คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : งานอันหน้าปวดหัวของสไนร์เปอร์
“เิเป็นน ทุแห่หน แผ่นินใ
้อเป็นไท ทรน ทรเสรี
เรา้อมีศัิ์และศรี หยิ่ผยอ
อยู่อย่านทาทายินฟ้า”
ผมเินไปามทาสัว์ ในป่าพร้อมับฮำเพลเทอสิทธิมนุษยน
ออาารย์ิร ภูมิศัิ์ไป้วย
ที่ริผมไม่ใ่สมาิพรรอมมี่ แ่อย่าใผมเป็นสมาิอ
เอนเอเพเทเบ และอนนี้ผมออมาทำภาระิรับบ่าอย่าอท่านเทวินทร์
ในานะสไนร์เปอร์ มือีนหนึ่ ที่ริท่าผมไม่ออมาเอ เรท่านเทวินทร์ะมาเอ
แล้วะยุ่
ุบบ เือบไปแล้ว ผมมอลไป้าล่า รหน้าผมพอโผาป่าพบว่าเป็นหน้าผาเลย
อ่า อยู่นั้นเอสินะ ผมส่อล้อสอทาไล ออไป ผ่านภูเาไปอี 2-3
ลูผมเห็นำแพเมือแวบ ๆ หน้าะใ่เมือเป่าหมายอเรานะระ เอาละเินทา่อีว่า
เหมือนะไม่มีทาอื่นแฮะ เฮออ ้อปีนลไปริ ๆ สินะ ผมไ้แ่บ่นในใ
ึบ แ๊ เสียผมปีนหน้าผาันอย่ายาลำบา
ึ่หาผมพาไปแมนแ่นิเียว ผมไ้ลไปุยับพยายมแน่ ๆ
เฮอออ หลัใ้เวลาอยู่นานพอสมวนผม็สามารถ
ปีนปร่ายลมาถึีนเาไ้สำเร็
อพัหน่อยละันนน ผมบ่นในใและนั่ลแทะอโแล ้วยวามเหนื่อยอ่อน
แร เสียเหมือนมีฝีเท้าหนั ๆ เหยียบิ่ไม้ ผมรีบลุึ้น
ถือปืนไรน์เฟิน แน่น แล้วรีบปีนึ้นไปบนเิผา้านบน อย่ารวเร็ว
ไม่เหมือนอนปีนลายอผา ึ่าีนผาถึเิผารนี้นับว่าสูว่า 4 เมร
และสิ่ที่ปรา ออมาาป่า ือ เสื้อัวเท่าม้า แถมที่สำัมันมีหาเป็นู และ
มีปี มันำลัมอึ้นมารนี้ พร้อมับำราม ทำทาเียมะบินพุ่ึ้นมา
ฟิ๊ววววว เร็วเท่าวามิ ไรน์เฟินอผม สเสียัพร้อมับระสุนแส
ที่ยิออมาผ่านัวเ็บเสีย ที่ทำให้เสียเบาล แสเล็ลและมึ้น
แถมปืนแสอสไนร์เปอร์อย่าเรา ยัทำให้แสมีสีาวเสมอ เพื่อให้ยา่อารรวับทิศทา
โฮ เสียเ้าเสือประหลา ลไปนอนสิ้นีพที่พื้น ้วยสภาพระสุนแสเาะผ่านลาหัวทะลุออไปทาลาัว
เฮออ ผมไ้แ่ถอนหายใเือบายแล้ว
หลัานั้น ผม็เ็บ ปืนและสำพาระ ลไปีนเา
แล่เนื้อเ้าเสือมาปิ้ิน นิหน่อย ่อนเินทา่อไปให้ถึุหมาย
หวัว่า เนื้อเ้าเสือนั้นะไม่มีพิษ หรือ ทำผมท้อเสียนะ
แรบ ๆ แรบ ๆ เสียเหล็ระทบพื้น บบอว่า เป็นเสีย
พวทหารัรวรริในุเราะ ำลัย่ำเท้าอยู่
