คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : [OS] ตัวร้าย #8 [2JAE]
ตัวร้าย
ชเวยองแจประหลาดใจ…
ร้อยวันพันปีตั้งแต่ตามจีบพี่แจบอมมา อีกฝ่ายไม่เคยเป็นฝ่ายนัดเดทยองแจก่อนเลยแม้แต่ครั้งเดียว
เด็กหนุ่มมองข้อความที่ได้รับผ่านโปรแกรมแชทออนไลน์แล้วอ่านมันอีกรอบเผื่อจะเข้าใจอะไรผิดไป
สี่ทุ่มลงมารอข้างล่าง เดี๋ยวไปรับ
อันที่จริงมันเป็นคำชวนไปเดทที่ห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีคนมาขอเลย แต่ยองแจก็ดีใจมากแหละ เพราะว่าคนขอเป็นพี่แจบอมไง
เพราะฉะนั้นตอนนี้ อีกห้านาทีสี่ทุ่ม ชเวยองแจที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จตั้งแต่สองทุ่มแล้วก็เลยลงมายืนรอข้างล่างอย่างใจจดใจจ่อ
ลมหนาวของวันสุดท้ายของปีเย็นยะเยือกจนต้องลูบแขนตัวเองให้ความอบอุ่น อย่าถามนะว่ารู้อยู่ว่ามันหนาวมากแล้วทำไมไม่ใส่เสื้อคลุมตัวหนาๆมา ก็จะไปเดทกับผู้ชายก็ต้องบ่นหนาวเผื่อเขาจะกอดเราให้ความอบอุ่นไง!
แผนยองแจดีมากใช่มั๊ยล่ะ?
รออยู่ไม่นาน รถพี่แจบอมก็ขับมาเทียบตอนสี่ทุ่มพอดี ยองแจยิ้มกว้างแล้วรีบกระโดดขึ้นรถทันทีที่อีกฝ่ายจอดมันเทียบลงตรงหน้า
“ถ้าพี่มาช้ากว่านี้อีกนิดเดียวผมต้องหนาวตายแน่ๆ”
ยองแจโอดครวญแล้วซุกสองมือลงในเสื้อแจคเกตตัวคุ้นตาที่แจบอมหันมาก็เห็นพอดีว่ามันคือตัวที่เขาแลกมันกับตัวที่ยองแจซื้อมาให้คราวก่อน ชายหนุ่มยิ้มพอใจพลางยื่นมือขวาไปดึงมือทีอีกฝ่ายซุกไว้ในเสื้อมาจับไว้แก้หนาว และยองแจเองพอสังเกตเห็นว่าแจบอมก็ใส่แจคเกตตัวที่ซื้อให้มาเหมือนกันก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มหวานให้จนตาปิด
.
.
.
โชคดีที่ในรถพี่แจบอมมีเสื้อโค้ทสำรองไว้สองตัวพอดี ทั้งสองคนก็เลยไม่ต้องทนหนาวระหว่างจับมือกันเดินดูไฟประดับริมแม่น้ำ ยองแจหันไปมองคนข้างตัวที่วันนี้มาแปลกมากแบบแปลกมากๆแล้วก็อดที่จะหัวเราะคิกคักกับตัวเองไม่ได้ สงสัยอากาศวันสิ้นปีมันจะหนาวมากจนพี่แจบอมสมองกลับ อีกฝ่ายก็เลยนัดเดทเขาพร้อมกับจับมือกันเดินไปเรื่อยๆแบบนี้
“วันนี้พี่มาแปลกเนอะ…แปลกมากเลยอ่ะ”
ยองแจแซว แจบอมเลยหันมาถาม
“แล้วไม่ชอบ?”
