My Teacher คุณครูหน้าใส หวานใจนายตัวเล็ก

ลำดับตอนที่ #10 : Lesson : 9 เรียวน่ะ...คนแรกเลยนะ

Lesson: 9

 พี่โชพาผมไปนั่งยังโซฟาตัวยาวที่ตั้งอยู่กลางบ้าน ในบ้านจัดเป็นระเบียบเรียบร้อย ผมคิดว่าหนึ่งล่ะคือคนที่ชื่อ ยู ต้องเป็นคนจัด ผมกวาดสายตาไปทั่ว พลางเหลือบไปเห็นกรอบรูปที่แขวนอยู่ข้างผนัง ในนั้นมีรูปครอบครัวของเจ้าของบ้าน ชายวัยกลางคนหน้าตาอ่อนโยนท่าทางใจดี หน้าตาออกลูกครึ่งญี่ปุ่น กับหญิงวัยกลางคนรอยยิ้มสดสัย ซึ่งกำลังมองตรงมา ผมนึกออกทันที เธอคือคุณป้าที่ผมเจอในสวนสาธารณะ คุณป้าผู้ใจดีคนนั้น ส่วนเด็กชายที่อยู่ในรูปวัยกำลังซนหน้าตาน่ารัก ก็คงจะเป็นหนุ่มน้อยคนที่ผมเพิ่งประทุษร้ายเขาวันนี้ล่ะมั้ง แต่มองจากชุดนักเรียนของเขา คาดว่าเค้าคงแก่กว่าผมประมาณ 2-3ปี ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆ เจ้าของบ้านก็เดินออกมา ท่าทางเขาคงจะไปประคบนํ้าแข็งกันเรียบร้อยแล้วจึงไม่บวมมาก ผมมองใบหน้าเค้าอย่างรู้สึกผิด พี่โชจึงแนะนำผมให้คนทั้งคู่ได้รู้จัก และผมก็ขอโทษขอโพยเขาเป็นการณ์ใหญ่ จริงอย่างที่ผมคิด เด็กชายที่อยู่ในรูปเค้าแก่กว่าผม 3 ปี ส่วนนายแบบหนุ่มก็เป็นคนรักของเค้า

" พี่โชกับเรียวไปอาบนํ้าก่อนนะฮะ แล้วค่อยมาทานข้าวกัน " พี่ยูพูดอย่างใจดีพลางดุนหลังผมให้เดินไปข้างบน เนื่องจากผมมากระทันหัน พี่โชจึงขอให้ผมอาศัยอยู่ที่นี่ชั่วคราว จนกว่าพี่โชจะทำงานเสร็จ พี่โชพาผมเดินมายังห้องๆหนึ่ง คงเตรียมไว้สำหรับแขก เขาเปิดประตูให้ผมอย่างสุภาพ พลางหยุดให้ผมเดินเข้าไปก่อน ผมสบตาครู่นึง เขายังคงยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยนในแบบฉบับของพี่โช จากนั้นพี่โชก็เดินไปนั่งบนเตียงซึ่งมีอยู่หลังเดียวตั้งอยู่กลางห้องและสามารถใช้แทนเก้าอี้ได้ ผมจึงได้แต่ยืนอยู่กลางห้องไม่รู้ว่านั่งตรงไหนดี

" เอ่อ...เรียวขอโทษนะฮะ ที่ทำอะไรบุ่มบ่ามในวันนี้ ทำให้ต้องวุ่นวายกันไปหมด "
พี่โชจ้องหน้าผม ถึงแม้ปากจะยังยิ้มอยู่อย่างนั้น แต่ผมรู้... ความเงียบของเขานี่ล่ะ น่ากลัวที่สุด สายตาที่ส่งมาราวกับจะเค้นคำตอบจากปากผม ผมจึงไม่สามารถปิดบังมันได้อีก

" ก็เรียวทนไม่ได้นี่ฮะ พี่โชเล่นออกมาโดยไม่ได้บอกอะไรเลย เรียวแค่อยากรู้ว่า พี่โชรู้สึกยังไงกับเรียวกันแน่? รึว่าเห็นเรียวเป็นแค่เด็กแล้วคิดจะแกล้งยังไงก็ได้ ยังไงเรียวก็ไม่ยอมเป็นของเล่นของใครหรอกนะ! "
ผมพูดออกไปทั้งหมดที่ผมอยากพูด พี่โชยังคงใบหน้าเหมือนเดิม ก่อนจะตบลงบนที่นอนข้างๆอย่างเชื้อเชิญให้ผมนั่งลงข้างๆตัว ผมจึงก้าวช้าเดินไปนั่งข้างๆ แต่แล้ว...พี่โชก็ผลักผมลงนอนกับเตียง พลางส่งตัวมาคร่อมผมไว้ เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ซึ่งผมไม่ได้เห็นมันมานาน

