จนกว่าใจจะรัก
ทรงอัปสร...ยอมจดทะเบียนสมรสกับ พันแสง...หนุ่มใหญ่วัย 42 ปีเพราะต้องการรักษา ‘เรือนหอ’ สมบัติชิ้นสุดท้ายที่เธอเชื่อสุดหัวใจว่ามันคือความตั้งใจของพ่อที่มีให้แม่ แม้ว่าท่านทั้งสองคนจะแยกทางกันตั้งแต่เธอย
ผู้เข้าชมรวม
6,677
ผู้เข้าชมเดือนนี้
21
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
‘เขา’ เป็นพ่อหม้ายหนุ่มใหญ่วัย
42 ปี ผู้ที่หัวใจเต็มเปี่ยมไปด้วยความละมุน
‘เธอ’ เป็นลูกหนี้สาวผู้เย็นชา
คนที่กอบกุมหัวใจพ่อหม้ายหนุ่มเอาไว้ในกำมือ
ทรงอัปสรขยับตัวเข้ามาใกล้พันแสงอย่างลืมตัวทั้งที่ปกติเธอจะเว้นระยะห่างกับเขาเสมอ...แต่ด้วยความสนอกสนใจในสิ่งที่ชายหนุ่มกำลังทำ เลยทำให้เธอเผลอเข้าใกล้เขามากขึ้น
หญิงสาวรู้ว่าพันแสงรักลูกสาวมาก เขาดูแลและเป็นห่วงไอริณทุกอย่าง แต่เธอก็ไม่คิดว่าพันแสงจะทำให้ไอริณมากถึงขนาดนี้
หัวใจที่แข็งกระด้างของทรงอัปสรอ่อนยวบ เหมือนฟองน้ำที่อิ่มน้ำจนพอง จากแข็งกลับอ่อนนุ่มเพราะความละมุนของเขาที่มีต่อเด็กน้อย
เธอสัมผัสได้ว่าพันแสงเป็นคุณพ่อที่น่ารักมากคนหนึ่ง เขาใจดีและยังช่างสังเกตความเปลี่ยนแปลงของไอริณ อีกทั้งยังทุ่มเทความรักให้ลูกมากกว่างานของตัวเอง ไม่เหมือนพวกนักธุรกิจที่เธอรู้จัก
“เบาๆ สิคุณ เดี๋ยวไอริณตื่นนะ”
ชายหนุ่มแหงนเงยหน้าจากมือเล็กๆ ที่กำลังจับจ้องมองคนหน้าใส เขายกนิ้วชี้ขึ้นมาจุ๊ปากเป็นเชิงบอกว่าให้เธอลดการใช้เสียงลงเพราะเกรงว่าคนหน้ากลมที่กำลังหลับจะตื่นมาหรือขยับตัว
ทว่าอย่างไรเสีย...หญิงสาวก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าเขากล้าทำเรื่องอันตรายกับลูกได้อย่างไร เธอคิดว่าเรื่องแบบนี้ป้าจิตจะเป็นคนจัดการให้น้องเองเสียอีก
“คุณตัดเล็บให้เองแบบนี้ จะไม่เข้าเนื้อน้องหรือคะ” หญิงสาวถามอย่างห่วงใยเจ้าตัวเล็กที่กำลังนอนหลับ แต่กลับไม่รู้เลยว่าที่ผ่านมาพันแสงเป็นคนที่ตัดเล็บให้กับลูกสาวของเขาด้วยตัวเองมาตลอด
ทรงอัปสรมองการกระทำของเขาด้วยความหวาดระแวง โดยเธอไม่รู้เลยว่าความจริงแล้วคนเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวทำทุกอย่างให้ลูก ไม่เว้นแม้กระทั่งเช็ดก้นด้วยซ้ำ
ในเมื่อไอริณกำพร้าแม่ตั้งแต่อายุไม่กี่เดือน ชายหนุ่มก็บอกตัวเองว่าเขาควรจะเป็นทุกอย่างให้ลูก เพื่อให้ไอริณไม่รู้สึกว่าตัวเองขาด
จะว่าไปมันก็เหมือนเป็นเรื่องของ ‘บุญทำกรรมแต่ง’ การสร้างครอบครัวของเขาไม่ได้สมบูรณ์ตั้งแต่เริ่มต้น และหนทางของชีวิตก็ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป แต่ในเมื่อทุกอย่างมันเกิดขึ้นแล้ว...เขาก็ควรจะประคับประคองลูกให้ถึงฝั่งฝันเหมือนที่พ่อแม่เคยเลี้ยงดูปูเสื่อให้เขาเติบโตขึ้นมาจนถึงทุกวันนี้
พันแสงยอมรับว่ามันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่คิด โตขึ้นไอริณอาจจะรู้สึกว่าตนเองมีชีวิตไม่เหมือนเพื่อน....เพียงแต่ตอนนี้ไอริณยังเล็กมาก พูดจายังไม่เป็นคำด้วยซ้ำ