“บ้าดิ…ชอบมากอ่ะ”
แจบอมหัวเราะ ใช้มืออีกข้างที่ไม่ได้จับกันไว้ขยี้หัวยองแจด้วยความหมั่นไส้ ตัวร้ายเลยได้โอกาสเปลี่ยนมาสอดมือเข้าไปควงแล้วซบหน้าลงกับต้นแขน
“หนาวเนอะ หนาวเนอะ”
ใช้โอกาสตอนเดินมาถึงช่วงที่คนไม่ค่อยพลุกพล่านเท่าไหร่ทำตามแผนทันที แจบอมหันมาเลิกคิ้วล้อๆ พร้อมกับมองไปยังเสื้อโค้ทที่ยองแจใส่อยู่
“ก็ให้ยืมเสื้อแล้วไงยังจะหนาวอะไรอีก?”
“ใส่เสื้อแล้วก็ยังหนาวได้น้า~ หนาวจริงๆนี่ หนาวอ่ะๆๆๆๆ”
แต่ยองแจก็จะไม่ยอมให้ภารกิจล้มเหลวเด็ดขาด
ไม่ มี ทาง!
“จะบอกว่าอยากให้กอดงั้นสิ?”
ชายหนุ่มถามแล้วยิ้มล้อรู้ทันคนเจ้าแผนการ ในขณะที่เจ้าตัวก็ยังยิ้มกว้างทั้งที่โดนรู้ทันหมดไส้หมดพุงแล้ว
“แล้วไม่อยากกอดอ่อ?”
แจบอมระเบิดหัวเราะทันทีที่ได้ยินก่อนจะคว้าเด็กตัวกลมๆในเสื้อโค้ทเข้ามากอดไว้แน่นๆ แกล้งให้หายใจไม่ออก
“มั่นใจจริงนะไอ้ตัวแสบ!”
กระชับวงแขนให้แน่นขึ้นจนยองแจต้องทุบเบาๆที่หลังเพราะเริ่มหายใจไม่ออกแล้ว
“กอดโรแมนติกๆหน่อยก็ไม่ได้ เมื่อกี๊เกือบหายใจไม่ออก!”
แจบอมคลายวงแขนออกแล้วปล่อยให้ตัวแสบถอยไปยืนจัดผมจัดเสื้อให้เข้าที่ก่อนจะคว้ามือนิ่มอีกครั้งแล้วเริ่มต้นเดินต่อ
“เดินต่อได้แล้ว เดี๋ยวดูพลุไม่ทัน”
.
.
.
ก็เข้าใจอ่านะว่าวันนี้พี่แจบอมมาแปลก แต่ยองแจว่า แบบนี้มันแปลกเกินไปอ่ะ
คือ… ไม่ใช่ไม่ดีนะ แต่ทำแบบนี้ไอ้หัวใจที่ชอบเขามากมาตั้งแต่แรกเนี่ย มันกำลังจะระเบิดแล้วอ่ะ!
“พะ..พี่ ไม่นั่งแบบนี้ไม่ได้อ่อ?”
ก้มหน้าก้มตาพูดอู้อี้แล้วพยายามจะขยับตัวลงจากตัก ไอ้แบบนี้ที่ว่าคือหลังจากที่เดินมาถึงจุดชมพลุแล้ว แจบอมก็นั่งลงพร้อมกับดึงให้ยองแจลงมานั่งตักด้วยนี่สิ
“อ้าว ไหนบอกว่าอยากให้กอดแบบโรแมนติกไง? ไม่ชอบ?”
ถามกลับพร้อมกับกระชับแขนที่โอบรอบเอวไว้ ยองแจหน้าแดงแปร๊ด ก้มหน้างุดลงอีกจนแทบจะหายไปในเสื้อโค้ทตัวใหญ่
มาแปลกอะไรขนาดนี้ คนไม่เคยเจอแบบนี้ตั้งตัวไม่ทันเขินจนหน้าจะระเบิดอยู่แล้ว!
“ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่มันเขินนี่!”
