H . E . R . O

ลำดับตอนที่ #1 : บทแรกของแผ่นดิน

เมื่อสมัยพระเจ้าถัง  ราชวงศ์ฮัน  สมัยนั้นได้มีกบฎมากมาย  ทำให้ประเทศเกิดความไม่สงบ  มีโจรอยู่ทุกที่  บ้านเมืองย่ำแย่ ยากที่จะสงบสุข     มีผู้คนที่บริสุทธิ์ถูกฆ่าตายเป็นจำนวนมาก  พระเจ้าถังไม่สามารถควบคุมเหตุการณ์ได้  จึงได้สั่งให้ผู้กล้าที่เก่งที่สุดในยุทธภพมาช่วย เขาผู้นั้นก็คือ  คราว (Crown)



       คราวเป็นผู้กล้าที่มีลีลาการต่อสู้ไม่เหมือนใคร  มีหมัดเหล็ก วิชาการต่อสู้พลิ้วไหวดั่งสายลม ร่างกายเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับธรรมชาติ  ไม่มีใครเคยชนะเขาเลย

       พระเจ้าถังจึงเรียกคราวมาราชวัง



       คราวเดินมาถึงหน้าบัลลัง ก็คุกเข่าลง \"กราบคารวะฝ่าบาท  ท่านเรียกกระผมมาทำไมหรือขอรับ\"



       \"อืม..เจ้าก็น่าจะรู้อยู่แล้วว่าบ้านเมืองเราเกิดความไม่สงบ  ผู้คนต่างถูกฆ่าอย่างว่าเล่น  ประชาชนของเราต้องการ ฮีโร่มาปราบกบฏ ข้าต้องการให้เจ้าปราบกบฏให้หมดไป โดยเร็ว\" แล้วพระเจ้าถังก็ได้แนะนำ เอวิส ซึ่งจะให้คำปรึกษาแก่คราวได้เป็นอย่างดี



       เมื่อคราวได้ผู้ช่วยคนใหม่คือ เอวิส ก็กราบทูลพระเจ้าถังว่า \"กระหม่อมจะปราบโจรให้ แน่ขอรับ พระองค์โปรดวางใจได้\"แล้วคราวก็ออกจากวังไป

    

       เอวิสแนะนำว่า พวกโจรมีหลายกลุ่ม แต่มีกลุ่มใหญ่อยู่กลุ่มนึง มีหัวหน้าที่มีฝีมือดี โจรกลุ่มอื่นก็ต่างนับถือหัวหน้าคนนี้ กลุ่มมันมีลูกน้องหลายคน โดยหัวหน้า ชื่อ เอลส์ ( ELF )ถ้าไปกำจัดเอลส์ได้ พวกโจรกลุ่มอื่นก็คงไม่กล้ามาต่อกรกับพวกเราเป็นแน่  ทีนี้บ้านเมืองก็จะสงบสุขขึ้นมาได้



       เมื่อคราวฟังความเห็นของเอลส์ จึงได้ตัดสินใจ\"เราไปบุกฐานทัพพวกโจรกันเลยเย้  ...um... อึ่ม.. แต่ว่า เราไม่รู้จักฐานทัพมัน แล้วจะทำไงดี นี่เอวิส ถ้าเราไม่รู้ฐานทัพพวกมัน หาให้ตายก็ไม่เจอ  แล้วจะรู้ได้ งายยย  ว่าพวกมันอยู่ไหน\"

      

       \"ฮึ\" เอวิสยิ้มและบอกว่า \"ไอ้สถานที่ไม่มีปัญหา เราไม่จำเป็นต้องไปถึงรังมันนี่ ให้พวกมันออกมาก็สิ้นเรื่อง จะไปหาให้เหนื่อยทำไมกัน\"

       คราวทำหน้าฉุน \"แล้วจะให้พวกโจรออกมาหาเราได้ยังไงกาน\"



       เอวิสมองหน้าคราวแล้วบอกว่า \"เมื่อเราได้อะไรในสิ่งที่ดีๆมาเราก็ต้องฉลอง อย่างสอบได้เกรด 4 ยังฉลองเลย  ขนาดเรายังต้องจัดงานเพื่อให้มีความสุข  พวกโจรก็เช่นกัน มันได้อัญมณีเงาดำที่มีค่ามาจากการขโมย  พวกมันต้องจัดงานเลี้ยงฉลองการได้เงาดำเป็นแน่\"

