หัวใจนักปั่นเสือหมอบ Road cyclist heart

ตอนที่ 10 : ศึกตัดสิน

ตอนที่ 10

ศึกตัดสิน

       "อีก 1 กิโลเมตรสุดท้าย! ทางตรงยาวช่วงตัดสินของเส้นชัย!"

     มะตููมลุกขึ้นยืนจนหัวของเขาติดกับเพดานรถยนต์ เพราะในตอนนี้ตัวเต็งทั้งสองพุ่งออกไปแล้วหลังจากคนลากนั้นหมดหน้าที่ไป การสปริ้นที่ไม่อาจคาดถึงได้ ว่าใครนั้นจะหมดแรงก่อนหรือเร็วกว่า เพราะในตอนนี้ทั้งคู่ต่างตีคู่กันแล้ว

     "ปั่นเข้าไป..."

     ไอซ์ถอยไปหลบหลังต้นกระทันหันก่อนจะพุ่งออกไปอีกข้างเพื่อหลอกอีกฝ่ายและทำความเร็ว ต้นที่เห็นแบบนั้นก็เร่งตามไอซ์เข้าไปเรื่อยๆ

     "อึก...บ้าจริง ร่างกายเรายังไม่พร้อมสินะ-- แต่ไม่ใช่เวลาแบบนั้นแล้ว!"

     ต้นทุบอกตัวเองและปั่นไล่ขึ้นไปจนตีคู่กับไอซ์ ในตอนนี้ต้นเหนื่อยกว่ามากเพราะสภาพร่างกายต้นนั้นยังไม่พร้อมเหมือนกับไอซ์นั่นเอง

     "เจ้านี่คงจะถึงขีดจำกัดแล้วสินะ"

     ไอซ์พูดขึ้นมาเบาๆ เพราะเห็นอาการของต้นเเย่ลงเรื่อยๆ ยิ่งตัวเลข ระยะเวลาการสปริ้นของต้นนั้นอยู่ที่แค่ 60 วิเท่านั้น แต่ไม่ใช่สำหรับไอซ์ที่ฝึกฝนทุกวัน เขานั้นสามารถสปริ้นได้มากกว่า 60 วินาที และพักขาและเก็บแรงนานกว่าอีกฝ่ายจึงทำให้ไอซ์ได้เปรียบเต็มที่ ไอซ์ปรับเกียร์หนักขึ้นจนเกือบจะสุดและพุ่งนำทิ้งต้นไปอย่างรวดเร็ว ความเร็วที่ แตะเกือบ 60 เพราะมีลมช่วยดันหลังทำให้ความในตอนนี้ของทั้งคู่เร็วเป็นอย่างมาก

     "ไม่...ไม่ยอมให้หนีหรอก--"

     ต้นกัดฟันพร้อมกับปรับเกียร์และเร่งไล่ตามไอซ์ที่นำหน้าอยู่

     "การแข่งขันแบบนี้ย่อมโหดร้ายเสมอ ไม่แพ้ก็ชนะ ทุกอย่างมีค่าเท่ากันแต่ขึ้นอยู่กับสภาพอีกฝ่ายว่ายอมรับหรือไม่ แต่ถ้าแรงจูงใจนั่นสามารถทำให้ชนะได้ละก็...."

     ครูมานีพูดขึ้น ในขณะที่ อีก 500 เมตรก็จะถึงเส้นชัยแล้ว ต้นที่กัดฟันไล่จนตีคู่กับไอซ์อีกรอบ ไอซ์ที่ตกใจที่เห็นต้นขึ้นมาตีคู่ได้อีกก็ได้ถามไปด้วยความเหนื่อย

     "นี่ไม่คิดจะยอมอีกรึไง!"

     "ผมนะ...อยากจะทำทุกอย่าง...ทำทุกอย่างเพื่อที่จะชนะ!"

