คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : SF - GUARD [1]
โรงเรียนของผมมีนักเรียนอยู่สามจำพวก
พวกที่หนึ่ง ผมจะขอเรียกพวกนี้ว่าพวกลูกเทวดา พวกฟ้าประทานมา เพราะไม่ว่ามันจะทำอะไรก็ดีไปหมด ทั้งเรียนเก่ง กีฬาดี ศิลปะภาษาก็เป็นเลิศ แถมยังบ้านรวยล้นฟ้า ไม่ว่าจะเดินจะนั่งจะนอนหรือทำอะไรก็ล้วนแล้วแต่ดูดีมีชาติตระกูลไปเสียหมด
พวกที่สอง อันนี้ขอเรียกกันสั้นๆว่าพวกคนเดินดิน เพราะไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูธรรมดา ไม่ได้มีความโดดเด่นเหมือนกับคนจำพวกที่หนึ่ง
ส่วนพวกสุดท้าย อันนี้ขอเรียกตรงๆเลยว่าไอ้พวกเหี้ย ทำตัวกากเกรียนไปวันๆไม่ยอมเรียน ไม่ฟังครู ไม่ทำประโยชน์ให้โรงเรียนแถมยังนำความแต่เดือดร้อนมาบ่อยๆอีกต่างหาก
และผม...นาย ‘เต๋า เศรษฐพงศ์ เพียงพอ’ คนนี้ก็...
.
.
.
อยู่ในไอ้พวกที่สามนั่นแหละ!!
---------------------------> TAOKACHA <----------------------------
เฮฮฮฮ!!!!
ฆ่าแม่งงงง!!!!
ตีมานนนนน!!!!
เอาให้ตายยย!!!!
เฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ!!!!
เสียงตะโกนดังมาจากอีกฟากหนึ่งของฝั่งถนน เด็กในชุดนักเรียนเสื้อขาวกางเกงดำวิ่งไล่ตีกันให้ลั่น ในมือของแต่ละคนปรากฏแต่อาวุธอันตรายทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นไม้ แท่งเหล็ก หรือแม้กระทั่งไม้ที่ตอกตะปูเอาไว้ตรงปลาย
ผู้คนแถวนั้นก็ได้แต่วิ่งหลบกันชุลมุน ถึงไอ้เด็กบ้าพวกนี้มันจะยกพวกตีกันบ่อยแค่ไหนก็เหอะ ตีกันจนพวกเขาจำหน้าไอ้ตัวหัวหน้าผิวขาวๆ หน้าหล่อๆ นั่นได้แล้ว แต่ถึงยังไงพวกเขาก็ยังคงทำใจให้ชินไม่ได้หรอกนะ
จะบ้าหรือไง! ใครไม่กลัวก็แสดงว่าประสาทมันตายด้านไปแล้วล่ะเฮ้ย!
...แต่ไอ้เด็กตรงนั้นน่ะ
.
.
ประสาทตายด้านรึเปล่าวะเฮ้ย!!!
เด็กหนุ่มที่น่าจะอายุพอๆกับไอ้พวกที่กำลังตีกันอยู่นี่เดินไม่รู้ร้อนรู้หนาวกำลังจะข้ามทางม้าลายไปยังอีกฝั่งหนึ่งของถนน ก็ไอ้ฝั่งที่พวกแม่งกำลังตีกันนั่นแหละ!
ดูจากเครื่องแบบแล้วน่าจะเป็นโรงเรียนเดียวกันนั่นแหละ แต่คงจะไม่รู้จักกันหรอก ก็เด็กคนนั้นหน้าตามันดูไฮโซลูกคุณหนูจะตายไป แถมของบนตัวก็มีแต่อะไรแพงๆอีกตะหาก ไม่ว่าจะเป็นไอพอดรุ่นใหม่ล่าสุดที่เพิ่งจะเปิดตัวไป หูฟังยี่ห้อดัง กระเป๋าสะพายสุดแบนด์เนม แล้วไหนจะยังใบหน้าติดหยิ่งนิดๆนั่นอีก
ยังไงก็ไม่มีทางรู้จักกับไอ้พวกลูกกุ๊ยพวกนี้หรอกว่ะ!
