ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฝูงหมาป่า กับ งานเลี้ยง
เอวิสได้พบกับฝูงหมาป่า อันน่าสะพรึงกลัวเข้าให้แล้ว (เหตุการณ์ท่าจะแย่ เพราะเราก็เหนื่อยล้าเต็มทีแล้ว ขืนยืนรอจังหวะอย่างนี้ต้องโดนพวกมันงาบก่อนแน่) เอวิสคิด
เอวิสติดสินใจเขวี้ยงดาบไปกลางฝูงหมาป่า \"เพร็ง\" เสียงดาบกระทะพื้น จังหวะที่เอวิสขว้างดาบเข้าไป เพื่อดึงดูดความสนใจของหมาป่าไปทางอื่น แล้วใช้โอกาสที่หมาป่าเผลอ วิ่งหนีไป \"หะ..หะ\"เอวิสวิ่งหนีจนเหนื่อยหอบ และหมดแรงจริงๆ จึงหยุดพัก ตอนที่วิ่งเอวิสกะจะวิ่งมาหาคราว แต่เอวิสก็หลงในป่าเข้าให้แล้ว ท้องฟ้าสะหลัวๆใกล้เช้า เอวิสมองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นฝูงหมาป่าตามมา จึงค่อยโล่งใจ
\"ครืน ครืน ครืน\" เอวิสได้ยินเหมือนเสียง ของหมาป่ากำลังตามมา \"แชบ\" หมาป่ามาถึงเอวิสที่ยืนพักอยู่ แต่ก็ไม่พบเอวิส เพราะเขาหลบอยู่บนต้นไม้ \"ชึบๆๆๆ\" พวกหมาป่าต่างดมกลิ่นรอบๆต้นไม้ แต่ก็ยังไม่พบเอวิส เวลาล่วงเลยไปหลายนาที หมาป่าก็ยังอยู่รอบๆต้นไม้ไม่ไปไหน เอวิสเริ่มเหนื่อยขึ้นทุกที แขนที่เกาะกิ่งไม้ไว้ก็เริ่มล้า (ไม่ไหวแล้ว.. เราต้องตายแน่ๆ มือที่เกาะกิ่งไม้ก็หมดแรงแล้ว) เอวิสคิด
\"ผลั่ว\" กิ่งไม้ที่เอวิสเกาะหักออก ทำให้เอวิสตกมาจากต้นไม้ \"โอ๊ยเจ็บ\" เอวิสพูด พอเอวิสแค่มองข้างหน้าเท่านั้น ฝูงหมาป่าก็ล้อมรอบเอวิส (อะไรกัน..เรามาได้เท่านี้เองหรอ เราไม่น่าคิดบ้าๆเข้ามาในป่าคนเดียวเลย อาก..ยังเจ็บอยู่เลยไม่มีแรงแล้ว ...ลาก่อนคร..า..ว)เอวิสสลบไป
\"อะ..หะ อึมนี่ที่ไหน\"เอวิสลืมตาขึ้นมาแล้วพูดอีกว่า \"ทำไมเรามานอนบนเตียงได้ แล้วเรายังไม่ตายอีกหรอ\"เอวิสพูดพร้อมยกมือสองข้างมาดูแผล
\"อยากตายมากนักรึไง\" เสียงมาจากข้างๆเตียงที่เอวิสนอนอยู่ พอเอวิสไปมอง ก็เห็นคราวยืนกอดอกทำหน้าไม่พอใจ \"อือ..คราวแล้วนายมาอยู่นี่ได้ไง ทำไมชั้นไม่ตาย แล้ว..\" เอวิสถามคำถามมากมาย
คราวชักรำคาญ \"หยุดถามได้แล้ว\" เอวิสเงียบ..
คราวจึงเล่าเหตุการณ์ต่อจากนั้น ให้เอวิสฟังว่า \"พอฉันตื่นมา ก็ไม่เห็นนาย ชักจะเป็นห่วง ว่าจะมีอันตรายรึเปล่า แล้วลองเข้าป่าดู ฉันก็ได้ยินเสียงร้องจากใครบางคน ก็เลยตามเสียงนั้นไป แต่เสียงนั้นก็เงียบไปทำให้ฉัน ตามหาต้นเสียงที่ร้องไม่ถูก แต่ฉันคาดว่าน่าจะเป็นนาย ก็เลยพยายามหาดู แต่ก็ไม่พบ พอดีเหลือบไปเห็นลอยเลือดเป็นทางเข้าไป จึงตามเลือดนั้นเข้าไปก็เห็นนายสลบอยู่ และหมาป่าก็กัดกินเนื้อนายใหญ่ ฉันก็เลยเข้าไปช่วย ซัดพวกมันซะกระเด็น แล้วก็เอาตัวนายมารักษาในเมืองคาเว็ดซิตี้นี้ เรื่องก็เป็นอย่างนี้\"
เอวิสทำท่าตกใจ แล้วก้มหน้าลง พูดเสียงที่เศร้าว่า \"ขอ.บ ใจนายนะ ถ้าไม่มีนายฉันก็คง..\" แล้วทุกคนก็ต่างเงียบ..
เอวิสมองหน้าคราว \"นี่เมืองคาเว็ดซิตี้ใช่มะ พวกโจรมันจะจัดงานฉลองเย็นนี้สินะ\" \"อือ\" คราวตอบ แล้วเอวิสจึงบอกต่อว่า \"ฉันคงไม่ได้ร่วมสู้ โจรกับนายด้วย หวังว่านายคงจะชนะ และบ้านเมืองก็จะร่มเย็นซักที\" คราวพยักหน้าแล้วลุกขึ้น เดินออกไป
ก่อนคราวจะออกผ่านพ้นสายตาเอวิสเขาจึงพูดว่า \"โชคดีนะ\" คราวหันมายิ้มให้เล็กน้อย \"Bye\" พูดพร้อมยกมือขึ้น แล้วก็เดินจากไป
คราวได้ตามหาจุดที่พวกโจรจะจัดงานเลี้ยงขึ้น แต่ก็ไม่พบ จนเวลาเที่ยงวัน แดดจ้าและแรงมาก คราวจึงเข้าไปทานอาหารในร้าน คราวสั่งอาหารแล้วก็นั่งรอก่อนคนจะมาเสริพ
\"เฮ้ย พวกเรารู้มั้ย วันนี้ลูกพี่ เอลส์จะจัดงานฉลองขึ้น พวกนายต้องไปให้ได้เลย นา\" เสียงมาจากโต๊ะข้างๆ คราวจึงแอบฟังพวกโจรคุยกันได้ความว่า
\"แล้วลูกพี่เขาจะจัดงานที่ไหนอะ\"
\"ก็จัดงานที่...\" พวกโจรคุยกันเบาๆคราวจึงไม่ได้ยิน และคราวบ่นในใจว่า (โถ่ พูดให้ดังๆหน่อย ซิ ไม่ได้ยินเลย)
แล้วพวกโจรก็เดินออกจากร้าน คราวจึงลุกที่จะตามโจรไป แต่.. \"นี่อั๊ว สั่งอาหานแล้ว ไม่ยอมจ่ายหรอ อ้วเป็นคนยังไง\" คราวยิ้มแล้วบอกเฒ่าแก่ว่า \"อยากได้เท่าไหร่ ผมต้องรีบๆ\"
\"อืม อั๊วไม่เอาแพง ก็ค่าอาหาร 100 เยน ค่าแรง 10 เยน ค่าเบ็ดเตล็ดอีก แล้วก็ค่าน้ำค่าไฟ ค่าอุปโภคบริโภค รวมแล้วก็ หมื่นเยน\" เฒ่าแก่พูดพร้อมกำมือเหมือนต้องการเงินมาก
