คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #39 : Last Floor : CUBE Cafe’ ( Changsub Part )
“ คอฟฟี่ลาเต้ที่สั่งได้แล้วครับ” เมื่อหนึ่งปีก่อนเสียงนี้มักจะเป็นเสียงพนักงานที่ผมได้ยิน แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่แบบนั้น เพราะเสียงนี้เป็นเสียงผมเอง แหะๆ ใช่แล้วครับ ผมเปิดร้านกาแฟเป็นของตัวเอง ดูไม่เข้ากันใช่มั๊ยครับ บุคลิกง่วงๆกับร้านกาแฟ แต่มันเป็นแบบนั้นจริงๆ ที่ผมชอบไปนั่งที่ร้านกาแฟบ่อยๆทั้งๆที่ง่วงจับใจเพราะผมชอบกลิ่นของมันและความอบอุ่นอันเป็นเอกลักษณ์ของร้านกาแฟ นอกจากนี้ยังมีขนมปังและเค้กฝีมือของจีฮุนวางขายควบคู่กันไปด้วย ผมนึกว่าเขาจะเก่งแต่เรื่องอาหารซะอีก แต่ที่ไหนได้แม้แต่ขนมชิ้นเล็กๆเขาก็ชำนาญ
วันนี้เขาไม่อยู่ร้านหรอกครับเพราะต้องไปกองถ่ายเพื่อถ่ายโฆษณาให้กับสินค้าแบรนด์หนึ่ง ลูกค้าสาวๆที่มานั่งรอเป็นอันต้องกินแห้วกลับไป แต่ไม่วายพวกเธอยังซื้อขนมติดไม้ติดมือไปด้วย เป็นแฟนไอดอลมันก็ดีอย่างนี้นี่เอง เนื่องจากผมเป็นเจ้าของร้านผมก็ต้องเข้ามาดูแลกิจการ ลูกค้าหนุ่มๆเลยเข้าเยอะเป็นพิเศษถ้าวันไหนผมมาที่นี่ นอกจากลูกค้าขาจรแล้วยังมีลูกค้าขาประจำอย่างแขกในเลาจ์และเพื่อนๆที่มหาลัย ถึงผมจะเปิดร้านกาแฟแต่ก็ยังไม่ลืมการเล่นดนตรี บางวันว่างๆผมก็เซอร์วิสลูกค้าด้วยการเล่นเปียโนกล่อมพวกเขา เคยแต่เล่นในเลาจ์ให้นักดื่มแอลกอฮอลล์ฟัง พอมาเล่นในร้านกาแฟมันก็ได้ความสนุกไปอีกแบบ
“ เอ่อ...คุณชางซอบใช่มั๊ยครับ พอดีผมมาส่งเอกสารให้คุณจีฮุนน่ะครับ เป็นเอกสารด่วน ผมรบกวนฝากไว้ให้เขาหน่อยได้มั๊ยครับ” คนส่งเอกสารกล่าวกับผมอย่างเกรงใจ
“ ได้ครับ แล้วผมจะเอาไปให้เขาเองนะ” สาเหตุที่ต้องเอามาส่งที่ร้านเพราะจีฮุนทำงานไม่เป็นหลักแหล่งน่ะสิ ผมจึงต้องคอยรับของแทนเขาอยู่เรื่อย
ผมมานั่งนึกย้อนไปถึงครั้งแรกที่ได้เจอเขา เขาเป็นผู้ชายที่ไม่เหมือนใครจริงๆ บางคนเพียงแค่เจอนิสัยแย่ๆของผมก็ถอยหลังกลับซะแล้ว แต่จีฮุนไม่เป็นเช่นนั้น เขาจะคอยวนเวียนรอบตัวผมและชอบแกล้งผมเพื่อดึงดูดความสนใจของเขาตลอด เขาเป็นฝ่ายให้ทั้งการดูแลและเอาใจใส่แต่ก็มักจะไม่ตามใจผมเหมือนคนอื่นๆ เช่น เรื่องสเก็ตบอร์ด ถ้าเขามีเวลาว่างพอ เขาจะตามไปนั่งดูผมเล่นด้วย บางครั้งผมก็รู้สึกอึดอัดนะ แต่พอมาคิดดูดีๆ เป็นเพราะว่าเขาเป็นห่วงผมเขาจึงยอมสละเวลาว่างเพื่อพักผ่อนอันน้อยนิดของเขามาดูแลผมแทน ผมจึงชักอยากจะตอบแทนเขาบ้างแล้วสิ
