นักค้าทาส

ตอนที่ 11 : การเผชิญหน้า

#ทางฝังของเยมะ

ผมกำลังเดินทางกลับที่พัก หลังจากการไปสำรวจดูบริเวณหมู่บ้านโจร

พวกทหารใส่ชุดเกราะหนักพร้อมอาวุธครบมือราวสิบกว่าคน ยืนล้อมพวกชาวบ้านไว้ โดยมีซากศพบางส่วนโดนจับแขวนคอไปแล้ว เป็นภาพที่น่าสยดสยองมาก

ถ้าแบบนี้พวกชาวบ้านก็หมดโอกาสรอดแล้ว ไม่มีทางไหนเลยที่ผมจะช่วยพวกเขาได้ สิบต่อหนึ่งแม้แต่เด็กอมมือที่ไหนก็รู้ว่ามันต่างมากขนาดไหน ผมที่มีแค่ดาบกับหน้าไม้จึงถอดใจจะช่วยพวกเขา แล้วเดินทางกลับเพราะไม่อยากจะเห็นภาพการฆาตกรรมหมู่ที่กำลังจะเกิดขึ้น

ในระหว่างทางผมเลยแวะตรวจสอบเขตพื้นที่กับดักว่าทั้งหมดยังทำงานได้ดีอยู่ พวกทหารไม่มีทางตามมาที่นี่แน่แต่เพื่อความไม่ประมาทผมต้องลงมือตรวจสอบมันให้พร้อมที่สุด

ในขณะที่ผมกำลังลงมือซ่อมหลุมพรางอยู่นั้นก็มีหญิงสาวตรงมาหาผม ผมรีบร้องบอกเธอให้หยุด แต่เธอยังวิ่งอย่างเอาเป็นเอาตายตรงมาที่หลุมพรางของผม อีกไม่กี่ก้าวเธอกำลังจะตกลงในหลุมพราง

หากไม่รีบหยุดเธอไว้ เธอต้องตายแน่ ภาพเธอที่กำลังโดนหนามเสียบคาหลุม เหมือนกับพวกหัวหน้าโจรลอยเข้ามาในหัว ทำให้ผมรีบคว้าตัวเธอเอาไว้ก่อนที่จะเหยียบกับดัก

แล้วเสียงหมาป่าหอนก็ดังขึ้นเป็นสัญญาณว่ามีผู้บุกรุกที่แข็งแกร่งเข้ามาในป่า ทำให้ผมต้องรีบฉุดเธอไปซ่อนหลังต้นไม้ข้างทาง

ผมเอามือปิดปากเธอไว้ไม่ให้ส่งเสียงออกมา แม้เธอพยายามจะดิ้นหนีไปในตอนแรกแต่เมื่อผมกระซิบบอกเธอเบาๆ

"เงียบ มันมาแล้ว"

เธอจึงยอมสงบลง

°°°°°°°

เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้

กลุ่มหญิงสาวที่ถูกเลือกมาเล่นเกมนักล่า กำลังหนีตายจากการโดนจอมเวทไล่ล่า เพื่อนเธอยอมสังเวยตัวเองตั้งแต่เริ่มเพื่อเปิดโอกาสให้พวกเธอหนีไปได้

แม้ว่าพวกเธอจะแยกย้ายกันหนีไปคนละทาง แต่นักเวทหนุ่มสามารถค้นหาพวกเธอได้อย่างง่ายดาย เหมือนกับว่าเขานั้นรู้ทุกฝีก้าวที่พวกเธออยู่ จนตอนนี้เหลือแค่เพียงพวกเธอเป็นสองคนสุดท้าย

"หากเป็นแบบนี้ต่อไปพวกเราคงไม่รอดแน่"

หญิงสาวพูดขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนของเธอก้าวไม่ออกจากความเหนื่อยล้า

"ขะ..ข้าเองวิ่งไปต่อไปไม่ไหวแล้ว แฮ่กๆ "

หญิงสาวผู้เหนื่อยล้าตอบกลับ

"ไม่ๆ เราต้องหนีรอดไปด้วยกันสิ"

"ไม่! ดอนน่าอย่าให้พวกเราทุกคนต้องตายเปล่า เธอคือคนที่วิ่งต่อไปไหวเป็นความหวังเดียวของพวกเรา ไปตามหัวหน้าหมู่บ้านกับดอนก้ามาจัดการพวกมันซะ ฉันจะถ่วงเวลามันไว้เอง"

เมื่อเพื่อนเธอพูดจบก็ถอดไม้ปักผมให้กับเธอ มันคืออาวุธลับที่เพื่อนของเธอประดิษฐ์ขึ้นมา ถ้าหากไม่สังเกตดูให้ดีจะไม่มีทางรู้เลยว่ามันคือที่เป่าลูกดอกพิษ