ถองแขนแจบอมเบาๆด้วยความหมั่นไส้ บทจะนิ่งจะไม่สนใจก็เงียบหายไปจนท้อ บทจะหวานก็มาเยอะจนอยากจะเดินลงไปในแม่น้ำแก้เขินให้มันรู้แล้วรู้รอด
“เอาน่า…นั่งอยู่เฉยๆรอดูพลุไป ขยับมากเดี๋ยวก็เป็นเรื่องกันพอดี”
ถึงจะยังอยากบ่นอู้อี้อยู่แต่ก็ยอมหยุดขยับไปขยับมาอย่างที่แจบอมเตือน พอเห็นว่ายองแจหยุดดิ้นพี่แจบอมก็กระชับกอดให้แน่นขึ้น อยู่ใกล้กันจนได้ยินเสียงหัวใจเต้นตึกตักจากอกกว้างๆที่แนบกับหลังยองแจอยู่ ไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมาอีก ยองแจทำแค่เอนหลังพิงแจบอมในขณะที่แจบอมก็กระชับอ้อมกอดไว้แล้วนั่งเงียบๆมองท้องฟ้ายามค่ำคืนให้เวลาผ่านไปเรื่อยๆเท่านั้น
23.59
จุดชมพลุที่คึกคักขึ้นเพราะใกล้เวลานับถอยหลังเข้าสู่ปีใหม่และเวลาจุดพลุเฉลิมฉลองแล้วนั้นทำเอาเด็กที่นั่งอยู่บนตักแจบอมเขินจนหูแดงเพราะบางสายตาที่มองมายังเขาทั้งคู่ แจบอมหัวเราะเมื่อยองแจอ้อมแอ้มขอให้ปล่อยตัวเองไปนั่งดีๆด้วยความอาย
“สนใจคนอื่นทำไม นายมากับฉัน สนใจแค่ฉันก็พอ”
โห พูดขนาดนี้จะให้ตอบว่าอะไรดีเนี่ย!
เพราะคำตอบแบบนั้นยองแจก็เลยเถียงอะไรต่อไม่ได้นอกจากนั่งให้แจบอมกอดต่อไป เด็กหนุ่มพ่นลมหายใจกับตัวเอง ไม่เคยคิดเลยว่าอยู่ดีๆพี่แจบอมก็จะดีด้วยขนาดนี้
หัวใจเต้นแรงเพราะมีความสุขมากจนเจ็บหน้าอกไปหมดแล้ว
“จะเที่ยงคืนแล้ว เดี๋ยวนับพร้อมกันนะ”
เสียงทุ้มนุ่มกระซิบแผ่ว ยองแจหดคอด้วยความรู้สึกจั๊กจี้เมื่อแจบอมแกล้งแตะริมฝีปากลงบนใบหู
5
4
3
2
1
HAPPY NEW YEAR!!!
เสียงนับถอยหลังจากผู้คนมากมายที่ดังขึ้นพร้อมกับเสียงพลุเมื่อนาฬิกาดิจิตอลเรือนใหญ่บนป้ายบิลบอร์ดบอกเวลาว่าเข้าสู่วันใหม่แล้ว ท้องฟ้าสีดำสนิทพร่างพราวไปด้วยพลุและดอกไม้ไฟหลากสีที่เรียงกันขึ้นมาไม่หยุดหย่อนเป็นเวลานานกว่าสิบนาทีทำให้ช่วงเวลาแบบนี้เหมือนกับตกอยู่ในเวทมนตร์
เสียงเฉลิมฉลองอย่างมีความสุขดังขึ้นพร้อมกับความสุขที่อิ่มเอมขึ้นมาในจิตใจ ยองแจยิ้มเมื่ออ้อมกอดจากด้านหลังกระชับแน่นขึ้น แจบอมวางคางลงบนบ่า ริมฝีปากอุ่นร้อนแนบเบาๆลงที่ผิวแก้มพร้อมกับกระซิบประโยคที่ยองแจรอมาโดยตลอด
“เป็นแฟนกันนะ ชเวยองแจ”