“เบื่อวะ ทำไมเรา้อมาราะเวนแบบนี้ทุวัน้วยวะ”
เสียมันนหนึ่พู
“่วยไม่ไ้นีหว่า เราอยู่ใน่วสราม พวอทัพบ และ
พว่าโละมาถึเมือใหล็ไม่รู้” อีนที่อยู่้า ๆ มันพู
“อยูนะท่าเอนะ ้าะเอาาบฟันให้แมาสอทอนเลย”
พวมันอีนเินเ้ามาพูแ
พวนี้เป็นหน่วยราะเวนสินะ พวโ่เอ๊ย
พวเออย่าว่าแ่ฟันเลยเ้าไ้ลให้ไ้่อนเถาะ
“เฮย พวเออย่าเอาแุ่ยมา่วยันสอสอ่อน วันนี้
ะมีบวนพ่อ้าทาส มาพวเอ้อรวให้ีว่าไม่มี้าศึ หรือ โนอยัปล้นนะเวย
วันนี้เป็นบวนให่ สรมาาแนแม่เลยนะเวย” นที่เหมือนะเป็นหัวหน้าพุึ้นมา
“โอ รับหัวหน้า พวเราะมีสาวหูระ่าย
หูสัว์สาระพัให้เล่นอีแล้วสินะ ะไ้ถือโอาศายอเ่า้วยเลย”
พวมันนหนึ่พู
“โอ๊ เหมือนะไ้ยินเรื่อี ๆ
นะ้ออให้เปิปาพูเพิ่มเสียแล้วสิ” ผมัสินใผออไปพร้อมปืนพ
ออโแมนิแบบเ็บเสีย
“แเป็นใร โนหรือ้าศึ” มันัวหนึ่แหปาเียมทำท่าะัาบ
ปึ เสียระสุนเาะหัวผ่านหมวเหล็อไอนอมโวยวายอย่ารวเร็ว
“่ามัน” เสียหัวหน้ามันสั่
ปึ ปึ ปึ ปึ เสียปืนเ็บเสียยิ ใส่พวทีถือาบวิ่เ้ามา
อย่าไม่เสียันั ทุนั่าผ่านหมวมันเ้าสู่หัวเหมือนไม่มีอะไรป้อัน
“ถอยออมา่อน ถอยยยย” ัวหัวหน้าสั่ให้ลูน้อมันถอยไปั้บวน
“ั้โล่ิ้น พลธนูเียมยิ” มันสั่ให้ั้บวนโ่ ๆ เอาโล่โ่ ๆ
นั้นเป็นสระ
ปึ ปึ ปึ ปึ ปึ ผมราปืนพยิแบบไม่ปรานี
นพวที่ั้โลบัหน้าล้มไปเป็นแถบ พร้อมับเรื่อนเ้าประิ
ยิใส่พวถือธนูนิเผาน แบบนัเียวทะลุหัวพวมันพร้อมัน ถึ 5 นเลย
“นี่แเป็นใรันแน่” ไอัวหัวหน้า
มัยลไปนั่ับพื้นูาศพลูน้อมันเสียแล้ว
“็แ่ พลแม่นปืน นหนึ่ออำลัป้อเท่านั้นระ
ว่าแ่ไ้ยิน้อมูลหน้าสนในิ อสืบสวนเลยละันนะ” ผมพูพร้อมับยิไปที่มืออมันที่มีอาวุธอยู่และทำให้มันสลบ
่อนะับมันถอเราะ เพื่อทำารสืบสวน่อไป
......
ผ่านไป 3 ั่วโม อนนี้ผมไ้รู้แล้วว่า
ะมีพ่อ้าทาสับวนมาถึอนใหนเมื่อใหล ไ้รู้เวลาะเวนยามอเมือ และอื่น ๆ
ที่สำัแล้ว ไอหมอนี่หมประโยน์แล้ว
“อบใสำหรับ้อมูลนะ ามสัา้าะปลปล่อยเ้าเียวนีระ” ผมพู นะที่มันไ้ยินำว่าปลปล่อยา็เป็นประาย
แ่หารู้ไม่ว่าปลปล่อยที่ว่าไม่ใ่าารเป็นเลย แ่.....