เพื่อนของเธอใช้มันปักผม ซ่อนมันจากพวกทหารอย่างแนบเนียน

"รีบไปเดี๋ยวนี้ดอนน่า"

เพื่อนของเธอสั่งเสียเธอเป็นครั้งสุดท้ายพร้อมกับลุกขึ้นมาเตรียมจะสู้กับจอมเวท

มันทำให้ ดอนน่าต้องวิ่งต่อไปทั้งน้ำตาเมื่อรู้ว่าเพื่อนๆ ของเธอจะยอมเสียสละชีวิตเพื่อให้เธอรอดไปได้

จุดหมายปลายทางของเธอก็คือ 'ป่าปีศาจ' เป็นที่ที่พ่อและคู่หมั้นของเธอหายเข้าไปแล้วไม่ได้กลับออกมาอีกเลย

มีคำเตือนในหมู่บ้านที่สั่งสอนกันมาอย่างยาวนานว่าไม่ให้เข้าไปใกล้กับป่าแห่งนี้ เพราะมีปีศาจอาศัยอยู่ มันจะฆ่าทุกคนที่เข้าไป แต่ครั้งนี้เธอจะไม่ยอมหยุดวิ่งแม้จะไม่เหลือขาให้วิ่งก็ตาม

เธอจะต้องช่วยทุกคนในหมู่บ้านให้ได้ เมื่อวิ่งเข้าไปในป่าเธอก็พบว่าคาร์ตันกำลังตามเธอมา พวกเพื่อนของเธอคงเสร็จมันไปแล้ว ในตอนนี้เหลือเพียงเธอคนเดียวที่ยังรอดอยู่ เธอจึงเร่งฝีเท้าขึ้นไปสุดชีวิต

เธอวิ่งไปสักพักก็ได้ไปพบกับชายผมสีดำ ยืนอยู่กลางทางเดิน เขายกมือบอกให้เธอหยุดแต่เธอไม่สนใจและกำลังจะวิ่งผ่านไป เขาจึงคว้าตัวเธอเอาไว้ ก่อนจะดึงตัวเธอไปหลบหลังต้นไม้ข้างทาง

คาร์ตันที่ขี่เสือวิ่งตามมาคลาดสายตากับเธอ ทำให้เขาต้องหยุดเพื่อมองหา

นกสีดำบินวนมาเหนือหัวของจอมเวทแล้วร้องบอกอะไรบางอย่าง หลังจากนั้น คาร์ตันร่ายเวทศรน้ำแข็งไปที่ต้นไม้หลายครั้ง จนต้นไม้ทนไม่ไหวหักโค่นลงมา แต่กลับไม่เห็นใคร

คาร์ตันจึงเดินไปสำรวจที่ใกล้ๆ ต้นไม้ต้นนั้น เจ้านกสีดำลงมาเกาะที่ไหลก่อนจะร้องขึ้นอีกครั้ง คราวนี้นักเวทหนุ่มจัดการร่ายเวทศรน้ำแข็งใส่ลงไปที่พื้นจนเกิดเสียงร้องของคนที่ซ่อนอยู่ข้างใต้

°°°°°°°

ฝังเยมะ

หลังจากการต่อสู้ครั้งก่อนผมวิ่งหนีพวกโจรไม่ทันเลยเกิดไอเดียใหม่ขึ้นมา

ผมลงมือขุดร่องลึกยาวกว่า20เมตร แล้วนำแผ่นไม้มาปิดเป็นหลังคาก่อนจะใช้ดินกลบอำพรางสายตา จนกลายเป็นอุโมงค์ใต้ดินขนาดคนเดินไปมาได้

หลังจากพาเธอมาหลบหลังต้นไม้ผมก็พาเธอมุดเข้ามาในอุโมงค์ใต้ดิน แต่ไม่รู้ทำไมไอ้จอมเวทน้ำแข็งนี่มันถึงรู้ว่าเราอยู่ในอุโมงค์ เขายิงเวทใส่เราจนทำให้ผมร้องบอกให้เธอรีบวิ่งหนีไป

เขาเลยหันมายิงเวทตามเสียงของผมแทน ทำให้ผมรู้ว่าเขาไม่ได้รู้ตำแหน่งของเธอ เขาแค่ยิงเวทยัดใส่อุโมงค์ เขายิงสาดเวทน้ำแข็งใส่ผมอยู่สักพักก่อนจะส่งงูสีดำหลายตัวลงมาในอุโมงค์ "ไอ้นักเวทนี่จะโกงเกินไปแล้ว" เขาใช้งูสีดำไล่ผมกับหญิงสาวออกจากที่ซ่อนในอุโมงค์ได้สำเร็จ

ทำให้ผมออกมาเผชิญหน้ากับเขาเป็นครั้งแรก

"ยอมออกมาสักทีไอ้พวกหนูท่อโสโครก"

