คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : เอริก เดเชลก้า กับ มีนา ยาเกนซี่
“ื้มมมม” ผมัวเียลืมาึ้นมา เอะ ที่นี่ที่ใหน ผมำไ้ว่า
ผมออมาทำภาระินอเมือับเพื่อน และอนนี้ แย้แล้ว
พวเราถูัรวรริโมีและับัวไ้นะ พาประานผู้เหลือลอหลบหนีนี่หน่า
“..่วย้วย เอริ่วยัน้วย” เสียอเพื่อนสาว
ที่อนนี้ถูไอ่อนอทหารัรวรริำลัะยื้นไปหาัึ้น
“มีนา หยุนะพวแ” ผมพู
“ื้นแล้วเหลาะไอเ็น้อย เียบไปะ”
ทหารัรวรริอีนถีบหน้าผมนล้มว่ำ
“มีนา” ผมพูและไ้แ่มอเธอำลัะถูพวั่วนี่ระทำำเลา
โยทำอะไรไม่ไ้ เพราะมันมัผมและเอาเท้าเหยียบหน้าผมอยู่
พระเ้าโปรทรเมา่วยพวเรา้วยเถาะ อย่าน้อย่วยมีนา ่วยเธอ
“ แนบิา เราึ้าวเิน
เพื่อเสรีภาพ เราึ่อสู้”
ใรมาร้อเพลอนนี้เนี้ย
ผมไ้แ่ิในใ่าไอ่นที่ร้อเพลัารสวนมน์อผม เียวนะเพลแบบนี้
ู้มมมม อา
อยู่ ๆ ำแพ็ระเบิึ้น เสียพวทหารัรวรริในนี้ 3
นที่ลอิวะระทำำเลามีนา อยู่ลิมำแพ ปิวระาย
“อะไรนะ” ทหารัรวรริอีเหยียบผมอยู่เมือะีรุึ้นมาพู
ปั้ปั้ปั้ปั้ปั้ปั้ปั้
เสียสิ่ที่เรียว่าปืนัึ้น
พร้อมับลำแสผ่านามัวและหัวอพวัรวรริที่เหลือ ลไปนอนับอนาที่พื้น
“ไม่เป็นไรนะสาวน้อย อ่อ นาย้วย ีใัมีนรอ้วย” เสียายหนุมหน้าาหล่อเหล่าผมทอนหนึ่ัึ้นพร้อมับ่วยปลปล่อยผมับมีนา
“พวเธอไม่เป็นอะไรใ่ใหม?” เาถาม
“รับ/ะ” พวผมอบ
“พวเธอื่ออะไรัน ันผู้บัาารอพลวายุพิเศษที่ 1 พลเอ แรนเีย
ฟอน อันเิร์นแทรม” เาพู
“ระผมเอริ เเล้ารับ ท่านว่าที่หัวหน้าอ์รัษ์แห่อืเอร์เนีย”
ผมรีบพูแล้วทำวามเารพเมื่อไ้ยินนามสุล
“ิันมีนา ยาเนี่ ะท่าน” มีนาพูแบบเารพเ่นัน
“อนนี้ผมอยู่ในานะผู้บัาาร ไม่้อระเบียบมาหลอ
มาเถาะพวเธอูเป็นนัเรียนาโรเรียนหลว พวเธอรับนี่ไปวิธีใู้ามที่เราทำนะ”
เาพูแล้วยื้นปืนมาให้พวเรา
“ไปันเถาะแถวนี้เราหน้าะปลปล่อยหมแล้ว พวเธอที่เหลือระ” เาถาม
“พาาวบ้านที่เหลือหนีไปแล้ว มีพวเราแ่ 10
นที่อยู่้านทานถ่วเวลารับ” ผมพู
“ั้นเรามาูันเถาะหวัว่าะอยู่ันรบนะ”
เาพูแล้วเินออไปให้พวเราาม
“ท่านรับ ่วยเ็พวนี้มาไ้ 6 นรับ อีสีนเรา่วยไม่ทันริ ๆ
มี 2 ในทั้หมเป็นผู้หิอนเราไป่วยเธอำลัถูระทำำเลาอยู่
สภาพิใไม่้อยีให้นเอาไปสที่านแล้ว” มีพลวายุ ในเรื่อแบบสีน้ำาลอ่อน
วิ่มารายานท่านแรนเีย
“ไม่เผอ่าไอสวะพวนั้น้วยระสุนไป่อนใ้ใหม?” เาถาม ึอนนี้ผมเป็นห่วเพื่อน
ๆ ว่าแ่ะไวีวิไอเลวพวนั้นทำไมยิ ๆ ให้ายไปเถาะ
“รับ ให้ทำยัไีรับ” เาอบ
“เผาพวมัน ให้ทรมานที่สุ” เาสั่
“ไม่แนะนำให้ใ้นำมันลาแล้วเผานะมันเปลือ