     ตอนนี้ขาต้นชาไปหมดแต่สิ่งที่เขารู้ก็คือปั่นเข้าไปจนเหงื่อหยดสุดท้าย ถึงจะครั้งแรก แต่มันก็สนุกมากสำหรับเขาเช่นกัน ต้นปรับเกียร์จนสุด และพุ่งแซงไอซ์ออกไปราวกับไม่สนชีวิตตัวเอง เพราะเป้าหมายของต้นก็เช่นเดียวกับไอซ์นั่นคือเส้นชัย ทั้งคู่ต่างไม่ยอมกันและปั่นเข้าไปเรื่อยๆ 

     "ขอโทษด้วยนะ แต่ผมนะ ฝึกมาเยอะกว่า--"

     ไอซ์พูดจบ เขาได้มองไปที่ต้นก่อนจะ โยนขวดน้ำทิ้ง และอีก 250 เมตรก็จะถึงเส้นชัย

     "เจ้านั่นไม่ตามมาแล้ว--"

     ต้นที่กำลังดีใจที่คิดว่าไอซ์ไม่ตามมานั้นก็ต้องคิดผิดไปทันที แก๊กๆ...เสียงปรับเกียร์ดังขึ้น พร้อมกับไอซ์ที่พุ่งผ่านต้นไปอย่างรวดเร็วราวปานจู่โจมและทิ้งนำต้นไปในทันที สุชาติที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มเล็กๆ แต่ก็รู้ผลแพ้ชนะในครั้งนี้แล้ว เพราะสิ่งที่ไอซ์ทำไป คือการจู่โจมครั้งสุดท้าย ที่ตัดสินใจได้ชาญฉลาด หรือก็คือการพุ่งออกไปให้เร็วกว่าอีกฝ่ายเท่าที่จะทำได้ และก็ได้ผล เพราะด้วยสภาพร่างกายของต้นที่อ่อนล้าเป็นอย่างมากรวมถึงประสบการ์ณทำให้ ไอซ์โจมตีได้ง่าย

     "อะ..."

     ต้นมองไอซ์พุ่งผ่านเข้าเส้นชัยไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกับชูกำปั้นขึ้นเหนือฟ้า และตะโกนออกมาด้วยเสียงเเห่งชัยชนะหลังเส้นสีขาวที่กำหนดไว้เป็นเส้นชัย ต้นมองไปที่ไอซ์ที่ผ่านเข้าเส้นชัยไปก่อนที่ตัวเองจะเข้าเส้นชัยไปเป็นคนที่สอง ต้นกำแฮนด์แน่นพร้อมกับหอบออกมาด้วยความเหนื่อยเป็นอย่างมาก ก่อนที่จะเลี้ยวเข้าโรงเรียนตามไอซ์ไป

     "ในที่สุดก็ทำได้แล้ว..."

     ไอซ์ยิ้มออกมาเมื่อเขาจอดเพื่อพักให้หายจากความเหนื่อยล้า แต่ต้นที่ไม่ได้ฟิตร่างกายมานั้น ก็ได้ล้มลงไปในทันทีพร้อมกับจักรยาน รถตู้ก็รีบจอดและครูมานีรวมถึงมะตูมก็รีบลงไปดูอาการของต้นในทันที

     "แฮกๆๆ...ขอน้ำหน่อย..ครับ"

     เสียงต้นอ่อนเป็นอย่างมากมะตูมพยุงต้นนั่ง และครูมานียื่นน้ำให้ตาม

     "สุดยอดไปเลยนะ ต้นทำได้ขนาดนี้นะ เอาซะครูอึ้งไปเลยนะ"

     ครูมานียิ้มให้กับต้น และดูเหมือน ชายปริศนาก็ปั่นเข้าเป็นคนที่ 3 และจอดจักรยานเอาไว้อย่างรีบร้อนก่อนจะวิ่งเข้าไปหาต้นที่นั่งอยู่ที่พื้นพร้อมกับถอดหมวกออกมา

     "ต้นเป็นไงบ้าง!"

