ตอนที่ 2 : ทาย (จบ)
ทาย
ผมเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องการ…
ทุกคนขาดผมไม่ได้…
ทุกคนต้องการผม…ถ้าหากทุกคนขาดผม…
ทุกคนอาจจะต้องทรมาน…
ผมไม่ใช่สิ่งที่สำคัญ…
แต่เป็นสิ่งที่จำเป็น…
ทุกคนชอบมองผมราวกับจะกลืนกิน…
หลังจากนั้นทุกคนก็กินผมจริงๆ …
ร่างของผมถูกบดขยี้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย…แต่ไม่ถึงขั้นแหลกละเอียด…
แต่มีบางส่วนของร่างผม ได้โดนน้ำกรด…อ่า…มันแหลกละเอียดไม่มีชิ้นดี…
ผมกำลังเดินทาง…แต่การเดินทางของผมทำไมมันช่างทรมานถึงเพียงนี้…
เหมือนกำแพงกำลังเลื่อนเข้าออก…กดทับร่างของผมไปมา จนผมมึนงง และอยากจะอ้วกตลอดเวลา…
มันไม่ใช่การขึ้นลิฟต์ลงลิฟต์อย่างในห้าง…แต่เป็นการเดินทางที่เหมือนเดินอยู่ในเครื่องกลอะไรสักอย่าง…
หึ! ...ให้ตายสิ! คงสมใจสินะที่ได้ทรมานผมแบบนี้ ถึงผมจะโดนแบบนี้บ่อยๆ แต่ไม่เคยชินกับมันเลยสักครั้ง…
ขอร้องล่ะ! อย่าทรมานผมมากไปกว่านี้เลย…
การเดินทางของผมยังไม่จบ…
ผมเดินทางมาเจอแอ่งน้ำบ่อใหญ่…ผมดีใจมาก…รู้สึกเหมือนเจอโอเอซิสในทะเลทราย…
แต่ในขณะที่ผมกำลังจะก้าวลงไป…
ก็มีเพื่อนผมหลายคนแตกสลายไปต่อหน้าต่อตา…บ้าจริง!
ผมจึงเดินถอยออกมา แล้วเดินลัดเลาะไปตามโขดหิน (ละมั้ง) ตะปุ่มตะปั่มเต็มไปหมดนั่น แต่ก็ต้องตกใจที่จู่ๆ ก็เหมือนมีน้ำตกไหลออกมาตามซอกหินนั้น
น้ำนั้นพัดพาขาอีกข้างของผมให้สลายไป…
โธ่…ขาฉัน…
หลังจากที่ผมเสียขาทั้งสองข้าง…ผมก็ถูกแรงบางอย่างผลักเข้าไปในรูหนึ่ง?
อ่า…หลุมดำหรือเปล่า!?
นี่ผมกำลังจะตายแล้วสินะ…
หลังจากนั้น…ผมก็หมดสติไป…ไม่รับรู้อะไรอีก…
ที่รู้สึกได้…คือการถูกรัดของร่างกาย และชิ้นส่วนบนร่างกายผมก็หายไป…ทีละชิ้น…ทีละชิ้น…
ผมไม่มีสิทธิ์ขอร้องอ้อนวอนให้หยุด…
ไม่มีเสียงขอร้องให้ปล่อย…
ผม…ผมคงต้องไป…ไปทั้งอย่างนี้สินะ…
ในขณะที่กำลังหายใจแผ่ว…
พลันก็มีแสงสว่างเกิดขึ้น…
ร่างของผมถูกดูดเข้าไปในท่อน้ำอะไรสักอย่าง…แล้วการเดินทางของผมก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง…
ผมลืมตาขึ้น…แม้ความเจ็บปวดของผมจะยังคงอยู่…อ่า…พอมองสำรวจตัวเอง
ผมพบว่า…ที่เหลืออยู่มีเพียงแค่หัวของผมเท่านั้น…
นอกนั้นหายไปหมด…
ผมรู้ว่าส่วนที่เหลือนั้นหายไปที่ไหน…
พวกเขาหายไปในช่อง…ช่องหนึ่ง…
และกำลังรอการปลดปล่อย…พอผมคิดได้ดังนั้น…
แสงสว่างในตาสุดท้ายของผมก็หายไป…
เมื่อเจอกับเครื่องจักรสีดำขนาดใหญ่…
ผมมองเพื่อนร่วมทางที่ถูกบดขยี้จนตายไปต่อหน้าต่อตาทีละคนนั่นอย่างใจหาย ก่อนจะกลั้นใจ!
เมื่อถึงคิวของตัวเอง…
ฉับ!
ลาก่อน…โลกที่แสนเลวร้าย…
จ๋อม! จ๋อม! จ๋อม!
พรึ่บ!
แกร็ก!
โอ้กกกกกกกกก!
“เสร็จหรือยัง!?” เสียงหนึ่งถามขึ้นหลังจากที่ยืนรออยู่นาน
“เสร็จแล้วๆๆ เฮ้อ! ไม่น่ากินเข้าไปเยอะเลยเรา…” เสียงหนึ่งพึมพำ ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไป…
-จบ-
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
