภิมหาหล่อมากคนหนึ่ง
“โอ๊ะโอ เธอเป็นใครล่ะเนี่ย O_O”
“หวัดดี ฉันชื่อไอรีน นักเรียนแลกเปลี่ยนจากประเทศไทยค่ะ –o- “ ฉับบอกอย่างนอบน้อม ก็ไม่รู้จักใครนี่ เกิดไปเปรี้ยวใส่เขาแล้วเขาไม่ชอบ แล้วไม่ให้ฉันอยู่บ้านขึ้นมาฉันจะทำยังไง TT
“อ่าฮะ ฉันชื่อไลท์นะ คนที่หล่อที่สุดในอเมริกา Nice to meet you ;) “ ว่าแล้วก็ขยิบตามาให้อย่างกวนๆ ว่าแต่เมื่อกี้ฉันฟังผิดหรือเปล่านะ เขาบอกว่าเขาหล่อที่สุดในอเมริกา? เอ่อ.. -_-;
ความจริงแล้วเขาก็หล่อจริงๆ นั่นแหละ เหมือนพวกเน็ตไอดอลฝรั่งเลยนะ ตั้งแต่ทรงผมสีน้ำตาลเปิดหน้าผาก ดวงตาสีฟ้าครามที่สวยยิ่งกว่าตากวางเสียอีก จมูกโด่งเป็นสันตามฉบับชายตะวันตก ริมฝีปากเรียวสวยได้รูปนั่นดูเหมือนจะขยับยิ้มโชว์เขี้ยวข้างขวาตลอดเวลา
เขาหล่อมากจริงๆ นะ ฉันยอมรับเลย แต่ดวงตาคู่คมที่ฉันบอกว่าสวยยิ่งกว่าตากวางนั่นดูเหมือนจะมีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวไม่น่าไว้ใจ ยิ่งพอเขายิ้มอย่างนี้แล้ว โอ๊ยยยยยยยยยย ให้ตายเถอะ บอกได้คำเดียวว่านี่มันเพลย์บอยชัดๆ
แต่หล่อมากๆ เลยแฮะ ชอบรอยยิ้มเขาจัง -3-
“มาหาอะไรให้กินหน่อยสิ หิวอ่ะ” เขายกแขนขึ้นพาดไหล่ฉันแล้วเดินตรงเข้าไปในห้องครัวเฉย เห็นมั้ย คิดยังไม่ทันขาดคำ ออกลายซะแล้ว หล่อแค่ไหนแต่ถ้าเพลย์บอยขนาดนี้ ก็ไม่โอเคเท่าไหร่เลยนะ TOT
“นี่นายคือพี่ชายของมิล่าเหรอ –[]-“
“หือ ไม่นะ ฉันเปล่า แค่เป็นเพื่อนพี่ชายน่ะ นี่ๆ เธอทำกับข้าวเป็นใช่มั้ย”
“ก็พอได้ นายอยากกินอะไรอ่ะ แต่บอกไว้ก่อนนะว่าฉันทำไม่เก่ง ยิ่งเป็นอาหารตะวันตกด้วยล่ะก็คง..”
“ฉันอยากกินข้าวผัด –o-“ ไลท์พูดแทรกขึ้นมา
“ข้าวผัด?”
“อื้อ เข้าผัดฝีมือเธอ J “ เขายิ้มโชว์เขี้ยวแล้วลูบไล้บริเวณหัวไหล่ของฉันไปมา
“ได้ เดี๋ยวฉันทำให้ก็แล้วกัน แต่ว่าตอนนี้..ปล่อยก่อน -_-; “
“อุ๊ปส์ โทษที ฉันลืมไปว่าคนไทยหวงตัว” ว่าแล้วก็ชักมือกลับแต่ก็ยังไม่เลิกทำท่าทางเจ้าเล่ห์แบบนั้น
“คนชาติไหนเขาก็หวงกันทั้งนั้นแหละน่า –[]- “ ฉันแว้ดเข้าให้ แต่ไลท์กลับหัวเราะหึๆ อย่างถูกใจแล้วเดินกลับออกไปข้างนอก
ฉันว่าฉันเข้าใจถูกนะ ว่าฉันเป็นแขก ทำไมอยู่ดีๆ ถึงต้องมาทำกับข้าวให้เพื่อนเจ้าบ้านกินด้วยล่ะเนี่ย มันไม่ใช่อ่ะ ฉันว่ามันไม่ใช่!!!!
ฉันยืนงงๆ อย่างไม่รู้ว่าจะเริ่มตรงไหนดี ก็แหม นี่มันไม่ใช่บ้านฉันสักหน่อย อะไรอยู่ตรงไหนยังไม่รู้เลย –o-
ฉันหยิบผ้ากันเปื้อนมาสวมและเริ่มเตรียมวัตถุดิบอย่างเก้ๆ กังๆ หยิบจับอะไรก็ไม่คล่องมือสักนิด TT
“เธอ”
“ว้าย!” ฉันสะดุ้งโหยงสุดตัวเมื่อจู่ๆ ก็มีเสียงที่ไม่ได้รับเชิญดังขึ้นมาส่งผลให้ไข่ที่อยู่ในมือตกลงพื้นแตกหมดเลย = =
และเมื่อฉันหันกลับไปทางประตูที่เป็นต้นตอของต้นเสียงก็พบผู้ชายรูปร่างดีหน้าตาหล่อเหลามาก ยืนพิงกรอบประตูอยู่
ที่สำคัญ เขาเปลือยอก เขาเปลือยท่อนบน!!!! กล้ามเนื้อหน้าท้องเขาฮอตจัง –o-// เฮ้! ฉันไม่ได้ตั้งใจจะมองนะ ตามันไปเห็นเอง..
แต่พอเขามองหน้าของฉันชัดๆ นัยน์ตาสีน้ำตาลก็เบิกกว้างขึ้นมาทันที!
ความคิดเห็น