ข้อมูล(ไม่)ทั่วไปในนิทานพื้นบ้าน-วรรณคดี

ลำดับตอนที่ #17 : หลากหลาย กระบวนท่าการแผลงศรในวรรณคดี

จาก ว่าด้วยสาขาย่อยของวิชายิงธนู(ธนุรเวท)แห่งตักกสิลา

 

๑.ศิลปะวิชาการป้องกันลูกศร เรียกว่า สรปฏิพาหนะ - ยิงศรเพื่อปัดศรที่ยิงสวนมาจำนวน๑แสน๒หมื่นดอกให้เป็นแผนกๆ คือปัดหัวศรไปรวมกัน๑กลุ่ม ปัดตัวก้านศรไปรวมกัน๑กลุ่มปัดพู่ (หาง) ลูกศรไปรวมกัน๑กลุ่ม สรุป คือยิงศรแยกศรเป็น๓ส่วน๓กลุ่ม (นี่วิธีสร้างลูกธนูต้องมี๓ส่วนนี้)

๒.ยิงไวปานสายฟ้า

๓.ยิงแม่นยำขนาดขนทรายจามจุรีก็ยิงถูก (วิชาการยิงปลายขนทรายจามรีนี้ มิลินทปัญหา เรียกว่า วาลัคคเวท)

๔.ยิงตามเสียงที่ได้ยิน

๕.ยิงถูกศรที่ยิงสวนมา (แต่ไม่เท่าข้อ๑ ข้อที่๒-๕นี้ ข้อ๑สามารถกันได้หมดเลย)

๖.จักกวิทธะ - ยิงศรทะลุกล้วย๔ต้นที่ตั้งไว้เป็น๔มุมจตรัสทีละต้นแล้วลูกศรวกกลับมาสู่มือผู้ยิงลูกศรผูกด้ายแดงที่ตัวลูกศร พอยิงออกไป ด้ายแดงทะลุต้นกล้วยทั้ง๔ลักษณะการยิงคล้ายกงจักร (ยิงเป็นวงกลมแบบจักรหมุนวนกลับเข้ามือคล้ายบูเมอแรง?)

๗.ศรลัฏฐิ - ยิงลูกศรให้เป็นรูปไม้เท้า (?)

๘.ศรรัชชุ - ยิงให้เป็นอย่างเส้นเชือก (ถ้าอัพเกรด จะกลายเป็นศรนาคบาศก์ คือ เปลี่ยนเชือกเป็นนาคพยนตร์ที่รัดศัตรูได้อัตโนมัติ)

๙.ศรเวณี - ยิงให้เป็นอย่างมวยผม (สร้างลมกรดพัดเป็นเกรียวม้วนผมขึ้นไปเหมือนถูกถัก อัพเกรด จะกลายเป็นการถักทอสายน้ำได้ เพราะ เวณี แปลว่า สายน้ำได้ด้วย)

๑๐.ศรปาสาทะ - ยิงให้เป็นรูปปราสาท

๑๑.ศรมัณฑปะ - ยิงให้เป็นรูปมณฑป

๑๒.ศรปาการะ - ยิงให้เป็นกำแพง

๑๓.ศรโสปาณะ - ยิงให้เป็นรูปบันได

๑๔.ศรโปกขรณี - ยิงให้เป็นรูปสระโบกขรณี

๑๕.ศรปทุมะ - ยิงให้เป็นรูปดอกปทุม

๑๖.ศรปุปผะ - ยิงให้เป็นรูปดอกไม้บาน

๑๗.ศรวัสสา - ยิงให้เป็นเหมือนห่าฝน คือยิงลูกศรขึ้นไปบนอากาศแล้วตกลงมาเหมือนห่าฝน (มุขนี้นิทานไทยใช้บ่อยมากๆ!)

๑๘.ยิงแผ่นกระดานไม้สะแกหนา ๑๘ นิ้ว

๑๙.ยิงกระดานไม้ประดู่หนา ๔ นิ้ว

๒๐.ยิงแผ่นทองแดงหนา ๒ นิ้ว

๒๑.ยิงแผ่นเหล็กหนา ๑ นิ้วให้ทะลุได้โดยไม่ทันพริบตา

๒๒.ยิงเกวียนอันบรรทุกไม้จนเต็มให้ทะลุไปข้างหน้า

๒๓.ยิงเกวียนอันบรรทุกทรายให้ทะลุไป

๒๔.ยิงเกวียนอันบรรทุกกระดานให้ทะลุไป

๒๕.ยิงเกวียนเหล่านั้นทางข้างหลังให้ทะลุออกไปข้างหน้า

๒๖.ยิงลูกศรลงไปในน้ำได้ ๔ อุสภะ

๒๖.ยิงลูกศรไปบนบกไกลได้ ๘ อุสภะ

๒๗.ยิงขนทรายอันไกลได้ ๑ อุสภะ