คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : [OS] ตัวร้าย #7
ตัวร้าย
อิมแจบอมไม่คุยกับชเวยองแจมาเกือบอาทิตย์แล้ว…
ไม่คุยในที่นี้หมายถึง เดินเข้าไปทักแล้วเดินหนี ชวนคุยแล้วไม่ยอมตอบ หนักสุดคือทำเป็นมองไม่เห็นแล้วเดินผ่านไป รวมไปถึงไม่ตอบไลน์ ไม่รับโทรศัพท์ ไม่ตอบข้อความ
“พี่โกรธอะไรผมบอกตรงๆได้มั๊ย? ไม่ยอมคุยกันแบบนี้ผมไม่ชอบเลย”
ยองแจเดินตรงเข้าไปดักแจบอมที่เพิ่งเดินออกจากห้องเลคเชอร์ไว้แล้วเอ่ยปากถาม จ้องตาคาดคั้นให้แจบอมยอมเปิดปากพูดซักนิดก็ยังดี ฝ่ายชายหนุ่มก็ชะงักไปครู่หนึ่งเพราะไม่คิดว่ายองแจจะมารอหน้าห้องเรียน แจบอมมองซ้ายขวา เพื่อนร่วมคลาสที่เดินออกมามองเขาแล้วยิ้มล้อ ไม่พ้นคงตกเป็นประเด็นให้คนอื่นได้ซุบซิบกันอีก เพราะไม่อยากให้มีเรื่องอะไรให้คนอื่นเอาไปพูดเยอะ แจบอมเลยตัดสินใจจะเดินเลี่ยงออกมา
“พี่อย่าหนีได้ป่าว คุยกันให้รู้เรื่องก่อนสิ”
แต่ทว่าแจบอมกลับไม่สนใจ รีบเบี่ยงตัวออกแล้วเดินเลี่ยงมาไม่สนใจเสียงตะโกนเรียกชื่อจากด้านหลัง “พี่แจบอม!!!”
“เป็นเชี่ยไรวะ!”
ยองแจสบถด้วยความหงุดหงิด ขอบตาร้อนผ่าวทั้งอายทั้งไม่พอใจ แจบอมรีบเลี่ยงออกไปเพราะไม่ชอบสายตาที่คนอื่นมองมาแล้วคิดว่าที่ยองแจมายืนอยู่ตรงนี้ชอบหรือไง แต่ขอร้องให้คุยกันดีๆอีกฝ่ายก็เอาแต่หลบหน้า ยองแจยังไม่รู้เรื่องเลยว่าตัวเองทำอะไรผิด ถ้าไม่ทำแบบนี้จะทำแบบไหนถึงจะได้คุยกันให้รู้เรื่อง
เด็กหนุ่มกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ นึกอยากต่อยแจบอมซักสองสามทีคลายความหงุดหงิดแต่ก็ทำได้แค่คิดเท่านั้น เพราะเจ้าตัวเดินหนีไปไหนแล้วก็ไม่รู้ แต่เรื่องแค่นี้ไม่ทำให้ชเวยองแจยอมแพ้หรอก ไม่ยอมคุยกันที่นี่ก็จะตามจนกว่าจะคุยกันรู้เรื่องเลยคอยดู!
.
.
.
“ห้ามปิดประตูใส่หน้าผมจนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง!”
ยองแจร้องแล้วรีบสอดมือเข้าไปขวางระหว่างบานประตูเอาไว้เพราะแจบอมทำท่าจะปิดประตูใส่ทันทีที่เห็นว่าใครคือคนที่มาเคาะประตู
“ฉันไม่มีเรื่องจะคุยกับนาย ออกไป ไม่งั้นจะปิดประตูหนีบมือ” ชายหนุ่มว่าพลางทำท่าจะดันประตูปิด
“แต่ผมมีนี่! ห้ามปิดประตูนะ!” เด็กหนุ่มจ้องอีกฝ่ายเขม็ง พยายามบังคับให้แจบอมยอมเปิดแต่ชายหนุ่มก็ไม่มีทีท่าจะยอมเลย มิหนำซ้ำยังดันบานประตูเข้ามาชิดอีก
“ออกไป”
“ไม่!”
“ถ้าประตูหนีบมือแล้วเจ็บขึ้นมาฉันไม่รับผิดชอบนะ ถือว่าบอกแล้ว”
“อยากปิดก็ปิดสิ ผมไม่ไปไหนจนกว่าพี่จะยอมคุยกับผม”
“ออกไป”
แจบอมดื้อเท่าไหร่ยองแจจะดื้อให้มากกว่า ชายหนุ่มถอนหายใจแต่ไม่ได้เปิดประตูให้อย่างที่ยองแจคิด
“งั้นก็ตามใจ”
บานพับอัตโนมัติดีดตัวกลับทันทีที่แจบอมปล่อยมือ
“โอ๊ย!!!”
