ตอนที่ 2 : - 2 -
Couple : Siwon KyuHyun
Rate : NC-17
Genre : Dishonesty , POV
Status : 02
Writer : NiTRoGeN14
Writer's Note : ใครรับกับความสัมพันธ์ต้องห้ามแบบนี้ไม่ได้ ก็ไม่เป็นไรค่ะแค่อย่าต่อว่ากันเท่านั้นก็พอ ^^* (ยิ้มหวาน)
...
ผมเฝ้ามองตุ๊กตาร่างบอบบางที่หลับไหลอยู่ในอ้อมแขนอย่างหลงใหล ตุ๊กตาของผม ช่างงดงามจริงๆ งดงามเหมือนผู้หญิงแพศยาคนนั้น แต่จะต่างกันก็ตรงที่ตุ๊กตาตัวนี้เป็นของผมและจะเป็นของผมตลอดไป ผมจะยอมให้ใครมาพรากตุ๊กตาตัวนี้ไปเด็ดขาด จะไม่ยอมให้ใครมาสัมผัสหรือแม้แต่จะพบเห็นก็ไม่ได้
ผมกลัว...
กลัวว่าจะเสียตุ๊กตาตัวนี้ไปเหมือนที่เคยเสียผู้หญิงคนนั้นไป
.
.
.
'ซีวอน กลับมาจากโรงเรียนแล้วเหรอจ๊ะ' เสียงหวานที่เรียกผมกระตุ้นเร้าให้ผมหันไปมอง ทั้งๆที่สมองและเหตุผลสั่งห้ามด้วยกลัวว่าผมจะแพ้อารมณ์ตัวเองแสดงสันดานดิบในตัวออกมา แต่แล้วผมก็ยอมแพ้อย่างง่ายดายเมื่อเสียงหวานๆนั้นเรียกผมอีกครั้ง ไม่ลังเลใจเลยสักนิดที่จะหันไปหาและส่งยิ้มให้พร้อมกับกักเก็บความปราถนาจากส่วนลึกในอกลงให้ได้
ผมหลงรักผู้หญิงคนนี้เหลือเกิน...
'ครับพี่คยูรี'
มืดแล้ว ค่ำแล้ว ดึกแล้ว แต่ผมก็ยังไม่นอน ผมนั่งมองดาวนับพันดวงที่แข่งกันส่องประกายบนท้องฟ้าสีรัตติกาล พลางจินตนาการนึกไปถึงใบหน้าของพี่คยูรี
เมื่อสัมผัสของผ้าปูที่นอนเนื้อนุ่มกระทบกับแผ่นหลัง ผมก็เริ่มจินตนาการอีกครั้งว่ามีร่างบอบบางของพี่คยูรีนอนอยู่เคียงข้าง เราแลกจูบกัน สัมผัสซึ่งกันและกัน และหลอมรวมเป็นหนึ่งอันเดียวกันด้วยเพลิงรักที่เร่าร้อน
แค่คิด...ใจของผมก็เตลิดจนกู่ไม่กลับ
ยิ่งคิด...ก็ยิ่งอยากได้มาครอบครอง
เพียงแค่นั้น...ก็ทำให้ผมตัดสินใจที่จะทำเอาตามใจ
ทุกคืน ผมจะอ้างว่านอนไม่ค่อยหลับไปขอนอนกับพี่คยูรีทุกคืน ทุกคืน และทุกคืนผมจะแอบจุมพิตลงบนริมฝีปากอิ่มสีแดงสดนั่นอย่างแผ่วเบาและไม่เคยให้ใครจับได้ ทุกคืนผมจะนอนกอดพี่เขาไว้กับอก ตั้งแต่ที่ผมมีความสูงเท่ากับพี่คยูรี จนกระทั่งผมตัวสูงกว่าพี่คยูรีไปไกล
ผ่านไปหลายปีไม่เคยมีใครได้ครอบครองพี่คยูรีนอกจากผม
พี่คยูรีเป็นของผมแต่เพียงผู้เดียว
แล้วผู้ชายคนนั้นมันคือใครกัน?!
ทำไมถึงมากล้าแตะต้องพี่คยูรีของผมให้แปดเปื้อน!!