     "พู? นั่นนายเองเหรอ!"

     เมื่อได้เห็นชายที่ช่วยต้นเอาไว้ว่าเป็นใครก็ตกใจเป็นอย่างมากเพราะไม่นึกว่าพูนั้น ก็เป็นนักปั่นเหมือนกัน และต้นก็ไม่รู้มาก่อนเลยด้วยซ้ำ ว่าเป็นพู ก่อนพูจะปาดเหงื่อและถามต้นไปทันที

     "การแข่งเป็นไงบ้าง นายชนะเจ้านั่นไหม!?"

     ต้นเงียบและก้มหน้าลงด้วยความเหนื่อยก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ พูที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มอ่อนๆ ก่อนจะตบไหล่ต้นไป

     "ครั้งแรกทำได้ดีขนาดนี้ถือว่าเก่งแล้วละ"

     พูพูดปลอบใจต้นที่แพ้ และดูเหมือนต้นก็จะทำใจที่แพ้ได้แล้วเพราะถือว่าตัวเขาเองนั้นยังมีประสบการ์ณไม่มากพอ แต่ทันใดนั้น ไอซ์ก็จูงจักรยานเข้าไปหา ต้น พูจึงพยุงต้นลุกขึ้นยืน

     "สนุกมากเลยละ"

     ไอซ์ยื่นมือไปหาต้น ต้นที่เห็นแบบนั้นก็จับกลับ และยิ้มนิดๆ 

     "เจอกันอีกครั้งละ กีฬาสีน่ะ"

     ไอซ์พูดจบก็เดินจูงจักรยานจากไป ปล่อยทิ้งคำเชิญชวนเอาไว้ ต้นมองแบบนั้นก่อนจะหันไปหาพูที่พยุงอยู่

     "นี่พู พวกเราได้เข้าทีมด้วยกันแล้วสินะ"

     ต้นยิ้ม

     "อื้ม! ต่อจากนี้พวกเรามาซ้อมให้เยอะขึ้นกว่าเดิมกันเถอะนะ"

     "ว่าแต่ นายเนี่ย พอถอดเเว่นแล้วก็ดูดีขึ้นเยอนะ เกือบนึกไม่ออกเลยนะว่าจะเป็นพูนะ"

     "เหะๆ...งั้นเหรอ"

     พูเกาคางนิดๆด้วยความเขินที่ไม่ได้ใส่แว่นในตอนนี้ หน้าตาของเขาดูคมตามสไตล์คนจีนอยู่แล้วแต่สิ่งที่ต่างกว่านี้คือพอ พูไม่ได้ใส่แว่น ตาของเขาก็ดูมีสเน่ห์ราวกับทะเลตามสไตล์ผู้หญิงเป็นอย่างมาก แถมผมสีเงินสว่างของเขาก็เปียกไปด้วยเหงื่อแต่ก็มัดจุกไว้ด้านหลัง แต่ต้นก็ไม่ได้ใส่ใจเพราะว่าครูมานีได้เดินมาหาทั้งคู่อีกรอบหลังจากที่เธอเดินไปเอาบางอย่างมาให้

     "ยินดีด้วยละ"

     ครูมมานียื่นเสื้อทีมสีดำ ที่มีสัญลักษณ์ตราโรงเรียนติดอยู่ที่หลัง ลวดลายสีขาวที่เป็นรูปพญามังกรกำลังชูตราโรงเรียนเอาไว้ ต้นที่รับมากับพูที่รับมาต่างดีใจกันที่ได้เข้าทีมแล้ว ก่อนครูมานีจะพูดทิ้งท้าย

     "พวกเธอทั้งสองได้เป็นสมาชิกทีม Dragon lord แล้ว"

--------------

ไรท์: ฝากแชร์และติดตามกันด้วยนะครับ นี่เป็นเรื่องแรกที่ผมแต่ง ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ

อย่าลืมให้กำลังใจกันละ :3

ผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะครับ