คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : :+: บทที่1 :+:
บทที่ 1
อารัมภาบทโดย : ชเว ยองแจ
ผมเกิดมาเพื่อสิ่งนี้! ดวงติ่งมันจะเวิร์คจะเวิร์คตอนนี้แหละ! ให้ตายเถอะ! ผู้ชายที่ผมเพ้อหามาทั้งชีวิต(?) เขามาอยู่ตรงหน้าผมแล้ว!
อิมแจบอม ผู้ชายที่ผมตามซื้อโปสเตอร์ อัลบั้มเพลง รูปถ่าย สินค้าแฟนกู้ดต่างๆของเขา ผมเคยฝึกเต้นเพลง Bounce ของเขาใน JJ Project ด้วยนะ!
ผมไม่เคยเชื่อว่ารักแรกพบจะมีจริงจนกระทั่งได้มาเจอเขา...คิกๆๆๆ บ้าจัง! คิดอะไรเนี่ยชเวยองแจ บ้า!
ถึงแม้ตอนนี้เขาจะเปลี่ยนไปจากตอนโปรโมทอัลบั้มนิดหน่อย อาจจะเป็นเพราะทรงผมที่ถูกย้อมเป็นสีเทาควันบุหรี่ และเหมือนว่าพี่เขาจะดูผอมลงด้วย! ใบหน้าเริ่มเข้ารูปกลายเป็นหนุ่มหล่อตามแบบฉบับนิยาย ฮ๊า~ เขาหลุดมาจากนิยายจริงๆนั่นแหละ
“อ๊าย จูเนียร์โอปป้า ทางนี้ค่ะทางนี้ อ๊าย~”
“เห่ยแก...สองคนนี้เค้าเหมาะกันดีเนอะ เจบีโอปป้าก็หล่อเข้ม จูเนียร์โอปป้าก็น่ารักสดใส เหมาะกันเนอะแก”
“เออใช่ๆๆ ฉันก็จิ้นคู่นี้อ่ะ!”
“นี่ๆ ฉันมีฟิค JJ ด้วย อ่านป้ะๆ โคตรสนุกอ่ะ!”
“หึ้ย ไหนๆๆ”
“นี่...ยิ่งเขาสองคนย้ายมาที่นี่เราต้องได้เห็นโมเม้นท์ฟินๆแบบในฟิคแน่เลย!”
“ไม่มีทาง!!!!” กลุ่มนักเรียนหญิงสามสี่คนที่กำลังเม้าท์เรื่องคู่จิ้นในฝันของเธอสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินผมตะโกนออกไป...
ก็นะ...ฟิคที่สนุกที่สุดต้องเป็นฟิคของ2แจสิจ๊ะ คิกๆ
“ไม่มีทางไหนเลยเหรอที่ฉันจะเลิกรักนาย ฮ๊า แจ็คสันหวัง~” แต่คิดเหรอครับว่าคนแบบยองแจจะใจกล้าปากเก่งแบบนั้น ความจริงผมน่ะเรียบร้อยจะตาย!
“เฮ้ย! อะไรวะยองแจ! อย่ามาถูดิเฮ้ย ขนลุก!” ดูมันทำ...ดูมัน...ไอ้เตี้ยฟันดาบเอ๊ย โดนคนหน้าตาน่ารักแบบชเวยองแจถูไถแล้วทำแบบนี้เหรอ!!
“โห่ ไรวะ...แค่นี้ก็รังเกียจเพื่อน”
“เออ รังเกียจมานานแล้ว เพิ่งรู้ไง?”
ผั๊วะ!
“ไอ้เตี้ย!”
“เฮ้ย! ตบหัวอีกแล้วเหรอไอ้อ้วน!”
“ไม่ได้อ้วนเว้ย ฉันแค่มีเนื้อ!”
“ก็นั่นแหละอ้วน!”
“ไอ้...”
“ยองแจ! แจ็คสัน! นี่มันในคาบเรียนนะ! ออกไปนอนห้อง!!”
“เห้ย...ครูจินยองครับ ผม..ผมขอโทษครับ ไอ้แจ็คมันกวนผมผมเลย..”