'เจอพี่คยูรีแล้วอย่างนั้นหรือครับคุณแม่' ผมที่วิ่งตั้งแต่โรงเรียนจนมาถึงคฤหาสน์หลังโตเอ่ยถามมารดาทันทีหลังจากได้รับโทรศัพท์จากที่บ้านว่าเจอตัวพี่สาวที่หายตัวไปสองคืนแล้ว คุณแม่ที่มีอาการน้ำตาไหลตลอดเวลาพยักหน้ารับช้าๆก่อนจะดึงผมไปกอดไว้ ผมเหลือบมองคุณพ่อที่หันหลังให้ผมกับแม่ คุณพ่อคุยกับตำรวจสองนายอย่างเคร่งเครียด ผมเบนสายตากลับมามองที่คุณแม่อีกครั้งก่อนจะเอ่ยถามถึงคนที่ผมรักสุดหัวใจ
'แล้วตอนนี้พี่เขาอยู่ที่ไหนครับ'
'อยู่ข้างบนจ๊ะซีวอน ลูกช่วยขึ้นไปดูพี่สาวให้แม่หน่อยนะ'
ผมรับคำมาแต่โดยดีก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนของพี่สาว ห้องนอนที่ผมมักจะขอมานอนด้วยทุกคืน ทันทีที่ผมเปิดประตูห้องเข้าไปผมก็พบกับตุ๊กตาที่ไร้ชีวิตชีวานอนพิงหลังกับหัวเตียงเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ผมค่อยๆเดินเข้าไปหาพี่คยูรีช้าๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปแตะที่เส้นผมสีดำขลับยาวสยายอยู่ทั่วหมอนใบโต ตุ๊กตาไร้ชีวิตหันมามองผมเพียวแวบก่อนจะหันหน้าหนีไปพร้อมกับน้ำตา
ตุ๊กตาตัวนี้ถ่านหมดเสียแล้ว
.
.
.
ตุ๊กตาถ่านหมดตัวนั้นท้องโตขึ้นทุกวัน ผ่านไปหลายสัปดาห์ก็แล้ว หลายเดือนก็แล้ว แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ยังไม่ยอมเอ่ยปากบอกว่าใครเป็นพ่อของเด็กในท้อง ผู้หญิงแพศยาที่หนีไปเที่ยวกับเพื่อนชายที่เพิ่งรู้จักกันได้เพียงสามเดือนโดนบังคับข่มขืนกักขังหน่วงเหนี่ยวไว้หนึ่งคืน ไม่ยอมเอ่ยปากว่าใครเป็นต้นเหตุ
คงจะรักไอ้ผู้ชายสารเลวคนนั้นมากสินะ...
คงพอๆกับที่ผมเคยรักตุ๊กตาตัวนี้สินะ...
ก็แค่เคย...
ในเมื่อหมดรักแล้ว แล้วทำไมผมต้องแยแสตุ๊กตาที่ตกเป็นของคนอื่นไปแล้วด้วยล่ะ
ผมอุ้มเด็กทารกเพศชายน้ำหนักเพียงสองพันกว่ากรัมไว้ในอกอย่างทะนุถนอม ดวงตากลมโตใสแจ๋วจ้องมองกลับมาที่ผมก่อนจะแย้มยิ้มให้จนดันตาหยี แม่ของเด็กมองมาที่ผมกับทารกด้วยแววตาที่แฝงไปด้วยความดีใจอยู่ลึกๆที่เด็กคนนี้สามารถคลอดออกมาได้อย่างปลอดภัยหลังจากที่เกือบเสียไปเพราะคนเป็นแม่คิดสั้นหนีปัญหาด้วยการกรีดข้อมือ
'เด็กคนนี้น่ารักเหมือนตุ๊กตา ผมขอได้ไหม'
'ลูกหมายความว่ายังไงซีวอน' คุณแม่ที่นั่งอยู่ข้างเตียงเอ่ยถามอย่างแปลกใจ ผมเพียงยกยิ้มส่งให้คุณแม่ก่อนจะหันไปพูดกับผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียง
'ผมจะรับเป็นพ่อของเด็กคนนี้เอง ส่วนแม่...ผมไม่ต้องการ ผู้หญิงแพศยาที่หนีตามผู้ชายไปจนท้องกลับมาไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นแม่คน'
'ซีวอน!' คุณแม่ร้องอย่างตกอกตกใจ แต่ผมหรือจะสนในเมื่อตอนนี้ผมได้ตุ๊กตาตัวใหม่มาเล่นเสียแล้ว
'ผมจะตั้งชื่อเด็กคนนี้ว่า คยูฮยอน แกเป็นพรวิเศษจากพระเจ้าที่ทรงเมตตาให้ผมมา ผมจะเลี้ยงดูแกให้ดีไม่ให้มีนิสัยแพศยาแบบแม่ของแก ไม่ต้องห่วงนะครับ...รับรองได้ว่าแกต้องเป็นเด็กดีว่านอนสอนง่าย ส่วนผู้หญิงคนนี้คงรู้นะครับว่าต้องทำตัวยังไง'
'ซีวอน นี่มันจะเหลวไหลมากไปแล้วนะ แกเพิ่งจะสิบหกนะแกจะมาเป็นพ่อเด็กได้ยังไงกัน แล้วดูแกพูดกับพี่สาวแกสิ คยูรีเขาเป็นพี่สาวแกนะ' คุณแม่ตวาดใส่ผมเสียงดังลั่น แต่ผมหรือจะสน ผมเหลือบมองผู้หญิงคนนั้นด้วยหางตาก่อนจะอุ้มคยูฮยอนเดินออกไปจากห้องพักในโรงพยาบาล ผมตัดสินใจจะทำเสียอย่างใครจะมาห้ามผมได้ในเมื่อตอนนี้ผมกลายเป็นผู้นำของตระกูลไปแล้ว ทรัพย์สินทั้งหมดล้วนแต่ตกเป็นของผมตามในพินัยกรรมที่คุณพ่อระบุไว้ก่อนจะเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ
ต่อแต่นี้ไป คยูฮยอน เป็นของผมแต่เพียงผู้เดียวใครก็มาพรากไปไม่ได้
ไม่ได้ทั้งนั้น...