ขณะเดียวกันในใจชายหนุ่มเองก็กลัวว่าลูกสาวจะมีปมด้อย แต่เขาสัญญากับอิงลดาเอาไว้ในใจฝากสายลมไปกระซิบบอกเธอบนสวรรค์แล้วว่า...เขาจะพยายามเป็นพ่อที่ทำให้ลูกมีความสุขที่สุดให้ได้
ขณะที่ความคิดของพันแสงไหลเอื่อยประดุจสายน้ำในลำธารฉ่ำเย็น ทรงอัปสรก็ย่อตัวนั่งลงข้างเตียงต่ำกว่าระดับที่พันแสงนั่งอยู่
คิ้วบางของหญิงสาวขมวดเข้าหากันมุ่น ดวงตาคู่เรียวยาวจ้องเขม็งไปที่กรรไกรตัดเล็บในมือหนาของชายหนุ่ม ทรงอัปสรตั้งใจแน่วแน่ว่าจะดูเขาตัดเล็บให้ลูกสาว นิ้วเล็กๆ ทั้งห้านิ้ววางอยู่บนตักของคนเป็นพ่อ เล็บของไอริณยาวจนเห็นเป็นสีขาวขุ่น แต่อย่างไรเสีย....เล็บของเด็กน้อยก็เล็กมากอยู่ดี เห็นอย่างนี้แล้วก็อดกลัวแทนไอริณไม่ได้เลย
คนถือกรรไกรตัดเล็บในมือชะงงัก พันแสงมองคนหน้าใสอีกครั้งด้วยสายตาอ่อนใจหน่อยๆ ก่อนจะดันใบหน้าของเธอให้ถอยออกห่าง
“คุณเอื้อม คุณถอยไปหน่อยเถอะครับ” พันแสงบอกทรงอัปสรด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลชวนฟัง ทว่าแฝงไปด้วยความเป็นห่วงมากเหลือล้น
จะว่าไปทรงอัปสรทำให้เขานึกถึงอิงลดาบ่อยครั้ง เขาคิดถึงภรรยาอันเป็นที่รักแทบทุกลมหายใจเลยก็ว่าได้ ร่างบางตรงหน้ามีหลายอย่างคล้ายคลึงกับอิงลดามากเหลือเกิน...โดยเฉพาะความเป็นห่วงเป็นใยที่มีต่อเจ้าตัวเล็ก ถ้าอิงลดายังมีชีวิตอยู่เธอก็คงเป็นห่วงลูกสาวเหมือนที่ทรงอัปสรกำลังรู้สึก
ผิดกันตรงที่อิงลดา....ชายหนุ่มสามารถจับต้องเธอได้ กอดเธอได้ ให้กำลังอย่างสามีกับเธอได้ แต่ทรงอัปสรเขาไม่สามารถแตะต้องเธอได้เลย...เพราะทุกอย่างมันตั้งอยู่บนเงื่อนไขซึ่งเขาไม่ได้เป็นคนกำหนด
ถึงจะจดทะเบียนสมรสอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ทว่าในความเป็นจริงแล้ว...พันแสงไม่มีสิทธิ์ในตัวของทรงอัปสรเลยแม้แต่ปลายเล็บ ศีลธรรมอันดีและความรู้สึกในใจมันค้ำคอจนจุกอก อีกทั้งต่างคนต่างก็รู้ดีถึงเบื้องหลังการอยู่ด้วยกันฉันท์สามี-ภรรยาครั้งนี้
ถ้าอัศวะไม่ล้มป่วยจนหมดเงินรักษาไปมหาศาล ก็คงไม่มีเหตุให้ทั้งสองคนได้ใกล้ชิดกันขนาดนี้หรอก
เรื่องนี้มันไม่ใช่ ‘บุพเพสันนิวาส’ แต่อย่างใด ทว่า ‘เงิน’ ต่างหากที่เป็นตัวแปรสำคัญซึ่งมีอำนาจจนส่งผลต่อชีวิตของทั้งสองคนให้โคจรมาบรรจบพบเจอกัน...ในสถานะที่เปลี่ยนไป
:: พระเอกของ *แผลงศรรัก* จะต้องมีคุณสมบัติดังนี้ ::
1. ไม่ใช่ผู้ชายสายทำร้ายจิตใจ ใจดี อบอุ่น ละมุน อ่อนโยน มีความเป็นผู้นำ ใจถึงพึ่งได้
2. มีเหตุผล ไม่งี่เง่า ไม่หูเบา พระเอกยุค 4.0
3. อยู่เคียงข้างนางเอก จับมือพร้อมก้าวผ่านอุปสรรค
4. ไม่ทำร้ายร่างกาย เพราะนั่นไม่ใช่วิถีของสุภาพบุรุษสุดที่รัก ♥
5.ต้องมีความสามารถพิเศษ เช่น ทำอาหารได้ เล่นดนตรีได้ เอาใจเก่ง เรื่องบนเตียงดีเลิศ
6.ถ้าเริ่มต้นด้วยร้าย ต้องลงท้ายด้วยรัก จากเสือร้ายต้องกลายร่างเป็นแมวเหมียวขี้อ้อน =3=
_________________________________^^
ผลงานอื่นๆ ของ แผลงศรรัก ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ แผลงศรรัก
ความคิดเห็น