" เรียวคิดว่าพี่พูดเล่นขนาดนั้นเลยเหรอ พี่ไม่เคยบอกกับใครมาก่อนเลยนะ ว่าเขาเป็นของพี่ เรียวน่ะ...คนแรกนะ และก็จะเป็นเพียงคนเดียวด้วย "
พี่โชทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนจะประกบจูบลงมาที่ปากผมอย่างแผ่วเบา ก่อนจะถอนออกอย่างอ้อยอิ่ง

" ถ้าทำแบบนี้ล่ะ จะเชื่อพี่มั๊ย? "
พี่โชถามด้วยสายตาจริงจัง แต่ผมกลับพูดไม่ออก ก้มันยังรู้สึกร้อนๆอยู่ที่ริมฝีปากเลยนี่ฮะ

 " งั้น...ถ้าอย่างนี้ล่ะ "
พูดจบพี่โชก็จูบลงมาที่ต้นคอผมพลางกดจนมันเป็นรอย เขามองหน้าผมอย่างเป็นคำถาม แต่ผมก็ยังคงไม่ตอบเนื่องจากหน้ายังร้อนอยู่ แต่แล้วก็เหมือนมีประกายเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นมาในนัยน์ตาของพี่โช จากนั้นพี่โชก็ก้มลงมาไซร้คอผมอย่างจริงจัง ทุกๆที่ ที่ริมฝีปากลากผ่านมันขึ้นเป็นรอบจํ้าๆ ผมรู้สึกตกใจมาก จึงใช้มือดันหน้าอกแกร่งเบาๆ เพราะรู้ว่า มันชักจะเลยเถิดไปซะแล้ว

" เอ่อ...เรียวเชื่อแล้วฮะ ไม่ต้องทำอย่างนี้ก็ได้ " ผมอายหน้าแดงจนต้องหลบสายตาพี่โช พี่โชผละออกจากตัวผมพลางนั่งลงข้างๆ ผมจึงกระเด้งตัวลุกขึ้นมา

" เรียวจะไปอาบนํ้า " ผมพูดเสียงแข็งแก้เขิน
" แล้วมีเสื้อผ้าเหรอ เราน่ะ " พี่โชถามกลั้วหัวเราะ
" ถ้าไปยืมพี่ยู มันจะรบกวนเปล่าๆ ไม่เป็นไร...เรียวใส่ตัวเดิมได้ " ผมมองเสื้อผ้าตัวเองอย่างครุ่นคิด

" ไม่ได้ๆ พี่ไม่ยอมนอนกับคนที่ใส่เสื้อผ้าชุดเดียวกับที่ใส่มาทั้งวันหรอกนะ " พี่โชส่ายศีรษะพลางพูดเสียงแข็ง ( อะไรกัน แค่นี้ก็รับไม่ได้...เรียว )
" งั้นพี่ไม่ต้องนอนสิฮะ เรียวไปนอนกับพี่ยูก็ได้ เชอะ " ผมพูดพลางสบัดหน้างอนๆ ( ลองดูซิจะว่าไง....เรียว )
" ไม่ได้เหมือนกัน พี่ไม่ยอมให้ไปเป็นก้างขวางคอน้องชายพี่หรอกนะ ไม่เห็นเหรอว่าเรก็อยู่ แล้วอีกอย่าง พี่ไม่ยอมให้เรียวไปนอนกับชายอื่นเด็ดขาด "
พี่โชเถียงสุดฤทธิ์ ผมจึงได้แต่แอบขำกับปฏิกิริยาขี้หึง ที่มักจะไม่ได้เจอบ่อยนัก
" งั้นเอาของพี่ไปใส่ก็ได้ " พี่โชยื่นเสื้อเชิ้ตตัวยาวกับกางเกงบ็อกเซอร์ขาสั้นมาให้ผม ( โด่...นึกว่าไร? ที่แท้ก็อยากให้เราใส่ของตัวเองนี่เอง รู้นะว่าคิดไรอยู่ ตาแก่โรคจิตเอ๊ย!!! ) ด้วยความที่ผมตัวเล็ก ก็เลยไม่มีปัญหาเรื่องความยาวของเสื้อ มันยาวคลุมต้นขาผมพอดี แถมยังมีบ็อกเซอร์ จึงทำให้ผมไม่รู้สึกว่า มันโป๊เกินไป ผมรับมันมาพลางหันหลังเตรียมจะเข้าห้องนํ้า พี่โชก็เข้ามากอดผมจากทางด้านหลัง

" รู้มั๊ย?...เครื่องมันติดแล้วมันดับยากนะ " เขาพูดด้วยเสียงแหบพร่าอย่างยั่วยวน ทำเอาผมใจสั่น
" เรียวจะไปอาบนํ้าแล้ว " ผมพูดด้วยความอายพลางเดินไปยังห้องนํ้า โดยไม่หันกลับมามอง บุรุษผู้อยู่ข้างหลัง ( คนบ้า...พูดอะไรไม่อายฟ้าอายดินเลย....เรียว )

.............................................................................................................................................................
ใกล้ความจริงแล้วค่ะ จะจบแล้วววว เย้ๆๆดีใจจัง อดใจรอแปปนะคะ