ไม่ได้ตั้งใจจะร้องไห้ทำลายบรรยากาศเลย แต่เพราะหัวใจมันเต้นแรงจนปวดไปหมดทันทีที่ได้ยินประโยคนั้นน้ำตามันก็เลยไหลออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ยองแจพยักหน้ารับหัวสั่นหัวคลอนในขณะที่แจบอมมองเด็กขี้แยดีใจจนน้ำตาไหลพรากอย่างเอ็นดู
“ร้องไห้นี่ดีใจหรือเสียใจที่ฉันขอเป็นแฟนน่ะ หืม?” แจบอมล้อ ฝ่ายยองแจก็รีบปาดน้ำตาสูดจมูกมาตอบอู้อี้
“ดีใจสิ นึกว่าพี่จะให้รอนานกว่านี้ซะอีก” ชายหนุ่มส่ายหน้าขำ บีบจมูกรั้นๆนั้นด้วยความหมั่นเขี้ยวแล้วกอดยองแจแน่นๆอีกครั้ง
“ไม่เอาแล้ว ขี้เกียจรอแล้ว มาเป็นแฟนกันดีกว่า”
จับเด็กตัวกลมเพราะเสื้อโค้ทหนาให้หันหน้าเข้ามาหาแล้วช่วยเช็ดน้ำตาให้ แจบอมประคองแก้มนิ่มด้วยสองมือ ปลายนิ้วเรียวลูบเบาๆซับน้ำตาที่เปียกแก้มอิ่ม ลูบเส้นผมที่ปัดไปมาเพราะลมพัดให้เข้าที่พร้อมกับจับมันทัดหูให้
“หยุดร้องได้แล้วไอ้ตัวแสบ แค่นี้ทำมาเป็นบ่อน้ำตาตื้น”
เขกหัวกลมๆด้วยความหมั่นเขี้ยวไปอีกหนึ่งทีพร้อมกับยิ้มกว้าง ยองแจเองเมื่อเห็นแจบอมยิ้มก็พยายามกลั้นสะอื้นแล้วยิ้มให้เหมือนกัน สองมือยกขึ้นวางโอบรอคอแจบอมโดยอัตโนมัติ
“ไม่ร้องแล้วก็ได้ ทีนี้จูบได้แล้วใช่ป่าว?”
ขอกันง่ายๆตรงๆจนแจบอมหลุดขำ มองคนยิ้มหวานทำตาใสรอให้จูบทั้งที่เมื่อกี๊ยังร้องไห้น้ำตาไหลพรากด้วยความจนใจ
“ทำไม อยากจูบ?”
“อื้อ! อยากดิ!”
ตอบพร้อมกับพยักหน้าแรงๆจนผมกระจาย แจบอมเหล่มองสองแขนที่โอบรอบคอตัวเองเตรียมพร้อมแล้วก็ต้องถอนหายใจอีกรอบ
“อย่าไปขอแบบนี้กับคนอื่นอีกก็แล้วกัน”
ฝ่ามือกว้างประคองใบหน้าใสไว้ในสองมือ ยองแจหลับตาพริ้มเมื่ออีกฝ่ายโน้มหน้าเข้ามาใกล้ๆ มือกำปกเสื้อแจบอมแน่นเมื่อริมฝีปากอุ่นค่อยๆแนบลงช้าๆ แจบอมไล่เล็มปากหวานๆช่างอ้อนเหมือนกำลังชิมผลไม้เนื้อนิ่ม ปลอกเปลือกอ่อนบางด้วยปลายลิ้นก่อนจะกัดเนื้อหวานด้านในกลืนกินเอาทั้งหมดมาเป็นของตัวเอง อากาศข้างนอกที่ว่าหนาวแทบไม่มีผลเลยเมื่ออ้อมกอดของพี่แจบอมมันอุ่นกว่านั้นมาก ลมหายใจที่รดแก้มเวลาขยับเปลี่ยนมุมก็นุ่มนวลจนอยากจะจูบกันแบบนี้ไปนานๆ
แจบอมผละออกมาให้เราทั้งคู่ได้มีโอกาสพักหายใจ ยองแจก้มหน้าเขิน ริมฝีปากอิ่มตึงวาวช้ำจากแรงบดเบียดที่เหมือนอดทนมานานของแจบอม ดวงตาปรือปรอยกับแก้มแดงก่ำทำให้แจบอมอดใจไม่ไหวต้องโน้มยองแจลงมาจูบแรงๆที่ปากอีกที ก่อนที่ตัวร้ายจะซุกหน้าลงกับบ่าแล้วพูดเสียงอู้อี้
“ดีจังเลย…อีกทีได้มั้ยครับ?”