  

       \"อ๋อ พูดง่ายๆ ถ้าเราไปที่ๆพวกมันจัดงานเลี้ยงแล้ว เราก็จะพบพวกมัน\" คราวพูดอย่างมีความหวัง

       \"เริ่มฉลาดขึ้นแล้วนี่\" เอวิสพูดเหมือนเยาะเย้ย \"และพวกเราก็มีสายสืบมาก จึงรู้ว่าพวกมันจัดงานขึ้นที่เมืองคาเว็ดซิตี้ (Caved City)ซึ่งห่างจากที่นี่ 100 ไมค์ เราจะต้องรีบไปก่อนงานจะเริ่มในอีก 2 วัน\"



       คราวกอดอกตีหน้าเท่ซักนิดบอกว่า \"เมื่อไหร่เราจาไป.. ไปเมืองคาเว็ดซิตี้ซักที\"

       \"เลียนแบบแอบเหงาอีก ไปกันเดี๋ยวนี้เลยเดี๋ยวไม่ทัน\"เอวิสวิ่งแซงไปก่อน    \"เย่อ รอเดี๋ยว\"คราววิ่งตามเอวิสไป  เอวิสวิ่งไปก่อนไกลจากคราวมาก คราวจึงรวมพลังไม้ที่ฝ่าเท้า กระโดดเหยาะๆ 2-3 ที  \"ฟึบ\" ภายในชั่วพริบตาคราวก็มาวิ่งข้างๆเอวิสแล้ว \"ไงตามทันแล้ว\"คราวบอกเอวิส



       \"เหอะ..\"เอวิสตกใจที่คราวตามทัน เพราะกะจะวิ่งให้คราวตามไม่ทันและหลงทางไปเลย เอวิสได้คิดว่า (หมอนี่เร็วจัง นี่รึพลังของผู้ที่เก่งที่สุดในยุทธภพ ตอนแรกคิดว่าไม่เท่าไหร่กะจะลุยพวกมันเองแล้ว สมแล้วที่ไม่เคยมีใครชนะ)



       คราวมองหน้าเอวิสที่กำลังวิ่งไปคิดไปด้วย \"นี่มองหน้าทามไม\" เอวิสเริ่มฉุน  \"แหะๆไม่มีอะไร\"คราวพูดและวิ่งเหยอะๆตามประกบเอวิสข้างๆด้วยความสบายใจ  เอวิสคิดว่า(นี่เราวิ่งมาก็นานแล้วเหงื่อออกท่วมตัว  ขาเริ่มจะวิ่งไม่ไหวเหนื่อยหอบจะตายอยู่แล้ว แต่เจ้านี่ไม่มีอาการเหนื่อยเลย แถมเหงื่อยังไม่ออกซักหยด  มันเป็นใครกันแน่...)



       เมื่อวิ่งมาได้ไกลพอสมควร ใกล้จะถึงคาเว็ดซิตี้แล้ว  แต่ก่อนเข้าเมืองต้องผ่านป่าอันหนาทึบ  มีข่าวลือว่าในป่านี้มีสัตว์ร้ายอยู่มากมาย พวกมันหิวโหยและกินเนื้อเป็นอาหาร พวกที่ไม่ระวังพอเข้าไปในป่า ก็กลับเอาชีวิตไปทิ้ง  เอวิสคิดได้ถึงคำร่ำลือนั้น จึงบอกคราวให้หยุดวิ่งก่อน เพราะข้างหน้า ก็คือป่านี้...



       \"นี่ให้ฉันหยุดทำไม จะถึงแล้วไม่ใช่หรอ คาเว็ดซิตี้หนะ\" คราวบอกเอวิสและพยายามจะไปในป่า แต่ก็โดนเอวิสห้ามไว้

       เอวิสไม่ยอมให้คราวเข้าไปในป่า \"นี่นายเป็นอะไร จะถึงเมืองคาเว็ดซิตี้แล้วไม่หรอ ทำไมไม่เข้าไป หรือนายกลัวหันหะ\" คราวบอก      เอวิสให้เข้าไป แต่เอวิสก็เฉย ยังไม่พูดอะไร