\"โฮ่เฒ่าแก่ ผมไม่มีเงินขนาดนั้นหรอก\" คราวพูดแล้ววิ่งหนีออกจากร้าน \"เฮ้อ รอดมาได้ซักที แล้วพวกโจรมันหายไปไหนแล้ว คาดสายตากับมันจนได้\"
คราวตามหารังของพวกมันต่อไป แต่หายังไงก็ไม่พบที่ๆมันจะจัดงานเลี้ยง จนเริ่มเย็น ท้องฟ้าเริ่มสลัว \"ว้า หาพวกมันไม่เจอแล้วจะทำยังไงดี\" คราวได้พูดออกมา คราวหมดกำลังใจที่จะหาต่อ แต่แล้ว
แต่แล้วคราวก็ได้เห็นพวกโจร ที่คุยกันในร้าน พวกมันรีบวิ่งไป ที่ๆนึง คราวจึงสะกดรอยตามไม่ให้คาดสายตา
แล้วพวกมันก็พามาที่ๆนึง ซึ่งดูข้างนอกก็เป็นตึกร้าง เป็นที่ๆคราวไม่คิดว่าจะเป็นที่ๆจัดงานเลี้ยงได้ แล้วพวกมันก็เข้าไปในตึกร้างนั้น พวกโจรล้วนแต่งชุดที่เหมือนกัน เพื่อแสดงให้รู้ว่า เป็นพวกเดียวกัน ชุดของพวกโจรจะปิดหน้าปิดตา ทำให้ไม่มีใครเคยรู้หน้าตาที่แท้จริงกัน
คราวเห็นอย่างนั้น ก็นึกแผนขึ้นมาได้ เป็นแผนที่จะไม่ต้องใช้กำลัง และยังสบายด้วย
แผนนั้นก็คือ หาพวกโจรที่หน้าโง่ แล้วจิ๊กชุดพวกมันมาใส่ แล้วก็จะเข้าไปงานได้อย่าง ง่ายดาย
คราวมองเห็นโจรที่หน้าโง่อยู่คนนึง เดินป่วนเปี่ยนอยู่รอบๆ จึงเดินเข้าไปใกล้ๆโจรคนนั้น แล้วบอกว่า \"นี่ นายๆมานี่หน่อย\" โจรยังไม่รู้เรื่อง ทำหน้าซื่อเดินเข้ามา คราวจึงหลอกให้เดินมาที่ลับตาคน แล้วประสานฝ่ามือ อัดไปเต็มๆอกโจร โจรสลบเหมือบ แล้วคราวก็สลับเปลี่ยนใส่ชุดของโจรซะ
เมื่อคราวได้ชุดโจรมา จึงเดินเข้าไปในงานอย่างง่ายดาย โดยไม่มีใครสงสัย
แล้วในงานก็เริ่มขึ้น เสียงดนตรีบรรเลงเพลงอย่างไพเราะ อาหารเต็มโต๊ะ \"ว๊าว\" คราวพูดออกมาและฟัดอาหารไปซะเยอะ
ขณะที่คราวกำลังอร่อยอยู่คนเดียว เสียงทุกคนในงานก็ต่างเงียบ แล้วมีโจรหนุ่มผู้หนึ่งขึ้นมาปราศัย \"ขอบคุณทุกท่าน ขอบคุณจริงๆที่มาร่วมงานนี้ วันนี้เป็นวันฉลองการขโมยครั้งยิ่งใหญ่ของเรา นั่นก็คือ อัญมณีเงาดำ\"