วันนี้โลเกชั่นที่จีฮุนไปถ่ายแบบไม่ไกลมากนัก ผมจึงอยากจะไปส่งเอกสารสักหน่อย หนุ่มหน้าหวานเดินถือกล่องที่บรรจุแก้วกาแฟและขนมปังเต็มกล่องเพื่อมาฝากทีมงานเดินเข้ามาในกองถ่าย ผมมองเห็นจีฮุนแล้วล่ะ ดูเหมือนเขาจะตั้งใจทำงานมากจนไม่สังเกตเห็นว่าผมเดินเข้ามา
“ เอาล่ะ พักได้ๆ มาดื่มกาแฟกันก่อนนะ” เสียงผู้กำกับตะโกนบอกทีมงาน จีฮุนจึงเดินมานั่งพักบ้าง
“ ใครสั่งกาแฟมาครับ น่าดื่มเชียว ขนมปังก็น่าอร่อย” จีฮุนถามพี่ๆทีมงาน พลางหยิบกาแฟมาดื่มก่อนจะชะงักงัน เพราะรสชาติของมันช่างคุ้นลิ้นของเขาจริงๆ จีฮุนค่อยๆหมุนแก้วกาแฟเพื่อดูโลโก้ของร้านก่อนจะยิ้มออกมา
“ Cube Cafe’ เพิ่งเปิดเหรอแต่กาแฟเขาอร่อยดีนะ ขนมปังก็นุ่ม ที่สำคัญเด็กส่งกาแฟน่ารักชะมัด” ทีมงานอีกคนหนึ่งพูดแทรกขึ้น ทำเอาจีฮุนแอบอมยิ้มคนเดียว
“ เป็นเด็กผู้หญิงที่ให้ลุคทอมบอยมากเลย ท่าทางจะแก่นเซี้ยวใช่เล่น แต่น่ารักดีแฮะ อยากจับมาถ่ายรูปกับจีฮุนซะแล้วสิ” ตากล้องพูดพลางพิจารณาลักษณะของบุคคลที่สาม จีฮุนจึงขอตัวออกมาจากที่ตรงนั้น
“ ชางซอบๆ คุณมาที่นี่ได้ยังไง” จีฮุนเมื่อเห็นด้านหลังของคนรักก็จำได้ดี
“ ผมมาส่งกาแฟน่ะ แล้วก็เอานี่มาให้คุณด้วย” ผมยื่นซองเอกสารให้เขา เขารับมันไปพลางยิ้มให้ผมก่อนจะฉกหอมแก้มผมอย่างรวดเร็ว
“ ผมต้องไปแล้ว ที่ร้านยุ่งๆ ไม่งั้นผมคงไม่ออกมาเองหรอก” ผมคลำแก้มตัวเองอย่างเขินอายก่อนจะหันหลังกลับ แต่ข้อมือกลับถูกรั้งไว้ก่อน
“ เดี๋ยวสิ อย่าเพิ่งกลับได้มั๊ย ผมอยากให้คุณรู้จักทุกคนหน่อยน่ะ” เขาพูดกับผมอ้อนๆก่อนจะดึงมือผมเข้าไปในกองถ่าย
“ อ๊ะ เด็กส่งกาแฟคนนั้นนี่ จีฮุนเอามาถ่ายแบบด้วยเหรอ” ตากล้องลุกขึ้นยืนอย่างตื่นเต้น ซึ่งจีฮุนยิ้มตอบพลางส่ายหน้าไปมา
“ เขาคือ ลี ชางซอบ เจ้าของ Cube Cafe’ และเป็นแฟนผมเองครับ” การเปิดตัวของผมไม่ใช่แค่ทำให้ทีมงานอึ้ง แต่ผมเองก็อึ้งเหมือนกัน
“ ห๊ะ!!!... จริงดิ งั้นคนอื่นๆก็อกหักน่ะสิ โธ่ นายไม่น่ามาทำลายความหวังฉันเลย” ทีมงานอีกคนกล่าวอย่างเสียดาย จีฮุนจึงหัวเราะหึๆอย่างผู้ชนะ ผมทำอะไรไม่ได้มากนอกจากโค้งทักทายทุกคนไปก่อนจะขอตัวผละออกมา
“ คุณแนะนำผมแบบนั้นได้ไง รู้มั๊ยมันมีผลต่อหน้าที่การงานของคุณนะ ดีนะที่ผมไม่พูดออกไป ไม่งั้นเขารู้แน่ว่าผมเป็นผู้ชาย” ผมดุแฟนตัวเองพลางนึกดีใจที่ไม่เผลอพูดอะไรออกไป ดีนะที่ภายนอกผมคล้ายๆเด็กผู้หญิงทุกคนเลยไม่สงสัยอะไร
