ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ว่าด้วยเรื่องการคอมเมนต์ของนักอ่าน + การวิเคราะห์จุดเด่น/ด้อยของนิยายตัวเอง
สืบเนื่องจากกระทู้ http://www.dek-d.com/board/view/3148846/ ในบอร์ดนักเขียนเลยอยากเอาเก็บเข้าคลังไว้ด้วย
หลังจากหลายกระทู้พูดในเรื่องของ ยอดคอมเมนต์ที่น้อยมากเมื่อเทียบกับยอดการอ่าน เมื่อนั่งเทียนวิเคราะห์แล้วพบว่าปัญหาส่วนใหญ่เกิดจาก...
1. อ่านแอบๆ ถ้าไม่โดนใจจริงๆ ก็ไม่คอมเมนต์
ประเภทนี้น่าจะมีเยอะสุด ที่หลายคนเรียกว่านักอ่านเงา แต่ถ้าเราลองนั่งนึกดูดีๆ แล้วมันก็เป็นเรื่องปกติของคนที่จะพูดเมื่ออยากพูด มีส่วนร่วมเมื่ออยากมีส่วนร่วม ต่อให้เราไปอ่านการ์ตูน สูบเมะ ตามเว็บก็ใช่ว่าเราจะคอมเมนต์มันทุกครั้งที่มีตอนใหม่จริงไหมครับ?
2. อ่านแล้วอยากช่วยนะ แต่กลัวซวย
เดี๋ยวนี้ความหวังดีบางคนก็ยังสามารถมองในด้านลบได้ไม่ยาก บางครั้งต้องการแค่ชี้ข้อบกพร่องเล็กๆ แต่ก็ไม่อยากให้เสียน้ำใจเลยปล่อยเงียบเอาไว้
3. อ่านแล้วอยากคอมเมนต์นะ แต่กลัวนักเขียนจิตตก (เกรงใจ)
คล้ายข้อ 2 แต่เปลี่ยนจากความกลัวมาเป็นความเกรงใจแทน
4. อ่านเรื่องแล้วอ่านคอมเมนต์ต่อ
...คนอื่นพูดไปหมดแล้วก็เลยไม่รู้จะพูดอะไร
5. อ่านต่อเนื่องเพราะนิยายมีตอนค่อนข้างเยอะ
อย่างที่ทราบกันดีว่าการอ่านที่ดีนั้นต้องต่อเนื่องถึงจะได้อารมณ์อย่างที่สุด ดังนั้นนักอ่านบางคนเลยเลือกคอมเมนต์ครั้งเดียวเมื่อตามอ่านทัน
6. อ่านหลายเรื่อง
สำหรับคนเขียนนั้นนิยายที่เขียนตรงหน้ามีความสำคัญกว่าเรื่องใด เพียงแต่สำหรับนักอ่านนั้นไม่ใช่ ในนิยายที่มีเป็นหมื่นเรื่องในเว็บเด็กดีนี่ นักอ่านอาจชอบงานเขียนของเราจึงติดตาม แต่ความสำคัญยังด้อยกว่าเรื่องอื่นอยู่ ดังนั้นเขาก็เลือกโพสในเรื่องที่เขาชอบแทน...
5. แอนตี้นักเขียนแต่ยังอยากอ่านต่อ
บางครั้งนักเขียนก็เผลอประชดนักอ่าน ทำให้เกิดอารมณ์ต่อต้านโดยไม่รู้ตัว
6. ไม่อยากแสดงตัวโดยไม่ทราบเหตุผล
แล้วเราจะมีวิธีแก้ไขอย่างไรล่ะ...?
โวยวายเหรอ...? ไม่ใช่แล้วมั้ง..... นั่นมันการสร้างปัญหาใหม่......
ส่วนตัวแล้วผมไม่ใช้ทางลัดนะเพราะสิ่งที่ทำมาตลอด 10 ปีนี้คือ...