แต่ผิดคาด ไม่รู้ว่าเพราะคุณหนูท่านเขากำลังจ้องเพลงในไอพอดจนไม่สนใจโลกภายนอกหรืออย่างไร เพราะตอนนี้เด็กนั่นเดินข้ามฝั่งมาแล้วเฮ้ย!
ผู้คนที่หลบอยู่รอบๆเริ่มลุ้น ขอให้มีใครซักคนมาช่วยทีเถอะ ยังไงก็ไม่อยากให้เด็กที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวคนนี้เป็นอะไรไป แต่ถ้าจะให้พวกเขาออกไปช่วยเองแล้วล่ะก็…
...ฝันไปเหอะ!
เด็กหนุ่มเดินใกล้เข้าไปเรื่อยๆจนกระทั่งมีเสียงเป่านกหวีดออกมาจากตำรวจที่เพิ่งบึ่งรถมาถึงที่เกิดเหตุทันทีที่มีคนโทรเข้าไปแจ้ง กลุ่มนักเรียนที่กำลังตีกันอยู่พอเห็นก็วิ่งหนีกระจายหายไปคนละทิศคนละทาง และตอนนั้นเองที่เด็กหนุ่มเลิกสนใจไอพอดและเริ่มจะรู้สึกตัวสนใจสิ่งรอบข้างที่กำลังวุ่นวายอยู่นี้
ขณะที่กำลังยืนงงอยู่นั่นเอง เด็กชายก็ถูกกระแทกจากคนที่วิ่งมาอย่างแรงจนแทบล้ม แต่ยังดีที่พอจะทรงตัวเอาไว้ได้บ้าง เลยทำให้ไม่เจ็บมากตอนที่ลงไปนั่งกับพื้น ส่วนคนที่วิ่งมาชนพอได้เห็นหน้าคนที่ตนชนเต็มตาแล้วก็เบิกตากว้าง พลางเอ่ยขอโทษอย่างรัวๆ แล้วก็ออกตัววิ่งหนีตำรวจต่ออย่างรวดเร็วทันที
“เฮ้ย! โทษทีว่ะ ไปล่ะ!”
เด็กหนุ่มได้แต่นั่งงงอยู่กับพื้น รู้สึกเหมือนเคยเห็นไอ้หน้าขาวๆนี่ที่ไหนซักแห่งมาก่อน แต่ก่อนที่จะได้คิดอะไรไปมากกว่านั้น...
.
.
.
“เฮ้ย!!! ไอพอด!!!!!”
---------------------------> TAOKACHA <----------------------------
ผมหอบอย่างหนักเพราะเพิ่งวิ่งหนีตำรวจที่ไอ้เวรที่ไหนก็ไม่รู้เป็นคนแจ้งมา ให้ตายเหอะ แถมตอนนั้นยังไปชนใครที่ไหนเข้าอีกก็ไม่รู้ ดีนะที่มันไม่ได้โวยวายจะเอาความอะไร ไม่งั้นผมคงได้เผลอเอาไม้ตีหัวมันจนสลบซะก่อนชัวร์
ผมมองซ้ายมองขาว ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว ส่วนเพื่อนที่หนีตายมาด้วยกันก็กระจายพลัดพรากกันไปคนละทิศคนละทาง แต่เจ็บใจ ถ้าเมื่อกี้ตำรวจไม่มานะ แก๊งค์ผมคงจะชนะไปแล้ว ตัวหัวหน้าฝั่งนั้นถูกผมซิวไปแล้วด้วยซ้ำ!
ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บใจครับ กลับบ้านดีกว่าเว้ย
แต่ผมก็ต้องแปลกใจ เพราะในกระเป๋าเสื้อของผมมีอะไรอยู่ก็ไม่รู้ พอหยิบขึ้นมาดูก็ถึงได้รู้ว่ามันคือไอพอดสีดำรุ่นใหม่ล่าสุดที่เพิ่งจะเปิดตัวไปได้ไม่นานมานี้ คิดๆแล้วผมก็แปลกใจ เพราะผมไม่เคยซื้อไอพอดมาก่อน เพื่อนรอบข้างผมก็ไม่มีใครใช้ แล้วไอ้ไอพอดนี่มันมายังไงวะ?
