[Yaoi, Boy's Love] Cherish... ผมหวง... by PaPure

เรื่อง ::  Cherish... ผมหวง...

แต่ง ::  PaPure (archi_10_001)  

ตอน ::  000

อาคารสำนักงานสูงตระหง่านกลางกรุงเทพ ซึ่งเป็นที่ตั้งของบริษัทเกี่ยวกับสื่อสิ่งพิมพ์ระดับแนวหน้าของประเทศไทย “โชติอักษร” บริษัทผลิตสื่อซึ่งมีชื่อเสียงยาวนานมากว่า 20 ปี แม้ตลอดช่วงเวลาเกือบ 3 ปีที่ผ่านมามีปัญหาขลุกขลักอยู่บ้างเนื่องจากเป็นช่วงเปลี่ยนถ่ายมือผู้บริหาร ทั้งยังมีคนตีข่าวเรื่องผู้บริหารอีก แต่ท้ายที่สุดทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี

เสียงส้นรองเท้าผู้ชายกระทบกับพื้นแกรนิตโต้เป็นจังหวะเร็ว ๆ ก่อนจะหยุดชะงักอยู่ตรงบริเวณโถงด้านหน้าลิฟต์เล็กน้อย แต่ถึงอย่างนั้นปรายเท้าชายหนุ่มก็ยังขยับเป็นจังหวะเร็ว ๆ คล้ายพยายามจะเร่งความเร็วของลิฟต์ซึ่งแม้จะไม่ได้ช้า หากแต่ก็ไม่ทันคนร้อนใจอย่าง “เตชน์ โชติอักษร” ผู้บริหารสายเลือดใหม่คนนี้ และทันทีที่ลิฟต์สำหรับผู้บริหารเปิดออก ร่างสูงก็ก้าวเข้าไปภายในอย่างไม่รอช้า

....

เตชน์เดินตรงไปยังห้องท่านประธานทันที โดยไม่สนใจเสียงห้ามหรือเสียงทัดทานจากเลขาหน้าห้องท่านฯ แต่อย่างใด ร่างสูงผลักประตูเข้าไปภายในอย่างรวดเร็ว ก่อนชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นภามทนายความของครอบครัว ชายหนุ่มยกมือขึ้นประนมไหว้อีกฝ่ายอย่างนอบน้อม ก่อนมองหน้าท่านประท่านซึ่งอีกนัยก็คือพ่อแท้ ๆ ของตน จนฝ่ายนั้นพยักพเยิดให้คนอื่น ๆ ออกไปก่อน

“มีอะไรกับป๋าแต่เช้า แล้วจะเข้ามาก็มีมารยาทหน่อย เราไม่ใช่เด็กตัวเล็ก ๆ แล้วนะเจ้าเตชน์”

เตชธรรมผู้เป็นพ่อถึงกับส่ายหัวเอือมระอากับพฤติกรรมเมื่อครู่ของลูกชายเพียงคนเดียวของตน แม้วัยจะย่างเข้ากลางคน แถมยังพ่วงด้วยลูกชายวัย 3 ขวบอีกคน แต่ความมุทะลุดุดันของชายหนุ่มไม่ได้ลดน้อยลงไปกว่าช่วงที่ยังเป็นวัยรุ่นเลย

“ป๋าคิดยังไง ถึงไปประกาศอย่างนั้นที่งานเมื่อคืน เด็กคนนั้นผมก็เพิ่งเคยเห็นหน้า แล้วยังเป็นเด็กผู้ชาย ป๋าคิดจะทำอะไรกันแน่”

ชายหนุ่มโวยวายขึ้นทันทีที่คนเป็นพ่อเปิดโอกาส คิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างหัวเสีย เมื่อผู้เป็นประกาศเรื่องแต่งงานระหว่างตนกับเด็กผู้ชายวัยเพียง 18 ปีเมื่อคืนที่ผ่านมา ซ้ำร้ายตนยังเป็นคนท้าย ๆ ที่ได้ทราบเรื่อง เพราะกว่าจะได้เห็นข่าวก็เมื่อช่วงเช้าที่ผ่านมานั่นเอง