- พัฒนางานเขียนของตัวเองขึ้นจนมีคนอ่านเข้ามาอ่านเอง
(โดยเฉพาะด้านอารมณ์ร่วมถ้าต้องการคอมเมนต์จริงจัง)
- คุยกับคนอ่านเป็นระยะ แต่ไม่มากเกินไป ให้เขาเห็นว่าเราคุยกันได้
และจากการทำสถิติของเรื่องใหม่แนวออนไลน์มาสักพักมันทำให้ผมเห็นว่า
"ความเกรียนจะทำให้นักอ่านเปิดเผยตัวได้ง่ายมาก"
ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะนักอ่านในเว็บนี้ส่วนใหญ่เป็นเด็ก อยากให้ดูตามภาพประกอบซึ่งผมทดลองในเรื่อง ขบวนการล่าขุมทรัพย์ฯ
ในตอนปกติจะมีคอมเมนต์อยู่ประมาณ 20 กว่าๆ คือพอหมดประเด็นจะพูดแล้วก็เงียบกันหมดไม่โพสซ้ำตามข้อ 4 แต่ในกรณีที่มีความเกรียนบังเกิด คนอ่านต่อให้โพสซ้ำกันก็จะโพสแสดงตัว แสดงความเห็นอยู่ดี
****แต่****
นี่เป็นเพียงการทดลองกับนิยายแนวแฟนตาซีที่มีโทนเรื่องออกแนวผจญภัย ไม่สามารถใช้ได้กับแนวอื่น ซึ่งคนอ่านมีความต้องการที่แตกต่างกันออกไป สิ่งสำคัญที่สุดคือเรื่อง 'อารมณ์ร่วม' ที่เหมาะสมกับแนวเรื่องของท่านนั่นแหละครับ
ถ้าไม่รู้ว่าแนวเรื่องท่านคนชอบแบบไหน ว่างๆ ก็ลองใช้ excel ทำกราฟปริมาณคอมเมนต์ขึ้นมาก็ได้ (เช่นข้างล่างนี่)
เมื่อดูกราฟนี้แล้วตามไปเช็คตอนเก่าๆ จะช่วยให้คุณได้เห็นทั้งจุดอ่อน จุดแข็งในการเขียนของตัวเอง นอกจากนั้นยังมีในเรื่องของภาวะตลาดปัจจุบันอีกด้วย ซึ่งมันจะสามารถช่วยในการตัดสินใจทั้งการพัฒนา และการปรับโครงเรื่องในอนาคตได้อีกด้วย
บางคนอาจจะสงสัยว่ามันจำเป็นขนาดนั้นเลยเหรอที่ต้องสร้างกราฟขึ้นมาเช็ค... จะว่ามันจำเป็นก็คงไม่ใช่ เพราะส่วนใหญ่คงไม่มีใครทำกันหรอก -.-
แล้วจะทำไปเพื่อ?
ผมขอตอบว่า เพื่อความชัดเจนครับ นอกจากใช้หาจุดเด่นจุดด้อย กราฟมันยังสามารถบอกได้ด้วยว่า 'อารมณ์ของเรื่องเป็นอย่างไร และคุณสามารถคุมได้อย่างที่ต้องการหรือไม่' ขออธิบายตามภาพด้านล่างนี้เลย
จากนิยายเรื่องขบวนการฯ เช่นเคย (ข้อมูลมันเยอะสุด วิเคราะห์ง่าย)
ผมเคยพูดไว้ในกระทู้เก่าว่าเรื่องนี้ผมใช้วิธี...
"เปิดเรื่องกลางๆ ก่อนจะลดระดับความแรงเรื่องลงสู่สภาวะปกติ เหตุผลที่ทำอย่างนี้คือผมไม่อยากให้อารมณ์ตอนแรกและตอนถัดๆ มามันเหลื่อมกันเกินไป และไปไล่ระดับอารมณ์เอาช่วงปลายของภาค"
อ้างอิง http://www.dek-d.com/board/view/3146976/1/?comment=2_2
กราฟนี้สามารถบอกได้ด้วยว่า มันเป็นไปอย่างที่เราคิดหรือไม่
แถมยังบ่งบอกชัดเจนว่าผมผ่อนเรื่องนานเกินไป ออกทะเลไปหน่อย (เกินครึ่งภาค) ก่อนจะติดเครื่องจริงจังครับ นี่คือข้อผิดพลาดที่ผมได้จากกราฟส่วนนี้
.
.
.
.
.
