ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    +++ Sweet remembeR +++

    ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นของความทรงจำ

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 30
      0
      14 ก.ย. 46

                   ในระหว่างการไปปัจฉิมนิเทศ  ซึ่งเป็นเหมือนประเพณีของ ม.3 ทุกรุ่น ที่จะอยู่ร่วมกันในระยะเวลาหนึ่ง คล้ายๆกับการไปเข้าค่ายนั่นแหละ ต่างกันก็ตรงที่เข้าค่ายนั้นสนุกแต่เหนื่อย ส่วนปัจฉิมนั้นสบายๆแต่เศร้า เพราะเหลือเวลาอีกไม่นานนักที่จะได้อยู่พร้อมหน้ากับเพื่อนๆ เนื่องจากบางคนต้องแยกย้ายกันไปเรียนที่อื่น

                   แคท หรือ คัทลียา เป็นสาวหล่อประจำรุ่นค่อนข้างป๊อบเพราะเป็นนักบาสเกตบอลของโรงเรียน แต่เพื่อนๆมักจะเรียก คัท มากกว่า เพราะชื่อแคทฟังแล้วไม่ค่อยเข้ากับหน้าเลยจริงๆ  

                   บริเวณม้านั่งหินอ่อนบนสนามหญ้า หน้าตึกนอน  คัทกำลังนั่งเหม่อมองไปที่สระบัวข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย ดอกบัวเอนไหวไปมาตามลมซึ่งพัดเบาๆ ท้องฟ้าดูมืดครึ้มเหมือนฝนจะตก ราวกับรู้ว่ามีคนอกหักนั่งอยู่ตรงนี้อยู่คนหนึ่ง  

    “  คัท เป็นอะไรไปล่ะ ทำไมดูซึมๆ วันนี้มาปัจฉิมนะ ทำตัวให้มันร่าเริงหน่อยสิ ”  คัทถึงกับสะดุ้งหันหลังมามองสาวน้อยร่างเล็กที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา  

    “ อ้าว แอ้มเองเหรอ มาเงียบๆตกใจหมดเลย ”  

    “ ถึงวันนี้แนนจะไม่มาแต่ก็สนุกได้ไม่ใช่เหรอ มัวมานั่งเล่นเป็นพระเอก MV อยู่ได้ ”  ฉันพูดปลอบพร้อมกับแซวคัทไปด้วย แนนคือแฟนเก่าของคัทแต่ตอนนี้กำลังคบกับนุ่นซึ่งเป็นเพื่อนในกลุ่มของแนน  คัทเงยหน้าขึ้นมามองฉันแล้วยิ้มให้  

    “ จริงด้วยสินะ วันนี้เรามาสนุกกัน แล้วก็เพื่อเก็บความทรงจำของพวกเรานี่ ขอบใจมากนะแอ้มที่ช่วยเตือนสติให้ เราไปที่หอประชุมกันเถอะ ”  คัท พูดพลางลุกขึ้นยืน แล้วเดินไปหอประชุมพร้อมกับฉัน

    เมื่อมาถึงหอประชุมคัทจึงแยกตัวไปหากลุ่มของเขา  

    “ เฮ้ย แอ้มไปไหนกับคัทมาวะ น่าสงสัยจริงๆเลย ”  จ๊ะทักยิ้มๆ  

    “ เปล่านี่ แค่ไปเรียกให้มันมาที่หอประชุม เห็นมันนั่งเล่นเป็นพระเอก MV อยู่คนเดียว  เออ นี่ จ๊ะกับแนทคิดเหมือนเรามะ  ว่าลีน่า น่าจะมาด้วยนะ กลุ่มเราจะได้อยู่กันครบ มันไม่น่าไปออสเตรเลียก่อนเลยเนอะ  ”  ฉันตอบ แล้วรีบเปลี่ยนเรื่อง

         หลังจากทำกิจกรรมของวันแรกเสร็จแล้ว บนตึกนอน บางคนกำลังอาบน้ำ บางคนก็กำลังเตรียมตัวจะนอน แต่ส่วนใหญ่จะนั่งคุยกันมากกว่า เมื่อถึงเวลานอนครูก็เข้ามาบอกให้พวกเรารีบๆนอน เพราะพรุ่งนี้จะมีถ่ายรูปแต่เช้า พวกเราก็รับคำแต่โดยดี พอครูออกจากห้องไม่ทันไร ทั้งไพ่ วิทยุ อีกทั้งแสงแฟลชสว่างวูบวาบไปทั่วห้อง

    “ จ๊ะ แนท มาถ่ายรูปกันปะ เดี๋ยวจะได้ส่งไปให้ลีน่ามันดู จะได้อิจฉาแล้วก็เสียดายที่ไม่ได้มากับพวกเรา ”  