แจบอมหัวเราะร่า ทั้งที่ตัวเองยังหอบแรงๆเพราะหายใจไม่ทันอยู่เลยยังจะกล้าขอจูบอีก เสียงหวานร้องงุ้งงิ้งอยู่ใกล้ๆหู แล้วขยับตัวออกมามองแจบอมด้วยสายตาอ้อนๆ
“ทีงี้ไม่อายคนอื่นแล้วหรอ?” เขาถามล้อๆ เลยได้กำปั้นหนักๆมาทีที่ต้นแขน
“งั้นไม่จูบแล้วก็ได้ เชอะ!” ยู่จมูกยื่นปากงอนโดยที่ไม่ได้ระวังเลยว่าปากอิ่มๆที่ช้ำเพราะถูกจูบมาเมื่อกี๊มันดูแล้วอันตรายกับใจกับขนาดไหน แจบอมวางมือลงข้างแก้มนิ่ม ไล้ปลายนิ้วลงบนกลีบเนื้อช้ำตึงพร้อมกับเสนอตัวเลือก
“ให้เลือกว่าจะจูบโชว์คนอื่นอยู่ตรงนี้หรือจะกลับห้องไปจูบกันสองคน”
ยองแจทำตาโต ตัวเลือกอะไรของพี่แจบอมเนี่ยฟังแล้วโคตรคิดมาก เขินจนอยากจะดิ้นลงจากตักให้รู้แล้วรู้รอด ไหนจะถามแล้วยิ้มตาปิดให้อีก
ถ้าตอบพี่แจบอมไปว่าเลือกกลับห้องแต่ไม่ทำแค่จูบนี่มันจะดูใจกล้าเกินไปมั๊ยเนี่ย!
“แล้วถ้าไม่เลือกล่ะ?”
แต่ยองแจจะไม่บอกหรอกว่าที่ไม่เลือกเพราะว่าช้อยส์มันยังไม่ค่อยโดนใจเท่าไหร่
“ถ้าไม่เลือกฉันก็จะเป็นคนตัดสินใจเองว่าคนเป็นแฟนกันควรจะทำอะไรกันดีในวันปีใหม่แบบนี้”
คำตอบของแจบอมทำเอายองแจรีบตอบแทบไม่ทัน
“โอเคงั้นไม่เลือก!”
เพราะเชื่อใจพี่แจบอมหรอกนะ!
:P
END.
uwith_b
สวัสดีปีใหม่ทุกคนค่ะ~!
ขอให้มีความสุขมากๆในวันปีใหม่ สุขภาพแข็งแรงแล้วก็สมปรารถนากันตลอดทั้งปีเลยนะคะ!
เขียนตอนนี้มาเป็นของขวัญให้ทุกคน (อยากได้รึเปล่าไม่รู้บังคับให้) ๕๕๕๕๕๕๕๕
จริงๆอยากลงตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแหละ แต่ไม่สะดวกก็เลยมาลงเอาป่านนี้
๕๕๕ ใครจะไปรู้ว่าอยู่ดีๆพี่เดฟเขาจะนัวน้องออกสื่อขนาดนั้น
เห็นเค้าพุ่งมาแบคฮักน้องนี่ น้ำตาเราก็ไหลพราก อยากจะวิ่งออกไปกรี๊ดให้โลกรู้
อยากจะกรี๊ดใส่หูอิมแจบอมด้วยว่าทำดีมากเลย แต่จะดีกว่านี้ถ้าหอมแก้มน้องด้วย
ขอให้สนุกแล้วก็มีความสุขกันมากๆนะค้าาา อย่าลืม #ทูแจตัวร้าย
แล้วก็ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอด เลิฟยูว ชุบุ
ปล. ตัดสินใจแน่วแน่แล้วแหละว่าตัวร้ายจะจบที่สิบตอน ๕๕๕ จะได้ไปเขียนหมีติ่งกับปีกหงส์ต่อ
ความคิดเห็น