Tales of Yuyan ตำนานเรื่องเล่าแห่งยูยาน

ลำดับตอนที่ #28 : แต่งตั้ง [รีไรท์ 2020]

     กาเร็ทที่พึ่งกับมาถึงบ้านซึ่งพบว่าวันนี้ที่บ้านมีแขกก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย "ท่านแม่ ท่านลุง มีเรื่องอะไรหรือครับ?" กาเล็ทเอ่ยถามด้วยความสงสัยใจ "กลับมาแล้ว

     หรอลูกกาเล็ท? พอดีว่าท่านเอิร์ลบาตันเขามาแจ้งว่าองค์ราชาเบรุทท่านมีความประสงค์อย่างจะพบกาเล็ทน่ะลูก นีน่าเอ่ยบอก

     "ท่านเอิร์ลบาตันนี่กาเล็ท บุตรชายของนีน่าเอง" นีน่าเอ่ยแนะนำ

     "ช่างเป็นเด็กหนุ่มที่ยอดเยี่ยมนัก" เอิร์ลบาตันเอ่ยชมพร้อมกับที่ผงกศีรษะรับ

     "ขอบคุณที่ชมครับท่านเอิร์ล" กาเล็ทยิ้มเอ่ย

     "ฟังจากมารดาของเจ อืม ท่านบอกเล่าท่านมีอายุย่างเข้า16-17ปีแล้วกระมัง?" เอิร์ลบาร์ตันกลับเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้เรียกกาเล็ทอย่างกระทันหัน เหตุเพราะเอิร์ลบาร์ตันนั้นรู้ดีว่าอีกเพียงไม่นานเด็กหนุ่มที่เบื้องหน้าผู้นี้ก็จะได้รับการแต่งตั้งเป็นมาร์ควิส ซึ่งมีตำแหน่งสูงกว่าตนเองแล้ว

     กาเล็ทได้ฟังเอิร์ลบาตันเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้เรียกตนก็รู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง "ครับ"

      "เด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับท่านมิใช่อยู่ในวัยที่หาคู่ครองแล้วหรอกหรือ อืม ข.ข้ามีบุตรสาวอยู่หนึ่งคนพอดี นางนั้นมีหน้าตางดงามหมดจดไม่ทราบว่าท่านกาเล็ทมีความสนใจหรือไม่? หากว่าท่านกาเล็ทสนใจก็ใช้โอกาสนี้เกี่ยวดองกันไว้ ท่านหญิงนีน่ามีความเห็นว่าอย่างไร?" เอิร์ลบาร์ตันนั้นอยู่ในแวดวงราชการมานานจึงรู้ดีที่สุดว่าการมีที่พึ่งพิงซึ่งแข็งแกร่งนั้นจำเป็นขนาดไหน เมื่อตัวเองมีโอกาสเอิร์ลบาตันจึงรีบฉกฉวยไว้ เนื่องเพราะรู้ดีว่าหากรอจนเด็กหนุ่มผู้นี้ได้รับการแต่งตั้งเป็นมาร์ควิสไม่ทราบว่าจะมีผู้คนมากน้อยเท่าใดมายื่นข้อเสนอเช่นนี้ให้กับตระกูลบุสโซ่

     "ท่านเอิร์ลบาร์ตัน ข้าต้องขออภัยด้วย ในช่วงเวลานี้ข้ายังไม่ต้องการที่จะแบ่งแยกสมาธิไปกับเรื่องของชายหญิง สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับข้าในตอนนี้คือการทุ่มเทสมาธิให้กับการฝึกฝน" กาเล็ทโกหกหน้าตายออกไปเพื่อเป็นข้ออ้างในการปฎิเสธอย่างสุภาพ

     "สมกับเป็นยอดอัจฉริยะที่ทุกคนกล่าวขานถึง ข้าเข้าใจ ข้าเข้าใจ" เอิร์ลบาร์ตันยิ้มเอ่ยบอกพร้อมกับที่แอบเกิดความรู้สึกผิดหวังขึ้นภายในใจ "ว่าแต่ท่านกาเล็ทสะดวกหรือไม่หากว่าพวกเราจะเดินทางเข้าไปพบองค์ราชาในวันนี้เลย" เอิร์ลบาตันเอ่ยถึงเหตุที่ตนเองมาเยือนบ้านตระกูลบุสโซ่ในที่สุด

     "กาเล็ท ไปพบองค์ราชาเบรุทเถอะลูก อย่าให้พระองค์ท่านต้องรอนาน" นีน่าเอ่ยบอก

     "ท่านเอิร์ลบาตัน...ท่านพอจะทราบมาก่อนหรือไม่ว่าที่องค์ราชาต้องการพบกับข้านั้น เป็นเรื่องอะไรกัน?" กาเล็ทเลียบเคียงเอ่ยถาม

     "เรื่องนี้ข้าคิดว่าท่านกาเล็ทสมควรที่จะรอฟังจากปากองค์ราชาเองจะดีกว่า ข้าเพียงแต่รับรองได้ว่าเรื่องในวันนี้เป็นเรื่องที่ดีงาม และมีแต่สิ่งน่ายินดี" เอิร์ลบาร์ตันยิ้มเอ่ย พอคิดว่าอีกเพียงไม่นาน เด็กหนุ่มที่เบื้องหน้าของตนจะได้รับการแต่งตั้งให้มีตำแหน่งเป็นถึงมาร์ควิส เอิร์ลบาร์ตันก็อดที่จะเกิดความรู้สึกอิจฉาเลื่อมใสขึ้นไม่ได้

      "ตกลงอย่างนั้นพวกเราก็เร่งรีบเข้าวังเถอะ" กาเล็ทเอ่ยกับเอิร์ลบาร์ตัน

     กุบกับ กุบกับ กุบกับ เสียงกีบเท้าของม้าย่ำลงกับพื้นถนน นั่งโดยสารรถม้าร่วมกับเอร์ลบาร์ตันอยู่สักพัก รถม้าก็นำทั้งหมดเดินทางเข้ามาถึงเขตราชวัง

     "ขอบอกตามตรงว่าข้านั้นรู้สึกอิจฉาเลื่อมศัยท่านกาเล็ทนัก" เอิร์ลบาร์ตันเอ่ยทำลายความเงียบขึ้น

     "อิจฉาเลื่อมใสข้า?" กาเล็ทเอ่ยถามอย่างไม่เจ้าใจ

     "ท่านกาเล็ทคงไม่ทราบว่าในการประชุมช่วงเช้าที่ผ่านมา เป็นท่านผู้พิทักษ์ของโรฮานเทลเลอออกหน้าแทนท่าน หาไม่แล้วเรื่องดีของท่านกาเล็ทในวันนี้คงถูกผู้คนคัดค้านไป" เอิร์ลบาร์ตันเอ่ยบอกเล่า

     "ท่านอาจารย์หรือ?" กาเล็ทเอ่ยถามต่อเมื่อได้ยินชื่อของเทลเลอจากปากของเอิร์ลบาร์ตัน

     "ท่านผู้พิทักษ์นั้นมักจะปลีกวิัวเวกอยู่อย่างสันโดษ น้อยนักที่จะเผยตัวตนออกมาร่วมในการประชุม แม้ว่าท่านผู้พิทักษ์จะได้รับหน้าที่เป็นครูผู้สอนอยู่ในสถาบันผู้ฝึกตนแต่นับสิบปีแล้วที่ท่านไม่ได้ชี้แนะให้กับผู้ใดอย่าว่าแต่ถึงขั้นรับเป็นศิษย์เลย" เอิร์ลบาตันเอ่ยอธิบายพร้อมทั้งมองมาที่กาเล็ทด้วยสายตาที่แสดงออกถึงการยอมรับนับถือ

     กาเล็ทได้ฟังเรื่องราวก็รู้สึกแปลกใจไม่น้อยตามความเห็นของตนเองอาจารย์เทลเล่อหาได้มีลักษณะนิสัยอย่างที่เอิร์ลบาร์ตันกล่าวบอก 