ปึ ผมเอาปืนพยิใส่มับมัน สผลให้มันหัว
ายในท่าที่ถูมัิับ้นไม้แบบนั้นระ
เสียเวลามาแล้วสิ ผม้อออเินทา่อแล้ว
ไม่ถึ 4 ัวโมผม็ออมานเอ ำแพเมืออยู่ไ้ล ๆ
เอาละผม้อลอหาโอาศ เ้าไป
ึ่อนนี้ ผมว่าอำลัป้อันหน้าะัารอาราวาน้าทาสไ้แล้ว
อนนี้ำลัปอมัวันมาับอเวียนนั้น ผมแ่อาสัยิอเวียนนั้น
ไป้วยเท่านั้นเอ
ไม่ถึ 3 ัวโมอเวียนที่ว่า็มาถึ ึผมพบว่าท่านผู้บันาารมาเอเลยทีเียว
“ไม่นึะลมาเอเลยนะรับ” ผมพู
“แ่มาูรับไม่ไ้เ้าไป้วย
อนนี้อำลั้านนอล้อมไว้แล้วุแ่เ้าไป่วยปลปล่อยนเท่านั้นเอ”
ท่านผู้บัาารพู
“ั้นผมอัวรับ” ผมพู
“โี ัยพบ” ผู้บัาารอวยพรผม
่อนผมะเินึ้นเวียนไป
“อูราพ่อ้าหน่อย” ทหารยามมันพู ละรวูเวียนอเรา
่อนปล่อยให้ผ่านไปโยไม่รู้เลยว่า ทาสที่เห็นนะอปลอม
“ลมือไ้” ผมไ้รับสัาน็ปีนลมาาเวียน
แล้วเลิ้มเ้าไปามมุมมือหลืม่า ๆ ึ่เมือนี้ยัะนรเลย
ผู้นที่เินไปมามีแ่นอัรวรรินาิอื่นเป็นแ่ทาส ถูทำเหมือนสัว์เลี้ย
ปึ ผมยิใส่พวทหารยามที่เฝ้ารทาสแล้วปลปล่อยพวเา
พร้อมับเ็บพวยามอื่น ๆ แบบเียบ ๆ
ปลปล่อยไปทีระร
“เฮ้ยนั้นแทำอะไรนะ โม..”
เ้าพ่อ้าับนอมันไม่ไ้ทันแหปา็โนผมยิทิ้เสีย่อน
“หึ พวสวะ”
ไม่นานผม็ไ้ยินเสียปืนัึ้นาลาเมือุที่มีารประมูลทาสันเวลา
มีไม่มาเสียแล้ว ผม้อย ๆ เ็บพวมันอย่าเล่ลีบาุไปุ เพื่อปลปล่อยทาสให้หมทั้เมือ
โีที่ไม่ไ้มีแ่พลแมนปืนอย่าผม ทำานนเียว ึนะนี้
พวทหาร้าศึำลัวิ่ันวุ่น เพราะเสียปืนเมือะี้ ผมัารับพวทหารที่ผ่านไปมาแบบเียบ
ๆ และ้อนศพพวมัน ไม่นาน ผม็ปลปล่อยไ้ทั้เมือึผมไ้นำ
นที่ถูปลปล่อยไปไ้ล ๆ ำแพเมือที่พลอำลัุ้มันอยู่แล้วทำรายำแพเมือ
ให้พวเาออไป นะที่พวเรายิใส่ทหาร้าสึทุนาย ที่ราหน้าเ้ามาหา
“ท่านรับมันบุปลปล่อยทาสหมทั้เมือเลยยเว้นในวั์” ผมไ้ยินเสียุบิบ
ึ่ไ้แ่ิในใ ว่าที่ยิ้านอยู่แ่พลอำลัที่แสัว
สวนผมแอบแวบหายไป้วยารพาัว
แล้วอนนี้ำลัะเ้าไปในวั์อเมือนี้ที่อนนี้อยู่ใ้ารยึรออัรวรริ
ปึ ๆ
ผมยิใสทหาร้าศึที่ยืนุมหน้าประูวัหลัละเบิำแพเ้าไปสร้าวามใแ่้าศึพอสมวน
เพราะเมือผมเ้าไปถึ็สาปืนลใส่เลยทีเียว และหลัานั้น ผม็เปิประูเ้าไป