    “ ก็ดีเหมือนกันะแอ้ม แต่ว่าแน่ใจเหรอว่าอยากถ่ายแค่พวกเราน่ะ ”  จ๊ะเริ่มแซวอีกแล้ว

    “ ทำไมล่ะคิดว่าเราอยากถ่ายกะใครเหรอจ๊ะ เออ เดี๋ยวถ่ายกลุ่มเราเสร็จเราจะชวนเมย์กับคัทมาถ่ายด้วย ในฐานะอาจารย์สอนบาสเราไง ”  ฉันรีบหาข้ออ้างเอาคำว่าอาจารย์สอนบาสมาบังหน้า ที่ใช้คำนี้ก็เพราะว่าเมื่อก่อนฉันเล่นบาสไม่ค่อยเป็น แต่ได้ทั้งสองคนช่วยสอนเทคนิคต่างๆให้ จนเดี๋ยวนี้เล่นเก่งบ้างขึ้นแล้ว   แต่แล้วคัทก็บังเอิญ เดินผ่านมาพอดี

    “ เฮ้ย ไอ้คัท ว่างอยู่ใช่ปะ ถ่ายรูปให้พวกเราหน่อยดิ ”  จ๊ะใช้คัทเป็นตากล้องให้พวกเรา

    “ เออนี่แอ้ม ถ่ายรูปคู่กับเราหน่อยสิ เรายังไม่เคยมีรูปแอ้มเลย ”  คัทชวนฉันถ่ายรูป  

    “ ก็ได้มาสิแล้วจะให้ใครถ่ายล่ะ จ๊ะจ๋า ถ่ายให้เราหน่อยได้มั้ย ”  จ๊ะทำหน้าเบื่อๆแต่ก็ยอมตกลง หลังจากนั้นจึงถ่ายรูปคู่กับเมย์ด้วย

    “ แอ้ม เดี๋ยวไปเล่นไพ่ที่กลุ่มเรามั้ย ยังไม่ง่วงไม่ใช่เหรอ ”  เมย์ชวน ฉันมองไปทางเพื่อนๆเหมือนจะถามความเห็น จ๊ะ ส่งสัญญาณบอกว่าเชิญ ฉันก็เลยตอบตกลง  

    ฉันเดินไปที่กลุ่มของเมย์ จะนั่งตรงไหนดีล่ะ อ้าว ดันเหลือแต่ที่ตรงข้างคัทซะด้วย มันบังเอิญหรือว่ามีใครแกล้งกันแน่นะ เล่นไปเรื่องๆ ก็ชักง่วงซะแล้วสิ  

    “ เพื่อนๆ เราขอตัวไปนอนก่อนนะ ”   ฉันกำลังจะเดินกลับไปที่เตียง

    “ เดี๋ยวเราไปส่งนะแอ้ม ”                              

    “ เฮ้ย คัท เตียงของแอ้มอยู่ห่างไปแค่ 4 เตียงเองนะต้องไปส่งด้วยเหรอ ” เมย์ถามด้วยความสงสัย ฉันเองก็สงสัยเหมือนกัน  

    เตียงที่ฉันนอนจะนอนได้ประมาณ 4 คน มีจ๊ะ กับ แนทนอนอยู่ก่อนแล้ว ฉันจึงนอนตรงด้านริม  คัทกำลังจะหันกลับไป พอดีจ๊ะเรียกขึ้นมาซะก่อน

    “ นี่ไอ้คัท เอาเพื่อนเราไปไหนมาวะ ”  ไม่รู้ว่าคัทได้ยินไม่ชัดหรือยังไงก็ไม่รู้ถึงได้ก้มลงมาต่ำจนหน้าคัทแทบจะชนหน้าฉันอยู่แล้ว แต่คัทยังพูดกับจ๊ะอยู่

    “ ทำไมเหรอ หวงเพื่อนจังนะ ”  ใบหน้าฉันร้อนผ่าวไปหมด หัวใจฉันก็เต้นแรงมาก นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย

    “ นี่ไอ้คัท แกจะจูบไอ้แอ้มรึไง ก้มมาซะขนาดนั้นน่ะหา… ”  จ๊ะ ถามคัทแล้วทำหน้าตกใจ  

    “ เปล่าซะหน่อย เราไปดีกว่าขี้เกียจกัดกะคนแถวนี้  นอนหลับฝันดีนะแอ้ม ” แล้วคัทก็เดินกลับไปที่กลุ่มของเขา  

    เฮ้อ  ก็อยากจะฝันดีหรอกนะคัท แต่คืนนี้มันจะหลับลงมั้ยเนี่ย ก็ดูสิใจยังเต้นแรงอยู่เลย

                                    To Be Continue …  

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×