ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ความรู้สึกที่หวั่นไหว
เช้าวันรุ่งขึ้น พี่ช่างภาพเตรียมถ่ายรูปไปทำสไลด์ ครูบอกให้พวกเรารีบๆไปถ่ายเพราะเขาจะเอามาให้ดูคืนนี้ ทุกคนถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนานรวมทั้งคุณครูด้วย พอเวลาค่ำๆก็มีพิธีผูกสายสิญจน์ พวกเราทุกคนพากันร้องไห้ไม่เว้นแม้แต่สาวห้าวอย่างคัท หลังจากให้ครูผูกให้ ก็จะให้เพื่อนสนิทผูกให้ด้วย แต่ว่ายังเหลืออยู่เส้นนึง จะให้ใครผูกดีล่ะ แล้วฉันก็ตัดสินใจเดินเข้าไปหาคัท
“ คัท ผูกให้เราหน่อยสิ ไหนๆอาจารย์จะหนีลูกศิษย์ไปเรียนที่อื่นแล้วนี่ ” ฉันพูดทั้งน้ำตาแต่ก็ยังฝืนยิ้ม
“ ได้สิ ขอให้แอ้มเป็นลูกศิษย์ที่น่ารักของเราตลอดไปนะ ” พูดจบคัทก็ดึงฉันเข้าไปกอด
ตึก…ตึก เฮ้อ ใจเต้นแรงอีกแล้วสิ ทำไมกอดเพื่อนๆคนอื่นมาตั้งหลายคนไม่เห็นเป็นแบบนี้เลยนะ
“ ขอบคุณมากนะคัท ออกไปแล้วกลับมาเยี่ยมบ้างนะ ” คัทรับปากฉัน
จากนั้นก็มีการฉายรูปสไลด์ที่ถ่ายเมื่อตอนเช้า แต่ละรูปที่ขึ้นมาจะมีเสียงโห่ร้อง เสียงหัวเราะ คำชมต่างๆ แต่พอมาถึงรูปของฉัน ทั้งห้องก็เงียบ
“ก็ยังงี้แหละ คนมันไม่ได้น่ารักอย่างแนนนี่นา” ฉันคิดอยู่ในใจ ทันใดนั้นก็มีเสียงใครคนหนึ่งดังขึ้น
“ เฮ้ย แอ้มน่ารักว่ะ ” ทุกคนหันไปที่ต้นเสียงแต่ไม่รู้ว่าใครเพราะในห้องมืดมาก แล้วก็มีคนสะกิดฉัน
“ แอ้ม เมื่อกี้ใช่เสียงคัทรึเปล่าวะ ” นุ่นถามฉัน
“ ไม่รู้ดิ คงไม่ใช่มั้ง ถ้าเป็นรูปแนนค่อยว่าไปอย่าง ” นุ่นพยักหน้าเข้าใจ ถึงจะตอบไปอย่างนั้นแต่ฉันมั่นใจว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของคัทอย่างแน่นอน แต่ที่แปลกใจก็คือ ทำไมอยู่ดีๆคัทถึงชมฉันล่ะ เขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่นะ
หลังจากการฉายสไลด์ก็จะมีการแสดงประกอบเพลงของแต่ละกลุ่ม โดยส่วนใหญ่แล้วจะหนักไปทางชวนกันเต้นมากกว่า แล้วก็มาถึงกลุ่มสุดท้ายซึ่งเป็นกลุ่มของคัท เขาเลือกเพลง เธอสวย ของ W มาใช้เป็นเพลงประกอบ และมีเนื้อเรื่องคือ ผู้ชายคนหนึ่ง( แสดงโดยคัท )ถูกแฟนทิ้งไปหาผู้ชายคนใหม่ เมื่อเขารู้เรื่องจึงตามไปชกหน้าผู้ชายคนนั้น และบอกว่าอย่าทำให้ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้และเรื่องราวก็ดำเนินต่อไปโดยที่แฟนของเค้าแต่งงานกับผู้ชายคนนั้น พวกเพื่อนๆที่นั่งดูอยู่ต่างก็คิดเหมือนกันว่า กลุ่มนี้มันเอาเรื่องจริงมาเล่นเป็นละครรึเปล่าเนี่ย หลังจากเสร็จจากกิจกรรมแล้ว ทุกคนก็พากันแยกย้ายเข้านอน
เช้าวันต่อมาก็คือวันที่พวกเราจะเดินทางกลับกันแล้ว ในระหว่างที่กำลังจัดเตรียมข้าวของอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์มือถือของนุ่นก็ดังขึ้น พอรู้ว่าเป็นแนนโทรมา คัทถึงกับซึมไปทันที เมื่อได้เวลาขึ้นรถกลับบ้าน กลุ่มของฉันเลือกนั่งแถวที่สองเพราะคิดว่าครูจะนั่งแถวแรก แต่แล้วคนที่มานั่งกลับกลายเป็นคัทกับเมย์ พอรกเริ่มออก พวกเราซึ่งหมายถึงเพื่อนๆเกือบทั้งรถรวมทั้งฉัน ดูเหมือนจะสลบไสลกันหมด คงเพราะเมื่อคืนร้องไห้กันหนักไปหน่อย สักพักก็รู้สึกเหมือนมีแสงแฟลชสว่างขึ้น ฉันสะดุ้งตื่นทันที
“ เฮ้ยคัทมาแอบถ่ายรูปเราตอนหลับจะเอาไว้แบล็คเมล์ รึไง ” คัทยิ้มขำๆ แล้วตอบฉัน
“ เปล่าหรอกแค่เก็บเอาไว้ดูเล่นเฉยๆน่ะ แอ้มนอนต่อเถอะเราไม่แกล้งแล้ว ”
“ คงยากแล้วล่ะเพราะถ้าเราตื่นแล้วมันจะไม่หลับง่ายๆ คัทไม่ง่วงใช่ปะ งั้นนั่งคุยเป็นเพื่อนเราละกัน ” ฉันไม่ได้ตั้งใจจะหาข้ออ้างเพื่อคุยหรอกนะ ก็ใครใช้ให้มาแกล้งก่อนเล่า คุยกันไปเรื่อยๆ จนไม่รู้จะคุยอะไรดีคัทก็เลยชวนฉัน
“ แอ้มเรามีแผนล่ะ เรามาแอบถ่ายรูปเพื่อนๆตอนหลับกันมะ เอาเก็บไว้ดูเล่นๆคงตลกดีนะ ” ฉันรีบสนับสนุนทันที ไม่ใช่เป็นเพราะคัทชวนหรอกนะแต่ฉันอยากทำตั้งแต่แรกแล้วล่ะ แต่กลัวเพื่อนๆรู้แล้วจะมาว่าเอา แต่ถ้าบอกว่าเป็นแผนของคัทฉันก็จะไม่โดนว่าใช่มั้ยล่ะ ร้ายกาจมากเลยแฮะเรา ในขณะที่เรากำลังแอบถ่ายรูปกันอยู่ พอมาถึงปอ รถก็เบรคอย่างแรงทำเอาฉันแทบจะกลิ้งไปข้างหน้ารถ แต่แล้วคัทก็ดึงตัวฉันไว้ได้ทัน
“ แอ้มเป็นไรรึเปล่า ”
“ ไม่เป็นไรคัท ขอบใจมากนะ เกือบกลิ้งไปแล้วสิ ” ปอคงได้ยินเสียงของเราจึงตื่นขึ้นมา
“ คัทกะแอ้มมากอดอะไรกันตรงนี้วะ ” ปอถามด้วยความสงสัย ฉันเพิ่งรู้สึกตัวว่าอยู่ในอ้อมแขนของคัท จึงรีบถอยห่างออกมา
“ เปล่าเว้ยพอดีเราจะเดินมาถ่าย เอ้ย มาหาปอแต่เมื่อกี้รถมันเบรคไงคัทก็เลยจับเราไว้ ไม่งั้นเราคงกลิ้งทะลุกระจกไปแล้ว ”
“ อ๋อแล้วไป ก็นึกว่า … อะนะ แล้วแอ้มมาหาเราทำไมเหรอ ”
“ ก็ … เอ่อ ลืมไปแล้วอะ ” ฉันไม่รู้จะตอบว่าไง จะให้บอกว่ามาแอบถ่ายรูปก็โดนปออัดกองอยู่ตรงนี้แน่เลย
“ ก็แอ้มบอกว่าปอมีขนมเยอะใช่ม้า เราก็เลยกะจะมาขอซักถุงนึง เพราะเรานั่งเฉยๆไม่มีอะไรทำอะ ใช่มั้ยแอ้ม ” ฉันเออ ออ ไปกับคัทด้วย ปอจึงก้มลงไปหยิบขนมในกระเป๋าส่งให้คัท ว่าแต่ปอไม่สงสัยเหรอว่าแค่มาขอขนมต้องเอากล้องมาด้วยเนี่ย
“ ขอบใจนะปอ คัทเราไปกันเถอะ ” พอรถมาถึงโรงเรียน ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านส่วนฉันรอคุณพ่อมารับ ซักพักคุณพ่อก็มาถึง
“ เป็นไงลูกสนุกมั้ยเห็นอยากไปนักหนา ” คุณพ่อถาม
“ สนุกค่ะ สนุกมากเลย ขอบคุณนะคะที่ให้หนูไป ไม่งั้นหนูคงต้องเสียดายแน่เลยค่ะ ” ฉันตอบแล้วนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง
To Be Continue …………….
“ คัท ผูกให้เราหน่อยสิ ไหนๆอาจารย์จะหนีลูกศิษย์ไปเรียนที่อื่นแล้วนี่ ” ฉันพูดทั้งน้ำตาแต่ก็ยังฝืนยิ้ม
“ ได้สิ ขอให้แอ้มเป็นลูกศิษย์ที่น่ารักของเราตลอดไปนะ ” พูดจบคัทก็ดึงฉันเข้าไปกอด
ตึก…ตึก เฮ้อ ใจเต้นแรงอีกแล้วสิ ทำไมกอดเพื่อนๆคนอื่นมาตั้งหลายคนไม่เห็นเป็นแบบนี้เลยนะ
“ ขอบคุณมากนะคัท ออกไปแล้วกลับมาเยี่ยมบ้างนะ ” คัทรับปากฉัน
จากนั้นก็มีการฉายรูปสไลด์ที่ถ่ายเมื่อตอนเช้า แต่ละรูปที่ขึ้นมาจะมีเสียงโห่ร้อง เสียงหัวเราะ คำชมต่างๆ แต่พอมาถึงรูปของฉัน ทั้งห้องก็เงียบ
“ก็ยังงี้แหละ คนมันไม่ได้น่ารักอย่างแนนนี่นา” ฉันคิดอยู่ในใจ ทันใดนั้นก็มีเสียงใครคนหนึ่งดังขึ้น
“ เฮ้ย แอ้มน่ารักว่ะ ” ทุกคนหันไปที่ต้นเสียงแต่ไม่รู้ว่าใครเพราะในห้องมืดมาก แล้วก็มีคนสะกิดฉัน
“ แอ้ม เมื่อกี้ใช่เสียงคัทรึเปล่าวะ ” นุ่นถามฉัน
“ ไม่รู้ดิ คงไม่ใช่มั้ง ถ้าเป็นรูปแนนค่อยว่าไปอย่าง ” นุ่นพยักหน้าเข้าใจ ถึงจะตอบไปอย่างนั้นแต่ฉันมั่นใจว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของคัทอย่างแน่นอน แต่ที่แปลกใจก็คือ ทำไมอยู่ดีๆคัทถึงชมฉันล่ะ เขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่นะ
หลังจากการฉายสไลด์ก็จะมีการแสดงประกอบเพลงของแต่ละกลุ่ม โดยส่วนใหญ่แล้วจะหนักไปทางชวนกันเต้นมากกว่า แล้วก็มาถึงกลุ่มสุดท้ายซึ่งเป็นกลุ่มของคัท เขาเลือกเพลง เธอสวย ของ W มาใช้เป็นเพลงประกอบ และมีเนื้อเรื่องคือ ผู้ชายคนหนึ่ง( แสดงโดยคัท )ถูกแฟนทิ้งไปหาผู้ชายคนใหม่ เมื่อเขารู้เรื่องจึงตามไปชกหน้าผู้ชายคนนั้น และบอกว่าอย่าทำให้ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้และเรื่องราวก็ดำเนินต่อไปโดยที่แฟนของเค้าแต่งงานกับผู้ชายคนนั้น พวกเพื่อนๆที่นั่งดูอยู่ต่างก็คิดเหมือนกันว่า กลุ่มนี้มันเอาเรื่องจริงมาเล่นเป็นละครรึเปล่าเนี่ย หลังจากเสร็จจากกิจกรรมแล้ว ทุกคนก็พากันแยกย้ายเข้านอน
เช้าวันต่อมาก็คือวันที่พวกเราจะเดินทางกลับกันแล้ว ในระหว่างที่กำลังจัดเตรียมข้าวของอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์มือถือของนุ่นก็ดังขึ้น พอรู้ว่าเป็นแนนโทรมา คัทถึงกับซึมไปทันที เมื่อได้เวลาขึ้นรถกลับบ้าน กลุ่มของฉันเลือกนั่งแถวที่สองเพราะคิดว่าครูจะนั่งแถวแรก แต่แล้วคนที่มานั่งกลับกลายเป็นคัทกับเมย์ พอรกเริ่มออก พวกเราซึ่งหมายถึงเพื่อนๆเกือบทั้งรถรวมทั้งฉัน ดูเหมือนจะสลบไสลกันหมด คงเพราะเมื่อคืนร้องไห้กันหนักไปหน่อย สักพักก็รู้สึกเหมือนมีแสงแฟลชสว่างขึ้น ฉันสะดุ้งตื่นทันที