คิดไปคิดมาได้ไม่นาน หน้าของใครบางคนก็ลอยเข้ามาในหัวผม ใบหน้าของคนที่ถูกผมชนจนล้มลงไปกองกับพื้นเสียหมดท่า รู้สึกว่ามันจะถือไอพอดมาด้วยนะถ้าผมตาไม่ฝาด เพราะงั้นเจ้าไอพอดเครื่องนี้ก็เป็นของมันอ่ะดิ
จะว่าไปไอ้เจ้าของไอพอดนี่ก็หน้าตาคุ้นๆอยู่นะครับ เหมือนจะเคยเจอกันมาก่อนที่ไหนซักแห่ง...แต่ผมนึกไม่ออกแฮะ เอะใจแค่แวบแรกตอนที่เห็นหน้ามันแปบๆแล้วจากนั้นผมก็ไม่มีความทรงจำอะไรที่เกี่ยวกับมันอีกเลย
ผมส่ายหัว เก็บไอพอดใส่กระเป๋าเสื้อ แล้วก็ออกเดินไปยังบ้านตัวเอง
...เดี๋ยวพรุ่งนี้ ผมค่อยเอาไปคืนก็แล้วกัน
พอมาถึงบ้าน สิ่งที่ผมทำอันดับแรกก็คือรีบวิ่งขึ้นชั้นสองไปอาบน้ำทันที ขี้เกียจจะอยู่ฟังเสียงบ่นของลุงที่รับผมมาเลี้ยงแทนพ่อกับแม่ที่เสียไป ผมก็ไม่ได้อยากจะให้แกเลี้ยงเสียหน่อยเถอะ ตอนนี้ผมเก็บเงินอยู่ เดี๋ยวพอได้ครบเมื่อไหร่ ผมกะจะออกไปอยู่หอคนเดียว จะได้ไม่ต้องมาคอยเป็นภาระให้แกต้องคอยบ่นนู่นบ่นนี่อีก
...เพราะไม่ใช่แค่แกที่รำคาญ ผมก็รำคาญเหมือนกัน!
พออาบน้ำเสร็จผมก็เอาการบ้านมาปั่น ถึงผมจะยกพวกตีเขาไปเรื่อย แต่ก็ไม่ได้ทำตัวเหลวแหลกหรอกนะครับ ยังไงผมก็ยังรู้สึกเสียดายเงินค่าเทอมแพงๆนั่นอยู่ดี
ถึงจะไม่มีใครเชื่อว่าผมทำเองก็เหอะ แต่ยังไงผมก็ทำเองล่ะวะ คะแนนตอนสอบผมเลยออกมาสวยจนหลายคนคิดว่าผมลอกบ้างล่ะ จดโพยบ้างล่ะ จนเดี๋ยวนี้ผมชักจะเริ่มรำคาญขึ้นมานิดๆแล้ว
ตึ่ง ตึง ตึ้ง
ระหว่างที่ผมกำลังนั่งแก้สมการอยู่นั่นเอง เสียงไอพอดที่วางอยู่ใกล้ๆผมก็ดังขึ้นมาเสียก่อน สารภาพ ผมลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่ามีไอพอดของใครก็ไม่รู้อยู่ข้างๆตัวน่ะ
WHATSAPP.