      ฮี้ ฮี้ เสียงของม้าที่ร้องออกมาเมื่อผู้คุมบังเหียญชักดึงเป็นสัญญาณให้หยุด  บ่งบอกถึงว่าทั้งหมดเดินทางมาถึงยังจุดหมายแล้ว

     

      "ถึงแล้วเชิญท่านกาเล็ท" เอิร์ลบาตันเอ่ย

       ในห้องโถงที่โอ่อ่าภายในราชวัง ราชาเบรุทนั่งอยู่บนบัลลังก์ที่ยกสูงขึ้นจากพื้น

      "ถวายบังคมพะยะค่ะ ข้ากาเล็ทบุสโซ่ขอเข้าเฝ้า" กาเล็ทคุกเข่าลงแสดงความเคารพต่อราชาของโรฮาน

     "ฮ่า ฮ่า เจ้ามาแล้ว เจ้ามาแล้ว ทราบหรือไม่ว่าข้ารอคอยที่จะพบเจ้าเป็นการส่วนตัวเช่นนี้นับตั้งแต่วันนั้น  ถึงแม้ว่านี่ออกจะถือว่าเนิ่นช้าไปบ้างแต่ข้าขอแสดงความยินดีด้วยที่เจ้าชนะการประลองในศึกเป็นตายนั้น ว่าไปแล้วการประลองในวันนั้นช่างเป็นการประลองที่ยอดเยี่ยมนัก ถือได้ว่าทำให้ผู้คนทั่วทั้งโรฮานได้เปิดหูเปิดตาและตระหนักรู้ว่า อัจฉริยะ นั้นหมายความว่าอย่างไร" ราชาเบรุทเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม

     "ขอบพระทัยพะยะค่ะ" กาเล็ทเอ่ยขอบคุณอย่างนอบน้อม

     "เมื่อเกิดมาได้รับพรจากสวรรค์ ไม่ทราบว่าเจ้ามีความคิดจะรับใช้บ้านเมืองบ้างหรือไม่?" ราชาเบรุทเอ่ยถาม

     กาเล็ทได้ยินอย่างนั้นก็เริ่มจับต้นชนปลายเรื่องราวถูก "เรียนต่อพระองค์ตามตรง..ด้วยตอนนี้ข้านั้นมีความกังวลใจในหลายเรื่อง อย่างนั้นข้าเกรงว่าตนเองคงไม่อาจแบ่งแยกสมาธิไปทำสิ่งอื่นได้" กาเล็ทพยายามปฎิเสธอย่างอ้อมค้อม

     ราชาเบรุทได้ยินอย่างนั้นก็เกิดความรู้ประหลาดใจขึ้นไม่น้อย บุคคลอื่นต่างแย่งชิงกันแทบเป็นแทบตายเพื่อที่จะได้เป็นขุนนางบันดาศักดิ์แต่เด็กหนุ่มแห่งตระกูลบุสโซ่ผู้นี้กลับไม่ต้องการ "ไม่ทราบว่าเรื่องที่เจ้านั้นเป็นกังวลนั้นที่แท้แล้วเป็นเรื่องใด?"

     ถอนหายใจออกมากับตัวเองครั้งหนึ่ง กาเล็ทก็เปิดปากบอก" เรื่องที่ข้าเป็นกังวลนั้นคือเรื่องข่าวลือที่ว่าร้ายเกี่ยวกับท่านพ่อของข้า เรื่องนี้หากไม่สามารถที่จะคลี่คลายหาความจริงได้  ท่านพ่อคงไม่สามารถที่จะจากไปอย่างสงบ อย่างนั้นข้าจะ.." กาเล็ทเอ่ย

      ได้ยินอย่างนั้นราชาเบรุทก็ผงกศีรษะอย่างเห็นด้วย ปากก็เอ่ยขึ้น "จะอย่างไรข่าวลือก็เป็นเพียงข่าวลือ ใยต้องถือเป็นจริงเป็นจังแล้วเก็บเอามาใส่ใจ?"