ป.ล. หากบทความนี้มีประโยชน์ก็ยินดี หากไม่มีก็มองข้ามมันไปเถิดเพราะมันเป็นเพียงวิธีวิเคราะห์เพี้ยนๆ ของผมเท่านั้นเองครับ
หลังจากหลายกระทู้พูดในเรื่องของ ยอดคอมเมนต์ที่น้อยมากเมื่อเทียบกับยอดการอ่าน เมื่อนั่งเทียนวิเคราะห์แล้วพบว่าปัญหาส่วนใหญ่เกิดจาก...
1. อ่านแอบๆ ถ้าไม่โดนใจจริงๆ ก็ไม่คอมเมนต์
ประเภทนี้น่าจะมีเยอะสุด ที่หลายคนเรียกว่านักอ่านเงา แต่ถ้าเราลองนั่งนึกดูดีๆ แล้วมันก็เป็นเรื่องปกติของคนที่จะพูดเมื่ออยากพูด มีส่วนร่วมเมื่ออยากมีส่วนร่วม ต่อให้เราไปอ่านการ์ตูน สูบเมะ ตามเว็บก็ใช่ว่าเราจะคอมเมนต์มันทุกครั้งที่มีตอนใหม่จริงไหมครับ?
2. อ่านแล้วอยากช่วยนะ แต่กลัวซวย
เดี๋ยวนี้ความหวังดีบางคนก็ยังสามารถมองในด้านลบได้ไม่ยาก บางครั้งต้องการแค่ชี้ข้อบกพร่องเล็กๆ แต่ก็ไม่อยากให้เสียน้ำใจเลยปล่อยเงียบเอาไว้
3. อ่านแล้วอยากคอมเมนต์นะ แต่กลัวนักเขียนจิตตก (เกรงใจ)
คล้ายข้อ 2 แต่เปลี่ยนจากความกลัวมาเป็นความเกรงใจแทน
4. อ่านเรื่องแล้วอ่านคอมเมนต์ต่อ
...คนอื่นพูดไปหมดแล้วก็เลยไม่รู้จะพูดอะไร
5. อ่านต่อเนื่องเพราะนิยายมีตอนค่อนข้างเยอะ
อย่างที่ทราบกันดีว่าการอ่านที่ดีนั้นต้องต่อเนื่องถึงจะได้อารมณ์อย่างที่สุด ดังนั้นนักอ่านบางคนเลยเลือกคอมเมนต์ครั้งเดียวเมื่อตามอ่านทัน
6. อ่านหลายเรื่อง
สำหรับคนเขียนนั้นนิยายที่เขียนตรงหน้ามีความสำคัญกว่าเรื่องใด เพียงแต่สำหรับนักอ่านนั้นไม่ใช่ ในนิยายที่มีเป็นหมื่นเรื่องในเว็บเด็กดีนี่ นักอ่านอาจชอบงานเขียนของเราจึงติดตาม แต่ความสำคัญยังด้อยกว่าเรื่องอื่นอยู่ ดังนั้นเขาก็เลือกโพสในเรื่องที่เขาชอบแทน...
5. แอนตี้นักเขียนแต่ยังอยากอ่านต่อ
บางครั้งนักเขียนก็เผลอประชดนักอ่าน ทำให้เกิดอารมณ์ต่อต้านโดยไม่รู้ตัว
6. ไม่อยากแสดงตัวโดยไม่ทราบเหตุผล
แล้วเราจะมีวิธีแก้ไขอย่างไรล่ะ...?
โวยวายเหรอ...? ไม่ใช่แล้วมั้ง..... นั่นมันการสร้างปัญหาใหม่......
ส่วนตัวแล้วผมไม่ใช้ทางลัดนะเพราะสิ่งที่ทำมาตลอด 10 ปีนี้คือ...
