ประกายแก้ว

          สภานักเรียนผู้มีพรสวรรค์ด้านดนตรีและศิลปะแบบฟ้าประทานอย่าง "คีตกวี" ได้เดินตามเสียง

ขิมไปยังห้องดนตรีไทยเป็นเหตุให้เขาได้เจอกับ "สัตตบุษย์" มือขิมใบ้ผู้มีประสาทหูดีเยี่ยมกับดวงตาสี

น้ำตาลโศกที่ดูราวกับมีอะไรอยู่ในใจ นำไปสู่การเข้าชมรมดนตรีไทยที่แทบจะไร้ซึ่งผู้คนไปแบบงงๆ

          ทว่าเรื่องราวยังไม่จบอยู่แค่นั้น เพราะซอด้วงไม้มะเกลือฝังมุกไฟที่ซื้อมาจากบุษย์กลับพ่วงมา

ด้วยอดีตเทพคนธรรพ์อย่าง "ตันตริน" เทวดาประจำเครื่องที่มีนิสัยติสต์แตกจนยากจะหยั่งถึง(?) แถม

จู่ๆ สภานักเรียนก็โยนคำสั่งยุบวงแบบสายฟ้าแลบมาใส่ด้วยเหตุผลที่ว่า ไม่สร้างประโยชน์ให้กับ

โรงเรียนอย่างเพียงพอ?! 

          งานนี้คีตะจะต้องทำเช่นไร้ เพื่อกอบกู้วง "ประกายแก้ว" จากวิกฤตด้วยการคว้ารางวัลดนตรีไทย

ระดับประเทศอย่าง "รางวัลธำมรงค์" มาให้ได้ เรื่องราวของชมรมดนตรีไทยที่คุกกรุ่นไปด้วยเสียง

ดนตรีไทยที่ประโคมกึกก้อง หมู่มวลอมนุษย์ทั้งหลาย และวิชาไสยศาสตร์ได้เริ่มต้นขึ้น ณ บัดนี้!

                             ' ประกายแก้วเกลี้ยงแก่ง    แข่งแสง แววไว

                    ผิวเลื่อมลายลวดแดง                  เก่งกล้า

                    ดุจนักเล่นบรรแลง                       เพลงไทย งามสม

                    คนมากหลากคุณข้า                     เฉกเพี้ยง เหล่ามณี'

          ' ชื่อประกายแก้ว  มีความหมายมาจากประกายของแก้วมีค่า ที่กว่าจะเปล่งประกายได้นั้นต้อง

ผ่านการเจียระไนและขัดเกลาเสียก่อน นักดนตรีทุกคนเปรียบเสมือนแก้ว มีลักษณะจำเพาะที่ต่าง

กัน ต่างคุณค่า ต่างสีสันต่างความสามารถ แต่สิ่งที่ทุกคนมีเหมือนกัน คือ ความรักในเสียงดนตรีไทย

           นักเรียนทุกคน ครูดีใจมากที่ทุกคนสละเวลาอันมีค่ามาเพื่อวง ขอให้นักเรียนทุกคนเล่นดนตรี

ไทยด้วยความรัก ความสุข จงพยายามเล่นให้เต็มที่ทุกครั้ง และจงอย่าท้อถอยเพราะคิดว่าตนเองไม่มี

ความสามารถ และอย่าลำพองเมื่อตนทำได้ดี ดนตรีไทยไม่ใช่พรสวรรค์ ทว่าคือการฝึกฝนอย่างอดทน

และสม่ำเสมอ จงนอบน้อมถ่อมตน จงฟังให้มาก เคารพผู้อื่น และจงทำตัวให้เหมือนน้ำครึ่งแก้วที่พร้อม

จะเติมเต็มน้ำมาเพิ่มอยู่เสมอ

          นักเรียนเอ๋ย จงอย่างท้อถอยเมื่อได้รับคำตำหนิ แต่จงนำคำตำหนินั้นมาปรับปรุงและแก้ไข จงอย่า

เล่นดนตรีด้วยเอกลักษณ์ผู้อื่น แต่จงพัฒนาเอกลักษณ์ของผู้อื่นให้เป็นเอกลักษณ์ของตัวเราเอง แก้ว

ทุกชิ้นมีคุณค่าและเอกลักษณ์เฉพาะตัว จงอย่าทำลายคุณค่าและความงามที่แท้จริงของมันด้วยการ

ทำให้มันกลายเป็นแก้วชิ้นอื่น ไร้เอกลักษณ์ และไร้ซึ่งจิตวิญญาณ แต่จงหาคุณค่าและเอกลักษณ์นั้น

ให้พบและขัดเกลามันจนกลายเป็นแก้วน้ำงามที่ปราศจากตำหนิ กลายเป็นแก้วอันมีค่าที่ส่องประกาย

งดงามด้วยจิตวิญญาณอย่างสมบูรณ์

          บัดนี้ ครูขอยินดีต้อนรับนักดนตรีทุกคน ไม่จำเป็นว่าต้องเก่ง ไม่จำเป็นว่าต้องมีพรสวรรค์ ขอเพียง

แค่นักเรียนที่มีใจรัก มีเวลา และพร้อมที่จะมาพัฒนาตนเองให้กลายเป็นแก้วส่องประกายงดงามสู่วง

ประกายแก้ว ขอให้ทุกคนจงจำไว้ ประกายแก้วที่แท้จริงไม่จำเป็นต้องเกิดจากความสมบูรณ์แบบ แต่จะ

เกิดจากคุณค่าและความสามารถที่แท้จริงซึ่งซ่อนลึกอยู่ในตัวเรา ขอให้นักเรียนทุกคนจงกลายเป็น

แก้วอันงดงาม ส่องประกายเฉิดฉายด้วยความถ่อมตนเพื่อนำทางให้แก่ดนตรีไทยตั้งแต่วันนี้ พรุ่งนี้ และ

ตลอดไป '

           โคลงประพันธ์โดย อ.สรธร กระแสสมุทร อาจารย์หัวหน้ากลุ่มสาระศิลปะ วัฒนธรรม และการ

แสดง

           สุุนทรพจน์ประพันธ์โดย อ.โศรดา ศิลป์บันลือ อาจารย์ที่ปรึกษาและผู้ก่อตั้งชมรมดนตรีไทย 

ภายใต้ชื่อวงประกายแก้ว

           คัดลอกจาก แผ่นหินจารึก เรือนลดาวัลย์

PANDORA - BELLE