แล้วมันก็หนีบมือยองแจจนต้องร้องโอดครวญแล้วรีบชักมือออกมา เด็กหนุ่มน้ำตารื้นด้วยความเจ็บ มองประตูที่ปิดใส่หน้าสลับกับข้อนิ้วที่แดงเป็นปื้น
“เชี่ย แม่ง เจ็บนะโว้ย ปิดมาได้ ไอ้คนใจร้าย แม่ง โอ๊ย เจ็บ!”
ยืนเป่านิ้วตัวเองที่เริ่มแดงขึ้นและอีกไม่นานคงกลายเป็นสีม่วงช้ำด้วยความเจ็บใจ ทั้งโกรธทั้งโมโหที่แจบอมไม่ยอมคุยด้วยแถมยังใจร้ายปิดประตูหนีบมือจนต้องยกเท้าขึ้นเตะประตูห้องอีกทีแถมให้
“โอ๊ยยย!!!”
แล้วก็กลายเป็นว่าตอนนี้เจ็บทั้งเท้าเจ็บทั้งนิ้วมือ
“เจ็บจะตายอยู่แล้ว คนใจร้าย” บ่นพึมพำแต่ยองแจก็ยังไม่ไปไหน ก็บอกแล้วว่าจะตามจนกว่าจะคุยกันรู้เรื่อง จะรอดูว่าพี่แจบอมจะใจร้ายได้ขนาดไหน
“ถ้าฉันใจร้ายมากก็กลับบ้านไป”
แล้วแจบอมเปิดประตูแล้วโผล่หน้าออกมา ชายหนุ่มปรายตามองข้อนิ้วขาวที่แดงเป็นปื้นแล้ววกกลับมาทำหน้านิ่งใส่ยองแจอีกครั้ง
“ไม่กลับ! จะอยู่นี่จนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง” เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นตวัดเสียงใส่ทั้งที่น้ำตายังคลออยู่
แจบอมถอนหายใจ ขยับตัวออกมาจากหลังบานประตูแล้วคว้ามือยองแจขึ้นมา
“โอ๊ยยย!!! เจ็บนะ” ยองแจร้องแล้วชักมือกลับด้วยความเจ็บ น้ำตาที่กำลังจะแห้งแล้วรื้นขึ้นมาใหม่เพราะแจบอมจับโดนตรงที่ช้ำพอดี
“ก็บอกแล้วว่าถ้าประตูหนีบมือจะไม่รับผิดชอบ”
“ก็พี่ไม่ยอมคุยกับผมก่อน ไม่บอกด้วยว่าทำไม อยู่ดีๆก็ทำแบบนี้เลย ผมไม่เข้าใจ ต้องการเหตุผล ถ้าผมผิดจริงก็จะยอมรับ ยอมให้พี่โกรธ แต่ต้องรู้ก่อนว่าโกรธเพราะอะไร” รีบร่ายยาวใส่ก่อนที่แจบอมจะได้โอกาสหนีกลับเข้าไปอีก
“ฉันไม่คุยกับคนชอบคบซ้อน” แจบอมตอบแล้วเงียบไป
“คบซ้อน? ผมเนี่ยนะ?” ยองแจเบิกตาแล้วชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง “พี่เข้าใจอะไรผิดแล้ว ตอนนี้ไม่ได้คบใครเลยซักคน แม้กระทั่งพี่ยังไม่ยอมคบกับผมเลย แล้วจะมาหาว่าผมคบซ้อนได้ไง?”