     กาเล็ทที่คุกเข่าอยู่ได้ยินอย่างนั้นก็แหงนหน้ามองขึ้นอย่างรู้สงสัยใจ เนื่องเพราะสัมผัสได้ถึงความผิดปกติในน้ำเสียงซึ่งราชาเบรุทเอ่ยออกมา "?..เมื่อเราเอ่ยถึงเรื่องนี้ องค์ราชากลับคล้ายเหมือนว่าจะ.." กาเล็ทแอบสงสัยใจ

     "เอาเช่นนี้เป็นอย่างไร เรื่องบิดาของเจ้าข้าจะออกคำสั่งให้ติดประกาศไปทั่วทั้งแผ่นดินว่าข่าวนั้นไม่เป็นความจริง และเป็นเพียงข่าวลือเท่านั้น ส่วนเรื่องการเข้ารับใช้บ้านเมืองเจ้าก็ไม่ต้องเป็นกังวล ข้าจะแต่งตั้งให้เจ้ามีตำแหน่งเป็นมาร์ควิสแห่งตระกูลบุสโซ่ มีบรรดาศักดิ์สืบทอดไปชั่วลูกชัวหลานส่วนหน้าที่ประจำนั้นหากเจ้าไม่ต้องการก็ไม่จำเป็นต้องกระทำ เพียงแต่ในบางเวลาอาจมีงานราชการเร่งด่วนมอบหมายให้กับเจ้าต้องกระทำบ้าง อีกทั้งข้ายังจะมอบเงินให้แก่เจ้าหนึ่ง หนึ่งหมื่นเหรียญทองต่อปีถือว่าเป็นเงินประจำตำแหน่งให้กับเจ้า" ราชาเบรุทเสนอเงื่อนไขที่ยากปฎิเสธได้ออกมา

     กาเล็ทได้ฟังก็ครุ่นคิดถึงผลได้ผลเสีย จากข้อเสนอที่กล่าวมาตนเองนั้นไม่มีอะไรที่เสียเปรียบ อีกทั้งหากยังยืนกรานปฎิเสธอีกตนก็ไม่รู้ว่าจะอ้างเหตุผลอะไรขึ้นมาบอกปัดอีก "ขอบพระทัยองค์ราชาที่เมตตา"

     "อย่างนั้นตกลงว่าเจ้าตกลงเห็นด้วยใช่หรือไม่?" ราชาเบรุทเอ่ยถาม

     "พะยะค่ะ" กาเล็ทขานรับ

     "อืมม เจ้ามีตำแหน่งเป็นถึงมาร์ควิสจะอย่างไรสมควรที่จะมีสถานที่อยู่ให้เหมาะสมกับฐานะ จะว่าไปแล้วที่นอกเมืองนั้นมีปราสาทซึ่งว่างอยู่หลังหนึ่ง ให้ข้าถือเอาโอกาสนี้มอบปราสาทหลังนั้นพร้อมกับที่ดินโดยรอบให้แก่เจ้าเป็นของขวัญรับตำแหน่งใหม่เลยก็แล้วกัน  ส่วนรายละเอียดต่างๆข้าจะให้เอิร์ลบาร์ตันเป็นผู้แจ้งต่อเจ้าในภายหลัง" ราชาเบรุทเอ่ย

     "ขอบพระทัยองค์ราชาที่เมตตา" กาเล็ทขายรับ

     ได้ยินอย่างนั้นราชาเบรุทก็จ้องมองกาเล็ทอีกชั่วครู่หนึ่ง "ช่างเป็นเด็กหนุ่มที่วิเศษนัก..มีความสามารถึงเพียงนี้หากแต่กลับสามารถเก็บงำประกายไว้ ไม่นึกว่าบุตรชายของเจ้าจะยอดเยี่ยมถึงเพียง...กาลาน" ราชาเบรุทนึกคิดกับตัวเอง

     รีไรท์ 2020