แนะนำให้ับมันมัในท่านั่อเ่ายัลถัน้ำมันเปล่าที่เรามีอยู่เยาะแยะ
เาะรู้ใ้ถัแล้วสร้า้อว่าให้ห่าาพื้นราว 40 เน แล้วุไฟา้าใ้้อย
ๆ ย่าสพวมันีว่า” ายที่ผมเยเออนมา่วยผมาในหมู่บ้านปราัวในุแบบเียวับท่านแรนเีย
่าาสีน้ำาลเ็ม เป็นำสนิเท่านั้นเอ
“เอาอย่าั้นเลยเหลาะท่าน” ท่านแรนเียทำวามเารพแล้ว
ถาม้วยสีหน้าั้ำถาม
“ามนั้นระ” ท่านเทวินทร์พู
หลัานั้นพวทหารัรวรริระยำพวนั้น็ถูย่าส
ร้อละมไปทั่วเมือ ไม่ถึ 20 นาที
พวมัน็เียบลลายเปิถัออมาลายเป็นระูสีำในทาทาทรมาน มา่อนาย
“พวมันรับรรมที่ทำับเพื่อนพวนายแล้ว
ทีนี้พวนายามหลัเรามา่วยปลปล่อยผู้น
เหมือนับเพื่อนพวนายที่เราไปเอลาทาพร้อมาวบ้าน เถาะ
ไปปลปล่อยผู้นาวามเลวร้ายนี้ันเถาะ”
ท่านเทวินทร์พูพร้อมับถือปืนพวิ่นำหน้าไป
“ัยโยยยยย” ท่านแรนเีย ถือปืนลมือ วิ่ามไป
“ไปันเถาะเอริ” เพื่อนผมนหนึ่สะิให้วิ่ามไป
“อืม ลอ้วยสิมีนา เอรัน” ผมเรียื่อเพื่อน ๆ ที่ถือปืนามหลัอพลว่ายุไปหมา
ๆ ให้ลอผม้วย ่อนผมะถือปืนลวิ่ามไป้วย และผม็พบับเพื่อน ๆ
ที่แยันไป่อนหน้านี้ รวมแล้วมี 20 ว่าน
ำลัยิปืนใส่พวัรวรริแบบมั่วไปหมเพราะไม่ไ้ถูฝึมา
ผม็้วย
“ายไปะพวยะอมนุษย์” ผมพูแล้วยิเาะผ่านลาหัวทหารัรวรรินายหนึ่ที่ถูยิล้มำลัะรานหนี
“นั้นระ เอริ
นายทำไ้ีมาอย่าไปเมามันนึถึีวิเพื่อนนายที่้อายอย่าทรมาน
เพื่อนนายที่้อายทั้เป็นเพราะพวมัน รอบรัวนาย และอีหลาย ๆ
นอย่าไปปรานีมันทำับมันเหมือนที่มันทำับเรา” ท่านเทวินทร์ สเสียมาหาผม
“ไปายะ ายให้หม” อนนี้มีนาและนอื่นเริมบ้าเลือามผมแล้ว
อนนี้พวผมพร้อมแล้วที่ะ่าพวัรวรริทุนายที่เราเอ
ปั้ อา
เสียผมยิทะลุท้อทหารัรวรริัวหนึ่ที่้าาบเียมะฟันผม
“พวนายมาทานี้” ท่านเทวินทร์เรียพวผมให้มาหลบ้า ๆ ท่าน
“เรื่อยิหิน เอาพันเอร์เรยิ” ท่านเทวินทร์หันไปสั่ให้ พลวายุ
เอาไอ่แท่ยาว ๆ ้านหน้ามีำบั
และเมือนรลา่อนถึ้อส่อสายามอมีแทเล็ยาว ๆ สั้น ๆ
ที่พวเาบอว่าเป็นสโรฟ อยู่้วย พลวายุใส่
ัวประุพลัไปที่้าหลัและยิออไป เิลูแสนาให่พุ่ไปนพวเรื่อยิหิน
นพัเพราะโนหลอม้วยวามร้อนสูนหายไปหลายส่วน
ฟิ้ววว ู้มมมมม
เสียเ้าพาหนะหุ้มเราะบุไปเป็นแนวหน้าทำรายทุรถม้า และทุสิ่รีวา
นอนนี้พวเราที่วิ่ามไปำลัเป็นเหมือนารไร่่าฝ่ายเียวมาว่า
เพราะพวัรวรริำลัหนีหัวุหัวุน แ่พวนมุม หรือ
วัระเริบานนั่ัวสั่น บานยืนัวสั่น เหมือนนบ้า
ฟิ้วว ู้มมมม ปั้ เปี้ย
เสียารสัหารหมู่ยัำเนิน่อไปพวทหารัรวรริไม่ว่าะหนี้
หรือหวาลัวนเสียสิ หรือพยายามสู้็ร้วนถู่าายไม่่าัน บานบ้าลั่สิ้นสิเอาหอไปแสใส่เ้ารถมีเราะิปืนให่นั้น
