คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : Special : My chef
ก๊องแก๊งๆ
อ๊ะ...ซี๊ดดดด...ร้อนๆ
เสียงเครื่องครัวกระทบกันผสมกับเสียงร้องอุทานของใครบางคนดังมาจากในครัว ปลุกให้ผมผู้ซึ่งชื่นชอบการนอนหลับตื่นขึ้นกลางดึก ผมหาวหวอดๆพลางขยี้ตาเดินลงบันไดมายังห้องครัวที่เปิดไฟอยู่เพียงห้องเดียว แผ่นหลังกว้างสวมเสื้อเชิ้ตที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อเรียกให้สายตาผมตรึงอยู่กับภาพนั้น ผมยืนมองร่างสูงอยู่หน้าประตู เขามาทำอะไรดึกๆแบบนี้นะ ผมมองนาฬิกาบอกเวลาเที่ยงคืนซึ่งไม่ใช่เวลาที่จะมาเข้าครัวแล้ว แขนแกร่งพับแขนเสื้อถึงข้อศอกกอดหม้อพลางใช้มืออีกข้างตีแป้งอะไรบางอย่างในหม้อนั้น ก่อนจะใช้หลังมือปาดเหงื่อออก อุณหภูมิห้องนี้ดูเหมือนจะสูงกว่าปกติเนื่องจากเปิดเตาอบและต้มน้ำไปด้วย ผมไม่เคยเห็นเขาในอิริยาบถนี้มาก่อนเลย เขาดูจริงจัง รอยยิ้มเล็กๆผุดขึ้นที่ริมฝีปากคนที่แอบมองอยู่อย่างไม่รู้ตัว สายตาที่ร่างสูงมองสิ่งของในหม้อนั้นดูอบอุ่นและมีความสุขอย่างยิ่งราวกับสิ่งที่อยู่ในหม้อนั้นเป็นคนรักของเขาก็ไม่ปาน เขานำแป้งที่ตีเสร็จแล้วใส่แม่พิมพ์ลวดลายน่ารักก่อนจะนำมันเข้าเตาอบ ผมยืนมองภาพนั้นจนลืมไปว่าตัวเองอยู่ในมุมมืด
“ เข้ามาสิครับ ยืนอยู่ตรงนั้นเดี๋ยวยุงก็ได้หามพอดี” เสียงทุ้มกล่าวอย่างขำๆก่อนเจ้าตัวจะหันหน้ามามองทางประตูพลางยืนพิงโต๊ะเหล็กกลางห้อง เรียกสติให้ผมกลับมาอยู่กับตัวเอง
“ อืม... อะแฮ่ม คุณมาทำอะไรน่ะ ดึกๆดื่นๆ” ผมกระแอมเรียกเสียงตัวเองก่อนจะถามกลับไป เขากวักมือเรียกผมหยอยๆผมจึงต้องเดินเข้าไปในห้องนั้น
“ ผมทำขนมอยู่น่ะ” เขายื่นหม้อแป้งที่เหลือให้ผมดู
“ สูตรใหม่เหรอ จะวางขายพรุ่งนี้รึไง” เขายิ้มก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด ยิ่งยืนใกล้เขาผมยิ่งรู้สึกถึงความแตกต่าง ( Jihoon 185 cm. Changsub 177 cm. ) เขาอุ้มผมขึ้นพลางวางลงบนโต๊ะเหล็กตัวนั้น คราวนี้ใบหน้าเขาก็อยู่ในระดับสายตาของผมแล้วล่ะ
“ เดี๋ยวชิมแล้วคุณก็รู้ ผมรับรองว่าอร่อยแน่นอน” เขายักคิ้วอย่างมั่นใจในตัวเอง
“ หลงตัวเองชะมัด” ผมงึมงำๆพลางเบี่ยงสายตาหลบไปด้านข้าง จีฮุนช้อนคางผมให้มองหน้าเขา
“ ผมไม่ได้หลงตัวเองสักหน่อย แค่ผมมั่นใจว่ามันจะต้องอร่อยแน่ๆเพราะผมใส่บางอย่างที่พิเศษลงไปน่ะสิ” เขาพูดไปก็ยิ้มไปด้วย ผมจึงอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปบีบจมูกโด่งนั้น
“ ร้อนมั๊ย? เหงื่อคุณออกเต็มเลย” ผมมองใบหน้าใสที่มีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นรำไร ก่อนจะหยิบกระดาษมาซับให้ จีฮุนมองการกระทำของร่างเล็กนิ่ง สายตาตรึงอยู่กับใบหน้าสวยก่อนจะใช้มือมากุมมือข้างที่ซับหน้าไว้ ชางซอบเอียงคอสงสัย
“ ชางซอบ คุณรู้อะไรมั๊ยว่าคุณก็มีมุมที่น่ารักเหมือนกันนะ” เขากล่าวชมผมพลางดึงมือไปจูบทำเอาผมถึงกับหน้าแดงทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว
“ คุณเพิ่งรู้รึไง ผมน่ารักมาตั้งนานแล้วล่ะ คุณไม่สังเกตเองต่างหาก คุณน่ะชอบแกล้งผมอยู่เรื่อย” ชางซอบเชิดหน้าอย่างมั่นใจในตัวเอง
“ ก็เพราะว่าคุณน่ารักนั่นแหละ ผมถึงไม่ยอมปล่อยมือง่ายๆ ที่บอกว่าคุณก็มีมุมน่ารักเนี่ยเพราะผมมักจะเห็นเวลาคุณกวนประสาทหรือโกรธและงอนผม แต่นานๆทีผมจะเห็นคุณมาทำแบบนี้ คุณน่ะหัดแสดงออกกับแฟนตัวเองให้มากกว่านี้หน่อยสิ คุณชอบวางฟอร์มอยู่เรื่อย” จีฮุนพูดพลางจิ้มจมูกผมอย่างหยอกล้อ
“ ผมก็แค่ไม่อยากให้เหงื่อคุณมันหยดลงไปในขนมก็เท่านั้นแหละ หลงตัวเองที่สุดเลย แบร่!!” ผมแลบลิ้นให้เขา จีฮุนจึงจับคางผมไว้นิ่งพลางโน้มหน้าเข้ามาใกล้
ติ๊ง...