“ไม่ต้องเลยนะชเวยองแจ ฉันไม่โยนนายออกไปตั้งแต่ตอนที่ตะโกนว่าไม่มีทางไปก็ดีแค่ไหนแล้ว! ครูจะถือว่าคาบนี้เธอสองคนไม่ได้เข้า เย็นนี้ไปทำความสะอาดโรงยิมด้วย!” พูดเสร็จครูปาร์คจินยอง ครูใหญ่โรงเรียนเราก็จัดการโยนกระเป๋าพวกผมสองคนออกไปข้างนอกห้อง ไม่วายหันหลังกลับมาขยับแว่นกรอบเหลี่ยมๆและสะบัดบ๊อบใส่พวกผม..
เอ่อ ขอโทษนะครับ นั่นครูหรือเจ๊แอ๋วแถวบ้าน...
“เพราะแกเลยไอ้อ้วน! เราสองคนเลยต้องมานั่งคุกเข่าแบกกระเป๋าแบบนี้!”
“เพราะแกนั่นแหละไอ้เตี้ย! ใครใช้ให้เถียงฉัน!”
“ไอ้อ้วน! ไอ้ตัน!”
“ฉันไม่ได้ขายอิชิตันโว้ย!”
โป๊ก! โป๊ก!
“ถูกลงโทษแล้วยังไม่สำนึกอีก! เย็นนี้ไปที่ห้องครู!”
“งั้นพวกผมไม่ต้องทำความสะอาดโรงยิมแล้วใช่ไหมฮะ?” ถึงกับตาลุกวาวเลยทีเดียว พูดเลยครับว่ายองแจไม่ถูกกับการทำความสะอาดสักเท่าไหร่ ไม่ได้ขี้เกียจนะแค่ไม่ชอบ บุ่ยๆ
“แค่เธอชเวยองแจ..ฉันจะให้งานอื่นที่หนักกับนาย ส่วนแจ็คสันเขายังพอสำนึกฉันจะลดโทษให้!”
“อ้าวครู! ไอ้หวังมันก็เสียงดังอ่ะ!”
“ก็นายเริ่ม!”
“ครู!!”
“นายกล้าเถียงครูใช่ไหม! แจ็คสัน! นายกลับไปเรียนได้ แล้วเย็นนี้ก็ไม่ต้องทำอะไรนะกลับบ้านได้เลย ส่วนยองแจ! เย็นนี้ไปพบครู!!”
“ม่ายยยยยยยยยยยยย”
พึ่งงงงง
และตอนนี้ชเวยองแจได้พาตัวเองมายังห้องเชือดที่ตึก 4 แล้วครับ
โอ๊ย...ให้ตายเถอะ นี่ฉันทำอะไรให้เจ๊แกเหวี่ยงวะ เท่าที่จำได้เราก็ทำตัวเรียบร้อยหอยสังข์นี่..สงสัยครูอิจฉาที่เราน่ารักกว่า ฮิๆ
“จะยืนอยู่หน้าห้องอีกนานไหมชเวยองแจ!! เข้ามา!”
ครูจินยองญาณทิพย์!!
“มะ..มาแล้วครับ แฮะๆ”
“เธอมานานแล้วทำไมไม่เข้ามา!?” หูย ทำไมต้องทำเสียงดังด้วย ขี้หูผมเต้นเป็นจังหวะเพลง Bounce แล้ว เฮ้คอมมอนนาวเลทอิทเบาวซ์ บ๊าวววววววววซ์
“ฮะๆ คือผมเห็นว่าประตูห้องครูสวยน่ะครับเลยอยากดู ฮะๆ”
“ไม่ต้องมาแถ!! มานั่งเดี๋ยวนี้!” เอ่อครูครับ...ผมอยากบอกว่านอกจากในใจเจบีโอปป้าแล้วผมไม่สามารถนั่งที่ไหนได้อีก..
“มีอะไรเหรอครับ?” บอกแล้วครับว่าผมเก่งแต่ในมโน สุดท้ายผมก็มานั่งเรียบร้อยเจี๋ยมเจี๊ยมที่หน้าโต๊ะครู
“นายรู้เรื่องที่นักร้อง JJ Project มาเรียนที่นี่ใช่ไหม?”
