สายไปแล้ว

ลำดับตอนที่ #2 : วันนี้ดีที่สุด

เช้าวันต่อมา \'\'เฮ่ๆๆ ดีแอร์ๆ\'\' เอมทักขึ้น ขณะที่ฉันกำลังเดินเข้ามา \'\'อ้าวไปเป็นไรไปล่ะ ไมหน้าซีดจัง\'\' เอมถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง \'\'เปล่าหรอกฉันไม่เป็นอะไรหรอกนะ\'\' ฉันเดินไปนั่งใต้ต้นขนุนที่เดิม เห็นกลุ่มพวกปอนด์กำลังเล่นฟุตบอลกันอยู่ ..... ผ่านไป 1 ชั่วโมง \'\'อ๊ะอ้าวๆ นี่ๆแอร์ๆๆ แอร์ครับๆ\'\' อ้ะอื้ม ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ \'\'มานั่งทำไรอยู่ตรงนี้ล่ะครับ\'\' ปอนด์ถามขึ้น \'\'อ๋อ สงสัยฉันคงเผลอหลับไปล่ะมั๊ง\'\'ฉันรีบวิ่งไปที่ห้องฝึกซ้อม ด้วยความที่ใจเต้นตึกตึก ฉันนึกในใจ นี่มันอะไีรกันเนี่ย ทำไมเราต้องเขินด้วยนะ ไม่เข้าใจจริงๆ

    ...ผ่านไป 1 เดือนเต็ม โรงเรียนเปิดเทอมแล้ว ฉันอยู่ ม.1 ส่วนปอนด์ก็อยู่ ม.1 ฉันแปลกใจมาก ม.1 ทำไมมาเรียกเราว่าน้องนะ เพราะปกติแล้วฉันไม่ชอบให้ใครมาเรียกน้อง ถ้า ม.1 รุ่นเดียวกัน แล้วปอนด์ก็ดันมานั่งที่ใกล้ฉันอีก ซวยจริง...!

       พักกลางวัน ฉันกับเอมก็ไปทานข้าวที่ใต้ต้นขนุนเหมือนทุกวัน .. แต่วันนี้ทำไมปอนด์ ไม่เล่นฟุตบอลก็ไม่รู้ .. หลังจากฉันทานข้าวเสร็จ ฉันได้ขึ้นไปบนห้อง ฉันเห็นปอนด์ นั่งทำแบบฝึกหัด ฉันนึกในใจว่า  ปอนด์ดูท่าทางเป็นคนเกเรนะเนี่ย ทำไมเด็กเรียนจัง ฉันยิ้มในใจ //^_^\\\\

หลังเลิกเรียน ปอนด์เขาเข้ามาถามฉันว่า \'\'เอ่อนี่ๆ แอร์  เ่ออ... คือ.. วิชาอ่ะ วิชาคณิต มีการบ้านหน้าไหนแล้วนะ แหะๆ !\'\' \'\'อ๋อ ก็หน้า 103 งัย ทำไมนายไม่หัดจำมั่งเล่า\'\' ฉันเดินชนไหล่เขา .. ตึก..!  \'\'อ้าวเฮ่ย ! เล่นแบบนี้ไม่แฟร์นะเฟ่ย\'\' ฉันรีบเดินไปอย่างโจรหนีตำรวจอย่างนั้นแหละ ฉันยิ้มในใจ //^_^\\\\











        ....เรื่องราวจะเป็นยังไง โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ (รักเศร้าๆ ยังไม่ถึงนะคะ ไม่ต้องใจร้อน)