\"เฮ้...\" ทุกคนพูดพร้อมกัน คราวยิ้มดีใจที่ได้มาในที่นี้ เพราะคิดว่า (เราได้เจอหัวหน้า มันแล้ว ไอ้หนุ่มคนนั้นที่ปราศัย คือ เอลส์รึ งั้นก็ดีชั้นจะจัดการให้จบๆไป) คราวกำลังจะลงมือ แต่ก็หยุดก่อน เพราะหนุ่มคนนั้นก็พูดซะก่อนว่า \"คราวนี้ผมจะเอาเงาดำมาโชว์ ให้ทุกคนดูให้ดีๆนะครับ\"
ตาทุกดวงต่างก็มองไปยังเงาดำ อัญมณีที่ทรงคุณค่า และคราวก็มองกับเขาด้วย ทุกคนดูก็ต่างตะลึงด้วยความงามของเงาดำ คราวมองจนเพลิน และหนุ่มคนนั้นก็เก็บเงาดำไป
ทำให้คราวได้สติ คราวจึงเปิดเผยตัวจริง ว่า \"ราชาส่งข้ามาเพื่อปราบโจรอย่างพวกเจ้า\"
พวกโจรทั้งหลายจึงหยิบอาวุธของตนมาฟาดฟันใส่คราวใหญ่ แต่คราวก็ใช้ความพิ้วหลบได้หมด คราวกำหมัด และปล่อยออกไปพวกโจรต่างล้มระเนระนาด คราวได้ไปท้าหนุ่มที่ยืนปราศัยว่า \"นี่แกเป็นหัวหน้าโจรใช่มะ และนายก็คือเอลส์ วันนี้เรามาสู้กันเลย เรื่องจะได้จบๆ\"
หนุ่มคนนั้นก็หัวเราะออกมา \"555 แกนี่มันตลกเป็นบ้าเลย\" คราวก็งงเต็กเลย หัวเราะทำไมกาน
\"ใครเรียกชื่อฉัน\" เสียงมาจากข้างในประตู เมื่อเจ้าของเสียงออกมา ทำให้คราวถึงกับตะลึง \"เธอเรียกเอลส์ ใช่มะ ฉันนี่แหลาะเอลส์\"เสียงหวานๆอันอ่อนนุ่ม ที่ไพเราะอย่าบอกใคร
คนที่ออกมาก็คือเอลส์
ที่คราวตกใจไม่ใช่ทักคนผิด ไม่ใช่เอลส์ออกมา แต่ที่คราวถึงกับตะลึงก็คือ...
ที่คราวถึงกับตะลึงก็คือ เอลส์เป็นผู้หญิง แล้วยังเป็นผู้หญิงที่น่ารักอีกด้วย คราวไม่ลงมือ เอลส์บอ.กว่า \"เธอมาทำลายงานฉัน เธอต้องเจอกับฉัน\"
คราวไม่สามารถทำอะไรเธอได้ เพราะคราวตกหลุมรักเธอ เข้าให้แล้ว......
เหตุการณ์จะเป็นเช่นไร ในเมื่อคราวเกิดชอบศัตรูเข้า .....โปรดติดตามตอนต่อไป.....
เอวิสติดสินใจเขวี้ยงดาบไปกลางฝูงหมาป่า \"เพร็ง\" เสียงดาบกระทะพื้น จังหวะที่เอวิสขว้างดาบเข้าไป เพื่อดึงดูดความสนใจของหมาป่าไปทางอื่น แล้วใช้โอกาสที่หมาป่าเผลอ วิ่งหนีไป \"หะ..หะ\"เอวิสวิ่งหนีจนเหนื่อยหอบ และหมดแรงจริงๆ จึงหยุดพัก ตอนที่วิ่งเอวิสกะจะวิ่งมาหาคราว แต่เอวิสก็หลงในป่าเข้าให้แล้ว ท้องฟ้าสะหลัวๆใกล้เช้า เอวิสมองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นฝูงหมาป่าตามมา จึงค่อยโล่งใจ