“รู้ครับ!!!” อย่าบอกนะว่าครูก็ติ่ง อร๊ายยย ว่างๆมาเบาวซ์ด้วยกันไหมครับ บ๊าวววววซ์ เย้
“อืม เพราะว่าตอนนี้ทั้งสองคนมาอยู่ในความดูแลของโรงเรียนเรา ทางค่าย JYP ที่มีประธานค่ายที่หล่อ เจ๋ง แจ๋ว และเป็นที่สุดของคนอยู่ อยากให้เราช่วยหาคนดูแลทั้งสองคนระหว่างที่มาเรียนที่นี่..เพราะฉะนั้น...”
“ครับ!! ผมจะทำอย่างเต็มที่เลยครับ ไม่ต้องห่วงครับ!!”
“เอ่อ...ครูยังไม่ได้บอกเลยนะว่า..”
“ผมเดาใจครูออกครับ ผมน่ะน้องชายพี่ริ้ว จิตสัมผัสเลยนะ”
“เออ เข้าใจอะไรง่ายๆก็ดี ดูแลสองคนนั้นด้วยนะ” เค้าขอดูคนเดียวได้ม๊า -3-
“ครับ~~” ป๊อดอีกตามเคย
“นี่แกจะลากฉันไปไหนวะไอ้ยองแจ!?”
“ไปหาผู้ชาย คิกๆๆ”
“แล้วทำไมฉันต้องไปหาด้วย!? ฉันจะไปเล่นบาสโว้ย!!” แจ็คสันยืนดิ้นไปมา...ให้ตายเหอะ ด้วยขนาดส่วนสูงและสัดส่วนมันไม่น่าจะเป็นคนที่เล่นบาสได้เลยนะจริงๆ
“เล่นไปก็ไม่สูงขึ้นเหรอก ไปกับฉัน!”
“ไม่ไปเว้ย! ปล่อยเว้ยยองแจปล่อย! โอ๊ย!”
“โอ๊ย!” อ้าว เวรละ...เมื่อกี้ผมกะจะแกล้งปล่อยมือไอ้หวังให้มันร่วงไปกองกับพื้น แต่มันกลับร่วงไปกองบนคนซะงั้น
“เฮ้ยๆ ขอโทษๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ไอ้อ้วนตันนี่ทำ!” เฮ้ย ชี้มาทำไมทางนี้! ทางนี้มีแต่คนหล่อ!
“เอ่อ...ไม่เป็นไรครับ” ผู้ชายหัวแดงที่ถูกไอ้หวังมันกลิ้งทับลุกขึ้นปัดตัวไปมาก่อนจะส่งยิ้มเห็นเขี้ยวมาให้
อุ๊ยหล่อจัง...
เฮ้ย! ยองแจจะหวั่นไหวไม่ได้! ยองแจมีเจบีโอปป้าแล้วนะ! อย่ามายิ้มอ่อยยองแจยองแจไม่ง่าย!
“งะ...งั้นผมไปนะครับ ฮ่าๆ ไปละไอ้แจ็คเดี๋ยวมาใหม่ จุ้บๆ”
“เห้ย นี่ลากฉันออกมาชนชาวบ้านแล้วหนีเหรอวะ!?”
“ไม่รู้เว้ย เคลียร์กันเอง พี่สุดหล่อผมขอโทษนะครับ บ๊ายบาย” พูดเสร็จก็วิ่งออกมาสิครับ ขืนอยู่ต่อได้โดนแจ็คสันปารองเท้าใส่หัวแน่นอน
ผมรีบเดินไปยังตึก 7 ที่เนื้อคู่สุดหล่อของผมเรียนอยู่เพื่อจะรับเขากลับหอที่เตรียมไว้ให้
แกล้งทำเป็นหลงทางแล้วพาเข้าห้องเลยดีไหมนะ...
อุ๊ยเขิน! คิกๆ คิดอะไรก็ไม่รู้!
Talk : มีใครหมั่นไส้ยองแจไหม? เราละคนนึงที่หมั่นไส้ เด็กนี่มันไม่ใสอ่ะจริงๆ 55555 แต่อิจเมจน้องก็เหมาะกับนำสัยดี #แอ๊ะ จนถึงตอนที่ 1 พี่บีก็ยังไม่มีบทพูดอะไรแต่ถูกอิน้องลวนลามผ่านมโนไปแล้ว 55555 เม้นท์หน่อยนะคนดีมุ๊ฝๆ
อย่าลืมแท็ก #ฟิคแฟนคลับแฟนครับ กันน๊า ♥
ความคิดเห็น