KACHA : ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร แต่พรุ่งนี้ช่วยเอาไอพอดของเพื่อนผมมาคืนที ตอนนี้มันแทบจะฆ่าผมอยู่แล้ว ขอบคุณครับ
ผมมองข้อความแล้วก็ถอนหายใจ ถ้ามันจะยุ่งยากขนนาดนี้แล้วล่ะก็นะ พรุ่งนี้ก็ใช่ว่าผมจะว่างมากเสียหน่อย ตอนเช้าก็ต้องเข้าพบอธิการบดีของโรงเรียนอีกนะ ตอนเย็นยังไงก็ต้องไปชำระแค้นกับไอ้พวกวันนี้ให้มันจบๆไปด้วย น่ารำคาญจริงๆเลย ให้ตายเถอะ
แต่ถึงจะบ่นมากแค่ไหน ยังผมก็คงต้องพิมพ์ตอบกลับไปอยู่ดี
...เฮ้! ยังไงผมก็คงจะไม่เลวร้ายขนาดนั้นหรอกมั้งครับ!?
TONY : เดี๋ยวพรุ่งนี้เอาไปคืน เจอหน้าโรงอาหารตอนเที่ยง
ผมพิมพ์ตอบกลับไปแล้วก็กำลังจะลงมือทำการบ้านต่อ แต่ก็ต้องชะงักเพราะรู้สึกสะดุดตากับชื่อ KACHAจริงๆ เหมือนจะเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน แถมน่าจะได้ยินจากคนสำคัญด้วย
แต่ผมมันคนความจำสั้น ถ้าอะไรที่ไม่ได้ใส่ใจผมก็จะลืมมันหมดเป็นปลิดทิ้ง อย่างถ้ามีแก๊งค์ไหนมาตามแก้แค้นผมล่ะก็ จ้างให้ตายผมก็ไม่รู้อยู่ดีว่าผมไปทำอะไรให้มัน ยกเว้นว่าเรื่องนั้นจะยังไม่จบ และมันยังคงนำความเดือดร้อนมาให้ผมอยู่ไม่ขาด นั่นแหละถึงจะเป็นเรื่องที่ผมจำได้ขึ้นใจ แต่ก็อย่างว่า พอเคลียร์ปัญหานั้นจบปุ๊บ
...ผมก็ลืมมันไปอีกอยู่ดีนั่นล่ะ
เอาเถอะ แล้วผมจะนอกเรื่องไปทำไมนะ ผมว่าผมควรจะปิดไฟนอนได้แล้วล่ะ
.
.
ยังไงพรุ่งนี้...ก็ภาวนาให้ผมไม่ลืมเอาเจ้านี่ไปคืนก็แล้วกัน
---------------------------> TAOKACHA <----------------------------
ผมมายืนรออยู่ตรงหน้าโรงอาหารนานแล้ว...
แต่ไอ้คนที่ผมนัดมันก็ยังไม่มาซักที!!!
นี่มันจะบ่ายแล้วนะเว้ย ผมนัดมันตอนเที่ยงไม่ใช่เหรอวะ นี่ผมยืนรอมาจะชั่วโมงแล้วนะ ใช่ว่าผมจะว่างๆนะเฮ้ย เมื่อเช้าก็เพิ่งโดนเขาด่ามาที่ไปสร้างความเดือดร้อนให้โรงเรียน นี่ตอนเที่ยงยังจะต้องมายืนรอคนที่ทำของหายอีกเหรอวะ!
โอ๊ยหงุดหงิดครับ! เมื่อเช้าผมก็ลืมเอาไอพอดออกมา เดินมาจะถึงป้ายรถเมล์แล้วก็นึกขึ้นได้ อุตส่าห์วิ่งกลับไปเอามาให้ แต่นี่อะไรวะ มันดันให้ผมมายืนคอยเฉยเลย!!
แล้วทำไมผมไม่วอทแอปไปถามมัน...
เออว่ะ!! ทำไมผมไม่ทำวะ จะมายืนบ่นอยู่ทำไมเนี่ย!
TONY : อยู่ไหน จะเอามั้ยไอพอด จะกลับแล้ว ร้อน!!!!
KACHA : อ้าว? นี่ชามันยังไม่ได้ไปเอาไอพอดกับแกอีกเหรอ? แต่มันก็ออกไปตั้งนานแล้วนะ
TONY : ไม่รู้!! ยังไม่เห็นโผล่!