ยิใส่ทหาร้าศึทุนที่เห็น และเ้าไป้นามห้อ่า ๆ แบบมิลัวอาา
เอพวุนนาำลัเสพสุับทาสสาว ผม็แ่ยิระบานมัน
ผมทำอย่าีนทหาร้าศึวิ่มาัผมทุทาแ่เอปืนล ลไปนอนอับพื้นหม
และอนนี้ผมำลัลมายัุ้ายิน เพื่อปลปล่อยทาสที่เหลือ
และผม็ละเบิำแพุพาทุนออไป ึในอนนี้ผมไปทุทีนวั์อเมือนี้ทุอเท่าที่้นไ้เลยละ
ึ่เมือผมพาออมาไ้แล้วสไนเปอร์นอื่น ๆ ะทำหน้าที่ยิุ้มันให้นว่าพวเาะหนีออไปาเมือไ้
ึ่ผมะออไปพร้อมับสไนร์ นอื่น ๆ
พวผมใ้เวลาไม่ีั่วโม็ออมาาเมือไ้สำเร็ที่อยู่ในเมืออนนี้มีแ่ทหารับพวพ่อ้าทาสและนอัรวรริที่มาหาื้อทาส
ผมลีบุพุสัานเพราะเห็นท่าพวทหารัรวรริมามายที่ามมาทำท่าะวิามออมาาเมือ
ปั้ปั้ปั้ปั้ปั้ปั้
เสียปืนให่ยิถลมเ้าไปในเมือ
พร้อมับาม้วยเสียรวผัันยิถล่มเ้าไปในเมือแบบไม่มีหยุ
พวทหารัรวรริที่เห็นทำทาะวิมาออาเมือทา้อที่เราทำไวแวบ ๆ
บันี้พวมันเป็นพัน ๆ น ำลัลไปนอนินทุรนทุราย
บานล่าไม่เหลือบานาาแนา ัวา รวมทั้พวพ่อ้าทาส
และนอัรวรริอื่น ๆ แถวนั้น้วย พวมันพบับวามหายานะ
เมือทั้เมือถล่มลมาในพิบา ึลามบ้าน้อ
ลายเป็นเสาเป็นภาพที่อนาพอูไม่นาน อำลั็นันเ้าเมือ อ่อ
ีที่เราไม่ไ้่วยแ่ทาสแ่ยัลัเ็ทุนในเมือออมาอี้วย
อันที่ริเราะยึเมือ็ไ้แ่แ่่าพวทหารัรวรริทั้วันทั้ืนว่าะหมเท่านั้นเอ
วิธีนี้่ายว่าสพวเรารอบเ้ามานทาสและเ็ และนท้อออไป ยาหน่อยแ่้วยอาวุธอเรา็ทำไ้โยที่ัรวรริทำไ้แ่ราหน้ามาายเท่านั้น
หลัานั้นถล่มมันทั้เมือะยัไพวพ่อ้าทาส็ไม่ใ่ผู้บริสุอยู่แล้ว
สวนำลัที่ถูสเ้าเมือมาพร้อมผม มีเป็นพัน ๆ สวนให่ ือ พลวายุเผ่า่า ๆ
ที่แรทำัวเป็นทาส แ่พอเ้าเมือไ้็เริม่วยันทำารอะนะ
“่ามัน ยิมัน” เสียำสั พร้อม้วยเสียปืน ปั้ ปั้ ปั้
ยััมาาแถวเสาเนื่อ้วยอำลัป้อันเ็บทหาร้าศึทุนายและ่วยทุนที่ยืนยันไม่ไ้ว่าเป็นพ่อ้าทาสสวนัวพวพ่อ้าทาสแม่้าทาสทั้หลายที่เรารู้นั้น็ามพวทหารัรวรริไป
เฮออ บภาระิะที ผมไ้แ่บนในใ
********************************************************************************************************
ทำไมอนนี้บรรยายไ้หวยัฟะู
ความคิดเห็น