- พัฒนางานเขียนของตัวเองขึ้นจนมีคนอ่านเข้ามาอ่านเอง
(โดยเฉพาะด้านอารมณ์ร่วมถ้าต้องการคอมเมนต์จริงจัง)
- คุยกับคนอ่านเป็นระยะ แต่ไม่มากเกินไป ให้เขาเห็นว่าเราคุยกันได้
และจากการทำสถิติของเรื่องใหม่แนวออนไลน์มาสักพักมันทำให้ผมเห็นว่า
"ความเกรียนจะทำให้นักอ่านเปิดเผยตัวได้ง่ายมาก"
ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะนักอ่านในเว็บนี้ส่วนใหญ่เป็นเด็ก อยากให้ดูตามภาพประกอบซึ่งผมทดลองในเรื่อง ขบวนการล่าขุมทรัพย์ฯ
ในตอนปกติจะมีคอมเมนต์อยู่ประมาณ 20 กว่าๆ คือพอหมดประเด็นจะพูดแล้วก็เงียบกันหมดไม่โพสซ้ำตามข้อ 4 แต่ในกรณีที่มีความเกรียนบังเกิด คนอ่านต่อให้โพสซ้ำกันก็จะโพสแสดงตัว แสดงความเห็นอยู่ดี
****แต่****
นี่เป็นเพียงการทดลองกับนิยายแนวแฟนตาซีที่มีโทนเรื่องออกแนวผจญภัย ไม่สามารถใช้ได้กับแนวอื่น ซึ่งคนอ่านมีความต้องการที่แตกต่างกันออกไป สิ่งสำคัญที่สุดคือเรื่อง 'อารมณ์ร่วม' ที่เหมาะสมกับแนวเรื่องของท่านนั่นแหละครับ
ถ้าไม่รู้ว่าแนวเรื่องท่านคนชอบแบบไหน ว่างๆ ก็ลองใช้ excel ทำกราฟปริมาณคอมเมนต์ขึ้นมาก็ได้ (เช่นข้างล่างนี่)
เมื่อดูกราฟนี้แล้วตามไปเช็คตอนเก่าๆ จะช่วยให้คุณได้เห็นทั้งจุดอ่อน จุดแข็งในการเขียนของตัวเอง นอกจากนั้นยังมีในเรื่องของภาวะตลาดปัจจุบันอีกด้วย ซึ่งมันจะสามารถช่วยในการตัดสินใจทั้งการพัฒนา และการปรับโครงเรื่องในอนาคตได้อีกด้วย
บางคนอาจจะสงสัยว่ามันจำเป็นขนาดนั้นเลยเหรอที่ต้องสร้างกราฟขึ้นมาเช็ค... จะว่ามันจำเป็นก็คงไม่ใช่ เพราะส่วนใหญ่คงไม่มีใครทำกันหรอก -.-
แล้วจะทำไปเพื่อ?
ผมขอตอบว่า เพื่อความชัดเจนครับ นอกจากใช้หาจุดเด่นจุดด้อย กราฟมันยังสามารถบอกได้ด้วยว่า 'อารมณ์ของเรื่องเป็นอย่างไร และคุณสามารถคุมได้อย่างที่ต้องการหรือไม่' ขออธิบายตามภาพด้านล่างนี้เลย
จากนิยายเรื่องขบวนการฯ เช่นเคย (ข้อมูลมันเยอะสุด วิเคราะห์ง่าย)
ผมเคยพูดไว้ในกระทู้เก่าว่าเรื่องนี้ผมใช้วิธี...
"เปิดเรื่องกลางๆ ก่อนจะลดระดับความแรงเรื่องลงสู่สภาวะปกติ เหตุผลที่ทำอย่างนี้คือผมไม่อยากให้อารมณ์ตอนแรกและตอนถัดๆ มามันเหลื่อมกันเกินไป และไปไล่ระดับอารมณ์เอาช่วงปลายของภาค"
อ้างอิง http://www.dek-d.com/board/view/3146976/1/?comment=2_2
กราฟนี้สามารถบอกได้ด้วยว่า มันเป็นไปอย่างที่เราคิดหรือไม่
แถมยังบ่งบอกชัดเจนว่าผมผ่อนเรื่องนานเกินไป ออกทะเลไปหน่อย (เกินครึ่งภาค) ก่อนจะติดเครื่องจริงจังครับ นี่คือข้อผิดพลาดที่ผมได้จากกราฟส่วนนี้
.
.
.
.
.
ป.ล. หากบทความนี้มีประโยชน์ก็ยินดี หากไม่มีก็มองข้ามมันไปเถิดเพราะมันเป็นเพียงวิธีวิเคราะห์เพี้ยนๆ ของผมเท่านั้นเองครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น