KACHA : เฮ้ย แกใจเย็นๆ นะ เดี๋ยวไอ้ชามันก็ไป แต่ตอนนี้โทรศัพท์มันอยู่ที่เรานี่สิ จะติดต่อก็ไม่ได้
TONY : แล้วจะเอายังไงห๊ะ!!
KACHA : คชายังไม่ไปจริงๆ เหรอ แกลองดูดีๆ สิ มันอาจจะไปหาแกแล้วก็ได้นะ
TONY : ไม่รู้เว้ย จะกลับแล้ว!!!
ยิ่งคุยก็ยิ่งหงุดหงิดว่ะ นี่แสดงว่าไอ้เวรนั่นมันออกมานานแล้วสินะ แล้วนี่มันไปไหนของมันวะ! เดี๋ยวปั้ดวางทิ้งไว้นี่แม่งเลย!!
“แฮ่ก ขอโทษนะ เอ่อ ใช่คนที่เก็บไอพอดเราได้รึเปล่า แฮ่ก โอย”
“เออ!! มึงนี่ไปเที่ยวเล่นอยู่ที่ไหนมาวะ! สัส กูร้อ...น เอ่อ...”
พอได้ยินเสียงหวานๆปนหอบอย่างหนักทักขึ้นมาจากข้างหลัง ผมก็รีบหันกลับไปหาเตรียมจะเอาเรื่องมันเสียหน่อย โทษฐานที่ปล่อยให้ผมรอเสียตั้งนาน แต่ผมก็ต้องอึ้งไปเมื่อได้เห็นสภาพของคนมาใหม่ชัดๆ ผมที่กระเซอะกระเซิงไม่เป็นทรง รูปร่างเล็กๆที่แลดูบอบบางน่าทะนุถนอม ตาโตๆที่มองผมอย่างขอโทษ ทุกอย่างพอมองรวมๆดูแล้วมันโคตรจะน่ารัก แต่ติดอยู่นิดเดียว...
ไอ้รอยบนแก้มที่ดูก็รู้ว่าโดนตบจนแดงแปร๊ดกับรอยเลือดตรงมุมปากนั่นมันอะไรวะ!!
“ขอโทษนะฮะ พอดีผมมีปัญหานิดหน่อยน่ะ แหะ”
“ไม่นิดมั้งอย่างนี้”
“โอ๊ยคุณ ผมชินซะแล้วล่ะ”
และพอเห็น ผมก็อดที่จะทักออกไปไม่ได้ รอยมือบนหน้านั้นมันเด่นชัดเกินไป แค่มองดูยังรู้เลยว่าโดนมาหลายที แถมยังตบแบบเน้นๆ ซ้ำๆ ย้ำๆ อีกด้วย ตามตัวก็มีแต่รอยฟกช้ำ ถึงจะไม่ได้เด่นจนเห็นได้ชัดแบบบนใบหน้า แต่ถ้าได้ลองสังเกตดีๆก็จะเห็นได้แน่ๆ
ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าเค้าไปโดนใครแค้นอะไรมาจากไหน ไม่ได้คิดจะช่วยหรือถามถึงสาเหตุด้วย ผมไม่อยากเอาตัวเองเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องไม่เป็นเรื่องน่ะ
“เอ้า เอาไป”
“ขอบคุณมากๆนะฮะ”
ผมคืนไอพอดให้มันไป มองสำรวจอีกนิดหน่อยกับรอยบนใบหน้า แต่ก็ไม่รู้อะไรมันดลใจ มือของผมเลยเอื้อมไปเชยคางของอีกคนขึ้นเพื่อดูรอยให้ชัดๆ
“เอ่อ...”
“เจ็บมั้ย...”
“เอ๊ะ...ไม่หรอกฮะ ชินแล้วๆ ฮะๆ”
ดูก็รู้ว่าพูดไปอย่างนั้นเอง ความจริงหมอนี่คงเจ็บจะตายอยู่แล้ว ไม่เข้าใจว่าจะปากแข็งไปทำไมนะคนเรา เจ็บก็บอกว่าเจ็บสิ ผมคิดไปพลางเอานิ้วลูบรอยเลือดตรงมุมปากของอีกคนไปพลาง และเขาคงเจ็บจนทนไปไหว เลยต้องร้องซี๊ดออกมาเบาๆ
“ไหนบอกไม่เจ็บไง”
“ก็ไม่ได้เจ็บซักหน่อยอ่ะ”
“ไม่เจ็บแล้วร้องทำไม หืม?”