เมื่อคืนมีงานเปิดตัวนิตยสารในเครือ ทางด้านตนนั้นติดนัดกับสาวน้อยที่เพิ่งเริ่มควงกันได้ไม่นาน ด้วยเป็นนิตยสารเชิงอนุรักษ์และการท่องเที่ยว เมื่อหมดพิธีการต่าง ๆ ชายหนุ่มก็ไม่รอช้าที่จะปลีกตัวออกจากงาน เพื่อสานสัมพันธ์กับสาวน้อยคนที่ว่า จำได้ราง ๆ ว่าพ่อแนะนำให้รู้จักเด็กผู้ชายหน้าตาจิ้มลิ้มคนหนึ่ง คล้ายจะเป็นลูกของเพื่อนหรือไม่ก็ลูกของญาติสนิทสักคนแต่ก็เท่านั้น

แต่แล้วเมื่อเช้า สื่อเกือบทุกสิ่งที่มีอยู่ในเมืองไทยกลับตีข่าวว่าด้วยเรื่อง “ทายาทเพียงคนเดียวของ “โชติอักษร” กำลังเตรียมสละโสด กับเด็กหนุ่มลูกชายหุ้นส่วนคนสำคัญ” เรื่องบ้า ๆ นี่มันเกิดขึ้นมาได้ยังไง

“ก็ไม่ได้คิดอะไร “ปัณณ์” เป็นลูกชายของ “คุณลุงปงศ์ปณต” ท่านและภรรยาเสียไปตั้งแต่ปัณณ์ยังไม่ครบขวบดี ป๋าเข้าไปช่วยดูแลเท่าที่ช่วยได้ เพราะญาติทางโน้นเขาไม่อำนวยความสะดวกให้ น้องก็เลยต้องอยู่กับทางโน้น มันเป็นความตั้งใจของป๋าตั้งนานแล้วที่จะดูแลปัณณ์ แล้ววิธีนี้ก็เป็นวิธีเดียวที่จะดึงปัณณ์ออกมา และแกต้องแต่งงานกับน้อง... นี่เป็นคำขาด”

เตชธรรมอธิบายด้วยน้ำเสียงปกติไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึงเรื่องแต่งงาน ด้วยท่าทีกระฟัดกระเฟียดของลูกชาย ผู้เป็นพ่อจึงใช้น้ำเสียงเด็ดขาด และปิดหัวข้อการสนทนาครั้งนี้ลงทันทีด้วยการเดินออกจากห้องนั้นไปแบบไม่ฟังคำเรียกท้วงใด ๆ

“นี่มันเกิดเรื่องบ้างอะไรกับฉันวะเนี้ย เพราะเจ้าเด็กแก่แดดนั่นคนเดียวเลย อายุยังไม่ครบ 20 ริอ่านจะแต่งงาน แล้วยังแต่งกับผู้ชาย คิดอะไรอยู่กันแน่ เด็กปัณณ์”

เตชน์โวยวายกับตัวเอง นึกแค้นใจเด็กชายตัวต้นเหตุที่ทำให้ตนต้องเผชิญกับเรื่องไม่เป็นเรื่องที่กำลังเกิดขึ้นเวลานี้

To be con...

ขอเกริ่นแนะนำตัวสักเล็กน้อยนะคะ

ชื่อ "ช้อน" ค่ะ ปกติวกวนอยู่ในวงการฟิคชั่นจอห์นนี่มาสักพักค่ะ (archi_10_001) << ปกติใช้ชื่อนี้ค่ะ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องแรกที่แต่งเป็นนิยายวายจริงจัง แต่ดูจากพล็อตแล้วน่าจะมีดอกาสรอดมากที่สุด เลยตัดสินใจลองเอามาลงตามคำแนะนำของจิ๊บค่ะ

ที่เปลี่ยนชื่อ... หลัก ๆ เลยตอนนี้แต่งหลายฝั่ง ทั้งติ่งญี่ปุ่น ติ่งเกาหลี เอาจริงเอาจังพร้อม ๆ กัน แต่ก็อยากจริงจังกับนิยายด้วย ชื่อที่ใช้เลยไทยนะ... ส่วนตัวช้อนว่าไทยมาก "PaPure" น่าจะเรียกสะดวกขึ้นค่ะ...

ตอนนี้ทำงานจริงจังแล้วเวลาว่างอาจจะมีมาเป็นช่วง ๆ ไม่ต่อเนื่องเท่าไหร่ แต่ก็คิดว่าจะไปได้เรื่อย ๆ ถึงแม้จะแต่งจนหลุดพล็้อตไปไกลโขอยู่ แหะ ๆ

สุดท้าย อ่านให้สนุกนะคะ

PaPure^^

O W E N TM.