       เอวิสมองหน้าคราว และถอนใจไปพลาง \"เฮ้อ..ทำไมต้องรีบร้อนไปด้วย ดูรอบๆสิ ในป่ามีแต่ความมืดมิด ต้นไม้ใหญ่เล็กมากมาย รกรุงรัง ข้างในล้วนมีอันตรายรอบด้าน ตอนนี้ก็เย็นแล้ว เราพักข้างนอกป่าดีกว่า แล้วค่อยไปตอนเช้า ก็ไม่เสียหาย\"



       \"ฉันก็ไม่รู้นะว่านายกลัวอะไร แต่จะพักที่นี่เป็นเพื่อนให้ก็ได้\" เมื่อคราวพูดจบก็นั่งและล้มตัวลงนอนกลางดินหน้าป่าเลย โดยไม่รังเกียจแม้นิดเดียว

       \"นี่นายนอนไปได้ไง สกปรกนะ หยี..\" เอวิสรู้สึกแย่อย่างแรง ไม่กล้านอนพื้นสกปรกโสโครก จึงได้ยอมเสียเวลาไปเอาใบไม้ใบหญ้ามาปูรองนอนกว่าจะได้ล้มตัวลงนอน ก็ได้เสียเวลาไปมากกับการหาใบไม้ ง่วงมากเลยทีเดียว พอมองไปเห็นคราวที่หลับสนิท ไม่มีความรู้สึกอะไรเลย เอวิสไม่อยากจะนอน  จึงนั่งบนโขดหินเล่นๆ แล้วมองรอบๆไม่คิออะไร



       \"ครืน ครืน\"เสียงมาจากในป่า แปปนึงก็เงียบไป \"เสียงอะไร\" เอวิสตกใจ เอวิสมองไปในป่าก็เห็น ลูกกะตาแดงเถือก จ้องมาทางที่เอวิสนั่งอยู่ เอวิสได้คิดว่า (นี่เป็นโอกาสดีที่จะได้ยืดเส้นยืดสาย โดยที่คราวไม่มากวนใจ) เอวิสได้วิ่งเข้าไปในป่า แล้วก็พบตัวจริงของตาสีแดงคือ หมาป่าตัวขนาดเท่าคน มีฟันและเล็บอันแหลมคม รูปร่างเพรียวน่ากลัว แต่เอวิสค่อนข้างมั่นใจในฝีมือที่ตนมีอยู่ จึงไม่นึกกลัว



       เอวิสได้ชักดาบในฝักออกมา พร้อมที่จะจู่โจม เอวิสวิ่งโถมตัวเข้าไปตรงๆ \"ฉึบ\" เสียงของดาบเอวิสที่ฟันออกไปด้วยความแรง แต่หมาป่าก็กระโดดหลบได้อย่างง่ายดาย ในขณะที่หมาป่ากระโดดอยู่นั้นเองมันก็ใช้กงเล็บ.. สะบัด.. ข่วนโดนแขนของเอวิส เลือดไหลนองออกมามาก ทำให้เอวิสไม่สามารถขยับแขนซ้ายได้ หมาป่ากระโดดเข้าใส่เอวิสแยกเขี้ยว  พร้อมที่จะกัดเอวิส \"อ๊าก\" เสียงร้องของเอวิสที่ถูกหมาป่ากัดที่คอ



       ด้วยแรงที่หมาป่าดันเข้ามาจึงทำให้เอวิสเสียหลักล้มลงไป  หมาป่าได้โอกาสจึงขย้ำเอวิสใหญ่ เลือดเอวิสไหลนองเต็มไปหมด เอวิสแทบจะไม่เหลือแรงต่อสู้ ได้ใช้แรงเฮือกสุดท้ายหยิบดาบและจ้วงไปที่ท้องของหมาป่านั้น หมาป่าลงมานอนดิ้น และเอวิสก็พยายามลุกขึ้น ด้วยเลือดท่วมตัว หยิบดาบที่ปักหมาป่านั้นขึ้นมา และแทงไปที่หมาป่าอีกที เพื่อความแน่ใจว่ามันตายแล้ว



       แล้วเอวิสก็พยายามชูดาบขึ้น อย่างอาจหาญ แต่แล้วเรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ฝูงหมาป่าได้อยู่หน้าเอวิสเต็มไปหมด

       เอวิสแรงไม่มีเหลือ หมาป่าตัวเดียวก็แย่แล้ว แต่กลับเจอทั้งฝูง เอวิสไม่มีทางรอด .............

                                                                                                                                        

                                                                                                                                           To be continue.....