2BCon
...
อารมณ์ดีเล็กน้อยถึงปานกลาง
ขอให้มีความสุขกับตุ๊กตาตัวน้อยและคุณพ่อสุดหล่อนะคะ

เคลิ้ม
กลิ้ง...
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

อาหลานดีกว่าพ่อลูกฟะ....
แต่ซีวอนเรียกว่าตุ๊กตานี่เอง
เธอนี่อากาหนักมากนะยะ
หลงรักพี่สาวตัวเอง พอตอนนี้พร้อมจะไม่ไยดี
แต่เลี้ยงหลานตัวเอง เพื่อจะไดครอบครองคนเดียว แร๊งงงงง
ตอนนี้ยังรักหลานตัวเองอีก เอิ่ม
ไม่เป็นไร มันเป็นแค่ฟิก 555
แอบสงสารกี้นิดๆ แต่กี้ก็คงรักวอนบ้างแหละเนอะ
เนื้อเรื่องน่าติดตามากเลย
><
วอนแอบปากร้ายนะเนี่ย
-O-
วอนกินเด็ก !! =O=
ใช่เลย มันน่าติดตามมากๆ
อา หลาน
คิดว่าวอนเป็นพ่อแก่ๆๆ
อากับหลาน
อ๊ายยยยยยยยยยยย><ชอบ
แล้วแม่กี้ ก็คือพี่สาวแท้ๆ ของวอน?
โอ้วววว วอน นาย...จิตดีแท้ 555+
น่าสงสารตุ๊กตามีชีวิต(ที่เป็นแม่)จัง
โดนกักขังหน่วงเหนี่ยวจนมีเด็ก
แล้วยังโดนน้องชายตัวเองเหยียดหยามอีก
งือออ วอน นายร้ายได้โล่อ่ะ
ก็ไม่เป็นไร..รับได้
แต่วอนเก่งเนอะ
เลี้ยงตั้งแต่เกิด
เพื่อรอวันนี้..อิอิ
wonkyu
อิว๊อนนนนนนนนนนนนนน !! !
แรงเกินกู่ไม่กลับค่ะพี่น้อง ~
มันจะอะไรขนาดนั้น !
พี่สาวแค่ท้องป่อง (แค่???)
พี่ว่าพี่ชักจะจิตๆตามวอนไป 5555555555555
ไม่ไหวเคลียร์ !!!!!!!!! !
นางเพศยา ?? วอนร้าย ! ปากร้าย ! แต่หล่อให้อภัย !
ถ้าน้องพี่ด่าแบบนี้ ขอพี่ไปเกิดใหม่เห่อะ !
(หรืออาจจะไม่ เพราะด้านแล้ว แป่ว ~)
ชอบภาษาสำนวนที่ไรเตอร์ใช้มากเลยอ่ะ
โอ๊ยตาย! คุณพ่อตอนอายุสิบหก
ไม่ได้ทั้งนั้น...
ปลื้มมมมม ,, ประโยคนี้ ฮ่าๆๆ
~ ชอบอะ เป็นของผมคนเดียว ใครก็พรากไม่ได้ทั้งนั้น อร๊างงง >////<
ตุ๊กตาคยูฮยอกเป็นของซีวอน โหะๆๆ -.,-
ตอนนี้ฟันธงแล้วว่า อิคุณชายชเวมันโรคจิต ใช่ป่ะ คึคึ
เรื่องนี้ค.สัมพันธ์ต้องห้ามมากมาย 55
ตั้งแต่พี่น้อง ยันพ่อลูก (ที่ค.จริงเป็นอาหลานเนาะ~)
อ๋า สนุกค่ะ ^^ ไปอ่านต่อ~~~
แต่ไรท์เตอร์เขียนภาษาสวยนะคะ
ไม่มีคำผิดด้วย
จะชมตั้งแต่พาร์ทที่แล้วแล้ว
แต่ลืม กดส่งข้อความไปก่อน
ขอชมรวมถึงตอนนี้และตอนหน้าๆด้วยค่ะ