\"ครืน ครืน ครืน\" เอวิสได้ยินเหมือนเสียง ของหมาป่ากำลังตามมา \"แชบ\" หมาป่ามาถึงเอวิสที่ยืนพักอยู่ แต่ก็ไม่พบเอวิส เพราะเขาหลบอยู่บนต้นไม้ \"ชึบๆๆๆ\" พวกหมาป่าต่างดมกลิ่นรอบๆต้นไม้ แต่ก็ยังไม่พบเอวิส เวลาล่วงเลยไปหลายนาที หมาป่าก็ยังอยู่รอบๆต้นไม้ไม่ไปไหน เอวิสเริ่มเหนื่อยขึ้นทุกที แขนที่เกาะกิ่งไม้ไว้ก็เริ่มล้า (ไม่ไหวแล้ว.. เราต้องตายแน่ๆ มือที่เกาะกิ่งไม้ก็หมดแรงแล้ว) เอวิสคิด
\"ผลั่ว\" กิ่งไม้ที่เอวิสเกาะหักออก ทำให้เอวิสตกมาจากต้นไม้ \"โอ๊ยเจ็บ\" เอวิสพูด พอเอวิสแค่มองข้างหน้าเท่านั้น ฝูงหมาป่าก็ล้อมรอบเอวิส (อะไรกัน..เรามาได้เท่านี้เองหรอ เราไม่น่าคิดบ้าๆเข้ามาในป่าคนเดียวเลย อาก..ยังเจ็บอยู่เลยไม่มีแรงแล้ว ...ลาก่อนคร..า..ว)เอวิสสลบไป
\"อะ..หะ อึมนี่ที่ไหน\"เอวิสลืมตาขึ้นมาแล้วพูดอีกว่า \"ทำไมเรามานอนบนเตียงได้ แล้วเรายังไม่ตายอีกหรอ\"เอวิสพูดพร้อมยกมือสองข้างมาดูแผล
\"อยากตายมากนักรึไง\" เสียงมาจากข้างๆเตียงที่เอวิสนอนอยู่ พอเอวิสไปมอง ก็เห็นคราวยืนกอดอกทำหน้าไม่พอใจ \"อือ..คราวแล้วนายมาอยู่นี่ได้ไง ทำไมชั้นไม่ตาย แล้ว..\" เอวิสถามคำถามมากมาย
คราวชักรำคาญ \"หยุดถามได้แล้ว\" เอวิสเงียบ..
คราวจึงเล่าเหตุการณ์ต่อจากนั้น ให้เอวิสฟังว่า \"พอฉันตื่นมา ก็ไม่เห็นนาย ชักจะเป็นห่วง ว่าจะมีอันตรายรึเปล่า แล้วลองเข้าป่าดู ฉันก็ได้ยินเสียงร้องจากใครบางคน ก็เลยตามเสียงนั้นไป แต่เสียงนั้นก็เงียบไปทำให้ฉัน ตามหาต้นเสียงที่ร้องไม่ถูก แต่ฉันคาดว่าน่าจะเป็นนาย ก็เลยพยายามหาดู แต่ก็ไม่พบ พอดีเหลือบไปเห็นลอยเลือดเป็นทางเข้าไป จึงตามเลือดนั้นเข้าไปก็เห็นนายสลบอยู่ และหมาป่าก็กัดกินเนื้อนายใหญ่ ฉันก็เลยเข้าไปช่วย ซัดพวกมันซะกระเด็น แล้วก็เอาตัวนายมารักษาในเมืองคาเว็ดซิตี้นี้ เรื่องก็เป็นอย่างนี้\"
เอวิสทำท่าตกใจ แล้วก้มหน้าลง พูดเสียงที่เศร้าว่า \"ขอ.บ ใจนายนะ ถ้าไม่มีนายฉันก็คง..\" แล้วทุกคนก็ต่างเงียบ..