เสียงเตาอบขนมปังเรียกให้เขาชะงัก เฮ้ออออ เตาอบช่วยชีวิตผมไว้แท้ๆ
ทาร์ตหน้าตาน่ากินถูกนำออกมาจากเตาขณะที่ควันยังอุ่นๆอยู่ ว้าว...น่ากินชะมัด เพราะผมเป็นคนที่ชื่นชอบการกินจึงรู้สึกโชคดีชะมัดที่มีเขาอยู่เคียงข้าง
“ อ่ะ...ลองชิมให้ผมหน่อยสิ แล้วคอมเม้นด้วยนะครับ” จีฮุนตักทาร์ตเป็นคำเล็กๆพลางยื่นมาป้อนผม ผมงับมันเข้าไป หืม..กลิ่นหอมของแป้งบวกกับรสหวานนุ่มของนมและเนยช่างกลมกล่อมจริงๆ สีเหลืองนวลดูเป็นธรรมชาติและกลิ่นที่ผมไม่คุ้นเคย มันกลิ่นอะไรกันนะแต่รู้แค่ว่าอร่อยมากเลยทีเดียว
“ เป็นไงบ้าง” จีฮุนมองผมพลางถามออกมาด้วยความกังวล ผมจึงอยากแกล้งเขาคืนบ้าง ผมส่ายหน้าไปมาเป็นคำตอบ เขาดูผิดหวังก่อนจะถอนหายใจออกมา
“ เฮ้ออออ ยังไงคุณก็ไม่ชอบมันอยู่ดีสินะ” เขาใช้มือเสยผมอย่างเหนื่อยใจ ผมแอบขำน้อยๆ ผมไม่เคยเห็นเขาลำบากใจแบบนี้มาก่อนเลยจริงๆ ดูแล้วน่ารักชะมัด
“ อะไรพิเศษที่คุณว่าล่ะ ไหนบอกมาหน่อยสิ เผื่อผมจะพิจารณาใหม่” ผมแกล้งยื่นหน้าเข้าไปหา เขามองหน้าผมนิ่งก่อนจะดึงมือผมไปจับที่หน้าอกข้างซ้ายของเขา
“ ผมใส่ตรงนี้เข้าไปครับ ผมตั้งใจทำมันมากๆเลยนะ แต่คุณก็ไม่ชอบมันอยู่ดี” เขายิ้มแห้งๆอย่างผิดหวัง
“ ที่ผมส่ายหน้าไม่ได้หมายความว่าไม่ชอบสักหน่อย คุณนี่คิดมากจังนะจีฮุน ผมแค่อยากจะบอกว่ามันอร่อยไม่มีที่ติต่างหากล่ะ ว่าแต่คุณไม่ได้ทำให้ลูกค้าเหรอ ถึงดูผิดหวังจังเมื่อผมส่ายหน้าแบบนั้น” ผมถามอย่างสงสัย เพราะทุกทีที่เขาคิดสูตรใหม่ถ้าผมบอกไม่โอเคเขาก็ไม่เห็นจะผิดหวังมากขนาดนี้
“ ผมตั้งใจทำมันให้คุณต่างหากล่ะ” ผมเลิกคิ้วเป็นคำถาม เขาจึงชี้ไปยังถังขยะข้างโต๊ะ ผมจึงชะโงกหน้าไปดู ในนั้นมีเปลือกฟักทองที่ขูดเนื้อออกจนหมดอยู่เต็มถัง ผมถึงกับตาโต
“ อย่าบอกนะว่า นี่คือ ทาร์ตฟักทอง” เขาไม่ตอบเพียงแต่พยักหน้าช้าๆ อ๊ากกกก ในที่สุดเขาก็ทำให้ผมกินฟักทองเข้าไปจนได้สินะ แถมทำให้ผมเอ่ยปากว่าอร่อยได้อีกด้วย เจ้าเล่ห์จริงๆ ทำไมผมรู้สึกว่าตัวเองโดนแกล้งยังไงก็ไม่รู้
“ คนเจ้าเล่ห์ ก็รู้อยู่ว่าผมไม่ชอบฟักทอง ยังจะทำมาให้กินอีกนะ” ผมกล่าวอย่างงอนๆแต่เขากลับลูบหัวผมอย่างเอ็นดู