“หมายถึงนายคุยพร้อมกันสองคน ฉันไม่คุยกับใครที่คุยกับคนอื่นพร้อมกันหลายคน”
ยองแจสะบัดหัวด้วยความงุนงงกับคำตอบของแจบอม “คุยกับคนอื่นมันผิดตรงไหน ก็พี่ไม่ยอมคบกับผมเองนะ”
“แสดงว่ายอมรับแล้วสินะว่าคุยซ้อนอยู่จริงๆ ไอ้ผู้ชายที่ยืนจีบกันใต้คณะอาทิตย์ที่แล้ว” เสียงแจบอมห้วนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาเรียวหรี่ลงแล้วหันหลังจะเดินกลับเข้าห้องเมื่อยองแจยืนยันให้แน่ใจแล้วว่าสิ่งที่คิดคือความจริง
“เดี๋ยวสิ!!!” ยองแจรีบคว้าแขนแจบอมไว้เพราะกลัวอีกฝายจะหนีเข้าห้องไปก่อน แต่รีบจนลืมว่ามือข้างที่คว้าออกไปเจ็บอยู่ พอจับแขนอีกฝ่ายได้ก็ต้องร้องโอดโอยด้วยความเจ็บออกมา
“พี่โกรธผมแบบนี้ได้ไง ก็พี่ไม่ยอมคบกับผมเองนะ แล้วพี่จะมาโกรธที่คนอื่นจะมาชอบผมมาคุยกับผมได้ยังไง”
กว่าจะรู้สาเหตุที่ทำให้แจบอมปั้นปึ่งใส่ยองแจมาเป็นอาทิตย์ ก็เล่นเอาพลังชีวิตหมดจนแทบจะท้อไปก่อน อันที่จริงแล้วพี่แจบอมเข้าใจผิดแต่ยองแจไม่แก้ให้เข้าใจถูกหรอก ก็อยากไม่ยอมตกลงเป็นแฟนกันซะทีเองนี่นา
“พูดแบบนี้ได้ยังไงชเวยองแจ” แจบอมหันมาด้วยสีหน้าไม่เชื่อหู คงกำลังโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ
“ทีนายตามไปอาละวาดทุกคนที่เข้ามาหาฉัน ทั้งที่บางคนไม่ได้เข้ามาแบบนั้นด้วยซ้ำ แล้วทีตัวเองจะมาบอกว่าเพราะยังไม่ได้คบกันก็เลยให้ใครเข้ามาก็ได้แบบนั้นสินะ” ชายหนุ่มร้องเหอะพร้อมกับก้มมองมือยองแจที่ยังคว้าต้นแขนไว้อยู่
“ถ้าคิดว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่มันดีแล้วก็กลับบ้านไปเถอะ ฉันไม่คุยกับคนแบบนี้” พูดจบก็แกะมือยองแจที่จับไว้อยู่ออก แต่เพราะยองแจไม่ยอมคลายมือเลยทำให้แจบอมต้องออกแรงพยายามแกะมากขึ้น
“พี่…. ผมขอโทษ อย่าโกรธเลยนะ บอกความจริงก็ได้” แต่ดูว่าท่าจะไม่ดีแล้ว ดูท่าว่าแจบอมจะโกรธจริง ยองแจเลยต้องยอมทนเจ็บมือต่ออีกนิดสู้แรงแจบอมก่อน
“พี่ฮอนชอลไม่ได้มาจีบ เขาเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่า วันนั้นแวะมาแถวนี้เลยเข้ามาทักเฉยๆ ผมคุยกับพี่แค่คนเดียวจริงๆนะ”
แจบอมถอนหายใจ ส่ายหน้าแล้วบอก “ฉันควรจะเชื่อนายรึเปล่า เมื่อกี๊พูดอย่างนึงตอนนี้เปลี่ยนมาพูดอีกอย่างนึง สรุปแล้วอะไรคือความจริง”
“ความจริงก็คือผมไม่ได้คุยกับใครไม่ได้คบกับใครคนอื่นนอกจากพี่ไง เชื่อผมเถอะนะ”
แจบอมส่ายหน้าไม่สนใจ คงโกรธมากจริงๆแล้วตอนนี้ ยองแจถึงกับทำอะไรไม่ถูกจนปล่อยให้มือที่จับแขนแจบอมไว้คลายออกมา
“กลับไปเถอะ ตอนนี้ฉันเชื่อนายไม่ได้จริงๆ” ชายหนุ่มหันหลังให้แล้วจะเดินกลับเข้าห้อง ยองแจเห็นท่าไม่ดีเลยรีบพุ่งเข้าไปกอดเอวไว้จากด้านหลัง ถ้าปล่อยให้เข้าไปอีกคราวนี้ แจบอมคงไม่ยอมออกมาอีกจนถึงเช้า
“พี่…ผมขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจจะโกหกพี่จริงๆ ผมขอโทษ ขอโทษนะ จะให้ขอโทษพี่กี่ครั้งก็ได้ เชื่อผมเถอะนะ จะไม่โกหกอีกแล้ว พี่แจบอม หายโกรธเถอะนะ นะครับ”
ขยับแขนที่กอดอยู่ให้แน่นขึ้นเพราะกลัวว่าแจบอมจะแกะออกอีก แต่ดูเหมือนว่าทำยังไงแจบอมก็คงจะไม่เชื่อ ยองแจเลยตัดสินใจปล่อยมือข้างนึงแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรหาเบอร์คนที่อยู่ในประเด็นด้วยตอนนี้ กดเปิดลำโพงแล้วรออยู่ไม่นานปลายสายก็กดรับ
“ฮยอง นี่ยองแจนะ ฮยอง บอกแจบอมฮยองทีว่าฮยองไม่ได้จีบผม” ยองแจละล่ำละลักเพราะกลัวแจบอมจะสะบัดตัวหนีออกไปก่อน ปลายสายพอได้ยินว่ายองแจพูดอะไรออกไปก็ระเบิดหัวเราะออกมาทันที
“อะไรนะ ฉันเนี่ยนะจะไปจีบแก ไอ้เด็กอ้วน ไม่จีบหรอกโว้ย ไร้สาระ แค่นี้นะยุ่งอยู่” แล้วก็วางสายไปทันที ยองแจหน้าซีด พี่ฮอนชอลไม่ได้ช่วยอะไรกันซักนิด ไม่รู้ว่าที่ได้ยินเมื่อกี๊พี่แจบอมจะเชื่อมั๊ย แต่ถ้าไม่โทรไปให้ยืนยันก็ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ แล้วตอนนี้ก็ไม่เหลืออะไรให้ยองแจมายืนยันอีกแล้วด้วย
“พี่….เชื่อผมเถอะ ผมไม่รู้ว่าต้องทำยังไงพี่ถึงจะเชื่อ แต่ผมชอบพี่คนเดียวจริงๆนะ”
ออกแรงกอดเอวแจบอมให้แน่นขึ้นแล้วซุกหน้ากับแผ่นหลังกว้าง เพราะจนใจจะขอร้องให้แจบอมเชื่อแถมยังกลัวว่าจะโดนโกรธจนไม่ได้คุยกันอีก ยองแจก็เลยอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา แถมแจบอมก็นิ่งไปนานมากจนน้ำตายองแจเปื้อนเสื้อเป็นวงๆ
“ขอโทษ….อย่าโกรธเลยนะ”
“พี่แจบอม ยองแจขอโทษ…. หายโกรธเถอะนะ”
ย้ำคำว่าขอโทษซ้ำไปซ้ำมาทั้งเสียงเครือ ร้องไห้อยู่นานจนเสียงแหบแล้วสุดท้ายแจบอมก็ยอมหันกลับมา
“เอามือมา” ว่าเสียงเข้มจนยองแจสะดุ้ง แต่ก็ยอมยื่นมือไปให้โดยดี
“จะตีผมหรอ? ถ้าโกรธมากจะตีก็ได้ แต่ตีแล้วต้องหายโกรธนะ”
เงยหน้ามองทั้งที่ตาปูดจนแทบจะมองอะไรไม่เห็นแล้ว แจบอมส่ายหน้าพร้อมกับถอนหายใจ มองข้อนิ้วที่เริ่มกลายเป็นสีม่วงแล้วเอ่ยปาก
“ถ้าอยากให้หายโกรธก็กลับบ้านไปหายาทาแล้วหาน้ำแข็งมาประคบนิ้วซะ แล้วทีหลังก็ไม่ต้องเอามือมารองประตูอีกล่ะ เข้าใจมั๊ย?”
ยิ้มกว้างทั้งหน้าเปื้อนน้ำตาแถมด้วยพยักหน้าจนหัวแทบหลุด กว่าแจบอมจะหายโกรธได้ก็เสียน้ำตาไปหลายลิตร ยองแจก็เลยฉวยโอกาสใช้เสื้อยืดอีกฝ่ายเป็นทิชชู่ด้วยการเกลือกหน้าลงไปกับผ้าเนื้อนิ่มแล้วอ้อนเสียงอู้อี้
“ไม่เอามือรองประตูแล้วก็ได้ แต่พี่ต้องสัญญาว่าถ้าคราวหน้าทะเลาะกันอีก ต้องให้ผมเข้าไปอธิบายดีๆในห้องนะ”
END.
uwith_b
สวัสดีค่ะ กลับมาน้องก็ยังมารยาอยู่ ๕๕๕๕ ในความจริงนางก็มารยาด้วย อ่อหอ เดี๋ยวนี้เค้าชักร้ายขึ้นทุกวัน
จนกลัวว่าฟิคที่เขียนนี่น่าจะร้ายไม่เท่าตัวจริง ๕๕๕ เอะอะจิกตา เอะอะควงแขน พี่บีของชั้น ๕๕๕๕๕๕๕
เด็กขี้หวงนี่มัน.... น่าตีจริงๆ
อย่างไรก็ดี เมื่อวานอยู่ดีๆก็คิดว่าตัวร้ายอาจจะเขียนให้จบแค่สิบตอน (เพราะเริ่มหมดมุกแล้ว) ๕๕๕๕๕
นี่ก็ตอนเจ็ดแล้วเนอะ เขียนไปเขียนมาก็เจ็ดตอนแล้ว ลัคกี้เซเว่นมาก หรือจบแค่เจ็ดตอนดี /โดนปาขวด
เก๊าล้อเล่นนะ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
ขอให้สนุกค่า ขอบคุณทุกคนที่ตามอ่านกันมาถึงตรงนี้ ทั้งคอมเมนท์ แฮชแท็ก แล้วก็ที่เมนชั่นคุยกันในทวิตเตอร์
แล้วเจอกันตอนหน้าค้าบบบบบบ
ปล. อย่าลืม #ทูแจตัวร้าย น้า
ความคิดเห็น