เอวิสมองหน้าคราว \"นี่เมืองคาเว็ดซิตี้ใช่มะ พวกโจรมันจะจัดงานฉลองเย็นนี้สินะ\" \"อือ\" คราวตอบ แล้วเอวิสจึงบอกต่อว่า \"ฉันคงไม่ได้ร่วมสู้ โจรกับนายด้วย หวังว่านายคงจะชนะ และบ้านเมืองก็จะร่มเย็นซักที\" คราวพยักหน้าแล้วลุกขึ้น เดินออกไป
ก่อนคราวจะออกผ่านพ้นสายตาเอวิสเขาจึงพูดว่า \"โชคดีนะ\" คราวหันมายิ้มให้เล็กน้อย \"Bye\" พูดพร้อมยกมือขึ้น แล้วก็เดินจากไป
คราวได้ตามหาจุดที่พวกโจรจะจัดงานเลี้ยงขึ้น แต่ก็ไม่พบ จนเวลาเที่ยงวัน แดดจ้าและแรงมาก คราวจึงเข้าไปทานอาหารในร้าน คราวสั่งอาหารแล้วก็นั่งรอก่อนคนจะมาเสริพ
\"เฮ้ย พวกเรารู้มั้ย วันนี้ลูกพี่ เอลส์จะจัดงานฉลองขึ้น พวกนายต้องไปให้ได้เลย นา\" เสียงมาจากโต๊ะข้างๆ คราวจึงแอบฟังพวกโจรคุยกันได้ความว่า
\"แล้วลูกพี่เขาจะจัดงานที่ไหนอะ\"
\"ก็จัดงานที่...\" พวกโจรคุยกันเบาๆคราวจึงไม่ได้ยิน และคราวบ่นในใจว่า (โถ่ พูดให้ดังๆหน่อย ซิ ไม่ได้ยินเลย)
แล้วพวกโจรก็เดินออกจากร้าน คราวจึงลุกที่จะตามโจรไป แต่.. \"นี่อั๊ว สั่งอาหานแล้ว ไม่ยอมจ่ายหรอ อ้วเป็นคนยังไง\" คราวยิ้มแล้วบอกเฒ่าแก่ว่า \"อยากได้เท่าไหร่ ผมต้องรีบๆ\"
\"อืม อั๊วไม่เอาแพง ก็ค่าอาหาร 100 เยน ค่าแรง 10 เยน ค่าเบ็ดเตล็ดอีก แล้วก็ค่าน้ำค่าไฟ ค่าอุปโภคบริโภค รวมแล้วก็ หมื่นเยน\" เฒ่าแก่พูดพร้อมกำมือเหมือนต้องการเงินมาก
\"โฮ่เฒ่าแก่ ผมไม่มีเงินขนาดนั้นหรอก\" คราวพูดแล้ววิ่งหนีออกจากร้าน \"เฮ้อ รอดมาได้ซักที แล้วพวกโจรมันหายไปไหนแล้ว คาดสายตากับมันจนได้\"
คราวตามหารังของพวกมันต่อไป แต่หายังไงก็ไม่พบที่ๆมันจะจัดงานเลี้ยง จนเริ่มเย็น ท้องฟ้าเริ่มสลัว \"ว้า หาพวกมันไม่เจอแล้วจะทำยังไงดี\" คราวได้พูดออกมา คราวหมดกำลังใจที่จะหาต่อ แต่แล้ว
แต่แล้วคราวก็ได้เห็นพวกโจร ที่คุยกันในร้าน พวกมันรีบวิ่งไป ที่ๆนึง คราวจึงสะกดรอยตามไม่ให้คาดสายตา
แล้วพวกมันก็พามาที่ๆนึง ซึ่งดูข้างนอกก็เป็นตึกร้าง เป็นที่ๆคราวไม่คิดว่าจะเป็นที่ๆจัดงานเลี้ยงได้ แล้วพวกมันก็เข้าไปในตึกร้างนั้น พวกโจรล้วนแต่งชุดที่เหมือนกัน เพื่อแสดงให้รู้ว่า เป็นพวกเดียวกัน ชุดของพวกโจรจะปิดหน้าปิดตา ทำให้ไม่มีใครเคยรู้หน้าตาที่แท้จริงกัน
คราวเห็นอย่างนั้น ก็นึกแผนขึ้นมาได้ เป็นแผนที่จะไม่ต้องใช้กำลัง และยังสบายด้วย
แผนนั้นก็คือ หาพวกโจรที่หน้าโง่ แล้วจิ๊กชุดพวกมันมาใส่ แล้วก็จะเข้าไปงานได้อย่าง ง่ายดาย