“ ก็เพราะว่าคุณไม่ชอบ ผิวคุณถึงเสียแบบนี้ไง ผมถึงต้องหาวิธีที่จะทำให้คุณกินมันให้ได้และอีกอย่าง เมื่อกี้คุณยังชมว่าอร่อยด้วยเลย ทานมันเถอะนะครับ ต่อไปนี้ผมจะทำเมนูที่คุณสามารถกินมันได้ง่ายๆไม่เหม็นหืนดีมั๊ย” เขาลูบแก้มผมเบาๆ ผมมองใบหน้าและเสื้อผ้าที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อทำให้ผมไม่กล้าปฏิเสธเลยทีเดียว ผมบู้ปากก่อนจะถดตัวลงจากโต๊ะ
“ โอเคๆ ผมยอมกินก็ได้ แต่เฉพาะขนมที่คุณทำนะ ถ้าเป็นอย่างอื่นผมไม่กินเด็ดขาด และอีกอย่างคุณควรจะพักผ่อนได้แล้ว ไม่ใช่เอาเวลานอนมาทำเรื่องพวกนี้” ผมดุออกไปอย่างไม่จริงจังนัก เขายิ้มก่อนจะดึงเอวผมเข้าไปชิดกับเขา
“ ถ้าเรื่องพวกนี้มันเกี่ยวกับคุณ ผมเต็มใจทำมันนะครับ ไม่ว่าจะเหนื่อยแค่ไหนก็ตาม ขอแค่มันดีกับตัวคุณผมยอมทำทุกอย่างเลยล่ะ ผมจะเป็นเชฟประจำตัวคุณนะครับ ชางซอบ” จีฮุนพูดพลางโน้มหน้าเข้ามาใกล้ จมูกโด่งรั้นนั้นดันอยู่กับจมูกผม
“ จีฮุน คุณรู้อะไรมั๊ย คุณน่ะไม่ได้เป็นแค่เชฟของผมหรอกนะ แต่คุณเป็นทุกอย่างในชีวิตผมเลยล่ะ” พูดจบผมก็ยืดตัวขึ้นพลางล็อกคอร่างสูงให้โน้มลงมาจูบ เขาดูจะตกใจกับคำตอบของผมเล็กน้อยแต่ก็รับจูบนั้นอย่างอบอุ่น ก่อนจะค่อยๆผละออกเมื่อรู้สึกว่าผมกำลังจะหมดลมหายใจ
“ ไปนอนเถอะครับ เดี๋ยวผมขออาบน้ำก่อน ตัวผมมีแต่กลิ่นแป้งกลิ่นขนมติดเต็มไปหมด” จีฮุนดันร่างผมออกห่างจากตัวเขา ผมจึงกระโดดกอดคอร่างสูงก่อนจะซุกจมูกลงบนซอกคอขาวๆนั้น
“ ผมรักกลิ่นหอมๆที่ติดตัวคุณที่สุดเลย” ในที่สุดผมก็ได้พูดสิ่งที่ใจคิดแต่ไม่ได้บอกมันออกไป เขายิ้มอย่างดีใจ ก่อนจะซุกจมูกลงบนซอกคอผมเหมือนกัน
“ ผมก็รักกลิ่นหวานๆของชางซอบเหมือนกันนะครับ” เราทั้งคู่ต่างหัวเราะออกมาในความคิดของกันและกัน ผมจึงลงมือเก็บครัวเพื่อให้เขาไปอาบน้ำก่อนจะเข้านอนพร้อมกัน
อุปกรณ์ที่ใช้ในการสร้างผลงานไม่ได้มีเพียง สมุด ดินสอ ยางลบและโน๊ตบุ๊คเท่านั้น
แต่มันมีสิ่งที่เรียกว่า " หัวใจ" อยู่ในนั้นด้วยค่ะ ขอบคุณนะคะที่ใช้หัวใจของคุณอ่านผลงานที่เขียนด้วยความตั้งใจนี้
ไรต์เขียนสเปเชี่ยลตามคำขอแล้วนะคะ เนื่องจากมีคนชอบคู่ฮุนซอบมากและไรต์เองก็เมนคู่นี้ด้วย เลยเขียนเสร็จเร็วเป็นพิเศษ แต่คู่อื่นก็อย่าเสียใจไปค่ะไรต์เขียนให้อย่างแน่นอน อดใจรอนิดนึงนะคะ
ความคิดเห็น