“...ก็มัน...ไม่รู้อ่ะ! แต่ไม่ได้เจ็บก็แล้วกันเหอะ!”
พอผมถาม ก็ถูกปากแข็งใส่อีก เลยอดที่จะหยอกกลับไปไม่ได้ และสิ่งที่ได้รับกลับมาก็คืออาการเหวี่ยงของอีกคน ปากเชิดขึ้นนิดๆ แก้มอมลมหน่อยๆ บวกกับตัวเล็กๆ นั่นแล้ว...
...น่ารัก
ผมคิดคำอื่นที่จะมาบรรยายคนๆนี้ไม่ได้จริงๆ ก็ดูทำตัวสิครับ เล่นเหวี่ยงซะน่ารักขนาดนี้...ว่าแต่ผมมายืนเพ้ออะไรอยู่ตรงนี้วะเนี่ย เพลียตัวเอง ไหนบอกว่าจะไม่เข้าไปยุ่งไงเฮ้ย
“นาย...ชื่อคชาใช่มั้ย”
“ใช่ฮะ ว่าแต่รู้จักผมด้วยเหรอเนี่ย”
“ในวอทแอปที่ทักมา มันเขียนว่า KACHA”
“อ๋อ จริงด้วย แล้วคุณ...เอ่อ...?”
“ฉันชื่อเต๋า”
แต่การกระทำมักสวนทางกับความคิดเสมอ มีหลายคนเคยพูดเอาไว้ และตอนนี้ผมก็กำลังเป็นแบบนั้นล่ะ ผลจากคำพูดนั้นส่งผลให้ผมจมดิ่งลงไปในโลกที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน โลกที่ได้ทำการเปลี่ยนแปลงชีวิตประจำวัน ตลอดจนรวมไปถึงอะไรต่างๆของผมให้ไม่เหมือนเดิม ผมก็ไม่รู้ว่ามันจะดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมั้ย แต่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมยืนยัน ว่าผมก็คงจะทำแบบเดิม
.
.
“แลกกันมั้ยคชา”
“แลก...อะไรฮะ”
“เลี้ยงข้าวฉันทุกพักกลางวัน แล้วคนที่มาทำร้ายนายจะหายไป”
“เอ่อ...ผมว่า...”
“เป็นอันว่าตกลง เริ่มตั้งแต่วันนี้เลยก็แล้วกัน ฉันมารอนายตั้งแต่เที่ยง จนถึงตอนนี้ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย นายจะรับผิดชอบยังไงห๊ะ”
.
.
“อ๊ะ เต๋า! เดี๋ยวสิ! ผมยังไม่ได้บอกว่าตกลงเลยน้าาาาา~”
TBC.
---------------------------------------------------------------------------------
มาแล้วๆๆๆๆๆๆ ฮู้เล่!
ตอนแรกนึกว่าต้องนานกว่านี้ แต่มันปั่นเสร็จเร็ว 55555
เรื่องนี้จากที่กะๆดูแล้วน่าจะมี 3 พาร์ทนะฮะ
อย่าคาดหวัง เพราะมันจะไร้สาระมากและไม่มีแก่นสารหรือพล็อตเรื่องอะไรเลย - -'
ไม่มีความลับ ไม่มีการแก้แค้น ไม่มีอะไรเลย
เป็น SF ที่กลวงโบ๋ ไร้สาระมากฮะ -O-'
เหมือนเดิมฮะ ตอนนี้ขอยอดเม้น 11 เม้นนะ -/\-
ขอบคุณมากฮะ *ก้มกราบบบบบบ
ช่วยเม้นด้วยนะฮะ ;_____;
28/03/2012
ความคิดเห็น