คราวมองเห็นโจรที่หน้าโง่อยู่คนนึง เดินป่วนเปี่ยนอยู่รอบๆ จึงเดินเข้าไปใกล้ๆโจรคนนั้น แล้วบอกว่า \"นี่ นายๆมานี่หน่อย\" โจรยังไม่รู้เรื่อง ทำหน้าซื่อเดินเข้ามา คราวจึงหลอกให้เดินมาที่ลับตาคน แล้วประสานฝ่ามือ อัดไปเต็มๆอกโจร โจรสลบเหมือบ แล้วคราวก็สลับเปลี่ยนใส่ชุดของโจรซะ
เมื่อคราวได้ชุดโจรมา จึงเดินเข้าไปในงานอย่างง่ายดาย โดยไม่มีใครสงสัย
แล้วในงานก็เริ่มขึ้น เสียงดนตรีบรรเลงเพลงอย่างไพเราะ อาหารเต็มโต๊ะ \"ว๊าว\" คราวพูดออกมาและฟัดอาหารไปซะเยอะ
ขณะที่คราวกำลังอร่อยอยู่คนเดียว เสียงทุกคนในงานก็ต่างเงียบ แล้วมีโจรหนุ่มผู้หนึ่งขึ้นมาปราศัย \"ขอบคุณทุกท่าน ขอบคุณจริงๆที่มาร่วมงานนี้ วันนี้เป็นวันฉลองการขโมยครั้งยิ่งใหญ่ของเรา นั่นก็คือ อัญมณีเงาดำ\"
\"เฮ้...\" ทุกคนพูดพร้อมกัน คราวยิ้มดีใจที่ได้มาในที่นี้ เพราะคิดว่า (เราได้เจอหัวหน้า มันแล้ว ไอ้หนุ่มคนนั้นที่ปราศัย คือ เอลส์รึ งั้นก็ดีชั้นจะจัดการให้จบๆไป) คราวกำลังจะลงมือ แต่ก็หยุดก่อน เพราะหนุ่มคนนั้นก็พูดซะก่อนว่า \"คราวนี้ผมจะเอาเงาดำมาโชว์ ให้ทุกคนดูให้ดีๆนะครับ\"
ตาทุกดวงต่างก็มองไปยังเงาดำ อัญมณีที่ทรงคุณค่า และคราวก็มองกับเขาด้วย ทุกคนดูก็ต่างตะลึงด้วยความงามของเงาดำ คราวมองจนเพลิน และหนุ่มคนนั้นก็เก็บเงาดำไป
ทำให้คราวได้สติ คราวจึงเปิดเผยตัวจริง ว่า \"ราชาส่งข้ามาเพื่อปราบโจรอย่างพวกเจ้า\"
พวกโจรทั้งหลายจึงหยิบอาวุธของตนมาฟาดฟันใส่คราวใหญ่ แต่คราวก็ใช้ความพิ้วหลบได้หมด คราวกำหมัด และปล่อยออกไปพวกโจรต่างล้มระเนระนาด คราวได้ไปท้าหนุ่มที่ยืนปราศัยว่า \"นี่แกเป็นหัวหน้าโจรใช่มะ และนายก็คือเอลส์ วันนี้เรามาสู้กันเลย เรื่องจะได้จบๆ\"
หนุ่มคนนั้นก็หัวเราะออกมา \"555 แกนี่มันตลกเป็นบ้าเลย\" คราวก็งงเต็กเลย หัวเราะทำไมกาน
\"ใครเรียกชื่อฉัน\" เสียงมาจากข้างในประตู เมื่อเจ้าของเสียงออกมา ทำให้คราวถึงกับตะลึง \"เธอเรียกเอลส์ ใช่มะ ฉันนี่แหลาะเอลส์\"เสียงหวานๆอันอ่อนนุ่ม ที่ไพเราะอย่าบอกใคร
คนที่ออกมาก็คือเอลส์
ที่คราวตกใจไม่ใช่ทักคนผิด ไม่ใช่เอลส์ออกมา แต่ที่คราวถึงกับตะลึงก็คือ...
ที่คราวถึงกับตะลึงก็คือ เอลส์เป็นผู้หญิง แล้วยังเป็นผู้หญิงที่น่ารักอีกด้วย คราวไม่ลงมือ เอลส์บอ.กว่า \"เธอมาทำลายงานฉัน เธอต้องเจอกับฉัน\"
คราวไม่สามารถทำอะไรเธอได้ เพราะคราวตกหลุมรักเธอ เข้าให้แล้ว......
เหตุการณ์จะเป็นเช่นไร ในเมื่อคราวเกิดชอบศัตรูเข้า .....โปรดติดตามตอนต่อไป.....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น