นถูมันับทับนเละเป็นยุโนบเลย
“ แนบิา เราไ้้าวเิน
เพื่อเสรีภาพ เราึ่อสู้
ผืนธสามสี อันเป็นนิรัน
พว หน้าเิน มาเถิ บนทาเสรี
ผืนธสามสี อันเป็นนิรัน
พว หน้าเิน มาเถิ บนทาเสรี”
เสียเพลถูร้อึ้นอีรั้โยพลวายุ ึ่เสียร้อเพลไ้โหมไปับเสีย
นา ๆ
ยุทธพันระหน่ำใส่พวัรวรรินอนนี้พื้นและทุ่ห้ารหน้าเป็นไป้วยสีแาน
“เอาละแถวนี้ไม่มีพวมันเหลือแล้วละ
อนนี้อำลัอเราทั้ ป ทั้ พว ทั้ ปอ ที่ีระหนามมาาทุ้าน
ำลัเาปลปล่อยผู้นามที่่า ๆ และเาปิร้อม วาร์าวา
าทุทาัทาารสออทาสอพวมันไปที่อื่น ่วยเหลือผู้นที่เหลือ”
ท่านเทวินทร์พู นะเะพวัรวรริทีระศพเพื่อเให้แน่ว่าายแล้ว
“ั้น่อานี้ปอนเนีย็ะปลอภัยเป็นที่
ๆ พวเราทุเผ่าพันอยู่ไ้อย่าสันิแล้วสินะ” ผมพู แล้วถีบไอ่ร่าที่นอนอยู่ที่พื้นให้เยหน้าึ้น
อะมันยัไม่ายนิ แ่โลยลินเ็มทีแล้วั่มันเถาะ
ปั้ ปืนาท่านเทวินทร์ยิใส่หัวมัน
“อย่าปล่อยพวมันไป
เิไม่ายะลายเป็นอาารสร้าวามวุ่นวายให้แผ่นินให้ประาอี”
ท่านเทวินทร์พู
“รับผม” ผมอบรับ
ปั้ ปั้
เสียปืนัแว่วมาารอบ ๆ
ผมสาบานไ้ผมเห็น มีนา ที่ปิเป็นนอ่อนหว่านสุภาพหน้ารั เอาปืน่อหัวนและยิแบบหน้าาย
“ันเห็น้วย
นพวนี้ไม่สมวนไ้โอาศ” เธอเินเ้ามาบใหลผม
และให้ผมเินามไปไร่เ็บพวที่เหลือ่อ
เวลาล่วเลยมานึ
พวผมึ้นไปนั่บนเ้าพาหนะมีเราะแ่นี่พร้อมับทหารนอื่น ๆ
“หิวใหม?” ท่านแรนเียหันมาถาม
“หิวรับ” ผมพู
พวเาเลยยื่นอโแลสุแ่แบบที่พวเาแทะอยู่มาให้พวผม
“ินแ้ัไป่อน
ืนนี้เราไม่ไ้พัูแล้ว อีนานว่าะผ่านป่าไ้” เาพู
“่ามันนนน” อยู่ ๆ
เสียะโน็ออมาาป่า
มันือทหารัรวรริหลายพันนทีุ่มอยู่พวมันวิรมาทาพวเรา
“ทุนยิพวมันอย่าไปลัว
เอามีนิปลายปืนไป ๆ” ท่านเทวินทร์สั่
ึ่พวถือเรื่อพลไฟ่าเป็นแนวหน้าปล่อยไฟเผาพวาหน้าเ้ามา่อนพลราบะั้ัวไ้
ับวนป้อันยิใส่ทุนที่เ้ามาไ้ล ๆ
ปั้ ปั้ ปั้
เสียผมยิไรเฟินใส่พว
ัรวรริทุนายที่เ้ามาในเป้ายิ ัวประุพลัานแม๊แล้วแม๊เล่า่าหมไป
พร้อมับศพพวมันเริมอรวมันมามาย อนนี้พวมันที่เหลือแหนีไปแล้ว
“ามไป รายานวามเสียหาย”
ท่านเทวินทร์สั่
“บาเ็บ 50 าย 15 รับ” ทหารนหนึ่มารายานท่านเทวินทร์
ถือว่าี ไป่าพวมันให้หม”
ท่านเทวินทร์พู และให้อำลัป้อัน ใ้บัาอนายทหารนหนึ่ามไป
หวัว่าะไ้พันา ไม่มีอะไรอีแล้วนะ
ผมภาวนาพร้อมับนั่แทะอโแล ในมือบนเ้าพาหนะหุ้มเราะนี้่อไป
********************************************************************************************************
ท่าหายไปนานรู้ไวผม้ออ่านหนัสือนไม่มีเวลา 5555+ เียวสอบ
ความคิดเห็น