จอมเวทหนุ่มกล่าวอย่างสะใจหลังจากเอาชนะอุโมงค์ใต้ดินของผมได้อย่างง่ายดาย

"เดี๋ยวพวกเราตามมาสมทบเมื่อไร แกตายแน่"

ผมบลัฟเขากลับไป

ผมเห็นเขาเริ่มจะร่ายเวทน้ำแข็งอีกครั้ง เลยยิงลูกธนูใส่จนมันเกือบจะโดนเขา

มันทำให้คาร์ตันกลับมาต่อสู้ด้วยความระมัดระวัง แต่เมื่อเขาเริ่มจะร่ายเวทอีกครั้ง ก็โดนลูกธนูยิงใส่ขัดจังหวะจนร่ายเวทไม่สำเร็จ เมื่อการใช้เวทไม่ได้ผล คาร์ตันคิดหาวิธีจะเข้าไปสู้ในระยะประชิดแต่เมื่อใช้สกิลตรวจสอบจากนกดำพบว่าทางข้างหน้าของเขาในระยะ20เมตรมีหลุมพรางติดตั้งอยู่อย่างมหาศาล ทำให้คาร์ตันเองเลย ได้แต่ดูพวกเขาค่อยๆ เดินถอยหนีออกไป

"แกเป็นพวกเดียวกันกับโจรพวกนี้สินะยังไงพวกแกก็หนีไม่รอดหรอก ข้าจะตามไปฆ่าแกทุกที่"

นักเวทพูดขึ้นเมื่อเห็นผมกำลังจะหนีไป

"ก็มาดิครับ จอมเวทแมวเหมียว เนี้ยว เนี้ยว กลับไปไล่จับหมู่ที่บ้านดีกว่ามั้ง"

ผมแกล้งพูดกับทำท่าทางยั่วโมโหให้เขาเสียสมาธิ

หลังจากผมเริ่มจะจับทางได้ว่าการร่ายเวทของเขามีจุดอ่อน มันจะใช้เวลานานขึ้นหากเขาเสียสมาธิ หลังจากผมยิงหน้าไม้ขัดจังหวะการร่ายเวทไปสองสามที เขาก็ร่ายเวทช้าลงเรื่อยๆ

"เนี้ยว? ได้! งั้นมาดูกันว่า หนูสกปรกแบบพวกแกจะรอดไปได้ไหม"

เหมือนกับคำพูดของผมจะไปทำให้เขาอารมณ์ฉุนเฉียวขึ้นมา ผมรู้สึกว่าเสือของเขาเปล่งแสงขึ้นมาอยู่แวบหนึ่ง มันก็เดินถอยไปก่อนจะวนกลับมาแล้ววิ่งเข้าหาหลุมพราง

"เอ๋? นั่นมันคิดจะทำอะไร"

ผมพูดขึ้นด้วยความสงสัย เพราะถ้ามันตกลงมาใส่หลุมพราง พวกมันทั้งเสือทั้งคนได้โดนหนามเสียบตายคาที่แน่ ตะ ตะ แต่!!!

เสือดำกระโดดสูงขึ้นไปหลายเมตร แล้วก็มีเวทวงแหวนเป็นแสงสีขาวเกิดขึ้นบนอากาศมารองรับเท้าของมัน มันกระโดดเหยียบลงวงเวทแล้วก็กระโดดต่อทันที มันทำซ้ำๆ จนเหมือนมันกำลังกระโดดขึ้นบันได ข้ามพื้นที่หลุมพรางกว่า20เมตรมาทางผม

เอาแล้วไง! บอกได้เลยว่าซวยแล้ว ผมรีบดึงแขนผู้หญิงวิ่งหนีทันที แต่ทว่า มันกระโดดข้ามหัวผมมาดักหน้า ปิดทางหนีเอาไว้

"ไหนแกว่าใครเป็นจอมเวทแมวเหมียว"

จอมเวทตะโกนออกมาอย่างเดือดดาล แล้วเสือดำก็ขยายร่างใหญ่ขึ้นอีกจนขนาดตัวของมันยาวกว่า3เมตร

โฮ่กก!!

เสียงเสือคำรามดังข่มขู่พร้อมกับแยกเขี้ยวโชว์

แย่แล้วผมคิดจะถอยกลับไปแถวหลุมพรางอีกครั้ง

ตะ ตะ ตะ แต่!!! สิ่งที่ผมไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น พวกทหารใส่ชุดเกราะหนักสิบกว่าคนกำลังขี่ม้ามา ทำให้ผมตกอยู่กลางวงล้อมของศัตรูแบบไม่รู้ตัว

ข้างหน้าก็เจอกับจอมเวทน้ำแข็งบนเสือร่างยักษ์

ข้างหลังก็เป็นกองทัพทหารชุดเกราะ อาวุธครบมือ

ดูแล้วงานนี้สงสัยสันติจะไม่ใช่คำตอบ

********

โปรดติดตามตอนต่อไป

ขอบคุณทุกท่านเข้ามาอ่าน