“ เฮ้ยคัทมาแอบถ่ายรูปเราตอนหลับจะเอาไว้แบล็คเมล์ รึไง ” คัทยิ้มขำๆ แล้วตอบฉัน
“ เปล่าหรอกแค่เก็บเอาไว้ดูเล่นเฉยๆน่ะ แอ้มนอนต่อเถอะเราไม่แกล้งแล้ว ”
“ คงยากแล้วล่ะเพราะถ้าเราตื่นแล้วมันจะไม่หลับง่ายๆ คัทไม่ง่วงใช่ปะ งั้นนั่งคุยเป็นเพื่อนเราละกัน ” ฉันไม่ได้ตั้งใจจะหาข้ออ้างเพื่อคุยหรอกนะ ก็ใครใช้ให้มาแกล้งก่อนเล่า คุยกันไปเรื่อยๆ จนไม่รู้จะคุยอะไรดีคัทก็เลยชวนฉัน
“ แอ้มเรามีแผนล่ะ เรามาแอบถ่ายรูปเพื่อนๆตอนหลับกันมะ เอาเก็บไว้ดูเล่นๆคงตลกดีนะ ” ฉันรีบสนับสนุนทันที ไม่ใช่เป็นเพราะคัทชวนหรอกนะแต่ฉันอยากทำตั้งแต่แรกแล้วล่ะ แต่กลัวเพื่อนๆรู้แล้วจะมาว่าเอา แต่ถ้าบอกว่าเป็นแผนของคัทฉันก็จะไม่โดนว่าใช่มั้ยล่ะ ร้ายกาจมากเลยแฮะเรา ในขณะที่เรากำลังแอบถ่ายรูปกันอยู่ พอมาถึงปอ รถก็เบรคอย่างแรงทำเอาฉันแทบจะกลิ้งไปข้างหน้ารถ แต่แล้วคัทก็ดึงตัวฉันไว้ได้ทัน
“ แอ้มเป็นไรรึเปล่า ”
“ ไม่เป็นไรคัท ขอบใจมากนะ เกือบกลิ้งไปแล้วสิ ” ปอคงได้ยินเสียงของเราจึงตื่นขึ้นมา
“ คัทกะแอ้มมากอดอะไรกันตรงนี้วะ ” ปอถามด้วยความสงสัย ฉันเพิ่งรู้สึกตัวว่าอยู่ในอ้อมแขนของคัท จึงรีบถอยห่างออกมา
“ เปล่าเว้ยพอดีเราจะเดินมาถ่าย เอ้ย มาหาปอแต่เมื่อกี้รถมันเบรคไงคัทก็เลยจับเราไว้ ไม่งั้นเราคงกลิ้งทะลุกระจกไปแล้ว ”
“ อ๋อแล้วไป ก็นึกว่า … อะนะ แล้วแอ้มมาหาเราทำไมเหรอ ”
“ ก็ … เอ่อ ลืมไปแล้วอะ ” ฉันไม่รู้จะตอบว่าไง จะให้บอกว่ามาแอบถ่ายรูปก็โดนปออัดกองอยู่ตรงนี้แน่เลย
“ ก็แอ้มบอกว่าปอมีขนมเยอะใช่ม้า เราก็เลยกะจะมาขอซักถุงนึง เพราะเรานั่งเฉยๆไม่มีอะไรทำอะ ใช่มั้ยแอ้ม ” ฉันเออ ออ ไปกับคัทด้วย ปอจึงก้มลงไปหยิบขนมในกระเป๋าส่งให้คัท ว่าแต่ปอไม่สงสัยเหรอว่าแค่มาขอขนมต้องเอากล้องมาด้วยเนี่ย
“ ขอบใจนะปอ คัทเราไปกันเถอะ ” พอรถมาถึงโรงเรียน ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านส่วนฉันรอคุณพ่อมารับ ซักพักคุณพ่อก็มาถึง
“ เป็นไงลูกสนุกมั้ยเห็นอยากไปนักหนา ” คุณพ่อถาม
“ สนุกค่ะ สนุกมากเลย ขอบคุณนะคะที่ให้หนูไป ไม่งั้นหนูคงต้องเสียดายแน่เลยค่ะ ” ฉันตอบแล้วนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง
To Be Continue …………….
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น