“ อ๊ะ...นั่นมันสาวในโทรศัพท์มือถือของนายนี่นา ในที่สุดก็จีบติดสักทีนะ ดีใจด้วยจีฮุน” ขณะที่เรากำลังเดินออกมาก็สวนกับทีมงานอีกคนที่ดูจะสนิทกับจีฮุนซะจริง จีฮุนดูเขินๆแปลกๆ อ๊ะ...สาวในมือถือ ผมงั้นเหรอ ผมหันไปมองอย่างคาดคั้น เขาจึงยอมหยิบโทรศัพท์ออกมาให้ผมดู นี่...เขาพกรูปผมตลอดเลยรึไงเนี่ย
“ ทีคุณยังมีรูปผมเลย ทำไมผมจะมีบ้างไม่ได้ล่ะ” เขาต่อปากต่อคำผม
“ ว่าแต่ สาวน้อยคนนี้ชื่ออะไรจ๊ะ เห็นจีฮุนชอบมาเพ้อให้ฟังบ่อยๆ” รุ่นพี่คนนี้ถึงกับเผาจีฮุนทันที
“ ผมชื่อ ลี ชางซอบครับ ขอบคุณที่ดูแลจีฮุนนะครับ” ผมพูดไปยิ้มไปแต่รุ่นพี่คนนั้นแข็งไปแล้ว เขาคงนึกไม่ถึงว่าผมเป็นผู้ชายล่ะสิ จีฮุนจึงรีบโค้งลาก่อนจะดึงมือผมออกมา
“ คุณนี่ร้ายชะมัด ไปทำลายความมั่นใจของเขาได้” จีฮุนพยายามกลั้นขำ
“ ก็ผมไม่อยากให้ใครเข้าใจผิดว่าผมเป็นผู้หญิงนี่” ชางซอบกล่าวอย่างงอนๆ
“ โอเคครับ แล้วผมจะอธิบายให้เขาฟังนะครับ” ผมหันหลังจะกลับขึ้นรถแต่ก็โดนยื้อไว้อีก
“ อะไรอีกล่ะครับ ผมรีบนะ ที่ร้านยิ่งแต่ยุ่งๆอยู่”
“ ถึงยุ่งแต่คุณก็มานี่ครับ ทั้งๆที่ไม่มีใครสั่งกาแฟสักหน่อย แต่คุณกลับเอามาฝากเอง อย่าปฏิเสธเลยว่าคุณ คิดถึงผมน่ะ” ผมล่ะเซ็งจริงๆที่โดนเขาจับได้ทุกครั้งไป
“ ใช่สิ ผมแค่มาส่งเอกสารน่ะ แหะๆเลยเอากาแฟมาฝากด้วย นี่!!! ปล่อยผมนะ ผมต้องไปแล้ว” ผมแถไปเรื่อยแต่อีกคนก็ไม่ยอมปล่อยอยู่ดี
“ จูบลาผมก่อนสิ แล้วจะปล่อย” มาไม้นี้อีกแล้ว ถ้าผมไม่ทำตามคำขอรับรองเขาไม่ปล่อยผมแน่นอน ผมจึงหลับตาลงก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ แต่จีฮุนกลับดันผมไปติดกำแพงซะงั้น ก่อนจะกดจูบผมแทนเรื่อยมาจนถึงต้นคอ
“ ไม่เอานะ เดี๋ยวมันเป็นรอย พนักงานและลูกค้าในร้านเขาจะล้อผมได้” ผมดันร่างที่รุกนั้นออกเบาๆ
“ ก็ดีสิ เขาจะได้รู้ว่าคุณมีเจ้าของแล้ว จะได้ไม่มีใครกล้ามายุ่งกับคุณอีก” เขาพูดอย่างหวงๆพลางกดจูบลงไปจริงๆ
“ อื้อ...พอแล้ว ผมไม่ได้ไปไหนสักหน่อย ออกจากนี่ผมก็จะกลับร้านเลย คุณนี่ขี้ระแวงจัง”
“ ผมไว้ใจคุณนะชางซอบ แต่ผมไม่ไว้ใจคนอื่นต่างหาก” สายตาโลมเลียของเขาทำเอาผมใจอ่อนยวบ
“ โอเคครับ ผมจะไม่ยั่วใครแน่นอน สัญญา” ผมยื่นนิ้วก้อยออกไปเขาจึงเกี่ยวมันก่อนจะกระซิบข้างหูเบาๆ
“ ผมรักคุณนะครับ ชางซอบ” พูดจบเขาก็กดจูบผมอีกครั้ง
เฮ้อออออ ทำไมผมรู้สึกว่าความรักของผมมันเหมือนเพิ่งเริ่มต้นในทุกๆวันนะ เขามักจะทำให้ผมเซอร์ไพรได้ทุกครั้งสิน่า จากนี้และต่อไปผมคิดว่าคงไม่มีผู้ชายคนไหนที่จะทำให้ผมรู้สึกเหมือนเจอรักแรกได้ทุกวันแบบเขาอีกแล้วล่ะ
__________________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็น